งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 228
บทที่228 ปิดบังโล่เฟยเอ๋อ
การผ่าตัดทำแท้งไม่ใช่ไม่ใช่การผ่าตัดใหญ่ แต่เคสของโล่เฟยเอ๋อไม่เหมือนทั่วไป ทำให้การผ่าตัดใช้เวลาไปเกือบ2ชั่วโมง
หนังจากเข็นโล่เฟยเอ๋อออกมาจากห้องผ่าตัด ก็ถูกส่งไปยังห้องผู้ป่วยVIPแบบพิเศษทันที
ทีแรกซูซีมู่คิดว่าจะตามไปเฝ้าโล่เฟยเอ๋อที่ห้องผู้ป่วย VIPด้วย แต่ถูกหมอเฉิงที่สีหน้ากำลังเครียดเรียกไว้ซะก่อน
“ประธานซูครับ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณนาย ผมต้องรายงานให้คุณทราบสักหน่อยแล้ว”
หรือว่าเฟยเอ๋อยังมีปัญหาอื่นๆ? ซูซีมู่ขมวดคิ้วขึ้นทันที “มีอะไรเหรอครับ?”
“ประธานซู ที่คุณนายแท้งลูกไม่ใช่อุบัติเหตุครับ” หมอเฉิงตอบ
ไม่ใช่อุบัติเหตุ? งั้นก็แสดงว่าจงใจ? ซูซีมู่หนาวเย็นไปทั้งตัว “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
หมอเฉิงก็ตัวสั่นเลย ตอบ “เมื่อกี้ตอนที่ทำการผ่าตัดให้คุณนาย พบว่าการแท้งลูกของคุณนายมีความผิดปกติ ก็เลยนำเลือดของคุณนายไปทำการตรวจสอบ ซึ่งพบว่าในเลือดของคุณนายมียานอนหลับ และยังมี…….”
“แล้วมีอะไรอีก?” สีหน้าของซูซีมู่เยือกเย็นจนหน้าชาตัวแข็งไปหมด
“ปริมาณของยาทำแท้งดอกคำฝอยที่เยอะมากพอ ทำให้คุณนายรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้ ทำให้เลือดออก…..” ส่วนคำพูดท่อนหลังหมอเฉิงไม่พูดอะไรอีก เพราะสีหน้าของซูซีมู่โกรธราวกับนักฆ่าที่ออกมาจากขุมนรก
ยานอนหลับ ปริมาณเยอะของยาทำแท้งดอกคำฝอย……ใครเป็นคนวางยากันแน่? ใครช่างอำมหิตทำร้ายเฟยเอ๋อและลูกของพวกเขา? คือใครกัน?
หมอเฉิงกลืนน้ำลาย แล้วกล่าวเตือนว่า:”ประธานซู ผมรู้ว่าตอนนี้คุณโกรธมาก แต่คุณต้องอดทนไว้ก่อน ตอนนี้คุณนายสำคัญที่สุดนะครับ”
ใช่แล้ว ตอนนี้เฟยเอ๋อสำคัญที่สุด ส่วนเรื่องอื่นไม่สำคัญแล้วทั้งนั้น
ซูซีมู่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองหมอเฉิง สีหน้าเริ่มสงบลง “ผมเข้าใจแล้วครับ”
เมื่อเห็นว่าซูซีมู่กลับมาปกติแล้ว หมอเฉิงค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย แล้วกล่าว :”ประธานซู การผ่าตัดของคุณนายสำเร็จไปด้วยดี ตั้งการจะไม่มีปัญหาอะไรทั้งสิ้น แต่ว่าอารมณ์ความรู้สึกของคุณนาย ถ้าเธอรู้ว่าแท้งลูกไปแล้ว เกรงว่าจะรับไม่ได้ครับ”
ซูซีมู่รู้สึกเจ็บปวดลึกๆข้างในใจ แต่กลับต่อกลับด้วยสีหน้านิ่งปกติ “ครับ ผมจะระวัง”
หมอเฉิงยังอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็พูดเพียงว่า’ประธานซู คนไปดูคุณนายที่ห้องผู้ป่วยเถอะ”
ซูซีมู่ไม่พูดอะไร สีหน้านิ่งเฉยเดินไปยังห้องผู้ป่วยของโล่เฟยเอ๋อ
ยังไปไม่ถึงประตูห้องผู้ป่วย ก็ได้ยินพยาบาลสองคนที่ออกมาจากห้องผู้ป่วย กำลังเดินคุยกัน
“คุณนายคนนี้น่าสงสารจัง แท้งลูกด้วยอุบัติเหตุเลือดออกเยอะ จนเกือบเสียชีวิต”
“เกิดเธอตื่นขึ้นมา แล้วรู้ว่าตนเองแท้งลูก คงจะเจ็บปวดมากกว่านี้อีก”
“ถ้าเธอรู้ว่าเธอแท้งลูก คงจะรับไม่ได้”
ขนาดเขารู้ว่าเสียลูกไปแล้ว ยังจะเจ็บปวดขนาดนี้
งั้นถ้าเฟยเอ๋อรู้ล่ะ?เธอจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน?
