จอมนักรบทรงเกียรติยศ - ตอนที่ 146

ยืนอยู่หน้าประตูงานประมูลอยู่นาน เธอยังคงอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากไป สุดท้ายเธอก็ไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไป เธอกลัวว่าถ้ารู้ว่าใครเป็นผู้ซื้อบ้านของเธอ ถ้าให้รู้แล้ว สู้ไม่รู้แบบเดิมจะดีกว่า

ไม่รู้ บางทีก็อาจจะเหมือนเมื่อก่อนที่ไม่ผูกใจเจ็บ คิดว่ามันไม่ใช่ของของใคร

เย่ชิงหยู่ไปจากงานประมูลอย่างเดียวดาย ไปที่บ้านใหญ่ตระกูลเย่โดยตรง!

งานประมูลอะไรนั้นความจริงแล้วก็เรียกว่าเป็นงานเสนอราคา เป็นงานที่ทุกเมืองจะจัดงานประมูลสักครั้ง ในงานประมูลก็มีของที่มีมูลค่าเหมือนกัน มูลค่าต่างๆคือสิ่งของที่มีราคาแต่ล่ะพื้นที่ เช่นของที่ประมูลครั้งนี้ก็คือบ้านใหญ่ตระกูลเย่ เรียกได้ว่าเป็นคฤหาสน์ที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นหนึ่งเดียวในโลก

บ้านใหญ่ตระกูลเย่โดยตัวของมันเองก็มีมูลค่าสูง ภูมิประเทศตั้งอยู่ที่เมืองจินโจวที่เหมาะสมแก่การดำรงชีวิตที่สุด ห้อมล้อมด้วยภูเขาและน้ำ มีคนเคยพูดว่า ตำแหน่งฮวงจุ้ยของบ้านใหญ่ตระกูลเย่เป็นที่รับทรัพย์ ดังนั้นตระกูลเย่จึงได้รับทรัพย์มาตลอดหลายปี

ต่อมาตระกูลเย่บ้านแตกสาแหรกขาด บางคนเกิดเป็นปมในใจ แต่สำหรับพวกคนที่ทำธุรกิจ เป็นสิ่งที่มาตามธรรมชาติ เป็นวัฏจักรของมัน

ที่ตระกูลเย่ล้มนั้น เป็นเพราะพวกเขาทำตัวเอง ทำให้ตระกูลเซียวได้รับอันตราย ความสำเร็จในช่วงสองปีนี้ของเย่เทียนค่อนข้างโดดเด่น เทียนสงกรุ๊ปบีบเจิ้นเที่ยนกรุ๊ปของตระกูลเซียว ด้านอสังหาริมทรัพย์ก็บีบอสังหาริมทรัพย์เซียวซื่อ ดังนั้นเขาจึงต้องพบจุดจบแบบนี้ ที่เมืองจินโจว ใครที่เป็นศัตรูกับตระกูลเซียว แทบจะไม่มีจุดจบที่ดีเลยสักคน

เมื่อเข้ามาในวงการนี้ จะมีสักกี่คนที่ไม่รู้ถึงความร้ายกาจของท่านเซียวล่ะ

ปัจจุบันนี้ ตระกูลเย่ถูกประมูลอีกครั้ง สำหรับนักพัฒนาภายนอกเมืองจินโจวแล้ว เป็นโอกาสที่ดีมาก เพียงแค่ได้ที่นี้มาพัฒนา หลังจากที่ทำโฆษณาแล้ว มูลค่าจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมากแน่นอน

ดังนั้นผู้ที่มายังงานประมูล ส่วนใหญ่จะเป็นเจ้าของกิจการด้านอสังหาริมทรัพย์ อีกทั้งเหล่านักธุรกิจพื้นเพเมืองจินโจว

เซียวเจิ้นเที่ยนก็มาด้วยเช่นกัน เตรียมพร้อมมาอย่างดี พาลูกชายทั้งสองและการ์ดมาด้วยหลายคน แต่บนใบหน้าของเขากลับเต็มไปด้วยความลังเลอย่างนิ่งสงบ หน้าตาไม่ค่อยสู้ดี

ดูออกว่าช่วงสองวันนี้เขาพักผ่อนไม่เพียงพอ และกังวลอะไรอยู่ตลอดเวลา

เป็นเวลาสองวันที่ติดต่อเซียวห้านไม่ได้ เมื่อสองวันก่อนเธอพูดว่าจะเซอร์ไพรส์เขา และยังพาชายหน้าบากไปด้วย ใครจะรู้ว่าสองวันมานี้ ไม่เพียงแค่ติดต่อเซียวห้านไม่ได้ หาเธอไม่เจอ แม้แต่ชายหน้าบากก็หายไปพร้อมกัน

