งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 269

บทที่ 269 ซื้อชุดชั้นในที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

ตอนบ่ายอยู่กับหซิวหชูเฉียวที่ในสวน พูดคุยกันตามประสาอยู่ตลอดช่วงบ่าย

หลังจากทานมื้อค่ำ โล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่ก็ขับรถไปที่ห้างสรรพสินค้า

จุดประสงค์ที่มาเดินช้อปปิ้งคืนนี้ ก็คือซื้อชุดนอนให้โล่เฟยเอ๋อ ดังนั้นโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่จึงไม่ได้โอ้เอ้อยู่ที่อื่นสักเท่าไหร่ รีบตรงไปยังชั้นสามแผนกสตรีโดยเฉพาะ

เมื่อถึงชั้นสาม โล่เฟยเอ๋อก็นึกขึ้นมาได้ว่า ชุดนอนปกติต้องซื้อในร้านที่ขายชุดชั้นใน

เธอต้องพาซูซีมู่ไปที่ร้านขายชุดชั้นในเหรอเนี่ย?

โล่เฟยเอ๋อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ก็รู้สึกร้อนวูบวาบที่หน้า

โล่เฟยเอ๋อถามอย่างจงใจ “นายไม่เหนื่อยเหรอ?”

ซูซีมู่ไม่เข้าใจความของโล่เฟยเอ๋อ จึงส่ายหน้าแล้วตอบไปว่า “ไม่เหนื่อย”

“เอ๊ะ…” โล่เฟยเอ๋ออึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เปลี่ยนวิธี “นายรอฉันอยู่ตรงนี้ดีไหม?”

ซูซีมู่มองตามนิ้วโล่เฟยเอ๋อที่ชี้ไปยังเก้าอี้ยาวตัวหนึ่ง แสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากนั่งตรงนี้

โล่เฟยเอ๋อไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ได้แต่ก้มหน้า พาซูซีมู่เดินต่อไป

ซูซีมู่มองไปที่ด้านหลังของโล่เฟยเอ๋อ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เดินมาจนถึงทางเข้าร้านขายชุดชั้นในผู้หญิงร้านหนึ่งโล่เฟยเอ๋อก็หยุดเดิน เมื่อถูกจับจ้องจากคนที่อยู่ในร้านขายชุดชั้นใน ซูซีมู่ก็เพิ่งจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หูเขาจึงแดงด้วยความอายขึ้นมาทันที

“เอ่อ…บัตรนี้ให้เธอไว้ เดี๋ยวฉันไปรอเธอบริเวณที่พักผ่อนทางนั้นละกัน” ซูซีมู่หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วหยิบบัตรใบหนึ่งยื่นให้โล่เฟยเอ๋อ

โล่เฟยเอ๋อไม่รับไว้ “ฉันพกบัตรฉันมา เดี๋ยวฉันซื้อเสร็จจะไปหานายนะ”

ซูซีมู่คิดว่าบัตรที่โล่เฟยเอ๋อพูดถึงคือบัตรสีดำที่เขาเคยให้เธอไว้เมื่อก่อน เลยไม่ได้บังคับให้เธอใช้บัตรของเขา ได้แต่พยักหน้าแล้วเก็บบัตรเข้ากระเป๋าตังค์ จากนั้นก็หันตัวเดินไปยังบริเวณที่พักผ่อน

รอจนซูซีมู่เดินจากไปแล้ว โล่เฟยเอ๋อจึงได้เดินเข้าไปในร้านชุดชั้นใน

พนักงานของร้านเห็นโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่ตั้งแต่ตอนยืนอยู่หน้าประตูร้านแล้ว ตอนนี้เห็นโล่เฟยเอ๋อเดินเข้ามา ก็รีบยิ้มต้อนรับ “คุณผู้หญิงต้องการซื้อชุดชั้นในเหรอคะ? ให้ฉันแนะนำชุดชั้นเซ็กซี่เข้าใหม่ของทางร้านสักกี่แบบนะคะ รับรองว่าแฟนคุณต้องชอบแน่”

พนักงานของร้านแนะนำชุดชั้นในหลายแบบที่ผ้าบางจนทำให้คนแทบตกใจ หรือไม่ก็ประเภทโปร่งโล่งจนเห็นด้านใน

