จอมนักรบทรงเกียรติยศ - บทที่ 700 ความปรารถนา

ราวกับเวลาหยุดเดินแล้ว！

ทั้งสองแทบจะแนบชิดกันและกัน ล้วนรับรู้ได้ถึงไอร้อนที่ปล่อยออกมาของทั้งคู่

หลินถงที่จู่โจมขนาดนี้ขณะนี้ก็ตื่นเต้นจนหน้าแดงใจเต้นเร็ว จิตใจวุ่นวาย โดยเฉพาะตาสองคู่ที่ปรือ ทำให้เธอที่เขินอายมีเสน่ห์ดึงดูดเพิ่มขึ้นไปอีก

และฟางเหยียนในขณะนี้ก็ไม่สู้ดีเช่นกัน เลือดทั้งตัวปะทุขึ้น ร้อนผ่าวๆยากจะควบคุมได้ หายใจแรงขึ้น ราวกับข่มใจไว้ก็ไม่เป็นผล กลับกันยิ่งทำให้เขาทรมานเข้าไปอีก ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าเย่ชิงหยู่ก็ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขารู้สึกมีเดจาวูของแมวขโมยปลา

ทั้งร้อนรนทั้งตื่นเต้น หลินถงเป็นผู้หญิงที่สุดๆคนหนึ่งจริงๆ

ฟางเหยียนอยากปฏิเสธพฤติกรรมที่ไร้สาระนี้มาก แต่พูดไม่ออก กลับถูกนิ้วหนึ่งของหลินถงปิดริมฝีปากไว้ ส่ายหน้าเบาๆ ดูเหมือน หลินถงปฏิเสธการเอ่ยปากของฟางเหยียน

เห็นเธอจิตใจว้าวุ่น ตาปรือๆ หน้าแดงทั้งหน้า เหมือนกับเมฆยามอาทิตย์อัสดงที่ท้องฟ้าอย่างไรอย่างนั้น หลินถงในตอนนี้ยิ่งเย้ายวนขึ้น เหมือนกับดอกไม้สด รอคนที่จะมาเด็ดเธอ ทำให้คนที่มอง สูญเสียสติสัมปชัญญะไปโดยสิ้นเชิง ลุ่มหลงอยู่ฝนความงามของเธอเพียงอย่างเดียว

ฟางเหยียนอยากผลักหลินถงออกมาก หยุดความผิดที่เลยเถิดนี่ ในหัวว่างเปล่า ร่างกายอ่อนแอไร้ซึ่งพลัง เหมือนกับคนไร้ความสามารถอย่างไรอย่างนั้น ก้าวไปไหนไม่ได้ และตอนนี้ก็ถูกหลินถงควบบนร่างกายอีก ร้อนรนจนหาที่เปรียบไม่ได้ไปนานแล้ว

“หลินถง……”

“ไม่ต้องพูดค่ะ จูบฉัน”

ริมฝีปากของหลินถงแทบจะแนบหูเขาแล้วพูดออกมา

อ่อนระทวย อะดรีนาลีนพุ่งพรวดพลาด

อึ๋ม！

ตอนที่ริมฝีปากทั้งสองประกบเข้าหากัน จู่ๆ เหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป！

“บังอาจ！หลินถง” จู่ๆฟางเหยียนตะคอกออกมา แววตาทั้งสองที่ดูๆแล้วเหมือนมีความอยากแล้วได้กลายเป็นสีหน้าดุดัน หลินถงที่เดิมทีเย้ายวนมาก เมื่อถูกฟางเหยียนตวาด ก็ชะงักไปเหมือนกัน

จากนั้นมือของฟางเหยียนจับมือที่เนียนของเธอไว้ อารมณ์ที่พลุ่งพล่านเมื่อกี๊ได้สลายหายไปทันที

เธอรู้ดีถึงตัวตนและตำแหน่งของคนที่อยู่ตรงหน้านี้ดีมาก เรื่องที่เธอทำพูดไว้ว่ามีโทษถึงประหาร

“ฟางเหยียน ฉัน……”

“คุณอะไรคุณ？คุณคิดว่าใช้อุบายแค่นี้จะปิดฟ้าข้ามทะเลกับผมได้เหรอ？คุณคิดว่าผมเป็นใคร？” ฟางเหยียนกล่าวอย่างชอบธรรม ด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง ราวกับจักรพรรดิก้มมองหลินถง

หลินถงในขณะนี้ไม่กล้าสบตาฟางเหยียนโดยตรงแล้ว เธอรู้ว่าฟางเหยียนไม่ใช่ผู้ชายอะไรก็ได้ หญ้าราคะของตนในสายตาของเขาไร้ค่า เมื่อก่อนเธอมีความสุขอยู่บ้าง ตอนนี้ถูกทำลาย ตนไม่ตื่นตระหนกใดๆ

“ฉัน……ฉันรักคุณ！” หลินถงพูดย้ำประโยคนี้อีกครั้ง แล้วกล่าวทันทีว่า “หรือคุณยังไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณเหรอคะ？ต่อให้ตาย ฉันก็รักคุณ คุณน่าจะรู้ความคิดของฉันนะคะ แล้วก็ ฉัน……”

“พอแล้ว！” ฟางเหยียนขัดจังหวะคำพูดของหลินถงอย่างเด็ดขาด แล้วกล่าว “บอกผมมาก่อน เมื่อกี๊คุณทำอะไรกับผม？”

