งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 425

บทที่425 ลู่ยู่หึงอย่างไร้เหตุผล

เพราะปกติที่ปราสาทวิลล่าไม่มีใครอยู่ มีเพียงคนรับใช้ไปทำความสะอาดเป็นประจำเท่านั้น

ดังนั้นถ้าหากจะไป จำเป็นจะต้องเตรียมการมากมาย

ซูซีมู่โทรไปที่คฤหาสน์ตระกูลซูก่อน สั่งอาผินให้เตรียมคนใช้บางส่วนไปที่ปราสาทวิลล่าทางนั้น

จากนั้นก็สั่งคนใช้เตรียมของทุกอย่างโล่เฟยเอ๋อมักใช้เป็นประจำ เอาไปส่งท่ปราสาทวิลล่าทางนั้น

จากนั้น ซูซีมู่จึงจะโทรหาลู่ยู่พวกเขาทีละคน

ต่อจากนั้น เขาก็ขับรถด้วยมีโล่เฟยเอ๋อนั่งข้างๆ ไปที่ปราสาทวิลล่าทางนั้น

พวกเขาไปไม่นาน ลู่ยู่กับหซิวหชูเฉียวพาลูกตามมา

“ลูกบุญธรรมของฉันมาแล้ว”โล่เฟยเอ๋อรีบลุกขึ้น พุ่งไปหาเด็กที่อยู่ในอ้อมอกของหซิวหชูเฉียว

จนทำให้ซูซีมู่รีบลุกขึ้นไปตามเธอ กลัวเป็นอย่างมากว่าเธอจะไม่ทันระวังแล้วล้มหัวฟาดพื้น

หลังจากที่โล่เฟยเอ๋อเข้ามาแล้ว หซิวหชูเฉียวยิ้มพลางแซวเธอ “เฟยเอ๋อ เมื่อกี้ตอนที่เธอวิ่งมา ซูซีมู่บ้านเธอเป็นห่วงจนใจแทบจะหลุดออกมาแล้ว”

“เปล่าซะหน่อย”ปากโล่เฟยเอ๋อพูดไปแบบนี้ แต่ก็หันกลับไปมองซูซีมู่อย่างกล้าๆ กลัวๆ หลังจากเห็นว่าใบหน้าซูซีมู่ไม่มีความไม่พอใจอะไรอยู่ เธอถึงปรบมืออย่างมีความสุขให้กับเด็กในอ้อมอกของหซิวหชูเฉียว ” ลูกบุญธรรม ฉันคือแม่บุญธรรมของนายนะ”

แม้ว่าลูกของหซิวหชูเฉียวจะมีอายุเพียงห้าเดือน กลับเบิกตากว้างจ้องมองโล่เฟยเอ๋อ ปากก็พูดอ้อแอ้

ราวกับเป็นการตอบกลับโล่เฟยเอ๋อ

โล่เฟยเอ๋อดีใจเป็นอย่างมาก เลยยื่นมือไปดึงซูซีมู่ที่อยู่ข้างหลัง “ซูซีมู่ คุณได้ยินไหม เมื่อกี้ลูกบุญธรรมฉันเรียกฉันด้วย”

“อือ ได้ยินแล้ว”ซูซีมู่พยักหน้า

โล่เฟยเอ๋อทำปากจู๋พูด “น่ารักจัง ฉันอยากอุ้มจังเลยอ่ะ”

“รอเบบี้บ้านเธอคลอดออกมาแล้ว เธอก็จะได้อุ้มเอง”หซิวหชูเฉียวมองบนตอบ

โล่เฟยเอ๋อยื่นมือมาจับมือลูกหซิวหชูเฉียว ใบหน้าเต็มไปด้วยการคาดหวัง”แต่ฉันอยากอุ้มลูกบุญธรรมฉันจ๊ะ”

หซิวหชูเฉียวมองซูซีมู่ที่อยู่ข้างหลังโล่เฟยเอ๋อแวบหนึ่ง จากนั้นพูด “งั้น……เธอนั่งบนโซฟา ฉันจะให้เธออุ้มแป๊บหนึ่ง”

