งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 350
บทที่350 ทั้งสองเกิดความขัดแย้งกัน
ซูซีมู่ไม่สนใจ ลู่ยู่ค่อยพูดมากอยู่รอบๆเขาไม่ยอมเลิก
“……ซูซีมู่ พวกเราพี่น้องดั่งสายเลือด แถมแกก็ยอมพาฉันพบเธอที่บ้านพวกแกแล้ว แกช่วยฉันหาวิธีหน่อยสิ”
เสียงลู่ยู่เพิ่งหายไป เสียงชนก็ดังมาจากด้านหลังพวกเขา
ซูซีมู่หัวหน้าไป ก็เห็นโล่เฟยเอ๋อยืนอยู่หน้าประตูห้องอาหารแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
สายตาของเขาจ้องมองโล่เฟยเอ๋อไม่กะพริบ แต่ปากกลับพูดกับลู่ยู่ “แกกลับไปก่อน”
แม้ลู่ยู่จะไม่ยอมที่จะกลับไป แต่ก็รู้ว่าเมื่อกี้เขาพูดผิดไปแล้ว ก็ไม่กล้าจะอยู่ต่อไปอีก
หันไปมองซูซีมู่แวบหนึ่ง แล้วรีบออกไปทันทีอย่างรวดเร็ว
โล่เฟยเอ๋อยังยืนอยู่ที่เดิม จ้องซูซีมู่อยู่แสนนาน ถึงจะยอมพูด
“คุณตั้งใจพาลู่ยู่มาพบเฉียวเฉียวใช่ไหม”
ถึงรู้ว่าถ้ายอมรับ อาจทำให้โล่เฟยเอ๋อโกรธได้ แต่ซูซีมู่ไม่อยากโกหกต่อหน้าโล่เฟยเอ๋อ เพราะฉะนั้นเขาจึงพยักหน้า “ใช่”
โล่เฟยเอ๋อถามอย่างโมโห”ฉันเคยบอกกับคุณแล้ว ว่าเฉียวเฉียวกำลังหนีเขาอยู่ ทำไมคุณยังจะพาเขามาอีก”
“เฟยเอ๋อ พวกเขาต้องคุยกันให้เข้าใจ”
ไม่รอให้ซูซีมู่พูดจบ โล่เฟยเอ๋อพูดแทรก
คำพูดเขาขึ้นมา” ซูซีมู่ คุณทำฉันผิดหวังมากจริงๆ”
เมื่อพูดประโยคนี้เสร็จ โล่เฟยเอ๋อก็หมุนตัวจากไปทันที
“เฟยเอ๋อ……”ซูซีมู่วิ่งตามไป ก็พบว่าร่างของโล่เฟยเอ๋อวิ่งเข้าไปในห้องของหซิวหชูเฉียวแล้ว
เพราะเรื่องที่ซูซีมู่พาลู่ยู่มาเจอหซิวหชูเฉียว โล่เฟยเอ๋อไม่พอใจกับซูซีมู่มาก คืนนั้นจึงไม่ได้กลับมาที่ห้อง เพราะไปนอนด้วยกับหซิวหชูเฉียว
ทีแรกซูซีมู่คิดว่าพอถึงวันรุ่งขึ้นก็จะขอโทษเธออย่างจริงจัง กลับคิดไม่ถึงว่า วันต่อมาฟ้ายังไม่สว่างโจวเฉิงก็โทรมาหาเขา บอกว่าบริษัทในสาขาประเทศMทางโน้นเกิดปัญหาขึ้น ต้องการให้เขาเดินทางไปจัดการทันที
หลังจากจัดกระเป๋าเสร็จ ยังไม่ถึงเจ็ดโมง
ซูซีมู่คิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก็ไปเคาะประตูห้องหซิวหชูเฉียว
หซิวหชูเฉียวที่เดินไปเปิดประตู เมื่อเห็นซูซีมู่ ก็ตะลึงเล็กน้อย “คุณซู เช้าขนาดนี้มีเรื่องอะไรคะ”
ซูซีมู่พยักหน้า ถาม”คุณหซิว ช่วยผมเรียกเฟยเอ๋อหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ”หซิวหชูเฉียวมองซูซีมู่แวบหนึ่ง ก็หมุนตัวเดินกลับไปในห้องเรียกโล่เฟยเอ๋อ
“เฟยเอ๋อ สามีเธอมาหาเธอ”
