จอมนักรบทรงเกียรติยศ - บทที่ 662 หาเรื่องไม่ได้ หาเรื่องไม่ได้

ต่อให้ฟางเหยียนต่อยตีเก่งแล้วอย่างไร?

ที่นั่นมีคนเป็นร้อย ครั้งนี้เจิ้งชงรวมกำลังมาทั้งหมด ด้านหนึ่งก็เพื่อแก้แค้นกับสิ่งที่ฟางเหยียนทำกับเขาไว้ทั้งหมด อีกด้านหนึ่งก็เพื่อเป็นการแสดงให้ฟางฟังรู้ว่าตนเองเก่งแค่ไหน ด้านสุดท้าย เขาอยากบอกกับเวินหลาน ว่าใครควรจะเป็นพี่ใหญ่ในเจียงตู ใครไม่เชื่อฟังเขา ก็จะถือว่าเวินหลานมีความผิดมหันต์

ดังนั้น คืนนี้จะเป็นการสร้างชื่อ โอกาสที่ได้ลงมือก่อความวุ่นวายนี้ ก็จะเป็นการสร้างโอกาสให้ตนเองด้วย เขาต้องทำให้คนที่เคยลืมเขา รู้ว่ามีคนอย่างเขาอยู่ ฉายาที่เคยได้ว่าคุณชายวายร้ายแห่งเจียงตูนั้น มันไม่ได้มาง่ายๆ ！

ทะนงตัวนั้นเป็นสิ่งประจำตัวเขามาตลอด โดยเฉพาะตอนนี้ ท่าทางที่โอหังมองคนอื่นต่ำนั้น ราวกับกำลังดูถูกคนที่ไม่เคารพในตัวเขาเอง โดยเฉพาะคืนนี้ เขาจะต้องเอาชีวิตของฟางเหยียนมาลบล้างความอัปยศของตนเอง

พอเขาเดินเข้าไปทางรถเก๋งred flag ความโอหังทั้งหมดก็ถูกรถเก๋งred flagกดลงไปจนสิ้น ดูเหมือนจะสิ้นท่า แต่เขาก็ยังเดินไปยังรถเก๋งred flagด้วยความมั่นอกมั่นใจ เคาะกระจกไปเบาๆ ไม่นาน กระจกก็ถูกเปิดลง เผยให้เห็นพวกของฟางเหยียนทั้งสามคน และคนขับรถ

เจิ้งชงขมวดคิ้วเล็กน้อย พอเห็นชัดแล้วว่าไม่มีใครคนใหญ่คนโตที่ไหนอยู่ด้วย ก็โล่งอก ความโอหังที่ถูกกดลงไป ก็ผยองออกมาอีกครั้ง แกล้งยิ้มพูดไปว่า “ตกใจจนเหงื่อตกหมดเลย คิดว่าคนมีคนเก่งๆ นั่งอยู่ในรถ ในเมื่อไม่มี งั้นพวกเราก็มาคิดบัญชีกันหน่อยดีไหม?”

ผัวะ！

สิ่งที่ตอบเขากลับมา ก็คือฝ่ามือบ้องหูของคนขับรถ ตบลงไปครั้งนี้เล่นเอาเจิ้งชงหน้ามืดเลยทีเดียว ตัวหมุนไปหลายรอบกว่าจะหยุด พอหยุดตั้งตัวได้แล้ว หน้าก็บวมเป็นหัวหมู

“คุณชายเจิ้ง！” ซูฉางคายตกใจ แล้วไปหาเขา พอเข้าไปพยุงตัวแล้ว ก็ถามอย่างร้อนใจว่า “คุณชายเจิ้ง คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?”

“มึงตาบอดรึไงวะ แบบนี้ยังไม่เป็นอะไรอีกรึไงวะ?” เจิ้งชงพูดอย่างมึนๆ และโมโห ในความโกรธ ก็จ้องมองคนขับรถที่ลงรถมา แล้วก็แหกปากพูดดังๆ ว่า “มึง มึงกล้าตบกูงั้นรึ มึงรู้ไหมว่าลายพรางเป็นใคร? ไอ้สัส！มึงเชื่อไหม แค่คำเดียว กูก็ทำให้มึงตายไม่เหลือซากได้เลย！”

หลังจากคนขับรถลงรถมา ก็จัดระเบียบเสื้อสูท แล้วมองเจิ้งชงนิ่งๆ มุมปากก็เผยรอยยิ้มเอือมระอา “คนที่เหยียดหยามจอมพลโผ้จวิน ฆ่าไม่เว้น！”

เจิ้งชงอึ้งเล็กน้อย สายตาของคนขับรถเผยความเย็นยะเยือกออกมา ทำให้เขาตัวสั่น เขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่เพราะว่าร่างกายอ่อนแรง แต่เป็นเพราะคนขับรถคนนั้นเหมือนจะมีรังสีการฆ่าที่ได้จากการฆ่าคนมาแล้วไม่น้อย