“ได้สิ”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า จากนั้นก็จูงหซิวหชูเฉียวเดินไปทางโซฟา

ซูซีมู่กับลู่ยู่ไม่ได้ตามไปด้วย เพียงแค่ค่อยมองพวกเธออย่างห่างๆ

“ได้ยินมาว่า หลายวันก่อน แกได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเหรอ”ลู่ยู่มองหซิวหชูเฉียวพวกเธอไปด้วยถามไปด้วย

ซูซีมู่อืออย่างไม่ใส่ใจ

ลู่ยู่ถามอีก”บาดเจ็บได้ยังไง”

“ชนซ้อนคัน”ซูซีมู่นิ่งไปสักพัก ตอบ

เมื่อได้ยินที่ซูซีมู่พูด ลู่ยู่ก็ร้องตกใจ “ชนซ้อน……”แต่ว่าคำว่าคันข้างหลังไม่ได้พูดออกมา ก็โดนสายตาซูซีมู่บีบให้กลืนลงไป เขามองทางโน้นที่กำลังคุยกันอยู่ ไม่ได้สนใจพวกเขาอย่างหซิวหชูเฉียวกับโล่เฟยเอ๋อแวบหนึ่ง จากนั้นก็ถามซูซีมู่เบาๆ “เฟยเอ๋อไม่รู้เหรอ”

“รู้ว่าฉันได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่รู้เป็นอุบัติเหตุรถชนซ้อนคัน”ความหมายที่แฝงอยู่คือ ทางที่ดีแกปิดปากให้แน่

ลู่ยู่ยกมือขึ้นมา ตรงหน้าริมฝีปาก ทำท่ารูดซิป

ซูซีมู่ขี้เกียจสนใจเขาอีก หมุนตัวเข้าไปห้องครัวทันที

“ซูซีมู่ แกรอฉันด้วย……”ลู่ยู่ตะโกนเรียก พร้อมกับตามซูซีมู่ไปด้วย

ทางด้านโล่เฟยเอ๋อเมื่อได้ยินเสียงลู่ยู่ก็รีบหันหน้าไปมอง เลยเห็นลู่ยู่กำลังวิ่งไล่ตามซูซีมู่เข้าไปในห้องครัว

เธอยิ้มถามหซิวหชูเฉียว “ลู่ยู่คิดอยากไปเรียนทำอาหารกับซูซีมู่เหรอ”

“เธอคิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนซูซีมู่บ้านเธอหมดหรอ มีพรสวรรค์ด้านการทำอาหารหรือไง”หซิวหชูเฉียวมองบน จากนั้นถาม “เฟยเอ๋อ ได้ยินลู่ยู่พูดว่า ตอนนั้นเธอกับซูซีมู่แต่งงานกันในที่นี่เหรอ”

โล่เฟยเอ๋อชะงักไปสักพัก พยักหน้า “ใช่แล้ว”

หซิวหชูเฉียวเงยหน้าขึ้น มองไปในวิลล่าที่ตกแต่งได้อย่างเลิศหรูอลังการ ก็พูดอย่างถอนหายใจ”ตอนนั้นงานแต่งคงอลังการมากใช่ไหม น่าเสียดาย ที่ตอนนั้นไม่อยู่ด้วย”

เมื่อได้ฟังที่หซิวหชูเฉียวพูด โล่เฟยเอ๋อพูดอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษด้วยนะ เฉียวเฉียว ที่ตอนนั้นไม่ได้เชิญเธอมาร่วมงานด้วย”

หซิวหชูเฉียวหลุดขำออกมา พูด “เฟยเอ๋อ เธอพูดอะไรโง่ๆ อ่ะ สถานการณ์ตอนนั้นของเธอสามารถอนุญาตให้เธอแจ้งฉันได้ด้วยเหรอ”

