จอมนักรบทรงเกียรติยศ - ตอนที่ 363

เมื่อคำพูดของทุกคนเริ่มดังขึ้นมา กาวหรงก็ขมวดคิ้วทันที จากนั้นก็ตะโกนไปว่า “ทุกคนดู นี่เป็นรอยที่ฉันถูกทำร้าย ตอนนี้ หน้ายังไม่หายดีเลยนะ ทุกคนไปกับฉัน หลังจากที่ฆ่าไอนั่นแล้ว ฉันจะให้ทุกคนคนล่ะหนึ่งหมื่น！”

ทุกคนมองไปที่ใบหน้าของกาวหรง มีรอยแดงช้ำจริงๆ จากนั้นก็มีคนเริ่มทำเป็นตัวอย่าง แล้วกล่าว “ถวายตัวรับใช้ประธานกาว ปฏิบัติตามคำสั่งของประธานกาว ฆ่าไอ้คนที่หาเรื่องทิ้งเสีย！”

ที่แท้ เงินก็เป็นสิ่งที่ดีงาม เมื่อได้ยินเงินคำนี้ ทุกคนก็ต่างนำขึ้นมา

หลังจากที่คนนั้นพูดจบ ทุกคนก็ต่างพูดพร้อมเพรียงกันว่า “ถวายตัวรับใช้ประธานกาว ปฏิบัติตามคำสั่งของประธานกาว ฆ่าไอ้คนที่หาเรื่องทิ้งเสีย！”

เสียงดังกึกก้อก ดังสนั่นไปทั่ว！นาทีนี้กาวหรงเองก็เลือดสูบฉีดขึ้นมา

“นี่！” ในขณะที่เลือดกำลังสูบฉีดอยู่นั้น เสียงอันหดหู่ดังขึ้น “แกจะมาหาฉันเหรอ？”

ประโยคนี้ดังเข้าไปในหูของทุกคน ทุกคนต่างหันกลับมาดู ใช้สายตาแปลกใจมองคนที่พูดประโยคนี้ออกมา คนที่มามีสองคน หนึ่งในนั้นวัยรุ่นสักหน่อย แต่หน้าซีดขาว ดูๆแล้วเหมือนคนเป็นโรค และสิ่งสำคัญที่สุดคือเขาใส่กางเกงยีนและเสื้อเชิ้ต มองยังไงก็ไม่เหมือนคนที่รู้จักกาวหรงได้ แต่อีกคนต่างกัน คนนั้นน่าจะเป็นทหาร ร่างกายกำยำ สวมชุดทหาร ดูจากลักษณะท่าทางแล้ว เขาเป็นทหาร

กาวหรงตัวไม่สูงใหญ่ แต่เมื่อยืนในจุดที่สูง ก็สูงมากกว่าคนพวกนั้นอยู่มาก ดังนั้นเขาจึงมองเห็นฟางเหยียน

“เย็ดแม่！” แว็บนั้นเมื่อเห็นฟางเหยียน เขาก็ตาโต อดไม่ได้ที่จะพูดคำคลาสสิกแบบนั้นออกมา เขา เป็นเขาคนนั้น คนนั้นแหละที่ทำร้ายเขา คิดไม่ถึงว่าจะมาหาถึงที่ นี่แม่งมาทำร้ายเขาต่อเหรอ？

เมื่อนึกถึงจุดนี้ กาวหรงก็ยกมือขึ้นมาจับหน้าที่ยังปวดแสบปวดร้อนอยู่ในตอนนี้โดยไม่รู้ตัว นี่เรียกว่าอะไร งูกัดครั้งเดียวกลัวเชือกไปสิบปี！เมื่อเห็นฟางเหยียน ก็นึกถึงฉากที่ตัวเองถูกตบจนควบคุมไม่อยู่

ไม่ๆๆ ตอนนี้กาวหรงจะกลับไอนั่นได้อย่างไรกัน ตัวเองมีลูกน้องมากมายขนาดนั้น โบราณพูดไว้ดี กินเหล้าแล้วกล้า คนเยอะแล้วอำนาจมหาศาล ตอนนี้อำนาจของเขาบีบไอนั่นไว้ให้ตายได้

