งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 478
บทที่478 แหกหน้า
“คุณมองไม่ออกเหรอว่าซูยุ่นไม่อยากยุ่งกับคุณน่ะ？” โล่เฟยเอ๋อพูดเสียงเย็นชา
เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อออกมาพูดแบบนั้น ในใจของซือเหม่ยหยวนก็หงุดหงิดขึ้นมา ถ้าไม่ใช่โล่เฟยเอ๋อเธอก็ไม่มีทางเสียแรงเสียเวลาได้ขนาดนี้ ตอนนี้เธอโทษทุกอย่างไปที่โล่เฟยเอ๋อทั้งนั้นเลย
“คุณโล่ ฉันไม่ได้คุยกับคุณนะ คนอื่นพูดอยู่แล้วไม่ควรแทรกมันเป็นมารยาทพื้นฐานไม่ใช่เหรอ？” ซือเหม่ยหยวนพูดเสียงเย็นชา
“คุณซือ ไม่บังคับคนอื่นจนลำบากใจไม่ใช่มารยาทขั้นพื้นฐานเหรอ？” โล่เฟยเอ๋อโต้กลับไป
โล่เฟยเอ๋อพูดออกไปจนทำให้ซือเหม่ยหยวนรู้สึกหนาว ในความทรงจำของเธอซือเหม่ยหยวนเป็นแค่หญิงใสๆ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะโต้ตอบได้ขนาดนี้ หรือว่าตอนนั้นเธอเสแสร้งเหรอไง？
“……” ซือเหม่ยหยวนถโกรธจนพูดอะไรไม่ออก เลยจ้องโล่เฟยเอ๋อโดยที่พูดอะไรไม่ออก
“ยังอึ้งอะไรอยู่อีก？เจ้าของส่งแขกแล้วยังไม่รีบไปอีกเหรอ？” โล่เฟยเอ๋อรีบเน้นย้ำ
โล่เฟยเอ๋อสรุปได้ ว่าคนอย่างซือเหม่ยหยวนนั้นต้องบังคับหน่อย ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่กลัว
“คุณ……” ซือเหม่ยหยวนโกรธเป็นอย่างมาก แต่กลับทำอะไรโล่เฟยเอ๋อไม่ได้
“ยุ่นเอ๋อ พวกเราคุยกันเยอะขนาดนั้นแล้ว คุณเองก็บอกว่าคุณเห็นฉันเป็นเพื่อนไม่ใช่เหรอทำไมตอนนี้ไม่นับเพื่อนแล้วล่ะ？”
เมื่อไร้เหตุผลแล้วซือเหม่ยหยวนก็เริ่มขอร้องซูยุ่น
ซูยุ่นถูกใส่ร้าย หลายวันมานี้ไม่รู้เลยว่าพวกเธอคุยอะไรกัน ซือเหม่ยหยวนcueตัวเองในทันที เธอแสดงออกว่าร้อนรนมาก
“ฉันไม่ได้ตั้งใจว่าโจวเฉิงนะ แต่ฉันเป็นห่วงคุณมากจริงๆ ดังนั้นฉันเลย……”
ตอนนี้ซือเหม่ยหยวนยังเชื่ออยู่ว่าเป็นเพราะตัวเองว่าโจวเฉิงดังนั้นซูยุ่นเลยไม่สนใจตัวเอง นี่มันเหมือนเอาหินมาทับเท้าตัวเองใช่ไหม？
ซูยุ่นยังทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่เข้าใจความหมายของซือเหม่ยหยวนเลย
“ฉันว่าคุณแกล้งคนน่ะมีความสุขไหม？มองไม่ออกเหรอว่าไม่มีใครอยากเจอคุณ ไสหัวไป！” โล่เฟยเอ๋อโกรธเป็นอย่างมาก สำหรับคนแบบนี้ไม่จำเป็นต้องพูดดีด้วย
ซือเหม่ยหยวนเองก็ถูกทำให้โกรธเหมือนกัน ตั้งแต่เล็กจนโตเธอนอกจากในบ้านแล้วเธอก็ไม่เคยถูกคนอื่นดูหมิ่นแบบนี้มาก่อนเลย เพราะว่าถูกเลี้ยงมาแบบเห็นแก่ตัวแบบนี้ เลยไม่สนใจคนอื่นเลย
