คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 173 สลับฉาก การคำนวณโลลิก่อนรอบคัดเลือกหมี ส่วนแรก

173 สลับฉาก การคำนวณผลประโยชน์ก่อนรอบคัดเลือก ส่วนแรก

――「ที่นี่คือด้านหน้าของสถานที่คัดเลือกค่ะ！ ผู้เข้าแข่งขันกำลังทยอยเดินทางกันมาทีละคนเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการแข่งขันรอบแรกของงานประลองศิลปะการต่อสู้ที่จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้！ โปรดมองดูสิคะ เหล่านักสู้ที่องอาจสามารถมองเห็นได้จนสุดสายตาเลยค่ะ！ โม๊ว แน่นจนไม่ขยับเลยค่ะ！」

เสียงนั่นกำลังพูดบางอย่างที่เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่นักสู้จำนวนนับไม่ถ้วนกำลังมุ่งหน้าไปยังที่พักสำหรับคืนนี้

พวกเขาเพิ่งมาถึงโดยเรือเหาะ สถานที่คัดเลือกไม่ได้จัดขึ้นในเมืองหลวงของอาร์ตัวร์ แต่อยู่บนเกาะลอยฟ้าแนห่างไกล

และการต่อสู้หลักก็จะจัดขึ้นบนเกาะลอยฟ้านั้นด้วย

――「เช่นนั้นแล้ว คิดว่าอยากฟังเรื่องราวของผู้เข้าร่วมบางท่านกันดีกว่…….ว้าว มาแล้วค่ะ！ ร่างกายใหญ่โตมาก！ ใหญ่มาก ๆ เลยค่ะ！กิกซารัส ลูกครึ่งยักษ์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ『กิกนักแยกหัว』 ซึ่งมีร่างกายที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาผู้เข้าแข่งขันได้มาถึงแล้ว！หนึ่งในนักล่าค่าเงินรางวัลระดับแนวหน้าของเรดิคอล(radical) ประเทศแห่งการผจญภัย！ แน่นอนว่าเป็นหนึ่งในตัวเต็งผู้ชนะ……อุวาาาา เมื่อมองใกล้ยิ่งใหญ่เข้าไปอีกค่ะ…….. ！」

เด็กสาวที่สะท้อนอยู่บนแผ่นคริสตัลเวทมนตร์เงยหน้าขึ้นมองนักผจญภัยร่างยักษ์ กิ๊กซารัส ลูกครึ่งยักษ์ที่กำลังคุกคาม…….ไม่สิ เดินตามปกติ คุกคามก็ใกล้เคียงอยู่ อันที่จริงเป็นเรื่องน่าสนใจมากเมื่อเห็นว่าประหลาดใจกันแค่ไหน

และจากนั้น ขณะที่ยังต้องเงยหน้าขึ้นมอง เธอก็เริ่มสัมภาษณ์กิกซารัสซึ่งถ่ายหน้าไม่ถึง

แม้ว่าใบหน้าจะไม่ปรากฏให้เห็นเลยก็ตาม แต่เสียงตอบกลับก็เป็นเสียงของสุภาพบุรุษอย่างน่าประหลาดใจ และมีเพียงร่างกายที่ใหญ่โตและแข็งแรงของเขาเท่านั้นที่มองเห็นได้

――เธอที่ทำหน้าที่เป็นผู้ทำการสัมภาษณ์ เขาได้เป็นบ่อย ๆ ในช่วงนี้ มีเอกลักษณ์สามประการ กระตือรือร้น・ซื่อสัตย์・และบ้า แต่ในทางตรงกันข้าม ก็มีชื่อเสียงในด้านความเห็นอกเห็นใจอย่างมาก ชื่อของเธอคือ คิคิเนีย เป็นนักเรียนรุ่นปัจจุบันของสถาบัน

“ไม่ไม่ ใหญ่มากจริง ๆ”

ความแตกต่างระหว่างคิคิเนียซึ่งดูตัวเล็ก หรือจะบอกว่ายังเป็นเด็กเมื่อดูจากอายุของเธอ กับกิกซารัสซึ่งมองไม่เห็นใบหน้านั้นชัดเจน

――เมื่อมาร์จู・เซโดนีกล่าวด้วยความชื่นชมอย่างจริงใจ และ เลนนี่・บราวน์ ประธานบริษัทบราวน์ก็สูดจมูกและหัวเราะด้วยใบหน้าที่ดูมีเส้นกันบาง ๆ ระหว่างความภาคภูมิใจและความรังเกียจ

“ไม่คิดว่าบริษัทเซโดนีจะพูดแบบนั้น ม้าของเจ้าคือริโนะจริงไหม?”

