งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 227
บทที่227 โล่เฟยเอ๋อแท้งลูก
จากบริษัทดี้ก้วนไปยังบริษัทวิลล่าต้องใช้เวลาขับรถมากกว่าหนึ่งชั่วโมง แต่ซูซีมู่ขับรถซิ่งตลอดทาง เลยใช้เวลาเพียงห้าสิบนาที
หลังจากจอดรถ ซูซีมู่ไม่ทันที่จะเอากุญแจรถออกมา ก็ผลักประตูลงรถทันที
คนใช้ได้ยินเสียงรถ พอมาเปิดประตู ซูซีมู่ก็พร้อมที่จะกดรหัสประตูแล้ว
เขาไม่สนใจคำทักทายของคนรับใช้ รีบเดินก้าวใหญ่ขึ้นไปชั้นบน
คนรับใช้จ้องไปที่ด้านหลังของซูซีมู่ ถอนหายใจในใจ คุณชายห่วงใยคุณนายน้อยจริงๆ……
ซูซีมู่มาที่ห้องนอนของโล่เฟยเอ๋อ ผลักประตูแล้วรีบเข้าไป
ในห้องเงียบมาก และโล่เฟยเอ๋อหน้าซีดนอนอยู่บนเตียง
ทำไมหน้าคุณซีดขนาดนี้ เป็นเพราะว่าปวดท้องประจำเดือนรุนแรง?
ซูซีมู่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แล้วเดินไปเบา ๆ
เขาก้มลงเก็บผ้านวมที่หล่นลงมาจากตัวโล่เฟยเอ๋อมาห่มให้เรียบร้อย แล้วยกปลายนิ้วขึ้น สัมผัสใบหน้าของโล่เฟยเอ๋อ
จากนั้นเขาก็หยิบมือถือออกมาและโทรหาหมอเฉิง ถามเขาว่าจะบรรเทาอาการปวดท้องประจำเดือนได้อย่างไร
“ดื่มน้ำน้ำตาลทรายแดง……อุ่นท้องน้อย?ใช้โถน้ำร้อน……”ซูซีมู่เชื่อฟังหมอเฉิง ไปเตรียมโถน้ำร้อนมา เปิดผ้านวมบนตัวโล่เฟยเอ๋ออย่างระมัดระวัง เตรียมจะเอาวางใส่บริเวณท้องน้อยของเธอ
และเมื่อซูซีมู่เปิดผ้านวมบนตัวโล่เฟยเอ๋อออก เป็นต้องถึงกับผงะ
มีเลือดอยู่บนร่างกายโล่เฟยเอ๋อ กางเกงสีอ่อนของเธอเปื้อนไปด้วยเลือดเยอะมาก แม้แต่เครื่องนอนก็เปื้อนด้วย
เป็นประจำเดือนมีเลือดเยอะขนาดนี้เลยเหรอ? ซูซีมู่ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ แต่ด้วยปฏิกิริยาของจิตใต้สำนึกของเขา จึงปลุกโล่เฟยเอ๋อตื่นเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า “เฟยเอ๋อ? เฟยเอ๋อ?”
แต่โล่เฟยเอ๋อนอนอยู่บนเตียง ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆเลย
“เฟยเอ๋อ?เฟยเอ๋อ……”ซูซีมู่ขึ้นเสียงสูงขึ้น และตะโกนเรียกอีกหลายครั้ง
โล่เฟยเอ๋อยังคงไม่มีการตอบสนอง ซูซีมู่ตื่นตระหนกมากในขณะนี้ เขาเอาผ้านวมพันรอบตัวโล่เฟยเอ๋อ จากนั้นอุ้มโล่เฟยเอ๋อลงไปชั้นล่าง
คนรับใช้เห็นซูซีมู่อุ้มโล่เฟยเอ๋อลงไปที่ชั้นล่าง รีบถามว่า “คุณชาย คุณนายน้อยเป็นอะไรไป?”