โล่เฟยเอ๋อพลิกตัวนอนหันหลังให้กับประตู มุดหน้าเข้าไปในผ้าห่ม ตอบอย่างรำคาญ “เฉียวเฉียว เธอบอกเขาไปว่าหลับอยู่”
หซิวหชูเฉียวเห็นโล่เฟยเอ๋อกำลังหลับสบายอยู่ ก็ไม่กวนเธอ เลยกลับมาที่หน้าประตู
“คุณซู เฟยเอ๋อยังหลับอยู่ คุณเข้ามาหาเธอก่อนไหม”
“ไม่ต้องครับ”ซูซีมู่มองเข้ามาในห้องแวบหนึ่ง จากนั้นก็พูด” คุณช่วยพูดกับเธอหน่อย ว่าผมต้องไปทำงานที่ประเทศMนะครับ”
“อ๋อ ได้ค่ะ”หซิวหชูเฉียวพยักหน้า
ซูซีมู่ตอบอือคำเดียว ก็ถือกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัว เดินจากไป
เมื่อมองดูซูซีมู่ไปข้างล่างแล้ว หซิวหชูเฉียวก็ปิดประตูห้อง แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
รอตอนเธอออกมาอีกที โล่เฟยเอ๋อก็นั่งพิงหัวเตียง จ้องไปข้างด้านหน้าต่าง ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่
หซิวหชูเฉียวยิ้มพลางพูด “ที่เมื่อกี้เรียกเธอ ก็ไม่ยอมลุกขึ้น ตอนนี้ลุกขึ้นมาทำไมล่ะ”
โล่เฟยเอ๋อตอบอือคำเดียว เงียบไปสักพัก ถึงจะพูด “เฉียวเฉียว เรื่องเมื่อคืน ขอโทษ……”
ใบหน้าหซิวหชูเฉียวนิ่งไม่แสดงกิริยาใดๆ พูด”เฟยเอ๋อ เรื่องนี้มันเป็นการบังเอิญ ไม่เกี่ยวกับพวกเธอ”
โล่เฟยเอ๋อส่ายหัว “ไม่ใช่ คือซูซีมู่ เขารู้ว่าลู่ยู่หาเธอ จึงพาลู่ยู่กลับมาด้วย เฉียวเฉียว ขอโทษนะ ฉันพูดขอโทษกับเธอแทนเขานะ”
หซิวหชูเฉียวนิ่งไปสักพัก จากนั้นก็ถาม”เพราะแบบนี้เธอเลยโกรธคุณซูใช่ไหม เมื่อคืนไม่กลับไปนอนที่ห้อง เช้าวันนี้เขาก็มาหาเธอ เธอเลยแกล้งนอนไม่สนใจใช่ไหม”
โล่เฟยเอ๋อไม่พูด ถือว่ายอมรับอย่างเงียบๆ
แม้การที่ซูซีมู่พาลู่ยู่มาพบเธอสำหรับหซิวหชูเฉียวแล้ว จะไม่ค่อยจะพอใจ แต่เธอก็ทราบดี ว่าถ้าหากใช่เพราะซูซีมู่ ลู่ยู่คงตามตัวเธอเจอตั้งนานแล้ว เธอไม่สามารถหนีมาได้นานขนาดนี้ได้แน่
และโล่เฟยเอ๋อเป็นเพราะเรื่องของเธอ ทำให้เกิดเรื่องไม่เข้าใจกับซูซีมู่ เธอยิ่งไม่อยากเห็นแบบนี้
“เฟยเอ๋อ ฉันดีใจมาก ที่เธอยืนอยู่ข้างฉัน แต่ฉันไม่อยาก เพราะเรื่องนี้ของฉัน มาทำให้พวกเธอนั้นเกิดความขัดแย้งกัน
โล่เฟยเอ๋อเม้มปาก ไม่พูด
หซิวหชูเฉียวมองเธอแวบหนึ่ง แล้วพูดต่อ”เฟยเอ๋อ เธอก็พูดแล้วนี่ ว่าพวกเขาคือพี่น้องกัน เขาก็ต้องมีจุดยืนของเขาสิ”
“ฉัน……”โล่เฟยเอ๋อพูดอะไรไม่ออก
หซิวหชูเฉียวถอนหายใจ “เฟยเอ๋อ โทรไปหาเขาได้แล้ว”
“อือ”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรเบอร์ซูซีมู่ แต่ปรากฏว่าอีกฝ่ายนั้นปิดเครื่องไปแล้ว