ซูซีมู่คิดภาพไม่ออกเลยจริงๆ แต่ไม่อยากจะคิดภาพด้วย
ความรู้สึกเจ็บแบบนั้น ให้เขารับความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวก็พอ
หลังจากซูซีมู่ได้ตัดสินใจในใจแล้ว ยกมือขึ้นค่อยๆต้นประตูห้องผู้ป่วย
คนใช้กำลังเฝ้าอยู่ในห้องผู้ป่วยของโล่เฟยเอ๋อ พอเห็นซูซีมู่เข้ามา เธอก็รีบลุกยืนขึ้นทันที
“คุณชาย มาแล้วเหรอคะ?”
ซูซีมู่ตอบ’อืม’หนึ่งคํา สายตามองไปที่ตัวโล่เฟยเอ๋อที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วย
สีหน้าของเธอซีดเซียวมาก ใบหน้าที่กำลังนอนหลับอย่างสงบ ไม่รู้เรื่องอะไร ระหว่างที่ตนเองกำลังนอนฝัน ตนได้สูญเสียอะไรไปแล้ว
เธอในสภาพแบบนี้ จะให้เขายอมให้เธอต้องมาเสียใจได้ยังไงกัน?
เขาจะยอมได้ยังไง?
ซูซีมู่ช่องใบหน้าที่กำลังหลับของโล่เฟยเอ๋ออย่างเงียบๆ มองอยู่นาน แล้วหันหน้าไปพูดกับคนใช้ว่า”หลังจากกลับวิลล่า แจ้งให้ทุกคนในวิลล่าทราบด้วยว่า คุณนายน้อยปวดประจำเดือนจนสลบไปทำให้ต้องเข้าพักโรงพยาบาล”
คนใช้ลืมตาโต ไม่เข้าใจคุณชายบ้านตนเองจริงๆ คำพูดนี้หมายถึงอะไร “คุณชายคะ แล้ว……”
ซูซีมู่หมุนสายตามามองหน้าโล่เฟยเอ๋อ กล่าวด้วยน้ำเสียงเสียใจมาก:”เฟยเอ๋อไม่เคยคิดร้ายกับใครและไร้เดียงสาขนาดนี้ ถ้าเกิดรู้ว่าเสียลูกไป ต้องรับไม่ได้แน่ๆ”
เกรงว่าคุณนายน้อยจะรับไม่ได้ คุณชายก็เลยคิดจะให้ทุกคนปิดปากห้ามพูด แล้วแอบซ่อนความรู้สึกเจ็บที่ต้องสูญเสียลูกนี้ไว้คนเดียว?
คนใช้มองด้านหลังที่ดูเจ็บปวดของซูซีมู่ที่อยู่ข้างเตียงผู้ป่วย ในใจคิดเพียงว่า คุณชายต้องรักคุณนายน้อยมากขนาดไหนเนี่ย
รักจนไม่ยอมให้คุณนายน้อยต้องเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียว……
เมื่อเห็นว่าคนใช้ไม่ตอบสนอง ซูซีมู่นึกว่าคนใช้จะไม่ฟังเขา จึงหันกลับไป กล่าวตักเตือนอย่างเยือกเย็นว่า:”ทำตามที่ผมสั่ง ถ้าความรักถูกเปิด คุณก็น่าจะรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง”
คำด้านหลังที่ว่า’ผลที่ตามมาจะเป็นยังไง’ ซูซีมู่เน้นย้ำคำนี้อย่างหนักหน่วง
“ค่ะ คุณชาย”คนใช้พยักหน้า แล้วถามเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “แล้วถ้าฝั่งคุณท่านเกิดถามขึ้นมานะคะ…….”