โล่เฟยเอ๋อก้มหน้าลง ไม่พูดอะไร ตอนนั้นเธอถูกโล่ชิงไป๋กักขังบริเวณไว้ อย่าว่าแต่ติดต่อเลย แม้แต่ออกจากบ้านโล่ก็ไม่สามารถทำได้

หซิวหชูเฉียวรู้ว่าโล่เฟยเอ๋อนึกถึงเรื่องในอดีต เธอยื่นมือไปกุมมือโล่เฟยเอ๋อไว้ พูด “อย่าคิดมากเลย มันผ่านไปหมดแล้ว ตอนนี้เธอกับซูซีมู่ก็มีความสุขมากแล้ว”

“ฉันรู้”โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า “เพียงแค่นึกถึงตอนนั้น ระหว่างฉันกับซูซีมู่น่ะ”

ขณะนี้เสียงลู่ยู่ก็ดังขึ้นมา “พวกเธอพูดอะไรกันอยู่”

หซิวหชูเฉียวขยิบตาให้ลู่ยู่ จากนั้นก็ตอบ “พูดว่านายเข้าห้องครัวไปเรียนทำอาหารกับซูซีมู่รึเปล่า”

“ไม่ ใครพูด”ใบหน้าลู่ยู่ประกายความเก้อเขินเล็กน้อย จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องพูด “ใช่แล้ว เฟยเอ๋อ หลังจากที่เธอแต่งงานกับซูซีมู่ เคยมาที่นี่ไหม”

“ปีก่อนก่อนที่จะปีใหม่เคยมาจุดดอกไม้ไฟที่นี่ครั้งหนึ่ง”โล่เฟยเอ๋อตอบ

เมื่อได้ฟังที่โล่เฟยเอ๋อพูด ลู่ยู่ถึงกับตะลึงไปทันที “ซูซีมู่จุดดอกไม้ไฟเหรอ”

อย่าโทษลู่ยู่คิดแบบนี้ ในเมื่อซูซีมู่นั้นเย็นชา แปลกประหลาด ไม่เหมือนคนทั่วไปเป็นเรื่องที่ทุกคนต่างทราบกันดี เขานั้นเหรอจะจุดดอกไม้ไฟทำเรื่องโรแมนติกแบบนี้

“ใช่สิ ทำไมเหรอ”โล่เฟยเอ๋อถามอย่างแปลกใจ

ลู่ยู่ลูบจมูกตอบ”เอ่อ……แค่นึกไม่ถึงว่าซูซีมู่จะทำเรื่องโรแมนติกแบบนี้ได้น่ะ”

เมื่อได้ฟังที่ลู่ยู่พูด โล่เฟยเอ๋อก็รู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย

หซิวหชูเฉียวจ้องเขม็งลู่ยู่พลางพูด “นายพูดบ้าอะไร ซูซีมู่จะโรแมนติกไม่ได้หรือไง’

ลู่ยู่กล้าตอกกลับคำพูดหซิวหชูเฉียวสักที่ไหน เขายิ้มพลางพูด “ใช่ ใช่ ใช่ ผมพูดผิดไปเอง ซูซีมู่ทำได้ทุกอย่าง อะไรก็ทำเป็นจ๊ะ”

“แบบนี้ค่อยอย่างดีหน่อย”หซิวหชูเฉียวกระตุกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็ดึงโล่เฟยเอ๋อมากระซิบ

ลู่ยู่ทำหน้าสลดยืนอยู่ตรงนั้น เขาอยากตะโกนบอกหซิวหชูเฉียวจริงๆ “หชูเฉียว ฉันต่างหากที่เป็นสามีของเธอ ฉันต่างหากที่เป็น คนที่เธอควรชมคือฉัน ซึ่งไม่ใช่ซูซีมู่ ไม่ใช่ซูซีมู่……

แต่ว่า เขาก็ยังรู้สึกหึงเช่นเดิม

“ถึงแม้จะเป็นการหึงที่ไร้เหตุผลก็เถอะ….