ไม่เพียงเจิ้งชงรับรู้แค่คนเดียวเท่านั้น แม้แต่คนในเหตุการณ์ทั้งหมดก็รู้สึกกลัวๆ เหมือนกัน คนคนหนึ่งทำให้คนนับร้อยสะดุ้งได้ ก็ดูเหมือนจะเกินจริงไป แต่ไม่มีใครกล้าพูดว่านี่เป็นเรื่องล้อเล่น คนที่มือเปื้อนเลือดอย่างพวกเขา กลับมากลัวคนขับรถ นี่มันไม่ใช่เรื่องธรรมดา

นี่มันเป็นสิ่งที่คนขับรถคนหนึ่งควรจะมีงั้นหรือ?

ถูกต้อง！

สิ่งนี้แหละ！

ท่าทางของคนขับรถทำให้พวกเขากลัว ใจสั่น

ราวกับคนที่ยืนตรงหน้าพวกเขานี้ไม่ใช่คนขับรถ แต่เป็นแม่ทัพที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วน และปืนออกมาจากกองศพ โดยเฉพาะชุดลายพรางที่ดูสะอาดสะอ้านนั้น ราวกับกำลังบอกว่านี่คือเกียรติที่เป็นของคนขับรถ

“มาล้อมรถของแม่ทัพไว้โดยพลการ มีโทษตาย！” เสียงของคนขับรถเย็นยะเยือกเป็นที่สุด ราวกับเป็นยมบาลที่ขึ้นมาจากนรก และกำลังตัดสินโทษตายให้กับเจิ้งชงอยู่ “ดังนั้น…….คิดดีหรือว่าจะตายอย่างไร?”

“มึงขู่กูหรือไงวะ? ต่อให้มึงเก่งนัก แล้วไงวะ? กูมีคนมากมาย แค่ถุยน้ำลายใส่พวกมึง พวกมึงก็จำน้ำลายตายแล้ว เมื่อเชื่อไหมล่ะ? อย่าหาว่ากูไม่เตือนมึง ตอนนี้มึงรีบไสหัวไปเสีย กูจะได้ไม่ต้องฆ่ามึงตายไปด้วย！”

เจิ้งชงก็เริ่มตั้งสติกลับมาได้ อาศัยที่ฝั่งตนมีคนมาก ความโอหังของเขานั้น จะให้คนขับรถมากลบไปเสียหมดได้อย่างไร มีคนมากมายดูอยู่ เขาจะไม่ขายหน้าหรือไง? ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ต่อไปเขาจะยืนอยู่ในเจียงตูได้อย่างไรกัน? แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ เขากำลังขุดหลุมฝังตัวเองอยู่

พูดง่ายๆ ก็คือ！

เขากำลังจะหมดลมหายใจแล้ว！

โมโหร่วมด้วยไปขนาดนี้แล้ว ต่อให้เป็นคนธรรมดาทั่วไป ก็รู้ได้ว่าคนในรถเก๋งสูงส่งแค่ไหน แล้วคนขับรถจะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไรกัน? แต่ตอนนี้ในใจเขาคิดแต่จะ “สร้างชื่อ” และแก้แค้น โดยสูญเสียสติที่ใช้ไตร่ตรองไปแล้ว

ฟางเหยียนจะต้องตาย และไอ้คนขับรถมีตาไร้แววคนนี้ก็ต้องตายด้วย！

ก้าวไปหนึ่งก้าว！

แรงกดดันเพิ่มมากขึ้น！

เจิ้งชงตัวสั่นอีกครั้ง คนที่เดินเข้ามา เหมือนจะไม่ใช่ชายรูปร่างใหญ่ แต่เป็นภูเขาทั้งลูก

“ลงมือได้！” เจิ้งชงพูดเสียงสั่นๆ

ตอนที่กลุ่มคนบุกพุ่งเข้าไปเป็นสายน้ำไหลนั้น ร่องรอยเบรคของล้อรถทั้งหลายทำเอาทุกคนตกใจ ยังไม่ทันให้ทุกคนตั้งสติมาได้ ก็มีรถพุ่งเข้ามา แล้วตามด้วยเสียงเตือนของรถชนดังสนั่นไปทั่ว มีรถORVสีดำ5คันพุ่งเข้ามาอย่างกับสัตว์ร้าย ชนฝ่าฝูงชนไปเลย

มีคนไม่น้อยรีบหลบหลีก แต่ก็ยังถูกชนจนล้มไปที่พื้น คนนับร้อยเริ่มวุ่นวาย ต่างวิ่งหนีตามกัน

เจิ้งชงขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังมีคนที่กล้าลงมือในเขตของเขาอีกหรือนี่！ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง?