ถึงอย่างไรตอนนี้ก็วุ่นวายขนาดนี้แล้ว เลยคิดว่าแหกหน้าไปเลยดีกว่า
ซือเหม่ยหยวนหัวเราะเสียงเยือกเย็น “ชิๆ โล่เฟยเอ๋อคุณคิดว่าคุณเก่งอยู่คนเดียวหรือไง？คุณไม่รู้เหรอว่าพี่น้องข้างๆ คุณน่ะเขาว่าร้ายอะไรคุณลับหลังบ้าง ！เธอบอกว่าคุณไม่ดี บอกว่าคุณเป็นสารเลว บอกว่าคุณไม่คู่ควรกับพี่ชายของเธอ ตอนนี้ที่ทำเป็นรักและชอบธรรมนั้นมันน่าเศร้าเสียเหลือเกิน”
เธอคิดว่าเมื่อเธอพูดจบความสัมพันธ์ของทั้งสองคนจะวุ่นวายเข้าไปอีก แต่ว่าผลที่ออกมามันไม่เหมือนที่คิด ซูยุ่นกับโล่เฟยเอ๋อนั้นสนิทสนมกันมากกว่าเดิม พลางมองท่าทีของซือเหม่ยหยวนที่ระเบิดอารมณ์ออกมา
ซือเหม่ยหยวนทำตัวไม่ถูก “พวกคุณ……”
“มันทำให้คุณผิดหวังใช่ไหม？” โล่เฟยเอ๋อพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ
“เมื่อเรื่องเป็นแบบนี้ ฉันเองก็ต้องพูดความจริงกับคุณ อันที่จริงถูกซ่อนเอาไว้ตลอด และคนที่กลายเป็นคนโง่ก็คือคุณ อันที่จริงคนที่คุยกับคุณมาตลอดก็คือฉัน หลายวันมานี้คุณถูกหลอกเหมือนคนโง่ ฉันสนิทกับซีมู่ดี ความสัมพันธ์กับยุ่นเอ๋อก็ดี เป็นไงล่ะ ได้ยินแบบนี้แล้วผิดหวังมากใช่ไหม” โล่เฟยเอ๋อพูดจบแบบนิ่งเฉย
ซือเหม่ยหยวนส่ายหัวด้วยความไม่อยากจะเชื่อพลางพูด： “เป็นไปไม่ได้……ไม่มีทาง……”
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมามีแต่เธอไปหลอกคนอื่น คิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งจะถูกหลอกเองแบบนี้
งั้นที่เธอระวังตัวและแอบมีความสุขที่ความสัมพันธ์ของซูซีมู่และโล่เฟยเอ๋อมีปัญหาก็เป็นเรื่องหลอกทั้งหมดน่ะสิ……
เธอไม่อยากจะเชื่อจุดจบนี้และไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะถูกหลอกตั้งแต่แรกแบบนี้
แล้วที่น่าตลกก็คือตัวเองไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นโล่เฟยเอ๋อระวังเป็นอย่างมาก ซือเหม่ยหยวนก็เกลียดเป็นอย่างมาก แต่ว่าตอนนี้ทำอะไรพวกเธอไม่ได้
สุดท้ายซือเหม่ยหยวนเลยพูดออกไปอย่างดุดัน “ได้ พวกคุณรอก่อนเถอะ！”
“รอดูอยู่นะ” โล่เฟยเอ๋อยังคงนิ่งเฉย หลายปีมานี้ไม่ได้เจออะไรที่ทำให้น่าตื่นตกใจ ทำไมจะต้องมากลัวซือเหม่ยหยวนด้วย
พูดอีกอย่างผู้หญิงคนนี้กังวลเรื่องสามีตัวเอง ต้องทำลายศักดิ์ศรีสักหน่อย！
“พี่เฟยเอ๋อ พวกเราแหกหน้าเธอแบบนี้จะมีผลเสียอะไรไหม？” ซูยุ่นถามด้วยความกังวล