เลนนี่เป็นหญิงสูงวัยที่อายุไล่เลี่ยกันกับมาร์จู เธอเองก็เป็นแม่ค้าของแท้ที่ขึ้นมาจุดสูงสุดจากก้นเหว ร้านค้าของเธอเติบโตด้วยธุรกิจที่มั่นคง

จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ บริษัทบราวน์ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นร้านขนาดใหญ่ที่ทัดเทียมกับบริษัทเซโดนี แต่ ――

“ไม่เลยไม่เลย ผมบอกไปหลายครั้งแล้ว แต่ริโนะไม่ใช่เบี้ยของผม”

เขาพูดแบบนั้นไปหลายครั้งแล้ว และเป็นเรื่องจริง ทว่า ――แม้แต่มาร์จูที่พูดความจริงเองก็ยังคิดว่าเป็นเรื่องโกหก ดังนั้นทุกคนในห้องนี้จึงไม่เชื่อคำพูดของเขา

ในห้องส่วนตัวที่ร้านอาหารชั้นสูงแห่งหนึ่ง ใบหน้ามากมายที่มารวมตัวกันเป็นที่รู้จักเฉพาะผู้รู้ในอาร์ตัวร์เท่านั้น

มาร์จู・เซโดนี ประธานบริษัทเซโดนี

ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปพบเจอมาจากที่ไหน แต่การที่รายล้อมไปด้วยนักผจญภัยที่มีพรสวรรค์อย่างเหลือเชื่อ เช่น ริโนะ ก็ทำให้เขาสามารถขยายร้านที่มีขนาดใหญ่อยู่แล้วได้เป็นสองเท่า

ไม่เพียงแค่นั้น เขายังสามารถได้กลิ่นงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรได้ก่อนใคร ๆ และเป็นคนแรกที่สามารถคว้าสัมปทานใหญ่ไว้ได้ก่อนพ่อค้าคนใด

เนื่องจากการตอบสนองครั้งแรกนั้นเร็วเกินไป ผู้คนบางส่วนในสถานที่แห่งนี้จึงอยู่ในสภาพเหมือนถูกทรยศ

ยิ่งไปกว่านั้น สัมปทานวิงค์โร้ดก็ถูกดำเนินการล่วงหน้าเช่นกัน

พ่อค้าหลายคนคิดว่ายังเร็วเกินไปที่จะเข้าสู่ตลาด เนื่องจากยังไม่อาจกล่าวได้ว่าจะยังคงได้รับความนิยมอย่างไม่เปลี่ยนแปลงในแว็ง เดอ ครุช แต่ทว่า ――เมื่อรายการบนเมจิกวิชั่นที่ชื่อ「ความฝันถึงวิงค์โร้ด」ที่ได้ออกอากาศในช่วงฤดูร้อน ก็กลายเป็นที่นิยมอย่างรวดเร็วในอาร์ตัวร์

จำนวนนักลงทุนเพิ่มขึ้นอย่างมากในคราวเดียว เนื่องจากเดิมทีก็มีผู้สนใจจำนวนมากที่ซื้อหรือเช่าเรือเพื่อการแข่งขันส่วนตัว หรือใช้งานในงานอดิเรก

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อรายการได้นำเสนอให้เห็นว่านีล・ลิสตัน―― หรือที่รู้จักกันในชื่อ「เจ้าชายแห่งตระกูลลิสตัน」กำลังเพลิดเพลินกับวิงค์โร้ดเป็นอย่างมาก สายลมก็ยิ่งพัดแรงขึ้นไปอีก

ส่งผลให้ตอนนี้กำลังได้รับความนิยมในอัตราที่น่าตกใจ

และเป็นบริษัทเซโดนีเองที่ขี่คลื่นแห่งความเร็วนั่นอย่างเต็มที่ หลายคนจึงพบว่าสิ่งนี้น่าหงุดหงิด

ใบหน้าโดยรอบโต๊ะที่ค่อนข้างจะอะไรบางอย่างพากันเดาะลิ้นให้กับความสมบูรณ์แบบที่มากเกินไปของบริษัทเซโดนี

เลนนี่・บราวน์จากบริษัทบราวน์

ในช่วงหนึ่งหรือสองปีที่ผ่านมา บริษัทเซโดนีได้เปิดโอกาสในการเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ แต่ก่อนหน้านั้นก็เป็นเพียงร้านค้าขนาดใหญ่ที่สามารถแข่งขันกับคู่แข่งได้เท่านั้น

เนื่องจากเธอทำธุรกิจที่เน้นความมั่นคง ตอนนี้จึงยังดำเนินการได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่ได้รับผลกระทบจากยอดขายที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าขันของบริษัทเซโดนี

ทว่า เธอรู้สึกผิดหวัง

บอกตามตรงว่าเธอผิดหวังมากจนรับไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเสียความเป็นผู้นำในการริเริ่มพัฒนาโครงการที่เกี่ยวข้องกับวิงค์โร้ด

