คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 265 ก้าวแรกของแดนหมียุคใหม่
265 ก้าวแรกของมาเวเลียยุคใหม่
――เปิดเผยถึงขั้นนี้คงดีแล้วสินะ
เท่านี้ผู้ส่งสารที่มาจากประเทศอื่นคงรู้สึกถึงวิกฤตของราชาแห่งมาเวเลียองค์ต่อไปแล้ว
คนระดับบนเหล่านี้ต้องไม่เป็นไรสิ
“……สิ่งที่ทุกท่านพึ่งได้เห็นไปคือ ภาพของเหล่าแมลงที่ได้รับการบันทึกว่ามีอยู่ตั้งแต่การถือกำเนิดของทวีปมาเวเลีย”
มุมหนึ่งของห้องรับแขกที่มีโต๊ะกลมและที่นั่งเต็มไปด้วยตัวแทนจากแต่ละประเทศ――ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ข้างกระดานคริสตัลเวทมนตร์ขนาดใหญ่บนผนัง อธิบายรายละเอียดของภาพสะท้อนทีละภาพ
ชายหนุ่มที่กำลังอธิบายด้วยหน้าตาจริงจัง มีใบหน้าไม่หวาดเกรง และดูไม่มีเค้าโครงของความเจ้าเล่ห์
เขาคือ เจ้าชายลำดับที่หนึ่ง ลิวิเซล ผู้ที่กำลังจะกลายเป็นผู้นำรุ่นต่อไปของมาเวเลีย
“พวกมันมีความแข็งแกร่งในรายปัจเจก แต่ภัยคุกคามที่แท้จริงอยู่ที่จำนวนของพวกมัน พวกมันมีความสามารถในการสืบพันธุ์สูงมาก ดังนั้นแม้ว่าจะฆ่าพวกมันไป สามพัน ถึง ห้าพัน ตัวในแต่ละปี แต่ในปีหน้าพวกมันก็จะมีปริมาณเท่าเดิม หรืออาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ”
ด้วยความช่วยเหลือของอาณาจักรอาร์ตัวร์ ทุกคนสามารถมองเห็นทิวทัศน์ของดินแดนอันห่างไกลผ่านวัฒนธรรมที่เรียกว่าเมจิกวิชั่น
เป็นเทคโนโลยีที่ผู้รู้ก็รู้จักดี แต่ผู้ที่ไม่รู้ก็จะไม่รู้จัก――สินะ
พวกเขาเป็นตัวแทนของประเทศต่าง ๆ ทั้งยังทำหน้าที่ในแง่มุมของนักการทูตด้วย และแม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นของจริงมาก่อน แต่พวกเขาก็เคยได้ยินข่าวลือเรื่องเมจิกวิชั่นมาบ้างแล้ว
“ดังที่เราได้อธิบายเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว แต่นี่คือข้อพิสูจน์ เป็นเพราะการมีอยู่ของแมลงเหล่านี้ ที่ทำให้เราไม่สามารถแสดงความอ่อนแอต่อประเทศเพื่อนบ้านได้
โปรดยกโทษให้ด้วย สำหรับความหยาบตลอดคายหลายปีที่ผ่านมา
ไม่สิ เราไม่ได้ขอให้พวกท่านยกโทษให้กับเรา แต่เราอยากให้ทุกท่านลองตรึงตรองดูว่าการสานมิตรภาพจะคุ้มค่าหรือไม่สักเพียงชั่วขณะหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ เราจึงอยากจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ทางการฑูตต่าง ๆ บนพื้นฐานนั้น”
ในฐานะประมุขของประเทศ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแสดงความอ่อนแอเช่นนั้น
เนื่องจากเป็นประเด็นระดับชาติ ต่อให้เป็นทัศนคติจากผู้เป็นนายเหนือหัวก็ตาม
“ฟุฟุッ”
พูดตามตรง หากผลลัพธ์ออกมาไม่ดี เขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบสนองยังไงต่อดีเช่นกัน
เมื่อทุกคนบนโต๊ะเลือกที่จะรอดูว่าแต่ละประเทศจะคิดเห็นเป็นอย่างไร――สุภาพบุรุษที่มีหนวดเคราหยิกก็หัวเราะ
คนผู้นี้คือ อัคคาลเบน ・ผู้ส่งสารจากอาณาจักรเฮอร์บาไฮม์อันสูงส่ง