โล่เฟยเอ๋อตบมือของซูยุ่นพลางพูด： “คุณวางใจเถอะ ฉันจะระวัง และจะไม่ให้คุณโดนทำร้ายไปด้วย”
“อือ！” ซูยุ่นพยักหน้า จากนั้นก็ถามด้วยความไม่สบายใจ： “คือ……พี่เฟยเอ๋อ เมื่อครู่ซือเหม่ยหยวนพูดแต่รูปของโจวเฉิงอะไรนั่น มันเกิดอะไรขึ้นนะ？”
เพราะว่าซือเหม่ยหยวนพูดถึงโจวเฉิง ซูยุ่นเลยสนใจ
“คือแบบนี้นะ ซือเหม่ยหยวนไม่รู้ว่าไปถ่ายรูปโจวเฉิงกับผู้หญิงคนอื่นที่ดูสนิทสนมมาจากไหน บอกฉันว่าโจวเฉิงมีคนอื่นข้างนอก ฉันคิดว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร โจวเฉิงชอบคุณขนาดนั้น อีกอย่างฉันว่าต้องหามุมแน่เลย ดังนั้นฉันเลยไม่ได้บอกกับคุณ” โล่เฟยเอ๋ออธิบาย
รูปของโจวเฉิงกับผู้หญิงคนอื่นที่ดูสนิทกัน……
เมื่อซูยุ่นได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกไม่ดี ถึงแม้ว่าจะได้ยินจากคนที่ไม่เชื่อใจกันแต่ก็ไม่สบายใจเหมือนกัน
“อ๋า……อันที่จริงก็ไม่เป็นไรหรอก โจวเฉิงน่ะคุณยังไม่รู้จักอีกเหรอ？”
สิ่งที่โล่เฟยเอ๋อเป็นห่วงที่สุดนั้นก็เกิดขึ้นแล้ว ผู้หญิงเป็นคนอ่อนไหวง่าย รับไม่ได้ที่ผู้ชายไปสนิทกับคนนู้นคนนี้ ถึงแม้ว่าไม่มีอะไรก็ไม่ชอบใจอยู่ดี！
“เห้อ！ไม่เป็นไรหรอก ฉันเชื่อโจวเฉิงของพวกเรา ถึงแม้ว่าจะให้เขากล้าขนาดไหนก็ไม่มีทางกล้าไปหาเศษหาเลยข้างนอก” ซูยุ่นฝืนยิ้มพลางพูดออกมา
“งั้นก็ดี พวกคุณอย่ารู้สึกไม่ดีเพียงเพราะว่าคนไม่สำคัญคนหนึ่ง～” โล่เฟยเอ๋อพูดขึ้น
เมื่อได้ยินดังนั้น ซูยุ่นก็พยักหน้าพลางพูด： “แน่นอน”
ทั้งสองคนคุยเล่นกันทั้งช่วงเช้า แม่บ้านทำอาหารเสร็จโล่เฟยเอ๋อก็อยู่กินข้าวก่อนกลับ
กลับถึงบ้านนั่งไม่ทันไร ซูยุ่นก็ส่งข้อความมา
“พี่เฟยเอ๋ออย่าเอารูปที่ซือเหม่ยหยวนถ่ายส่งให้ฉันหน่อยได้ไหม？”
เมื่อเห็นข้อความ ในใจของโล่เฟยเอ๋อก็รู้สึกไม่ดีเลย ซูยุ่นบอกว่าตัวเองไม่สนใจเรื่องนี้ แต่ว่าอยากจะได้รูป งั้นก็หมายความว่าเธอใส่ใจไม่น้อยเลย
ตัวเองคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั้นมันดีเกินไป……
จะว่าไป ก่อนหน้านี้ซูยุ่นเคยโดนทำร้ายจิตใจเลยอ่อนไหวเป็นปกติ ถ้าเกิดว่าตัวเองไม่ส่งให้เธอ ซูยุ่นอาจจะคิดมากก็ได้
นี่เป็นเวลาที่จะได้ทดสอบความสัมพันธ์ของทั้งสองคนแล้ว
“ฉันส่งรูปให้คุณดูก็ได้ แต่คุณต้องไม่คิดไปไกลนะ～” โล่เฟยเอ๋อโน้มน้าวซูยุ่น
เพียงไม่นานรูปก็ส่งไป
ซูยุ่นดูรูปสักพัก แล้วสีหน้าก็นิ่งไป