งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 128

บทที่128 โล่หยิวชิวโอ้อวดความสำเร็จ

เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อถูกคนของโล่ชิงไป๋เอาตัวไปขังในห้อง โล่หยิวชิวเลยกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อแผนสำเร็จ

เธอทุ่มเทอย่างหนักในการวางแผนมาตั้งนาน จนสุดท้ายมันก็จะใกล้ถึงเป้าหมายแล้ว

รอโล่เฟยเอ๋อกับริษัทซูซื่อผู้ชายคนนั้นแต่งงานกัน ถึงตอนนั้นซูซีมู่ก็จะเป็นของเธอโล่หยิวชิว

ถึงตอนนั้น บ้านซู บริษัทซูซื่อก็ต้องตกเป็นของเธอโล่หยิวชิว

สายตากระพริบ โล่หยิวชิวกอดแขนโล่ชิงไป๋แล้วถามด้วยความกลุ้มใจ ” คุณพ่อ ขังเฟยเอ๋อแบบนี้จะดีหรอคะ”

โล่ชิงไป๋ตอบด้วยสีหน้าเย็นชา “ถ้าเธอไม่ยอมให้ถูกบังคับแต่งงาน งั้นก็จะขังจนกว่าจะถึงวันที่ยอมแต่ง”

“เมื่อฟังเสียงที่สื่อว่าไม่คิดจะปล่อยโล่เฟยเอ๋อเอาไว้ของโล่ชิงไป๋นั่น ดวงตาโล่หยิวชิวก็ประกายไปด้วยความพอใจ

แต่กลับแสดงสีหน้าแกล้งทำเป็นเสียใจแล้วพูด “หวังว่าเฟยเอ๋อจะคิดได้เร็วกว่านี้”

โล่ชิงไป๋สีหน้านิ่งเฉยไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงเอ่ย “ไม่พูดถึงเธอแล้ว ตอนนี้ก็ค่ำมากพอสมควร กลับห้องไปนอนได้แล้วนะ”

” คุณพ่อ ไปพักผ่อนก่อนได้เลย หนูขอไปดูเฟยเอ๋อนะคะ “โล่หยิวชิวกัดปากล่างพลางพูด

เมื่อได้ยินว่าโล่หยิวชิวจะไปดูโล่เฟยเอ๋อ ใบหน้าโล่ชิงไป๋ก็เย็นชาขึ้นมาอีกครั้ง “เธอมีอะไรให้น่าดูกัน”

“คุณพ่อ หนูอยากไปดู……”โล่หยิวชิวเขย่าข้อมืออ้อนโล่ชิงไป๋

โล่ชิงไป๋พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ ” ได้ เดี๋ยวหาคนไปกับเธอด้วย”

“ได้ค่ะ ขอบคุณคุณพ่อนะคะ “โล่ชิงไป๋ตอบอย่างว่าง่าย

โล่ชิงไป๋อืมคำหนึ่ง แล้วลุกขึ้น เดินขึ้นชั้นบนไป

โล่หยิวชิวยิ้มอย่างความอ่อนโยน เมื่อเห็นว่าโล่ชิงไป๋ออกไปแล้ว ก็รีบเปลี่ยนเป็นพอใจขึ้นมาทันที

เธอค่อยๆลุกจากโซฟา แล้วเดินไปทางห้องที่ขังโล่เฟยเอ๋อ

ห้องนี้หน้าต่างทั้งหมดถูกปิดตายไปจนหมด ทางออกเดียวนั้น ยังจัดสองคนเฝ้าอีก นี้คือห้องที่โล่ชิงไป๋เตรียมให้โล่เฟยเอ๋อเอง

หลังจากโล่เฟยเอ๋อถูกส่งเข้ามาแล้ว ก็นั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงกลางภายในห้องตลอด

ในใจเธอมีคำถามที่สงสัยเต็มไปหมด แต่กลับหาคำตอบใดๆออกมาไม่ได้

ทำไมการแต่งงานกับตระกูลซูถึงได้ถูกเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

ทำไมทั้งๆคนที่ต้องแต่งงานปรองดองคือพี่สาว แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเธอ

ทำไมคุณพ่อถึงพูดว่าพี่สาวกับซูซีมู่อยู่ด้วยกันแล้วนะ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ๆก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น