เขารู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี มักจะรู้สึกว่าฟางเหยียนแปลกๆเกินไป ดังนั้นการที่เขาปรากฏตัวที่นี่ จึงต้องมีการ์ดตามประกบ บอกตรงๆ ช่วงนี้เกิดเรื่องมากมาย ทำให้เขาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายของตระกูลฟางให้เขาซื้อบ้านใหญ่ตระกูลเย่ให้เขา เขาอาจจะไม่ปรากฏตัวที่งานประมูลนี้ก็เป็นได้ ตอนนี้สำหรับตระกูลเซียวแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่การได้เงินมา แต่คือการที่รู้ว่าเบื้องหลังเป็นใครกันแน่ที่เป็นปฏิปักษ์กับตระกูลเซียวของพวกเขาอยู่

ถ้าได้รับการช่วยเหลือจากตระกูลฟาง ตระกูลเซียวจะต้องเบาลงมาก และอำนาจที่อยู่เบื้องหลังนี้ต้องไม่กล้าทำอะไรวู่วามแน่นอน ประเทศหวา อำนาจใดที่ไม่หวาดหวั่นต่อตระกูลฟางบ้าง ตระกูลฟางมีอำนาจมากขนาดไหน ไม่รู้ใครรู้

ดังนั้นงานประมูลครั้งนี้ เซียวเจิ้นเที่ยนจะต้องชนะ! ไม่ว่าตระกูลเซียวต้องเปลี่ยนไปอย่างไร ที่เมืองจินโจวก็ยังคงมีคนหวาดหวั่นอยู่ดี คนเหล่านี้ ไม่มีใครกล้าที่จะเป็นปรปักษ์กับตน

“พ่อ ผมรู้สึกว่าคุณชายของตระกูลฟางแปลกๆนะ ทำไมต้องเอาของของตระกูลเย่ให้ได้? ตอนแรกให้พ่อเอาเทียนสงกรุ๊ปของตระกูลเย่ให้เขา ตอนนี้ให้พ่อซื้อบ้านใหญ่ตระกูลเย่ของตระกูลเย่ให้เขาอีก คนนี้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเย่หรือเปล่า?” เซียวเหอยืนข้างๆเซียวเจิ้นเที่ยน ยิ่งคิดยิ่งไม่ชอบมาพากล

เซียวเจิ้นเที่ยนไม่พูดอะไร เซียวเหอเห็นดังนี้ก็พูดต่อ “พ่อ คุณชายของตระกูลฟางคงไม่ใช่ฟางเหยียนหรอกนะ? ฮั่วเอ๋อร์ถูกเขาตัดขาทั้งสองข้าง ทำไมถึงถูกตัด ก็เพราะฮั่วเอ๋อร์บอกว่าอยากได้บ้านใหญ่ตระกูลเย่ เขาไม่อนุญาตให้ใครเอาบ้านหลังใหญ่ตระกูลเย่ไป ก็เป็นเพราะตอนแรกบ้านใหญ่ตระกูลเย่เป็นบ้านของเขา เทียนสงกรุ๊ปเคยเป็นธุรกิจของเย่เทียน ฟางเหยียนต้องการเอาธุรกิจที่เป็นของเย่เทียนกลับไป ในความรู้สึก มีการกระทำที่ระแคะระคาย เหมือนกับว่าฟางเหยียนกับคุณชายตระกูลฟางเป็นคนคนเดียวกันนะ ถ้าคุณชายตระกูลฟางคือฟางเหยียน งั้นพวกเราทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าเนื้อเข้าปากเสือเหรอ?”

เซียวเจิ้นเที่ยนหลับตาเป็นตะเข็บ จากนั้นก็พยักหน้าอย่างครุ่นคิดกล่าว “ถ้าคุณชายตระกูลฟางคือฟางเหยียน แกคิดว่าเขาจำเป็นต้องค่อยเป็นค่อยไปกับเรามั้ย? เขาอยากได้อะไร ประโยคเดียวก็จัดการได้แล้ว”

พูดแบบนั้น แต่ในใจของเซียวเจิ้นเที่ยนกลับใจคอไม่ดี หากการคาดเดาของเซียวเหอเป็นจริง งั้นเซียวห้านก็อันตรายแล้วนะสิ ถ้าเขาคือคุณชายตระกูลฟาง จะต้องฆ่าเซียวห้านแล้วแน่นอน

แต่ ยังมีอีกประเด็น ชายหน้าบากและอีกหลายคนก็อยู่ ต่อให้ตระกูลฟางจะมีอำนาจขนาดไหน ก็มีอำนาจที่เจียงตู ที่นี่คือเมืองจินโจว ชายหน้าบากบงการลูกน้องเยอะขนาดนั้น ไม่มีทางถูกเขาจัดการเงียบเฉียบขนาดนี้