โล่เฟยเอ๋อไม่กล้าเลือกต่อ “เอ่อ…คือว่า ฉันไม่ได้มาซื้อชุดชั้นใน ฉันมาซื้อชุดนอน”

เมื่อได้ยินโล่เฟยเอ๋อบอกว่าไม่ได้มาซื้อชุดชั้นใน พนักงานก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “คุณผู้หญิงคะ ชุดชั้นในรุ่นพวกนี้เป็นที่นิยมมากเลยนะคะ คุณจะไม่ซื้อจริง ๆ เหรอคะ?”

“ฉันจะซื้อชุดนอน รบกวนเอาชุดนอนให้ฉันดูหน่อย” โล่เฟยเอ๋อตอบกลับ

พนักงานชี้ไปที่ชุดนอนที่อยู่ในหุ่น : “คุณผู้หญิงคะ ชุดนอนรุ่นนี้ขายดีที่สุดในร้านของเรา แฟนคุณต้องชอบมากแน่นอนค่ะ”

ชุดน้อยที่ผ้าน้อยชิ้นเหมือนกับชุดชั้นในน่ะเหรอ? โล่เฟยเอ๋อแทบจะกระอักเลือด เธออ้ำ ๆ อึ้ง ๆ : “มีชุดนอนที่พอจะปิดมิดชิดหน่อยไหมคะ”

“ชุดนอนที่ปิดมิดชิด?” พนักงานมองโล่เฟยเอ๋อ จากนั้นก็ชี้ไปยังชุดนอนที่อยู่มุมด้านในร้าน : “พวกนั้นค่อนข้างปิดมิดชิดค่ะ”

“รบกวนคุณหยิบสีม่วงไซส์เล็กสุดให้ฉันหน่อย”

“ได้ค่ะ” พนักงานพยักหน้าตอบรับ จากนั้นก็ไปหยิบชุดนอนที่โล่เฟยเอ๋อต้องการมาให้

โล่เฟยเอ๋อมองอยู่สักครู่ รู้สึกว่าผ้านุ่มมาก สไตล์ก็ไม่เลว จึงพยักหน้า “เอาชุดนี้ค่ะ ใส่ถึงให้ฉันหน่อยนะคะ”

“ได้ค่ะ” พนักงานพยักหน้า แล้วเอ่ยถาม “คุณผู้หญิงจะรูดบัตรหรือจ่ายเงินสดคะ?”

“รูดบัตร” โล่เฟยเอ๋อหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าตังค์ ไม่ได้หยิบบัตรสีดำที่ซูซีมู่เคยให้ไว้ แต่หยิบบัตรเงินเดือนของเธอเอง

พนักงานร้านรับบัตรด้วยสองมือ หยิบไปคิดเงินที่เคาน์เตอร์ แล้วใส่ถุงให้เธอ

โล่เฟยเอ๋อไม่ได้ตามไป เพียงแต่ยืนรอที่เดิมตรงที่แขวนชุดชั้นในหลากหลายรูปแบบ

น่าจะเป็นเพราะไม่เห็นเธอเดินตามไป พนักงานคนนั้นกับพนักงานที่เคาน์เตอร์จึงได้นินทาออกมาอย่างไม่เกรงใจ

“เมื่อกี้ผู้ชายที่มากับลูกค้าผู้หญิงคนนั้นหล่อมากเลย! แต่เสียดายที่ไม่ใช่แฟนของผู้หญิงคนนั้น”

“เธอรู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่แฟนกัน? พวกเขาก็ดูเหมาะสมกันมากนะ”

“ถ้าหนุ่มหล่อคนนั้นเป็นแฟนของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ซื้อชุดนอนเซ็กซี่ ๆ ไว้จับผู้ชายคนนั้นให้อยู่หมัดเหรอ เธอเลือกซื้อชุดที่ปกปิดมิดชิด น่าจะไม่ใช่แฟนกัน…”

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ โล่เฟยเอ๋อแทบจะกระอัก

เธอไม่ซื้อชุดนอนเซ็กซี่ เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงของซูซีมู่แล้วเหรอ?