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขาก็เงยหน้าแล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “ไอเด็กน้อย มีทางสวรรค์แต่แกไม่เดิน กลับเลือกที่จะตกนรก！ฉันกำลังเตรียมตัวจะไปหาแกอยู่พอดี ไม่คาดคิดว่าแกจะมาหาถึงที่”

“อ๋อ？” ฟางเหยียนใช้สายตาเหมือนราชามองไปที่ผู้คนนับพันเหล่านั้น แล้วถามอย่างสบายๆว่า “แกจะจัดการฉัน？”

กาวหรงมองไปยังคนที่ยโสโอหังอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็ยกมือขึ้นแล้วกล่าว “แกคิดว่าฉันล้อเล่นกับแก？”

พันกว่าคน ฟางเหยียนไม่ได้สนใจสวะเหล่านี้

ดังนั้นเขาจึงดูแคลน แล้วกล่าว “ต้องจัดการให้ได้？”

“ลงมือ ฟันมันให้ตาย！” กาวหรงขี้เกียจพูดมาก ตะโกนออกไป ทันใดนั้นพันกว่าคนนั้นก็เอาอาวุธออกมา มีมีด ไม้ อาวุธที่สามารถใช้ได้ทั้งหมดต่างอยู่ในมือของพวกเขาทั้งนั้น

มีมีดไม้ และคนมากขนาดนั้น ไม่มีใครขี้ขลาดเลยสักคน ทุกคนล้วนแสดงท่าทางเคียดแค้น พอลงมือก็ได้หนึ่งหมื่น แล้วยังมีคนมากขนาดนั้นอีกด้วย ความจริงคุ้มค่ามาก เพราะบางคนไม่มีโอกาสจะลงมือเสียด้วยซ้ำ ทั้งสองก็ถูกทำร้ายเหมือนหมาไปแล้ว เงินแบบนี้ได้มากง่ายชิบหาย นี่เป็นความคิดของทุกคน

เทียนขุยมองผู้คนที่แววตาถมึงทึง แววตาเปลี่ยนไป ก้าวไปข้างหน้า มือทั้งสองตั้งฉาก กำหมัดแน่น พลังหมัดทำให้ใบไม้ที่อยู่ที่พื้นลอยขึ้นมา

เรื่องของผู้เฒ่าตาบอดคนนั้น เขายังครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เป็นช่วงที่ให้เขาปลดปล่อยพอดี！

เขากัดฟัน แล้วกล่าวอย่างดุดันว่า “จอมพลโผ้จวิน ขยะพวกนี้ผมจัดการเอง！”

ฟางเหยียนยกมือขึ้นมา ไปวางไว้ที่แขนของเทียนขุย เทียนขุยกำลังเตรียมจะลงมือ เมื่อถูกฟางเหยียนดึงไว้ เขาก็หยุดลง แล้วฟางเหยียนก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่จำเป็น！ผมจัดการเอง”

เมื่อพูดจบ เทียนขุยเห็นในมือของฟางเหยียนกลายเป็นมีดเล่มหนึ่ง ฝ่ามือเป็นมีด จอมพลโผ้จวินตัดสินใจลงมือเองแล้ว

เทียนขุยไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่ถอยหลังไปอย่างเงียบๆ ไปอยู่ที่ด้านหลังของฟางเหยียน

ปกติเหตุการณ์เล็กน้อยแบบนี้จอมพลโผ้จวินจะไม่ลงมือเอง ดูท่าทางแล้วคุณน้าของจอมพลโผ้จวินต้องสำคัญกับจอมพลโผ้จวินมากแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงได้ลงมือด้วยตัวเอง

กาวหรงมองฟางเหยียนสักพัก นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่หนี แล้วยังแสดงท่าทางแบบนี้ คือคิดจะลงมือใช่มั้ย？เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร？ที่จะต่อกรกับพี่น้องที่ต่อสู้ทั้งปีกว่าพันคนได้？รนหาที่ตายชัดๆ！

เมื่อนึกถึงจุดนี้ กาวหรงก็กัดฟันแล้วกล่าว “พี่น้องทั้งหลาย ลงมือ ฆ่ามัน！ฟันโดนเพิ่มให้อีกหนึ่งหมื่น！”