หลินถงกลืนน้ำลาย มองฟางเหยียนอย่างตระหนักได้ ตอนนี้เธอไม่กล้าพูดมั่วๆ เธอรู้ตัวตนของเธอดีมาก และเข้าใจดีมากว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ด้วยเหตุนี้จึงได้กล่าวว่า “ฉันทายาเสน่ห์อย่างหนึ่งบนร่างกายของฉันค่ะ ชื่อว่าหญ้าราคะ เพียงแค่ผู้ชายได้กลิ่นก็จะเกิดความคิดนั้น ฉันก็แค่อยากบอกคุณว่าฉันชอบคุณก็เท่านั้นแหละค่ะ ชอบคุณฉันก็อยากได้คุณ นี่มันผิดอะไรงั้นเหรอคะ？ถึงแม้แบบนี้จะอันตรายอยู่บ้าง แต่ ฉันไม่คิดว่าตัวเองทำแบบนี้แล้วผิดอะไรนะ”

สายตาของฟางเหยียนค่อยๆเปลี่ยนไป จากนั้นดูแคลนออกมาว่า “ผู้ชายต่อต้านอะไรคุณไม่ได้จริง แต่คุณอย่าลืมความสัมพันธ์เจ้าภาพและแขกระหว่างเรา เห็นแก่การที่คุณทำงานให้ผม เรื่องนี้ผมจะไม่ติดใจไปก่อนละกัน ถือว่าคุณทำงานให้ผม ผมติดค้างน้ำใจคุณ”

ในโลกทัศน์ของฟางเหยียน ไม่ว่าใครทำงานให้เขาล้วนถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัย ติดค้างน้ำใจหลินถง นี่เป็นความแน่ใจให้กับหลินถงอย่างแน่นอนแล้ว

แต่ตนถอดถึงขนาดนี้แล้ว แค่ประโยคเดียวติดค้างน้ำใจคุณก็จบแล้ว?

“เหอะ!” หลินถงยิ้มหวาน แล้วกล่าว “ถ้าคุณคิดว่าติดค้างน้ำใจฉันจริงๆ สู้พวกเรา……”

พูดถึงจุดนี้ หลินถงหยุดพูดไปอย่างจงใจ เธอมองฟางเหยียน “สู้พวกเราหักเหลี่ยมกันไปมาดีกว่า! ยังไงก็ต่างคนต่างสมยอม ไม่มีใครรู้ว่าเราเกิดอะไรขึ้น”

พูดจบ จู่ๆหลินถงเดินไปที่ฟางเหยียน พุ่งไปที่อ้อมกอดของเขาโดยตรง

จากนั้น จูบปากของฟางเหยียน

จูบนี้มาโดยไม่ทันตั้งตัว แม้แต่ฟางเหยียนเองก็ไม่คาดคิด

“หลินถง!” ฟางเหยียนขนลุกทันที มือทั้งสองกดไหล่ของหลินถงไว้

หลินถงสะอึก แล้วกล่าว “ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน แต่สนองความต้องการเพียงอย่างเดียวนี้ของฉันหน่อยได้มั้ยคะ ให้ฉันได้เป็นผู้หญิงของคุณ แค่ครั้งเดียว หลังจากครั้งนี้ ฉันรับรองว่าชาตินี้จะไม่ยื้อคุณไว้อีก ฉันสาบาน”

เธอไม่หวังเป็นคนเดียวของฟางเหยียน หวังเพียงได้เป็นหนึ่งในนั้นก็พอแล้ว เธอลืมฟางเหยียนไม่ได้ และไม่อยากไปจากฟางเหยียน เธอก็ไม่หวังครอบครองฟางเหยียนไว้เพียงผู้เดียว เพียงแต่ตอนที่เหงา หวังว่าฟางเหยียนจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ ร่วมกันผ่านค่ำคืนที่เหงาไปด้วยกัน

เธอมอบตัวเองให้แก่ฟางเหยียน ก็ใช้ความกล้าที่มากมายแล้ว นี่ก็เป็นการวู่วามของผู้หญิงที่พุ่งเข้าไปข้างหน้าโดยไม่กลัวอันตรายเพื่อความรัก แต่เธอไม่เสียใจ ความวู่วามแบบนี้ เธอยินยอม และทำให้เธอมีความสุข ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจล้วนได้รับการตอบสนองอย่างยิ่งใหญ่

เธอรู้สึกคุ้มค่า ที่ได้เป็นผู้หญิงของเขา ถึงแม้ตายก็คุ้มค่าแล้ว

เห็นท่าทีหลินถงเอาจริงเอาจัง จู่ๆฟางเหยียนก็เปลี่ยนไป

“คุณมั่นใจว่าแค่ครั้งเดียว?” ฟางเหยียนถามอย่างเย็นชา

หลินถงได้ยินคำพูดนี้ ก็ตาลุกโตขึ้นทันที นี่……สำเร็จแล้วเหรอ?

นี่ฟางเหยียนตกลงข้อเรียกร้องของตนแล้วเหรอ?

เธอไม่ค่อยอยากเชื่อสักเท่าไหร่ แต่วินาทีถัดมา เธอกลับชะงักไปทั้งตัว

สุดท้ายแล้ว ฟางเหยียนก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง

เขาทำเรื่องที่ผู้ชายคนหนึ่งควรทำ!