เอี๊ยด……

รถORVสีดำจอดลง มีชายชุดดำ10คนลงจากรถ เจิ้งชงก็รู้ได้ทันทีว่าคนพวกนี้กำลังดัง พี่เปียวคนใหม่ที่จัดการดูแลทั้งเจียงตู

ทั้ง10คนโผล่เข้ามาในฝูงชน ราวกับเป็นลูกแกะอยู่ในฝูงหมาป่า จำนวนคนเหมือนจะไม่พอให้พวกเจิ้งชงจัดการจนหนำใจ แต่เพราะมี10คนนี้ปรากฏออกมา คนนับร้อยจึงไม่กล้าขยับ

พี่เปียว！

ก่อนหน้านี้พี่เปียวเป็นแค่พวกจิ๊กโก๋ที่อาศัยอยู่กับคนอื่นเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าได้โอกาสอะไรมาบ้าง ถึงได้ใหญ่โตคนเดียวได้ กลายเป็น “คนใหญ่คนโต” ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั้งเจียงตู ได้ยินว่าเบื้องหลังของพี่เปียว ยังมีคนใหญ่คนโตที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ หลังจากเรื่องที่ต่งซื่อร้านของเก่า ชื่อเสียงของเขาก็ดังไปทั้งเจียงตู กลายเป็นฮ่องเต้ใต้ดินของเจียงตู

แต่เรื่องของเขาไม่สามารถสืบได้ ไม่มีใครกล้าสงสัยในตัวฮ่องเต้ใต้ดินคนนี้

โดยเฉพาะตอนที่พี่เปียวปรากฏตัวออกมานั้น บรรยากาศในเหตุการณ์ก็ตึงเครียดขึ้นมา

“เจิ้งชงงั้นหรือ?” พี่เปียวยิ้มเย็น “กูอยู่อย่างสงบเกินไปหรือเปล่า? เลยมีคนคิดว่ากูจะหยิบดาบไม่ไหวแล้ว?”

เจิ้งชงหลอกตาไปมา หัวสมองก็พยายามคิด แต่เขาก็ยังคิดไม่ออก ปกติพี่เปียวอยู่ลึกลับไม่ค่อยออกไปไหน มาได้อย่างไรกัน? กำลังคิดอยู่ พี่เปียวก็เรียกชื่อขึ้นมา ทำให้เขาตกใจจนเหงื่อตก

เขาหัวเราะแหะๆ ไป สีหน้าเต็มไปด้วยการประจบสอพลอ “ไม่ทราบว่าลมที่ไหนพัดพาพี่เปียวมาได้ครับเนี่ย เดินทางมาไกลไม่ได้ออกไปต้อนรับ ขออภัยนะครับพี่เปียว”

พี่เปียวจ้องมองเขานิ่งๆ “เจิ้งชง มึงรู้ตัวไหมว่ามึงกำลังทำอะไรอยู่！ กูจะตายก็เพราะมึงนี่แหละ！”

ใบหน้ายิ้มแย้มของเจิ้งชง ก็แข็งทื่ออยู่ที่หน้า แล้วก็มองพี่เปียวอย่างงุนงง ไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร！พี่เปียวจัดการควบคุมทั้งเจียงตู ยังมีเรื่องที่ทำให้เขากลัวอีกงั้นหรือ? แล้วเขาก็เหลือบมอง แล้วก็เห็นว่าพี่เปียวมองไปยังรถเก๋งคันนั้นอย่างเคารพ ทันใดนั้นก็รู้ขึ้นได้ทันที

ที่แท้พี่เปียวก็กลัวรถเก๋งred flagคันนั้นนี่เอง！

“พี่เปียว พี่หมายถึงนี่น่ะหรือ? พี่เปียว สูบบุหรี่สักมวนคลายเครียดหน่อย” เจิ้งชงชี้ไปยังรถเก๋งred flagคันนั้นอย่างดูถูก แล้วพูดอย่างไม่สนใจว่า “งั้นพี่ก็วางใจได้เลยครับ เจ้าของรถเก๋งคันนั้นไม่อยู่ที่นี่ นั่นไง คนที่ใส่ชุดลายพรางข้างๆพี่ ก็คือคนขับรถคันนั้น ไม่มีคนใหญ่คนโตที่ไหนเลย”

มองไปยังบุหรี่ที่ยื่นมา หน้าของพี่เปียวก็นิ่งจนน่ากลัว เคยเห็นคนรนหาที่ตายมาเยอะแล้ว แต่ไม่เคยเห็นคนรนหาที่ตายแบบนี้！กาวหรงก็น่าจะอวดเก่งกว่าเจิ้งชงไม่น้อย แต่สุดท้ายน่ะหรือ！