นี่เป็นเรื่องราวที่เลวร้ายสำหรับเลนนี่ที่เตรียมการเข้าสู่ธุรกิจทีละน้อยโดยคาดหวังว่าวิงค์โร้ดซึ่งควรจะได้รับความนิยมอย่างมากในแว็ง เดอ ครุช ในเวลาอีกประมาณสองหรือสามปีข้างหน้า

และความกลัว

หากไม่สามารถหยุดยั้งแรงผลักดันของบริษัทเซโดนีในตอนนี้ได้ เธอคิดว่าจะถูกกินรวบทั้งหมดในอนาคตอันใกล้นี้ คิดว่าตัวเองอาจต้องปิดร้านด้วยซ้ำ

เธอไม่สามารถปล่อยให้ริโนะ ม้าของบริษัทเซโดนีชนะที่นี่ได้

เธอไม่ใจเงินรางวัลห้าร้อยล้านนั่น

ที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้โลกกำลังจะกลายเป็นสากลมากขึ้น หากความนิยมของบริษัทเซโดนีเป็นที่รู้จักและขยายตัวไปยังประเทศอื่น ๆ มากขึ้น ทุกสิ่งคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าสถานการณ์ปัจจุบัน

นั่นคือเหตุผลที่เพื่อที่จะต้องเผชิญหน้ากับนักผจญภัยริโนะที่บริษัทเซโดนีเป็นเจ้าของ เธอจึงได้เรียกนักล่าเงินรางวัลชื่อดัง กิกซารัส ลูกครึ่งยักษ์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ「กิกนักแยกหัว」เข้ามาโดยเสนอเงินก้อนโต

เพื่อที่จะชนะงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรนี้ ภายใต้การสนับสนุนและแบ็คอัพโดยบริษัทบราวน์

――「อะ มาแล้ว！นักผจญภัยหมาป่าเดี่ยวดาย・มนุษย์หมาป่า ซีออน！เขาคือนักผจญภัยระดับแนวหน้าที่มีชื่อเสียง ที่ถูกขนานนาม『ซีออน ความเร็วเสียง』！  ขอสัมภาษณ์หน่อยได้ไหมคะ！？ หูสุนัขนั่นน่ารักมาก ขอสัมผัสได้ไหมคะ！？」

เธอเป็นเด็กที่ไม่เกรงกลัว กล้าหาญมากจนผู้คนที่เฝ้าดูต่างตกใจ

ซีออนเป็นมนุษย์หมาป่าหนุ่มเจ้าอารมณ์ที่คุยด้วยยาก มีบรรยากาศที่ทำให้ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ แต่ก็มีสายตาเฉียบแหลมที่เตรียมพร้อมรับมือเหตุไม่คาดฝัน

แล้วก็เคยมีเด็กคนหนึ่งที่ได้ยินชื่อซีออนผู้โด่งดัจึงมาพบเขา แต่ก็ต้องร้องไห้ทันทีเมื่อเห็นเขาใกล้ ๆ

เขามองทัศนคติที่เด็ดเดี่ยวของผู้สัมภาษณ์นั้นน่าทึ่งมากเมื่อเธอเรียกร้องขอ 「จับหูสุนัขหน่อย」แม้ว่าความอัปยศอดสูที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นสุนัขจากหมาป่าเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่การถูกบอกว่าอยากสัมผัสก็น่าทึ่งมากเช่นกัน

――「อะ เดี่ยวก่อน！ คุณหูสุนัขขขข！」

ซีออนดูประหลาดใจอย่างมากอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปจากสถานการณ์นั้นด้วยความเร็วสูงจนเหมือนกับหายตัวไปสมกับฉายา「ความเร็วเสียง」

“ซีออนสินะ ――จริงสินะ คุจี่”

ฮาดแวร์แห่งสหภาพช่างตีเหล็กพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และคุคุริจิฟ ผู้นำสหภาพนักผจญภัยก็ยิ้มกว้าง

“ในยุคนี้ เขาเป็นนักผจญภัยที่แข็งแกร่งที่สุดที่ข้ารู้จัก ――นา มาร์จูซัง ไม่ว่าริโนะจะยอดแค่ไหน ก็น่าสงสัยจังนะว่าจะเอาชนะซีออนคนนั้นได้ไหม?”