โล่เฟยเอ๋อมองไปที่ชุดชั้นในเซ็กซี่ชุดนั้นที่พนักงานแนะนำก่อนหน้านี้

ชุดชั้นในนี้เซ็กซี่มากจริง ๆ โล่เฟยเอ๋อกลืนน้ำลายลงคอ

ซูซีมู่จะชอบแบบนี้เหรอ? สายตาของโล่เฟยเอ๋อมองไปที่นอกร้าน

ซูซีมู่ที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่บริเวณจุดพักผ่อน ไม่ได้มองมาทางเธอ

เธอหันหน้าไปมองที่พนักงานสองคนที่เคาน์เตอร์ จากนั้นก็กัดฟัน โบกมือเรียกพนักงานสองสามที “คุณคะ รบกวนหน่อยค่ะ”

พนักงานสองคนนั้นกำลังพูดคุยกันสนุกปาก เมื่อเห็นท่าทางของโล่เฟยเอ๋อ พวกเธอก็ตกใจทันที

“รบกวนหยิบชุดชั้นในชุดนี้ ไซส์ 75C ให้ฉันหน่อย” โล่เฟยเอ๋อมองไปยังพนักงานที่ต้อนรับเธอคนนั้น แล้วเอ่ยพูด : “เอาสีม่วง ฉันคิดว่าสามีฉันน่าจะชอบมาก”

“ฉัน…ฉัน…จะไปหยิบให้คุณเดี๋ยวแหละค่ะ” พนักงานคนนั้นหน้าแดง รีบวิ่งออกมาจากเคาน์เตอร์ ไปหยิบของให้โล่เฟยเอ๋อ

พนักงานอีกคนหนึ่งก็คอหด ไม่กล้าพูดอะไรอีก

ได้ระบายอารมณ์ไปแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็รู้สึกสบายใจขึ้น

แต่อีกปัญหาที่ต้องเผชิญคือ จะทำยังไงกับชุดชั้นในเซ็กซี่นี้ดี?

ช่างเถอะ ไหน ๆ ก็ซื้อแล้ว เดี๋ยวค่อยซ่อนเอาไว้…

โล่เฟยเอ๋อมองไปยังชุดนอนที่อยู่ในถุง จากนั้นก็เอาถุงชุดชั้นในยัดเข้าไปล่างสุดของถุงชุดนอน

เมื่อซ่อนเรียบร้อยล้าว เธอก็ก้มหน้าดู เมื่อเห็นว่ามองไม่เห็นแล้ว ก็ถือถุงออกจากร้านไปหาซูซีมู่

ตอนที่โล่เฟยเอ๋อไปถึงบริเวณจัดพักผ่อน ซูซีมู่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เมื่อเห็นว่าโล่เฟยเอ๋อออกมาแล้ว เขาก็บอกปลายสายไปว่า เดี๋ยวฉันโทรกลับ จากนั้นก็วางสายไป

สายตาเขามองไปยังถุงในมือของโล่เฟยเอ๋อ แล้วถามว่า “ซื้อเสร็จแล้วเหรอ?”

“อืม เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ” โล่เฟยเอ๋อรู้สึกกังวลใจ เลยอยากรีบกลับ

“ไม่ดูอย่างอื่นหน่อยเหรอ?” ซูซีมู่ขมวดคิ้ว

โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้า “ไม่ดูแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ”

ซูซีมู่รีบกลับ ไม่ได้พูดอะไรมาก จากนั้นก็ตามโล่เฟยเอ๋อออกไปจากห้างฯ

เมื่อออกจากห้างฯมาแล้ว โล่เฟยเอ๋อก็ไม่ได้รู้สึกกังวลใจอะไรอีก เลยเดินช้าลง

ซูซีมู่คิดว่าโล่เฟยเอ๋อเหนื่อยแล้ว เลยเอ่ยขึ้นมา : “เธอรอฉันอยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวฉันไปขับรถมารับ พวกเราจะกลับกันเดี๋ยวนี้แหละ”

“กลับเหรอ?” โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้า “ไม่ได้ พวกเรายังต้องไปซุปเปอร์มาเก็ตก่อน เฉียวเฉียวฝากฉันซื้อของ