งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 254
บทที่254 คนรักหวานใจที่ซ่อนไว้คือใครกันแน่?
“ไม่ต้อง……”โล่เฟยเอ๋อต้องการปฏิเสธ
แต่ว่าซูซีมู่ได้อุ้มเธอไว้ และขณะที่เดินออกไปเขาสั่งคนรับใช้ที่ได้ยินเสียงจากในครัว “โทรหาโจวเฉิง ให้เขาติดต่อหมอเฉิง”
“ค่ะ ”คนรับใช้ได้รับมอบหมาย รีบไปที่เครื่องโทรศัพท์แล้วโทร
ซูซีมู่อุ้มโล่เฟยเอ๋อรีบออกจากวิลล่า แล้วอุ้มโล่เฟยเอ๋อเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ แล้วขึ้นรถ เหยียบคันเร่ง ออกจากวิลล่าโดยเร็ว
ภายในรถเงียบกริบ โล่เฟยเอ๋อเอียงศีรษะ มองคนที่อยู่รอบตัว
สีหน้าแตกต่างจากเมื่อก่อน ดูค่อนข้างมืดมน แสดงออกว่าตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดี
เธอรู้ว่าเขาอารมณ์ไม่ดีเพราะเธอกำลังจะหย่า แต่เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงอารมณ์ไม่ดี?
เขาควรมีความสุขที่ได้หย่ากับเธอ แล้วจะได้ไปอยู่ด้วยกันกับพี่สาว?
อย่างที่เขาว่า?เพราะผลประโยชน์?
โล่เฟยเอ๋อไม่สามารถคิดคำตอบได้ และส่ายหัว หลับตา ไม่คิดต่อ
หลังจากที่ซูซีมู่ขับรถซิ่งไปโรงพยาบาล พร้อมจะเรียกโล่เฟยเอ๋อลงจากรถ แล้วเห็นโล่เฟยเอ๋อหลับอยู่
เขาเม้มมุมปาก ผลักประตูรถ จากนั้นเดินวนด้านหน้าของรถ มาเปิดประตูรถข้างๆฝั่งที่นั่งข้างคนขับ เอื้อมมือไปอุ้มโล่เฟยเอ๋อขึ้นมา
ตอนอุ้ม เขาถึงรู้ว่าโล่เฟยเอ๋อมีไข้
ทำไมถึงเป็นไข้?ซูซีมู่ขมวดคิ้ว อุ้มโล่เฟยเอ๋อแล้วเดินไปที่ด้านในโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว
โจวเฉิงกำลังรอพวกเขาอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงพยาบาล เห็นซูซีมู่เข้ามา ทักทายทันที “ประธานซู”
ซูซีมู่รีบถามว่า “คุณได้ติดต่อกับหมอเฉิงหรือยัง?”
“หมอเฉิงนัดหมอที่ดีที่สุดไว้แล้ว”โจวเฉิงตอบว่า
ซูซีมู่พูดไปว่า ‘อืม’ แล้วตามโจวเฉิงเข้าไปข้างใน
คุณหมอพร้อมนานแล้ว รอซูซีมู่อุ้มโล่เฟยเอ๋อมา ก็เข้าตรวจโล่เฟยเอ๋อทันที
“ไข้ของผู้ป่วยน่าจะเกิดจากหวัด เดี๋ยวผมจะให้พยาบาลฉีดยาลดไข้ให้เธอ
ส่วนอาการบาดเจ็บที่ใบหน้าภายนอกอาจดูร้ายแรงมาก แต่จริงๆยังดี แค่ใช้เวลาเพียงไม่กี่วันในการทายาก็จะบรรเทาลง”หมอทำความสะอาดบาดแผลไปด้วย และตอบไปด้วย
อาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ทำให้ใบหน้าระคายเคือง โล่เฟยเอ๋อที่ง่วงนอนขมวดคิ้วอย่างแรง เสียงร้องด้วยความเจ็บออกมาจากปาก “อืม……”
ซูซีมู่ขมวดคิ้ว ตะโกนใส่หมอ “คุณเบาหน่อย ไม่เห็นเธอเจ็บเหรอ?”