เงยหน้าขึ้นมา แล้วเห็นโล่หยิวชิวเดินเข้ามาจากประตู โล่เฟยเอ๋อรีบลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วถามอย่างรีบร้อน ” พี่สาว คุณพ่อเตรียมจะปล่อยฉันออกไปแล้วใช่ไหม”

“พ่อไม่ปล่อยเธอออกไปหรอ เธอรอท่านประธานบริษัทซูซื่อมาขอหมั้นหมายแต่งงานอยู่ที่นี้อย่างว่าง่ายดีกว่า”

โล่หยิวชิวพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ความจริงแล้วมีความเศร้าใจซ่อนอยู่

สีหน้าโล่เฟยเอ๋อเริ่มซีด จึงได้ถาม ” ทำไม ทั้งๆที่คนที่มีพันธะวิวาห์จากตระกูลซูคือพี่”

“ทำไมหรอ เพราะคุณพ่อพอใจในแฟนฉันมาก เขาหวังว่าฉันกับแฟนของฉันจะแต่งงานกัน ต่อไปก็เป็นผู้สืบทอดของบริษัทโล่ซื่อไง “โล่หยิวชิวกระตุกมุมปากอย่างได้ใจ

“แฟนของคุณคือใคร เป็นใครกันแน่”โล่เฟยเอ๋อจ้องโล่หยิวชิวไม่วางตา

มุมปากได้รูปของโล่หยิวชิวค่อยๆกระตุกขึ้นมา ” คุณพ่อบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรอ”

“ซูซีมู่เหรอ ไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาไม่มีทางชอบคุณ”โล่เฟยเอ๋อพูดด้วยความแน่ใจ

เมื่อได้ยินโล่เฟยเอ๋อบอกอย่างแน่วแน่ว่าซูซีมู่ไม่มีทางชอบเธอ โล่หยิวชิวจึงเผยสีหน้าน่ากลัวออกมา แต่เธอก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติอย่างรวดเร็ว

“โล่เฟยเอ๋อ เสียดายจัง ฉันกับซูซี่มู่ตอนนี้ดีกันมากเลยนะ”

โล่เฟยเอ๋อได้ฟังคำพูดโล่หยิวชิวแล้ว นิ้วมือถึงกับสั่นอย่างแรง

“พี่สาว”

“เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันจะให้เธอดูหลักฐานแล้วกัน”โล่หยิวชิวพูดไป ก็ยื่นรูปถ่ายปึกหนึ่งส่งให้โล่เฟยเอ๋อดู

โล่เฟยเอ๋อรับรูปถ่ายด้วยความสงสัย เมื่อเห็นนั้นคือรูปถ่ายของซูซีมูกับโล่หยิวชิว สีหน้าซีดไปทันที

นิ้วมือเธอนั้นสั่นระริกไปหมด แล้วเอารูปแต่ละใบขึ้นมาดู

เริ่มแรกเป็นรูปสองใบที่ซูซีมู่กับโล่หยิวชิวนั่งดื่มกาแฟด้วยกัน ทั้งสองนั้นได้จ้องตากันอย่างลึกซึ้ง เป็นความหวานซึ้งที่ทิ่มแทงตาโล่เฟยเอ๋อให้เจ็บ

ต่อมาคือรูปที่ซูซีมู่กับโล่หยิวชิวนั่งคุยกันอย่างสนิทสนม เป็นสัมผัสที่มีระยะใกล้ มองปุ๊บก็รู้เลยว่าความสัมพันธ์พวกเขานั้นใกล้ชิดกันแค่ไหน

โล่เฟยเอ๋อรู้สึกเลือดนั้นได้ไหลย้อนกลับ ความแน่วแน่ในใจนั้นก็เริ่มจะสั่นคลอน

และพวกรูปถ่ายต่อมานั้นคือรูปที่โล่หยิวชิวควงแขนซูซีมู่อย่างใกล้ชิด จนที่สุดความแน่ใจของเธอหายไปไร้ร่องรอย

เธอกับเขารู้จักกันมาสี่เดือนกว่า เธอจึงรู้จักเขาดี

เขาเป็นโรครักสะอาดขั้นรุนแรง และไม่เข้าใกล้ผู้หญิงตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่เขากลับให้โล่หยิวชิวควงแขน

ความสัมพันธ์พวกเขาคงดีมากจริงๆ หรือว่าจะจริงอย่างที่พี่สาวบอกว่าพวกเขาได้คบกันอยู่