“ดูท่าว่า เจ้าชายแห่งมาเวเลียจะเจรจาไม่เก่งเอาเสียเลย”
เป็นอย่างงั้นใช่เลย
นั่นคือสิ่งที่ผู้ส่งสารจากแต่ละประเทศคิด
อาจสามารถมองได้ว่าเป็นการเหยียดหยาม――แต่ลิวิเซลก็ไม่สูญเสียการแสดงออกอันจริงใจของเขา
“เป็นดังที่ท่านว่ามา มาเวเลียขาดการสานความสัมพันธ์กับประเทศอื่นมาอย่างยาวนานจึงไม่ทราบวิธีการดำเนินความสัมพันธ์ทางการฑูต ดังนั้นแล้ว หากไม่เก่งก็จะบอกไม่เก่ง หากไม่ดีก็จะบอกไม่ดี ย่อมแน่นอนว่าอาจมีบางสิ่งที่ล้าหลัง
โดยรวมแล้วจากมุมมองของพวกท่านในที่แห่งนี่ เราก็ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรดีไปกว่าเด็กทารกเลย
――เรารับรู้สิ่งนั้นดี จึงได้ทิ้งแผนการอันไร้ประโยชน์ไป และเปิดเผยสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างซื่อตรง เราเชื่อว่านี่เป็นก้าวแรกของการเปิดประเทศ
มาเวเลียจากนี้ไป จะเรียนรู้มากมายจากพวกท่าน และเติบโตไปสู่ประเทศที่สามารถยืนเคียงข้าง และแข่งขันกับนานาชาติได้
เราหวัง เราหวังอยากจะมีพวกท่านเป็นเพื่อนบ้านที่”
อย่างที่เขาพูดเขาอาจจะเจรจาได้ไม่ดีนัก
ทว่า นี่เป็นเรื่องยาก
ใช่แล้ว ลิวิเซลคิดว่านี่ไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดี
หลังจากยอมรับว่าพวกตัวเองอ่อนแอ เขาก็เลือกจุดยืนที่ต่างประเทศสามารถจับตาดูกันเองได้เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเอารัดเอาเปรียบ
พูดง่าย ๆ ก็คือ เขาเลือกตำแหน่งเป็น「หญิงดาวเด่น」
ผู้ชายจากประเทศอื่น ๆ ที่ต้องการจีบ ต้องคิดถึงวิธีสานสัมพันธ์กับ「หญิงดาวเด่น」ในขณะที่ต้องจับตากันและกัน
หากนี่คือ「ประเทศเก่าแก่ทั่วไป」 ที่ดื้อรั้นและหัวแข็งจนน่าประหลาด ผลประโยชน์จะถูกครอบงำโดยประเทศอื่น ๆ ในเวลาไม่นาน
เขายอมรับว่าตนไม่เก่งกาจในการทูต
ยอมทิ้งแผนการใด ๆ ที่ไม่ได้ผล
ทุกคนต้องการเหยื่อแสนหวานที่เปิดเผยทุกสิ่งของตนเอง――นั่นเลยเป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้เอง เพราะมีคนมากมายคอยขวางทาง
“เข้าใจล่ะ ก็ไม่เลวเลยนา เฮอร์บาไฮม์อยากจะมองไปข้างหน้าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางการฑูตของมาเวเลย”
ใช่แล้ว มื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ก็ถึงเวลาที่จะแสดงทัศนคติที่เป็นมิตร หากล้าหลังที่นี่ ผลประโยชน์ต่าง ๆ จะถูกครอบงำโดยประเทศอื่นไปจนหมดก่อน
ทูตจากแต่ละประเทศก็ส่งเสียงเช่นกัน
――อาณาจักรมาเวเลียแห่งยุคสมัยใหม่ เริ่มต้นได้อย่างราบรื่น
“ฮิเอโร่โดโนะ “
งานพูดคุยของราชามาเวลเลียองค์ต่อไปที่เรียกว่างานเลี้ยงน้ำชาได้จบลงแล้ว ทุกคนต่างแยกย้าย
ขณะที่ทูตจากแต่ละประเทศกำลังคิดเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวก้าวต่อไป หนึ่งในนั้นก็ถูกลิวิเซลเรียกให้หยุดไว้ ขณะที่เขากำลังจะจากไป
“ข้าต้องขอขอบคุณสำหรับความร่วมมือในการถ่ายทำมาก ด้วยเหตุนี้ข้าจึงสามารถพูดคุยพร้อมดึงดูดสายตาได้”