เมื่อนึกถึงชายหน้าบากนี้ ในใจของเซียวเจิ้นเที่ยนค่อยๆผ่อนคลายลง เขาก็เชื่อว่าเซียวห้านจะไม่เป็นไร

ขณะนี้ งานประมูลได้เริ่มต้นขึ้น คนที่ท่าทางเหมือนหัวหน้าคนหนึ่งในงานประมูลกำลังนั่งพูดบนเวที พูดเกี่ยวกับการเจริญก้าวหน้าอีกทั้งเป้าหมายในอนาคตของเมืองจินโจวมากมาย พูดไปประมาณหนึ่งชั่วโมง จึงเริ่มเข้าประเด็นหลัก

“วันนี้ สำหรับเมืองจินโจวแล้วถือเป็นวันที่สำคัญ บ้านใหญ่ตระกูลเย่ผ่านการตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว สามารถเป็นเขตพัฒนาให้นักธุรกิจแต่ล่ะท่านได้พัฒนาแล้ว เหมือนปีที่ผ่านมา พวกเราเสนอราคากัน คนที่ให้ราคาสูงที่สุดเป็นผู้ได้ไป ราคาเริ่มประมูลอยู่ที่ห้าสิบล้าน การให้ราคาแต่ล่ะพื้นฐานห้าสิบล้านบวกเพิ่มขั้นต่ำสิบล้าน”

เพิ่งพูดจบ ก็มีคนจำนวนไม่น้อยเริ่มเสนอราคา

“60ล้าน!”

“70ล้าน!”

“80ล้าน!”

ราคาเพิ่มขึ้นตั้งแต่เริ่มต้น เซียวเจิ้นเที่ยนเห็นราคาไปถึงร้อยยี่สิบล้าน ตอนนี้ตระกูลเซียวเป็นทุกข์กับการเล่นงาน และเสียเงินไปจำนวนไม่น้อย แต่สำหรับเงินที่เอามาซื้อบ้านใหญ่ตระกูลเย่ พวกเขายังคงมีอยู่

แต่ราคาสูงกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ถ้ายังสูงกว่านี้ต่อไป เกรงว่าตนก็ยากที่จะรับได้แล้ว

เขายืนขึ้นแล้วตะโกนเสียงดังออกไป “สองร้อยล้าน!”

เสียงนี้ดังมาก หลังจากที่ลั่นวาจาไปแล้วดึงดูดสายตาของคนจำนวนไม่น้อย เมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นเซียวเจิ้นเที่ยน ล้วนหันกลับไปแล้วส่ายหน้า เดิมทีชอบที่ตรงนี้มาก เหล่าเจ้าของกิจการชอบที่ดินตรงนี้ต่างพากันขมขื่น

ดูๆแล้วตระกูลเซียวต้องการอยากได้บ้านใหญ่ตระกูลเย่หลังนี้แล้วล่ะ ราคาสองร้อยล้านสำหรับบ้านใหญ่ตระกูลเย่นั้นถือว่าไม่มากเลย เพราะเมื่อบ้านใหญ่ตระกูลเย่พัฒนาขึ้นแล้ว ขั้นต่ำก็ได้เจ็ดแปดร้อยล้าน

“สองร้อยล้าน!” เจ้าของงานประมูลมองไปรอบๆ ไม่มีใครเสนอราคาอีกแล้ว ผู้คนหลายคนที่เดิมทีจะยกมือเพื่อเสนอราคาเห็นเซียวเจิ้นเที่ยนเข้า ก็ไม่กล้าเสนอราคาใดๆ ด้วยเหตุนี้เองจึงได้ถามว่า “ยังมีใครให้สูงกว่าสองร้อยล้านมั้ย?”

ไม่ใช่ว่าทุกคนไม่มีเงิน เพียงแค่คนที่เสนอราคานี้คือเซียวเจิ้นเที่ยน แล้วจะมีใครกล้าเสนอราคาบ้างล่ะ

เซียวเจิ้นเที่ยนก็รู้ ว่าถ้าตัวเองเสนอราคาจะไม่มีใครกล้าแย่งกับตน นี่คือกำลังของตระกูลเซียว

“สองร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง!”

“สองร้อยล้านครั้งที่สอง!”

ถ้ามีครั้งที่สาม ตระกูลเซียวจะได้บ้านใหญ่ตระกูลเย่ไป แม้คนจำนวนไม่น้อยไม่พอใจ แต่ก็ยังคงยืนขึ้นแสดงความยินดีกับเซียวเจิ้นเที่ยน

แต่ตอนที่กำลังจะตัดสินนั้น เสียงห้าวเสียงหนึ่งดังขึ้น “สามร้อยล้าน!