“ไม่ แล้วก็บอกแล้วว่าริโนะไม่ใช่เบี้ยของทางเรา”

ถึงจะรู้ว่าปฏิเสธไปกี่ครั้งก็ไม่มีใครเชื่อ แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะปฏิเสธ

――คุคุริจิฟ・อีฟ เป็นหัวหน้าสหภาพสาขาเมืองหลวง ผู้นำสหภาพนักผจญภัยแห่งอาณาจักรอาร์ตัวร์ 

เขาเป็นหนึ่งในผู้ที่ชื่นชมยินดีกับการกำเนิดของริโนะ นักผจญภัยที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น และมีชื่อเสียงโด่งดังด้วยความเร็วที่ไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้

เขาเป็นชายชราที่อยากให้ริโนะกลายเป็นผู้มีรายได้สูงสุดของสหภาพนักผจญภัยแห่งอาณาจักรอาร์ตัวร์ และเป็นหนึ่งในนักผจญภัยที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลกจากก้นบึ้งของหัวใจ

เธอจะกลายเป็นวีรสตรีที่หาตัวจับได้ยาก

เขาต้องการให้เธอฝากชื่อเสียงไว้ให้ชนรุ่นหลังมากกว่าวีรชนคนใด ๆ ที่เคยฝากชื่อเสียงไว้ในประวัติศาสตร์

เขาต้องการเลี้ยงดูวีรชนเช่นนั้น

……และ นั่นคือสิ่งที่เขาได้แต่ฝันถึง

เวลาผ่านไปราวสามสิบปีแล้วที่เขาประสบความสำเร็จอย่างมากในฐานะนักผจญภัย และเปลี่ยนจากฝั่งที่ถูกใช้งานมาเป็นฝ่ายสั่งงาน

ประสบการณ์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาทำให้เขาลืมไปหมดแล้วทั้งความตื่นเต้น ทั้งความเร้าร้อน แต่――มีสิ่งเดียวที่เขาไม่เคยลืม

การได้เห็นความฝันที่หายไปนานทำให้เหมือนเลือดถูกเผา

นักผจญภัยริโนะ ฝีมือนั่น ความแข็งแกร่งนั้น

ยังไงก็ตาม แม้ว่าริโนะจะมาที่กิลด์นักผจญภัยในช่วงแรก แต่หลังจากนั้นเธอก็ไปที่บริษัทเซโดนีเท่านั้น ไม่ตอบรับแม้แต่คำเรียกตัว เป็นเรื่องจริงที่นักผจญภัยมีอิสระ และสหภาพก็เป็นเพียงสหภาพที่ไม่มีอำนาจบีบบังคับ เงิน การให้กู้ยืม และการกู้ยืม ด้วยความเห็นอกเห็นใจและคุณธรรมก็สนับสนุนซึ่งกันและกัน

แต่ กับริโนะ！

เธอเพิกเฉยต่อสหภาพราวกับว่าไม่จำเป็นต้องสนับสนุนซึ่งกันและกัน และมีชื่อเสียงโด่งดังด้วยตัวเธอเอง！

ในฐานะผู้นำของสหภาพ นักผจญภัยที่มีอนาคตสดใสและมีความสามารถถูกบริษัทเซโดนีลักพาตัวไป

เขาไม่รู้ว่าเธอได้รับการปฎิบัติยังไง แต่ก็น่าหงุดหงิด พูดตามตรง เขาไม่สามารถยอมรับได้ และส่วนที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่สามารถระงับความโกรธได้

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงอดไม่ได้ที่จะประชดมาร์จู

และก็ยังโกรธริโนะด้วย

เขาไม่รู้ว่าเธอได้รับการปฏิบัติที่ดีขนาดไหน แต่ก็คิดว่าจะดีกว่านี้ไม่น้อยหากว่าเธอแสดงความเคารพสหภาพนักผจญภัยให้มากกว่านี้อีกหน่อย

เนื่องจากเธอเป็นนักผจญภัย ข้อตกลงของเธอจึงควรมาถึงสหภาพด้วย

เขาถูกบังคับให้ต้องกลายเป็นคนที่ต้องสวมบทบาทเป็นคนที่ต้องตอบคำถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนคนโง่ว่าทำไม「ริโนะที่อยู่ในสหภาพ แต่เธอกลับไม่เคยมาใช้ประโยชน์เลย」ในฐานะผู้นำของสหภาพ เขาไม่สามารถจัดการนักผจญภัยได้แม้แต่คนเดียว และต้องสวมบทบาทเป็นคนที่ต้องตอบเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล

เป็นเพราะความแค้นใจของเขาที่มีต่อริโนะ เขาจึงใช้ผู้ส่งสารเพื่อร้องและเชิญ 「ซีออน ความเร็วเสียง」เพื่อใช้โจมตีริโนะ

นี่เป็นเรื่องของหน้าตา

และ อาจจะรวมถึงความแค้นส่วนตัวด้วย

――ซีออนต้องชนะ！ และเมื่อริโนะหมดหวัง เธอก็จะกลับมาที่กิลด์นักผจญภัย！

คุคุริจิฟปรารถนาเช่นนั้น และความแค้นของเขาถูกเปิดเผยจนหมดสิ้น แต่เลือดของเขาก็ยังคงเผาไหม้เหมือนในตอนนั้น