“เป็นเรื่องดีที่เห็นว่าเทคโนโลยีของทางเรามีประโยชน์ครับ”
“ไม่เพียงแต่มีประโยชน์เท่านั้น ยังเป็นเทคโนโลยีที่ยอดเยี่ยม โลกนี้ช่างกว้างใหญ่จริง ๆ มีบางสิ่งเช่นนั้นอยู่ด้วย”
เขาไม่กล้าที่จะขายอะไรที่นี่
และ มาเวลียเองก็ไม่เคยพูดว่ากำลังพิจารณาซื้อมันเช่นกัน
แม้ว่าส่วนใหญ่จะจากไป แต่ก็ยังมีผู้ส่งสารจากประเทศอื่นอยู่ในห้องนี้ ดังนั้นพวกเราจึงไม่ควรพูดคุยเรื่องเฉพาะเจาะจง
เขาไม่ควรทำแบบนั้น แต่――
“――ขอประทานอภัยเพคะ เจ้าชายลิวิเซล”
หญิงสาวแสนสวยซึ่งสวมชุดประจำชาติสีแดงปักลายมังกร――ลินตัน・ออรอนจากอู่ไห่ตงโคกุได้เข้ามาเรียกขัดจังหวะ
“หม่อมฉันอยากจะดูภาพสะท้อนนั้นอีกครั้ง มิทราบว่าจะมีปัญหาหรือไม่เพคะ？”
“ได้สิ แน่นอน ที่นี่เลยดีหรือไม่？”
“เป็นพระกรุณาล้นพ้นเพคะ ――กราบบังคมลาเพคะ”
หลังจากขอโทษฮิเอโร่แล้ว ลินตันก็กลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่นั่งอยู่ก่อนหน้า
“ภาพนั่นคือ ภาพนั่นสินะ？”
“ใช่ ลินตันโดโนะคงดูมาแล้วห้าสิบรอบได้……ในฐานะที่เป็นประเทศที่ทลายสวรรค์ถือกำเนิดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจการต่อสู้ครั้งนั้นมากจนอยากจะดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
ขณะที่พูดแบบนั้น ลิวิเซลก็ให้สัญญาณ ก่อนสาวใช้ผมสีดำที่ยืนรออยู่ข้างกำแพงจะเริ่มเตรียมภาพสะท้อน
“เป็นการประลองที่ยอดเยี่ยม เข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงอยากดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
“แต่ข้าเป็นฝ่ายแพ้ น่าอายนิดหน่อยที่สามารถเห็นตัวเองแพ้ได้หลายครั้งแบบนั้น”
“นั่นเป็นเพราะคลื่นเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงินราชามังกรแห่งการทำลายล้างราชาแห่งความตายไม่ผิดแน่นอน หากเป็นสิ่งนั้นแล้วก็ช่วยไม่ได้จริงไหม”
“……ใช่ ม๊า คือ……ฮิเอโร่โดโนะ ชื่อนั่น……”
อย่างที่เราทั้งคู่รู้เกี่ยวกับเนีย・ลิสตันมีบางอย่างที่เขาสามารถพูดได้เต็มปาก
ลิวิเซลตระหนักดีว่าเธอไม่ใช่คนประเภทที่สร้างชื่อให้กับเทคนิคต่าง ๆ
แต่ชอบเทคนิคที่มีลักษณะและชื่อธรรมดา ๆ แต่แข็งแกร่งผิดปกติ
นั่นเป็นเหตุผลที่เขารู้สึกประหลาดใจกับสไตล์การต่อสู้ที่ดูฉูดฉาดที่เธอแสดงให้เห็นในการประลองครั้งนั้น และสิ่งที่ดูฉูดฉาดก็มีเพียงแค่รูปลักษณ์ แต่แทบไม่มีพลังเลย
――เขาเองก็คิดว่านั่นเป็นการล็อคผลการประลองที่ดีที่สุด เพราะแม้ว่าจะแพ้ แต่เขาก็ไม่ได้สูญเสียความนิยม เขาไม่มีอะไรนอกจากความรู้สึกขอบคุณ เนีย・ลิสตันเกี่ยวกับการประลองนั้น
และฮิเอโร่เองก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเนีย・ลิสตัน
อย่างน้อยเขาก็รู้ว่ารสนิยมของเธอไม่ได้แย่ขนาดนั้น
“――หากบอกว่าเป็นการบลัฟล่ะก็ ก็ไม่ใช่ว่าได้ผลดีมากเกินรึ”
ลิวิเซลสงสัยว่านั่นอาจเป็นรสนิยมของต่างชาติที่กำลังเป็นที่นิยมในปัจจุบันหรือไม่
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