เหล่าพี่น้องเลือดเดือดพล่าน จับมีดอ้าปากแล้วพุ่งเข้าไปที่ฟางเหยียน ฟันโดนเพิ่มให้อีกหนึ่งหมื่น ไอนี่ต้องถูกฟันจนเป็นชิ้นๆแน่ ต่อหน้าเงินตรา ไม่มีใครไยดีแน่นอน

ฝ่ามือของฟางเหยียนค่อยๆขยับ ฝ่ามือหันไปทางพวกนั้น จากนั้นเขาก็เริ่มเดินไปข้างหน้า

ทันใดนั้นมือของเขาก็ยกขึ้นมา วินาทีถัดมา ก็เห็นคนหนึ่งล้มลงกับพื้น เป็นคนที่อยู่ด้านหน้าสุด ฟางเหยียนยกมือขึ้น ด้วยสายตาเลือดเย็นไร้ซึ่งงความรู้สึกใดๆ ท่าทางเก๋ไก๋ ฟิ่วๆๆ เหมือนกับหั่นผักปลาอย่างไรอย่างนั้น แว็บเดียวก็ล้มลงไปหลายคน

ทุกการกระทำของเขา จะมีคนล้มลง และคนที่ล้มลงกับพื้น ในมือล้วนเลือดไหลร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด อยากจะลุกขึ้นก็ลุกไม่ได้ มือของพวกเขาขาดแล้ว เอ็นที่มือถูกตัดขาดโดยตรง

ฟางเหยียนเหมือนภูตผีที่อยู่ในกลุ่มพันคน ทุกการกระทำของเขาจะมีคนหมู่มากล้มลง

การฆ่าคนสำหรับเขาแล้วง่ายเหมือนหายใจ การรู้เส้นเอ็นของมือก็เหมือนการปาดคอหายของคน เพียงแค่หาจุดให้เจอ ลงมือ จากนั้นก็ทำลายคนๆหนึ่งได้แล้ว

คนพวกนี้ไม่ได้อยู่ในสนามรบ ถ้าอยู่ในสนามรบ พวกเขาจะกลายเป็นศพไปทั้งหมด！ที่ตัดมือข้างหนึ่งของพวกเขาออก เพียงเพื่อไม่ให้พวกเขาก่อกรรมทำชั่วในอนาคตอีก ฟางเหยียนไม่ใช่คนที่ฆ่าคนไม่เลือกหน้า

ดวงตากลมโตที่มองจากนอกประตู นาทีนี้ตาเกือบจะถลนออกมา พวกเขาเห็นอะไรเข้า？นี่กำลังถ่ายหนังอยู่เหรอ？หรือกำลังฝันอยู่ ไม่สิ นี่ไม่ใช่หนัง และไม่ได้ฝันอยู่ นี่คือความจริง ไอ้นั่นมันใช้แค่ฝ่ามือฝ่ามือเดียวก็ล้มกันระนาว ตอนนี้ล้มไปมากกว่าครึ่งแล้ว ห้าร้อยกว่าคนร้องโอดครวญอย่างที่สุดอยู่กับพื้นอย่างระเกะระกะ！

พระเจ้า เป็นการต่อสู้ที่น่ากลัวชะมัด อาเปียวที่อยู่ในยุทธภพมานานหลายปียังไม่เคยเห็นมาก่อน นี่เป็นพลังที่มนุษย์ปล่อยออกมาอยู่มั้ย？นี่มันวิปริตชัดๆ ตอนที่เขาฝึกฝนมวย ได้เคยทำความเข้าใจ ว่าร่างกายของมนุษย์ไม่มีทางเหมือนที่บันทึกเอาไว้ในตำราประวัติศาสตร์ของประเทศหวา ที่ต่อสู้หนึ่งต่อพัน ต่อหมื่นได้！มากสุดก็ต่อกรกับคนเป็นร้อย นี่เป็นขีดจำกัดของมนุษย์แล้ว อาเปียวเป็นนักมวยที่เก่งกาจ มีพรสวรรค์อย่างมากในเรื่องการชก ใช้เวลาฝึกฝนสามีก็สามารถต่อกรกับคนเป็นร้อยได้ แต่ถ้าคนพวกนั้นมีอาวุธอยู่ในมือ เขาเองก็ไม่แน่ว่าจะต่อกรได้