“เป็นอะไร”หซิวหชูเฉียวถาม
“เขาปิดเครื่องไปแล้ว”โล่เฟยเอ๋อกดโทรออกไปด้วย ตอบไปด้วย
“เธอดูความจำฉันสิ….”หซิวหชูเฉียวตบหน้าผากตัวเองเบาๆ พูด”เฟยเอ๋อ ดึกหน่อยเธอค่อยโทรนะ ตอนนี้เขาน่าจะอยู่บนเครื่องบินที่ไปประเทศM”
“เมื่อกี้เธอบอกว่าเขาไปไหนนะ”โล่เฟยเอ๋อหันไปถามหซิวหชูเฉียว
หซิวหชูเฉียวนิ่งไปหลายสิบนาที แล้วตอบ”เขาไปทำธุระที่ประเทศMแล้ว”
และโล่เฟยเอ๋อกระโดดลงจากเตียงในวินาทีต่อมา แม้แต่รองเท้าก็ไม่ใส่ก็วิ่งออกไปข้างนอก
หซิวหชูเฉียวมองดูร่างของเธอที่วิ่งออกไปข้างนอกอย่างรีบร้อน ก็ถึงกับส่ายหัวทันที
สามีเธอขึ้นเครื่องไปแล้ว นี่เธอคิดจะไปตามเหรอ
ดังนั้นโล่เฟยเอ๋อจึงกลับมาอย่างรวดเร็ว
“ไม่ไปตามเหรอ”หซิวหชูเฉียวถามด้วยความหยอกล้อ
“ฮึ ฉันรอให้เขาไปถึงประเทศMก่อนแล้วค่อยโทรไปหาเขา”โล่เฟยเอ๋อตอบพร้อมกับเชิดคาง
เมื่อมองท่าทางอวดเก่งเล็กน้อยของโล่เฟยเอ๋อ ก็รู้แล้วว่าระหว่างโล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่คงไม่มีปัญหาอะไรกันแล้ว ก็รู้สึกวางใจลง
หลังทานข้าวเย็นเสร็จ โล่เฟยเอ๋อก็โทรไปหาโจวเฉิง ถามถึงเวลาที่ซูซีมู่ไปถึงประเทศM จากนั้นก็ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ แล้วก็รีบนเข้านอนพักผ่อน
ตอนที่หลับลึก เธอได้ฝัน ในฝัน ซูซีมู่นอนอยู่บนแปลนอนเคลื่อนย้ายผู้ป่วย ถูกทางประเทศMส่งตัวกลับเมืองA
ไม่ว่าเธอจะเรียกเขายังไง เขาก็ไม่ตื่นขึ้นมา
“ซูซีมู่ ซูซีมู่”โล่เฟยเอ๋อร้องเรียกชื่อซูซีมู่ ลุกขึ้นมาจากเตียง
ตื่นตระหนกตกใจ โล่เฟยเอ๋อหอบหายใจอย่างหนัก
โดยมองไปทั่วๆอย่างกระวนกระวาย เพื่อมองหาซูซีมู่
ห้องที่คุณเคย การจัดแต่งที่คุ้นเคย เสื้อคลุมซูซีมู่ที่แขวนไว้ ของทั้งหมดบอกเธอ ว่าเมื่อกี้คือความฝันของเธอเท่านั้น
“มันเป็นฝัน เป็นฝันร้าย……”
โล่เฟยเอ๋อถอนหายใจเบาๆ นอนลงบนเตียงอย่างร่างกายอ่อนเพลีย
เธอรู้สึกได้ ถึงความเปียกชื้นในแผ่นหลัง เหงื่อเย็นเฉียบทั้งหมดเกิดจากความตกใจในความฝันเมื่อกี้
ผ่านไปสักพัก อารมณ์โล่เฟยเอ๋อสงบลง ก็ยกมือขึ้น เอาโทรศัพท์ออกมาจากหัวเตียง เปิดออกมา ดูเวลาบนมือถือ ว่ายังห่างจากเวลาที่ซูซีมู่จะลงจากเครื่องอีกครึ่งชั่วโมง
เธอจะดึงผ้าห่มออก ลงจากเตียง มาล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำ จากนั้นก็ลงไปดื่มน้ำที่ชั้นล่าง กลับมาที่ห้องก็เอาโทรศัพท์ไว้ นั่งลงบนโซฟา นั่งรอซูซีมู่ลงจากเครื่องแล้ว ก็จะโทรไปหาเขา