ซูซีมู่ไม่ตอบกลับคนรับใช้ แค่สั่งว่า “ไปเปิดประตูรถ”
“ค่ะ ค่ะ”คนรับใช้กล่าวค่ะซ้ำๆ จากนั้นก็วิ่งออกจากวิลล่า และช่วยซูซีมู่เปิดประตูรถด้านหลัง
ซูซีมู่อุ้มโล่เฟยเอ๋อเข้าไปในรถ บอกกับคนรับใช้ว่า’ไปนั่งข้างหลังกอดเธอไว้ดีๆ’
จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาหมอเฉิง พร้อมกับนั่งลงบนที่นั่งคนขับ เริ่มสตาร์ทรถ
“หมอเฉิง เฟยเอ๋อมีเลือดออกเยอะมาก และสลบอยู่ ผมจะพาเธอไปโรงพยาบาลของคุณเดี๋ยวนี้”
หลังจากซูซีมู่พูดสั้น ๆ เสร็จ ก็ตัดสายทิ้ง เหยียบคันเร่งแล้วรีบไปโรงพยาบาล
มองผ่านกระจกมองหลังเป็นระยะ ๆ ตลอดทาง เพื่อสังเกตว่าโล่เฟยเอ๋อเป็นไงบ้างแล้ว
เขารู้สึกกังวล กังวลมากสุดๆ
และไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?
เมื่อซูซีมู่ขับรถเข้าไปในโรงพยาบาล หมอเฉิงรออยู่ที่นั่นแล้ว
เมื่อเห็นรถของซูซีมู่กำลังมา ก็รีบไปรับเลยทันที
หลังจากซูซีมู่จอดรถ คนรับใช้รีบเปิดประตูด้านหลังทันที เพื่อให้หมอเฉิงตรวจดูอาการของโล่เฟยเอ๋อ
หลังจากซูซีมู่ลงจากรถ ก็เดินวนหน้ารถมา ถามอย่างใจจดใจจ่อว่า “เป็นยังไงบ้าง?”
หมอเฉิงตอบด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี “ส่งไปที่ห้องฉุกเฉินก่อน”
“ครับ ”ซูซีมู่พยักหน้า เอื้อมมือและอุ้มโล่เฟยเอ๋อออกจากรถ เดินตามหมอเฉิงไปที่ห้องฉุกเฉิน
ในทางเดินเงียบมาก ซูซีมู่ยืนอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉินด้วยความงุนงง ใบหน้าที่ปกติจะนิ่งสงบ ในขณะนี้ดูตื่นตระหนกมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะนี่คือห้องฉุกเฉิน เขาคงรีบวิ่งเข้าไปนานแล้ว
“นานแค่ไหนถึงจะออกมา?”ซูซีมู่เดินไปเดินมาอย่างวิตกกังวล
คนรับใช้เห็นความวิตกกังวลภายในใจของซูซีมู่ เลยปลอบใจ “คุณชาย อย่ากังวลไปเลยนะคะ คุณนายน้อยแค่ปวดท้องประจำเดือนเอง ไม่มีปัญหาใหญ่หรอกค่ะ”
ปวดท้องประจำเดือนสามารถสลบได้ด้วยหรอ?
แม้ว่าซูซีมู่จะมีข้อสงสัยในใจ แต่พอนึกถึงเลือดบนตัวโล่เฟยเอ๋อ ดูเหมือนจะเป็นประจำเดือนจริงด้วย เลยสงบลงบ้างเล็กน้อย
เขาเพิ่งจะสงบลง ปรากฏว่า หมอเฉิงออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าดูไม่ดีเลย
“ประธานซู สถานการณ์ไม่ดีแล้วครับ”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”ซูซีมู่ถามอย่างกังวล
หมอเฉิงตอบว่า “ประธานซู คุณนายตั้งครรภ์เดือนกว่าแล้ว ตอนนี้แท้งลูกแล้วมีเลือดออกมาก……”
ตั้งครรภ์เดือนกว่า?แท้งลูกแล้ว?ซูซีมู่รู้สึกได้ทันทีว่าสมองของเขาหยุดทำงานแล้ว
จนกระทั่งหมอเฉิงกล่าวว่า “ประธานซู คุณนายต้องทำการผ่าตัดทันที ไม่อย่างนั้นจะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้นะครับ”
หัวใจของซูซีมู่หดตัวลงทันที แล้วได้ดึงสติกลับมาอีกครั้ง จ้องมองหมอเฉิงด้วยดวงตาสีแดง “อันตรายถึงชีวิตเลยเหรอ?”
