งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 78
บทที่78 ตบหน้าคนเลวแรงๆ
เย่รู่ไป๋ได้ยินคำพูดของโล่เฟยเอ๋อ หน้าก็เครียดขึ้นมา
“คุณบอกว่าคุณไม่ได้ลอก และคุณก็ไม่มีพยาน คุณบอกมาสิ ฉันจะเชื่อใคร”
ได้ยินที่เย่รู่ไป๋พูด ในตาของถังหซิวฉีมีรอยยิ้มแห่งชัยชนะ ภาพออกแบบเป็นสิ่งสำคัญที่ใช้ในการแข่งขัน ไม่มีใครให้คนอื่นดู แต่เธอต้องการพยาน ดังนั้นเมื่อวานเธอจึงตั้งใจให้เพื่อนร่วมงานในห้องทำงานดูภาพออกแบบของเธอ ก็เพื่อห้พวกเขาเป็นพยานให้เธอในวันนี้
โล่เฟยเอ๋อออกแรงบีบมือ นิ่งเงียบไปหนึ่งนาที ถึงเอ่ยปากพูด “หัวหน้า พวกเราสองคนวาดภาพออกแบบได้เหมือนกัน หัวหน้าไม่อยากฟังแนวคิดในการออกแบบของพวกเราสองคนหน่อยเหรอ”
เย่รู่ไป๋คิดไม่ถึงว่าโล่เฟยเอ๋อจะพูดแบบนี้ ก็อึ้งไปในทันที
โล่เฟยเอ๋อเห็นหัวหน้าไม่พูดอะไร สายตาก็หันมามองถังหซิวฉี “ถังหซิวฉี ในเมื่อพวกเรามีโชควาดภาพออกแบบได้ออกมาเหมือนกันขนาดนี้ งั้นก็ให้พวกเราพูดแนวความคิดการออกแบบด้วยกันเป็นไง”
ถังหซิวฉีอยากจะปฏิเสธ แต่ทุกคนมองเธออยู่ เธอขี่หลังเสือแล้วลงไม่ได้ และก็ปฏิเสธไม่ได้
แต่ว่าเธอเตรียมตัวไว้ตั้งนานแล้ว
ถังหซิวฉีเบะปากแล้วพูดตอบ “ได้สิ ใครเป็นเริ่มก่อน คุณเหรอ” ถังหซิวฉีตั้งใจพูดประโยคสุดท้ายแบบนั้น ก็เพื่อหยามโล่เฟยเอ๋อเพราะใครพูดก่อน ใครก็มีสิทธิ์ก่อน
สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อไม่เปลี่ยน “คุณก่อน”
ได้ยินโล่เฟยเอ๋อติดกับแล้วจริงๆ ถังหซิวฉียิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิม “ดี งั้นฉันพูดก่อน แหวนวงนี้คือความรักนิรันดร์ อัญมณีสีฟ้า เป็นตัวแทนความนิรันดร์”
“ยังมีไหม” สีหน้าของโล่เฟยเอ๋อเย็นชามาก มันทำให้ถังหซิวฉีรู้สึกไม่สบายใจ
หรือว่าโล่เฟยเอ๋อมีหลักฐานอะไร ไม่มีทาง เธอเป็นคนหยิ่งขนาดนี้ จะมีหลักฐานจากที่ไหน
ถังหซิวฉีปลอบใจตัวเองแบบนี้ จากนั้นพยักหน้า “แนวคิดในการออกแบบของฉันมีเพียงเท่านี้”
“ในเมื่อเธอไม่มีแล้ว งั้นก็ถึงตาฉันพูดแล้ว” มุมปากของโล่เฟยเอ๋อยิ้มจางๆ จากนั้นค่อยๆยกมือขวาขึ้น “แนวคิดในการออกแบบของฉันมาจากยาทาเล็บที่นิ้วนางขวาของฉัน”
หลังจากสิ้นเสียงของโล่เฟยเอ๋อ คนที่อยู่รอบข้างถังหซิวฉีก็พูดขึ้นเสียงดัง “แนวคิดการออกแบบเครื่องประดับมาจากยาทาเล็บ มันเป็นเรื่องตลกจริงๆ”
“ใช่ มันเป็นเรื่องตลกจริงๆ”