“ฟังคุณปู่ผมจะจัดการเอง”ซูซีมู่ตอบเบาๆ
“ค่ะ”คนใช้พยักหน้า เงียบไปสักพัก แล้วกล่าว:”คุณชายคะ เมื่อกี้นี้พยาบาลบอกว่ายาชาที่ฉีดให้คุณนายน้อย ต้องอีกหลายชั่วโมงถึงจะหาย ให้ดิฉันกลับไปต้มน้ำซุปให้คุณนายน้อยก่อนนะคะ รอให้เธอตื่นมาจะได้ทานเลยค่ะ”
ซูซีมู่พูดคำว่า’อืม’ จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก
คนใช้คำนับซูซีมู่อย่างมีมารยาท แล้วจึงถอยออกจากห้องผู้ป่วย……
ตอนที่โล่เฟยเอ๋อตื่นมา ด้านนอกหน้าต่างก็สว่างแล้ว
แสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิตสาดส่องเข้ามา จากหน้าต่างพี่เปิดม่านแล้ว
โล่เฟยเอ๋อที่ตื่นขึ้นมาหลังจากสลบไปนาน ลืมตาจ้องขวดน้ำเกลือชนิดฉีดที่แขวนลอยอยู่ข้างบนตั้งนาน ถึงได้สติ รู้ว่านี่ไม่ใช่อยู่ในบ้าน
โล่เฟยเอ๋อเอียงศีรษะสังเกตดูบรรยากาศภายในห้อง ถึงรู้ว่านี่เป็นห้องผู้ป่วย
ทั้งๆที่เมื่อวานเธอปวดท้องเมนส์แล้วนอนอยู่บนเตียง แล้วมาอยู่ในโรงพยาบาลได้ยังไง?
โล่เฟยเอ๋ออยากลุกขึ้นตามธรรมชาติของมนุษย์ ประภพว่าร่างกายของเธอไม่มีแรงเลย บริเวณท้องน้อยยังเจ็บปวดอยู่เป็นช่วงๆ
การปวดท้องเมนส์ครั้งนี้เป็นอะไรกันนะ? โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้วขึ้น และพยายามตะเกียกตะกายจะลุกขึ้นมานั่ง
ประตูห้องผู้ป่วยทุกเปิดจากด้านนอก ซูซีมู่เดินเข้ามา
เกิดอะไรขึ้นซูซีมู่? หรือว่าซูซีมู่เป็นคนพาเธอมาโรงพยาบาล?
งั้นก็แสดงว่า เขารู้ว่าเธอปวดท้องเมนส์
เรื่องลับขนาดนี้ถูกซูซีมู่รู้เข้า โล่เฟยเอ๋อก็รู้สึกเขินๆอายๆ
ซูซีมู่ไม่รู้ว่าในใจโล่เฟยเอ๋อกำลังคิดอะไรอยู่ ก็เห็นโล่เฟยเอ๋อดิ้นรนที่จะลุกขึ้น จึงรีบเร่งฝีเท้าเดินเข้ามา พยุงเธอ “คุณฟื้นแล้วเหรอ? ไม่สบายตรงไหนบ้าง?”
โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้ากล่าว:”ไม่มีแรงค่ะ”
“ไม่มีแรงนั้นเป็นเพราะปวดมากเกินไป และเสียเลือดมากเกินไป พักผ่อนเยอะๆก็จะดีขึ้น” ซูซีมู่มองโล่เฟยเอ๋อทีนึง แล้วตอบ
ได้ยินซูซีมู่พูดแบบนี้ โล่เฟยเอ๋อก็คิดว่าเขาหมายถึงเรื่องที่เธอปวดท้องเมนส์ไปโดยปริยาย
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าขึ้นมาทันที “คือว่าที่ฉัน…..ปวดท้องเมนส์….มันเป็นปัญหาเดิมๆแล้ว”
เมื่อเห็นว่าโล่เฟยเอ๋อเข้าใจว่าเป็นการปวดท้องเมนส์ ซูซีมู่ค่อยแอบรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย แล้วกล่าว:”คุณหมอบอกว่าถ้าไม่มีอะไร เดี๋ยวเราก็กลับไปได้เลย”
ทีแรก ในทันทีที่ทำการผ่าตัดเสร็จ ซูซีมู่สามารถพาโล่เฟยเอ๋อกลับไปได้ โดยไม่จำเป็นต้องให้เธอรู้ตัวด้วยซ้ำ
แต่ยาชาในตัวโล่เฟยเอ๋อยังไม่ตื่น เขายังไม่ไว้ใจ ก็เลยรอที่นี่ก่อน
และเรื่องนี้ เขายังให้หมอเฉิงแจ้งให้ทุกๆคนในนี้ทราบไปรอบนึงโดยเฉพาะ
ยังดี ที่ที่นี่เป็นโรงพยาบาลของหมอเฉิง การจะทำอะไรนั้นถือว่าง่ายมาก
” โอเค ค่ะ”โล่เฟยเอ๋อเห็นด้วย กับความคิดเห็นของซูซีมู่