ได้ยินคำพูดของซูซีมู่ หมอเกือบจะทิ้งไว้อย่างนี้แล้วเดินออกไปซะเลย
แน่นอนเขารู้ว่ามันเจ็บอยู่แล้ว! คนไข้แค่หลับไป ไม่ใช่ว่าสูญเสียประสาทรับรู้ความเจ็บปวดซะหน่อย
แต่นอกจากบ้านของคุณแล้ว คงไม่มีบ้านใครมาเพราะไข้แค่นี้ แล้วตะโกนใส่หมอด้วยหรอก
ไม่ ควรพูดว่าหากคนธรรมดาต้องเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ แผลแค่นี้ ซื้อยามาทาเองละ แต่คนบ้านของคุณยังจะส่งมาที่โรงพยาบาล
ก่อนที่จะส่งมาโรงพยาบาล ผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็โทรเรียกเขา ว่าให้หมอผู้เชี่ยวชาญด้านความงามเป็นผู้รักษาคนไข้เป็นการเฉพาะ
ได้ยินน้ำเสียงของผู้อำนวยการโรงพยาบาลทางโทรศัพท์ เขายังนึกว่าใบหน้าจะเสียโฉมแล้วซะอีก สุดท้ายพอมาดู เพิ่งรู้ว่าใบหน้าแค่โดนตบไปทีนึง
แผลแบบนี้ ยังเอามาให้เขาจัดการยังไม่ว่านะ แต่ยังดูถูกเขาอีก
แม้จะไม่พอใจ แต่การเคลื่อนไหวของมือหมอก็เบาลง
ซูซีมู่กลัวโล่เฟยเอ๋อเจ็บ ยื่นมือมาจับมือเธอ ปลอบโยนเธอ
หลังจากหมอรักษาอาการบาดเจ็บของโล่เฟยเอ๋อเสร็จ ก็เรียกพยาบาลมาฉีดยาลดไข้ให้โล่เฟยเอ๋อ แล้วออกจากที่นั่น
รอหมอออกไปจากที่นั่น ซูซีมู่นั่งอยู่ข้างเตียงโรงพยาบาล ดูโล่เฟยเอ๋อที่กลับไปอยู่นาน ค่อยลุกยืนขึ้น
เตรียมจะออกไป ได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูดเบาๆว่า “อย่าไป……”
ซูซีมู่หันไปดู เห็นโล่เฟยเอ๋อหลับตาแน่น ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น ดูเหมือนจะอยู่ในความเจ็บปวด
“ผมไม่ไป ”ซูซีมู่ขมวดคิ้ว เม้มริมฝีปากเบา ๆ แล้วนั่งลงอีกครั้ง ด้วยเสียงเบาที่สุด
ดูเหมือนจะรู้สึกได้ว่าซูซีมู่ไม่ได้จากไป โล่เฟยเอ๋อเลยรู้สึกผ่อนคลาย แล้วหลับไปอีกครั้ง
ซูซีมู่ดึงมือของเธอออกอย่างระมัดระวัง แล้วออกจากห้องผู้ป่วย
นอกห้องผู้ป่วย โจวเฉิงที่รออยู่ที่นั่น เห็นซูซีมู่ออกมา ก็พูดว่า “ประธานซู ทำไมคุณถึงออกมา?”
ซูซีมู่มองกลับไปที่ห้องผู้ป่วย แล้วขำหนึ่งที “ถ้ายังไม่ไป ผมก็ไปไม่ได้แล้ว!”
เขาอยากจะอยู่เคียงข้างเธอมากเกินไป แต่เธอพยายามที่จะอยู่ห่างจากเขา ดังนั้นเขารีบออกไปเร็วๆจะดีกว่า
โจวเฉิงเข้าใจคำพูดของซูซีมู่ เขามองกลับไปที่ทิศทางของห้องผู้ป่วย แล้วพูดกับซูซีมู่ว่า “ประธานซู ใบหน้าของคุณนายเป็นแบบนี้ นั่นเพราะตอนเธอไปหาคุณโล่ แล้วคุณโล่เป็นคนตบเอง”
ซูซีมู่พูดไปว่า อืม แล้วถาม “คุณพบที่อยู่ของเขตตะวันตกที่เฟยเอ๋อไปบ่อยไหม?”