หลายคนที่รอบๆ ล้วนคล้ายตามคำพูดของพวกเขา แม้แต่เย่รู่ไป๋ก็ส่ายหน้า
โล่เฟยเอ๋อเหมือนกับไม่ได้ยินพวกเขาพูด พูดต่อ “ตำนานรักที่แสนโรแมนติกของฝรั่งเศส ถ้าเด็กชายช่วยเด็กสาวที่เขาชอบทาเล็บที่นิ้วนางข้างขวาด้วยสีทาเล็บที่แตกต่างกัน จากนั้นในใจของเด็กสาวคนนั้นก็จะมีแต่เด็กชายคนนั้นตลอดไป แต่ถ้าเด็กสาวเต็มใจให้เด็กชายทาเล็บบนนิ้วนางข้างขวา ก็หมายความว่าเธอมีใจให้กับเด็กชาย”
โล่เฟยเอ๋อพูดตำนานรักที่โรแมนติกออกมา ในห้องประชุมจากที่เสียงดัง ก็เงียบลง
ทุกคนจ้องที่ภาพออกแบบที่โล่เฟยเอ๋อวาดภาพนั้นบนหน้าจอLED เกือบจะนึกถึงฉากโรแมนติกนั้นได้
โล่เฟยเอ๋อมองถังหซิวฉีตรงๆ พูดอย่างเย็นชา “แนวคิดการออกแบบของฉัน ก็คือ “เก็บคุณไว้ลึกสุดใจ” เหตุที่เลือกอัญมณีสีแดงสดเหมือนเลือด ก็เพราะแทนใจชายหญิงทั้งสอง”
ถังหซิวฉีพูดทั้งที่ใจเต้นแรง “ไม่ว่าแนวคิดการออกแบบของเธอจะยอดเยี่ยมแค่ไหนแล้วจะยังไง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้ลอกเลียนแบบงานออกแบบของฉัน”
โล่เฟยเอ๋อยังไม่ทันได้คัดค้านคำพูดของถังหซิวฉี จางเจียเจียที่นั่งอยู่ข้างๆโล่เฟยเอ๋อก็ยกมือขึ้น “หัวหน้า… ฉันมีอะไรจะพูด”
สายตาที่กำลังครุ่นคิดของเย่รู่ไป๋เบือนหนีจากโล่เฟยเอ๋อ แล้วหันไปมองจางเจียเจีย “เธอมีอะไร หลังจากนี้ค่อยพูด”
“หัวหน้า… ฉันอยากจะพูดเกี่ยวกับการลอกงานออกแบบในครั้งนี้” จางเจียเจียตอบด้วยความประหม่า
เย่รู่ไป๋ขวมดคิ้วอย่างคาดไม่ถึงเล็กน้อย จากนั้นพูด “พูดสิ” ออกมาสองคำ
“เมื่อวานตอนนอนพักกลางวัน ฉันเห็นถังหซิวฉีค้นของบนโต๊ะทำงานของโล่เฟยเอ๋อ
แต่ค้นอะไร จางเจียเจียไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่ทุกคนในที่ประชุมก็เข้าใจว่าที่ถังหซิวฉีค้นหาก็คืองานออกแบบของโล่เฟยเอ๋อ
ได้ยินที่จางเจียเจียพูด ถังหซิวฉีพูดอย่างโกรธแค้นและอับอาย “จางเจียเจีย เธอใส่ร้ายป้ายสีคนอื่น”
“ฉันเปล่า” จางเจียเจียหันไปพูดกับโล่เฟยเอ๋อ “เฟยเอ๋อ ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นเธอ”
“ฉันรู้ เจียเจียขอบใจเธอมาก” โล่เฟยเอ๋อตบไหล่ของจางเจียเจียเบาๆ จากนั้นหันไปมองถังหซิวฉี “ถังหซิวฉี เดิมทีฉันไม่อยากไว้หน้าเธอเลยสักนิด ในเมื่อเธอยืนกรานขนาดนี้ว่าไม่ได้ดูภาพวาดการออกแบบของฉัน งั้นฉันก็จะทำให้เธอยอมแพ้เอง โล่เฟยเอ๋อพูดจบ จากนั้นหยิบภาพวาดออกแบบแหวนผู้ชายภาพนั้นที่เธอซ่อนไว้ออกมาจากกระเป๋า