เมื่อเห็นรูปพวกสุดท้ายที่โล่หยิวชิวกับซูซีมู่จูบกันนั้น ได้ทำให้โล่เฟยเอ๋อเชื่อคำพูดโล่หยิวชิวจนในที่สุด

โล่เฟยเอ๋อรับรู้ความปวดร้าวอย่างรุนแรงจากในใจจนไปถึงทั่วร่างกาย เป็นความรู้ที่เจ็บลึกไปขั้วสุดหัวใจ

เจ็บยิ่งกว่าครั้งก่อนที่ซูซีมู่จัดการดูตัวให้เธออีก

สุดท้ายร่างกายโล่เฟยเอ๋อก็อ่อนระทวยลง จนนั่งลงไปกับเก้าอี้

และรูปถ่ายบนมือเธอนั้นได้เลื่อนจากปลายนิ้วไปตกที่พื้น

เมื่อโล่หยิวชิวเห็นโล่เฟยเอ๋อได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักแล้ว ในใจก็สะใจเป็นอย่างมาก

เธอรู้ดี ว่าการจะกระทบกระเทือนโล่เฟยเอ๋อได้นั้น คงมีเพียงการหลอกใช้ซูซีมู่เท่านั้น

และมันก็สำเร็จแล้วจริงๆ เธอได้เหยียบโล่เฟยเอ๋อไว้ใต้เท้าแล้ว

โล่หยิวมองชิวโล่เฟยเอ๋ออย่างยิ่งยโส แล้วเอ่ยสีหน้าดูถูก ” โล่เฟยเอ๋อ เธอรู้ตัวสักนิด อย่ายุ่งวุ่นวายกับซูซีมู่อีก แล้วรอการหมั้นหมายแต่งงานจากบริษัทซูซื่ออย่างว่าง่ายซะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของโล่หยิวชิว ร่างกายโล่เฟยเอ๋อถึงกับแข็งทื่อไปพักหนึ่ง จากนั้นก็ก้มหน้า พูดอย่างแผ่วเบา “ฉันจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับเขา”

เธอออกห่างเขาได้สำเร็จตั้งนานแล้ว และได้หมดหวังกับเขา ตายใจจากเขาแล้ว…..

เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อรู้ตัวแบบนี้ โล่หยิวชิวยิ่งดีใจ “ถือว่าเธอยังรู้ตัว”

โล่เฟยเอ๋อเหมือนไม่ได้ฟังคำพูดของโล่หยิวชิว จนสุดท้ายได้ก้มหน้าลง แล้วไม่พูดอะไร

โล่หยิวชิวโอ้อวดเสร็จ ก็ไม่อยู่ต่อ แล้วรีบออกไปทันที

ในห้องที่ว่างเปล่า มีเพียงโล่เฟยเอ๋อนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น

เธอเหมือนได้มองอะไรอยู่ และเหมือนว่าไม่ได้มองอะไร…..

หลังได้รับโทรศัพท์จากซูซีมู่ตอนตีสามแล้ว โจวเฉิงก็ไม่ได้หลับต่ออีก จึงรีบสั่งคนไปหาว่าโล่เฟยเอ๋ออยู่ที่ไหน

เวลาตอนตีห้านั้น โจวเฉิงได้รับผลตรวจสอบมาแล้ว

เขาไม่รอช้า รีบต่อสายไปหาซูซีมู่ทันที

แม้ฟ้ายังไม่สว่าง แต่เขารู้เป็นอย่างดีสำหรับตำแหน่งของโล่เฟยในใจเอ๋อซูซีมู่

จะพักผ่อนก่อนได้รับผลตรวจสอบไม่ได้เด็ดขาด

“ประธานซู ตอนนี้ผมอยู่ทางที่พักใหม่ของคุณหนูโล่ครับ”

ซูซีมู่ไม่สงสัยแม้แต่น้อย พูดเพียงแต่ว่า “แกส่งที่อยู่มาให้ฉัน”

“ได้ครับ”

ซูซีมู่ตัดสายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เอาเสื้อคลุมอันหนึ่งมาถือไว้ แล้วรีบเดินออกจากห้องสมุดไปอย่างรีบร้อน

ตอนเขาออกมาจากวิลล่านั้น โจวเฉิงได้ส่งที่อยู่มาที่โทรศัพท์เขาแล้ว

ซูซีมู่เอารถออกมาจากโรงเก็บรถ แล้วหมุนพวงมาลัยอย่างชำนาญ ออกไปจากวิลล่า