“พบเจอแล้ว”โจวเฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถาม “ต้องการให้ผมไปจับคนมาไหมครับ?”
ซูซีมู่โบกมือให้เขาหยุด “ไม่ ผมจะไปดูเอง”
ดูว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร ถ้าเกิดว่า……
แล้วหันหลังมองที่ห้องผู้ป่วยด้านหลัง ซูซีมู่หันกลับมาและจากไปอย่างรวดเร็ว!
หลังออกจากโรงพยาบาล ซูซีมู่ขับรถตรงไปยังเขตตะวันตก จากนั้นไปตามที่อยู่ที่โจวเฉิงให้ไว้ ตามถึงหน้าบ้าน
หลังจากกดกริ่ง มีเสียงผู้หญิงส่งมาจากข้างใน “มาแล้ว”
ทำไมถึงมีผู้หญิงอาศัยอยู่ที่นี่? หรือว่าให้ที่อยู่มาผิด?(ประธานซู เป็นเพราะคุณคิดมาตลอดว่าคนที่อาศัยอยู่ที่นี่คือคนรักของโล่เฟยเอ๋อ)
คำถามทั้งสองนี้เกิดขึ้นในสมองของซูซีมู่ ประตูก็เปิดออกจากด้านในแล้ว
เป็นผู้หญิง และยังเป็นผู้หญิงที่สวยมาก
ที่แท้ก็ไปผิดที่
หซิวหชูเฉียวมองไปที่ชายที่คุ้นเคยที่อยู่หน้าประตู แล้วถาม “คุณกำลังมองหาใครคะ?”
“ขอโทษครับ ผมคงมาผิดที่แล้วล่ะ ”หลังจากซูซีมู่ขอโทษ ไม่เสียเวลาคุยอะไรมาก หันหลังแล้วไปเลย
หซิวหชูเฉียวจ้องไปที่ด้านหลังของซูซีมู่เป็นเวลาสองสามวินาที นึกได้ว่าซูซีมู่เป็นเหมือนคนรักที่ของโล่เฟยเอ๋อเคยพูดถึง
ลังเลอยู่สองสามวินาที หซิวหชูเฉียวถามอย่างไม่แน่ใจ “นี่คุณ คุณรู้จักกับเฟยเอ๋อใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคนข้างหลังถามว่ารู้จักโล่เฟยเอ๋อหรือเปล่า ซูซีมู่หยุดเดินทันที หันกลับไป “คุณรู้จักเฟยเอ๋อ?”
ซูซีมู่ถามแบบนี้ หซิวหชูเฉียวรู้เลยว่าตัวเองเรียกไม่ผิดคน คนนี้คือคนรักหวานของใจโล่เฟยเอ๋อที่เคยเล่าให้ฟัง
จ้องไปที่ซูซีมู่สองสามครั้ง เธอพบว่าถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะไม่ได้อลังการเหมือนที่เล่าไว้ ขนาดหนึ่งในหมื่นของเขาที่เล่าคร่าวๆให้ฟังยังเทียบไม่ได้กับตัวจริงเขาเลย แต่ก็นับว่าเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบแน่นอน
หลังจากพูดถึงซูซีมู่ในใจ หซิวหชูเฉียวก็แนะนำตัวเองกับซูซีมู่อย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในวิทยาลัยและเป็นเพื่อนสนิทกับเฟยเอ๋อ ฉันชื่อหซิวหชูเฉียวค่ะ”
เพื่อนสนิทของเฟยเอ๋อ? ซูซีมู่มองไปที่หซิวหชูเฉียว ลองดูบ้านเลขที่ที่ประตูด้านหลังของหซิวหชูเฉียว นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า?