“การออกแบบนี้เป็นแหวนคู่ของชายหญิง” ความเร็วในการพูดของโล่เฟยเอ๋อ พูดได้ไม่ช้าไม่เร็ว น้ำเสียงคมชัดและไพเราะ และมีความเย่อหยิ่งแฝงอยู่ในระหว่างประโยค
เห็นภาพวาดในมือโล่เฟยเอ๋อภาพนั้น และภาพวาดออกแบบแหวนผู้ชายที่เข้าชุดกันบนหน้าจอLED ใบหน้าของทุกคนในห้องประชุมเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ใครก็คิดไม่ถึง ภาพวาดออกแบบภาพนี้ ยังมีอีกชุด
“รู้ไหมว่าทำไมบนแหวนผู้หญิงถึงมีเส้นโค้งเล็กๆนู้นออกมา” โล่เฟยเอ๋อสบตากับถังหซิวฉี
แน่นอนว่าถังหซิวฉีไม่รู้ว่าทำไมบนภาพออกแบบภาพนั้นต้องเพิ่มเส้นโค้งตรงนั้น
โล่เฟยเอ๋อยกภาพออกแบบในมือขึ้น แล้วพูดทีละคำ “เพราะเส้นโค้งที่แหวนผู้หญิง กับเส้นโค้งที่แหวนผู้ชายประกอบกันจะเป็นหัวใจเต็มดวง”
ชายหญิงอยู่ด้วยกัน ถึงจะเป็นหัวใจที่สมบูรณ์แบบที่สุด
โล่เฟยเอ๋อพูดสิ่งที่ตัวเองอยากพูดในรวดเดียว จากนั้นก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นในใจ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก โล่เฟยเอ๋อพูดกับเย่รู่ไป๋ด้วยความเคารพ “หัวหน้า ฉันพูดจบแล้ว”
ที่จริงเย่รู่ไป๋ก็ถูกโล่เฟยเอ๋อทำให้ตกใจแล้ว เมื่อก่อนหน้าโล่เฟยเอ๋อบอกตำนานรักโรแมนติกของฝรั่งเศส เขายืนยันแน่ชัดแล้วว่าถังหซิวฉีเป็นคนลอกภาพออกแบบของโล่เฟยเอ๋อ
แต่เขาเพียงคาดไม่ถึงว่าการออกแบบนี้จะมีแบบของผู้ชายอีกแบบ และพอเขามองแบบแหวนผู้ชายแวบแรกก็ชอบแล้ว
โล่เฟยเอ๋อคนนี้ทำให้เขาประหลาดใจได้จริงๆ
“ทำไมถึงส่งแค่ภาพออกแบบแหวนผู้หญิงมา” เย่รู่ไป๋ถาม
โล่เฟยเอ๋อคิดไม่ถึงว่าหัวหน้าจะถามคำถามนี้ และไม่ได้ตอบกลับในทันที “อ๋า”
เย่รู่ไป๋ถามอีกรอบ “ทำไมไม่ส่งภาพวาดการออกแบบทั้งชายและหญิงมาด้วยกัน”
“ฉันต้องเก็บแบบผู้ชายไว้” เดิมทีโล่เฟยเอ๋อตั้งใจออกแบบแหวนผู้ชายให้ซูซีมู่ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องลอกกัน เธอไม่มีทางเอาออกมาแน่นอน
ตาของเย่รู่ไป๋เป็นประกาย จากนั้นถาม “แหวนคู่ชายหญิงคู่นี้ให้เธอมีสิทธิ์ในการลงนาม ต่อผู้บริโภคเป็นไง”
การมีสิทธิ์ในการลงนามถือเป็นการยืนยันนักออกแบบ ถ้าโล่เฟยเอ๋อได้รับการลงนาม นอกจากนี้ยังหมายถึงสถานะของเธอในแผนกออกแบบของบริษัทดี้ก้วนเลือนขึ้นจากการฝึกงานเป็นนักออกแบบอย่างเป็นทางการ
เย่รู่ไป๋เชื่อว่าโล่เฟยเอ๋อต้องตอบตกลงเขา แต่ทว่าเขาไม่รู้ว่าเขาคิดผิดแล้ว