ผู้หญิงที่เขารัก ตั้งครรภ์มีลูกกับเขา เขายังไม่ทันจะมีความสุข แล้วหมอเฉิงก็บอกเขาว่าได้แท้งลูกไปแล้ว และผู้หญิงที่เขารักกำลังตกอยู่ในอันตราย……
“ครับ……”หมอเฉิงพยักหน้าพูดด้วยเสียงสั่น
ซูซีมู่สั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย และริมฝีปากก็สั่นหลายครั้ง พูดออกมาเพียงสี่คำ “ผ่าตัดทันที”
“ครับ ” หมอเฉิงพยักหน้า จากนั้นหันหน้าเดินไปยังห้องฉุกเฉิน
‘ปัง ’ประตูห้องฉุกเฉินปิดลง เสียงเงียบลงทั่วทั้งตึกเช่นเดิม
ซูซีมู่ยกเท้าขึ้น อยากก้าวไปอีกสองสามก้าวในทิศทางของประตูห้องฉุกเฉิน เพื่อต้องการเข้าใกล้โล่เฟยเอ๋อ
แต่เพียงแค่เขายกเท้าขึ้น ก็สะดุดเท้าโซเซ เกือบล้มลงกับพื้น
“คุณชาย ”คนรับใช้อุทานและเข้ามาช่วยพยุงซูซีมู่
ซูซีมู่ผลักมือของเธอออกไป ก้าวไปที่หน้าประตูของห้องฉุกเฉิน วางทาบศีรษะลงข้างประตู
ในนี้มีผู้หญิงที่เขารักและลูกของเขา
โล่เฟยเอ๋อตั้งครรภ์มีลูกน้อยของเขา หนึ่งเดือนกว่าแล้ว……
ถ้าเป็นลูกผู้หญิง จะงามเหมือนโล่เฟยเอ๋อ ถ้าเป็นผู้ชาย ก็จะเหมือนเขา…..
ถึงเวลานั้น ครอบครัวของเราสามคนก็จะมีความสุขมาก……
แต่ทำไมเธอถึงแท้งลูก?
นั่นคือลูกของพวกเขา……เป็นลูกของซูซีมู่และโล่เฟยเอ๋อ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?
ร่างกายของซูซีมู่ค่อยๆหมอบลง หยดของเหลวหล่นลงบนพื้น……
ที่ไม่ไกล คนรับใช้ยืนมองไปที่คุณชายที่จมกับในความเศร้าโศกอย่างเงียบๆ ไม่ได้เข้ามาปลอบ
เธอได้เฝ้ารับใช้คุณชายตั้งแต่เด็กจนโต เธอรู้ดีถึงอารมณ์ของคุณชาย เย็นชา ไม่มีความต้องการอะไร เหมือนนักบุญผู้สูงศักดิ์และแตะต้องไม่ได้ และคิดว่าคุณชายจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
จนเมื่อคุณนายน้อยปรากฏ เธอเพิ่งรู้ ที่จริงคุณชายไม่ใช่นักบุญผู้สูงศักดิ์ มีเพียงคนเดียวที่ทำให้เขาเปลี่ยนได้ก็คือคุณนายน้อย
คุณชายจะใส่ใจเรื่องอาหารสามมื้อต่อวันของคุณนายน้อย และเป็นทั้งความรู้สึกหนาวร้อนของคุณนายน้อย
เมื่อคุณนายน้อยไม่สบาย คุณชายจะร้อนใจ กระวนกระวายไปหมด
คุณชายรักคุณนายน้อยมาก และตอนนี้ลูกของเขาและคุณนายน้อยก็ได้จากไปแล้ว
คุณชายเสียใจมากใช่ไหม คุณชายถึงได้ร้องไห้……
ต้องรู้ว่าหลายมาปีนี้ คุณชายเคยร้องไห้แค่ตอนที่พ่อของคุณชายจากไป นั่นคือช่วงเวลาที่คุณชายอ่อนแอที่สุด ซึ่งตอนนั้นคุณชายอายุเพียงแค่สี่ขวบ
คนรับใช้ถอนหายใจยาวๆทีนึง แล้วค่อยเดินออกไปอย่างเงียบๆ เหลือพื้นที่ทางเดินบนตึกนี้ให้กับคุณชายผู้เศร้าโศกของพวกเขา….