จอมนักรบทรงเกียรติยศ - บทที่ 799 ฆ่าฟางไห่เฟิงก่อน
คนตระกูลฟางทุกคนก็หนักใจ ราวกับทั้งฟากฟ้าได้มืดมัวไปทั่วทั้งหมด ใจก็แตกสลายไปด้วย คนที่ตายไปล้วนเป็นความหวังของตระกูลฟาง เป็นอนาคตของตระกูลฟาง แต่พวกเขายังไม่ได้สัมผัสกับโลกนี้เลย ก็ต้องมาลาโลกนี้ไปเสียแล้ว
“สุดหล่อ ได้ยินว่าฟางเหมี่ยวเป็นหลานสุดที่รักของแกงั้นหรือ ดูเหมือนว่าเจ้าตระกูลฟางจะอบเลี้ยงดูเหมือนกับจะให้เป็นคนรับช่วงต่อหน้าที่ในอนาคต ใช่ไหม?” ดาบในมือผู้หญิงคนนั้น ลากผ่านแก้มนิ่มๆ ของฟางเหมี่ยวไป แล้วก็พูดต่ออีกว่า “ช่างเป็นเด็กที่หาได้ยากจริงๆ ไม่กลัวอันตรายตรงหน้า ไม่กลัวตาย จิตใจตั้งมั่น อายุเพียงเท่านี้ก็มีความกล้าขนาดนี้ เป็นคนที่เหมาะสมสำหรับที่จะรับหน้าที่ต่อไปจริงๆ”
ปลายดาบบาดเข้าไปในแก้มของฟางเหมี่ยว เลือดก็ไหลลงมาตามใบหน้า ผู้หญิงคนนั้นก็แกล้งตกใจพูดว่า “อุ๊ยขอโทษทีนะ มือพี่สั่น เจ็บไหมจ๊ะน้องชาย?”
ฟางเหมี่ยวพูดเบาๆ ว่า “จะฆ่าจะแกงก็ตามใจ ผมยอมตายเพื่อตระกูลฟาง！”
“โอ้โห ความกล้าแบบนี้ เล่นเอาพี่ไม่อยากจะฆ่าหนูเลยนะ แต่เสียดายหนูไม่ใช่นินจา ไม่อย่างนั้นพี่สาวก็คงจะรักหนูมาก อย่างน้อยก็จะทำให้หนูกลายเป็นยอดฝีมือที่เก่งกว่าอารองของหนูได้เลย” ผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนจะคิดอะไรออก แล้วก็พูดต่อว่า “น้องชาย เอาอย่างนี้ไหม ให้อารองของหนูมาเข้าร่วมกับพวกเรา เดี๋ยวพี่สาวจะรับปากเลยว่าจะทำให้หนูเป็นคนที่เก่งที่สุดในโลกนี้ เป็นไง?”
ฟางเหมี่ยวก็พูดเสียงเย็นว่า “ผู้หญิงชั่ว ผมยอมไปตาย แต่ไม่ยอมไปเป็นสุนัขรับใช้ให้กับอสูรเพลิงหรอก！”
“ดีมาก……..” ฟางจินหยวนพูดชื่นชมออกมา3รอบ “น่แหละถึงจะเป็นลูกหลานของตระกูลฟางเรา ไม่เกรงกลัวอำนาจที่เหนือกว่า ยอมตายไม่ยอมจำนน ฟางเหมี่ยวทำได้ดีมาก！”
“กลยุทธ์ยั่วโมโหหรือไง? แกคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าเด็กคนนี้งั้นหรือ?” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มๆ แล้วออกแรงที่มือ เลือดก็ไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของฟางเหมี่ยวก็ซีดขึ้นเรื่อยๆ เพราะเลือดไหลออกมาหมด ร่างกายก็เริ่มสั่นขึ้นมา
“ฟางจินหยวน อย่าเพิ่งรีบร้อนสิ ฉันยังไม่ฆ่าเด็กคนนี้เร็วไปหรอก ฉันจะทำให้เลือดมันค่อยๆ ไหลออกมาจนหมด แล้วกลายเป็นศพแห้งๆ เออแล้วก็ แกวางใจได้เลย ฉันรับปากว่าจะทำให้ศพของเด็กคนนี้ครบทุกสัดส่วน ดีไหมล่ะ?”
“นี่มึง…….” ฟางจินหยวนโมโหจนหนวดชี้ขึ้นมา นี่มันคือการตั้งใจจะทำให้ฟางจินหยวนรู้สึกจะอ้วก
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ！” ฟางไห่เฟิงตะโกนออกไป “มีอะไรก็ลงมาลงที่กูนี่ ไปทำร้ายเด็กทำไม เก่งกับเด็กหรือไง?”
“สุดหล่อ แกพูดแบบนี้ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยนะ ฉันก็มุ่งตรงมาที่แกเลยนี่ไง แต่เสียดายแกไม่สนใจฉันเอง ทำให้ความตั้งใจของฉันต้องเสียเปล่า ดังนั้นฉันก็เลยโกรธ ผลลัพธ์มันก็เลยดูแย่น่ะ！”
ฟางเหมี่ยวก็หน้าซีดเป็นกระดาษ แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ร้องขอชีวิต แล้วก็พูดติดๆ ขัดๆ ว่า “อารองครับ ไม่ต้องมาขอร้องให้ผมหรอกครับ ตายเพื่อตระกูลฟาง มันคุ้มค่าแล้ว ปู่ครับ พ่อครับ แม่ครับ ผมเจ็บปวดมากเลย ผมขอตัวลาไปก่อนนะครับ”
พอสิ้นเสียง หัวของฟางเหมี่ยวก็พุ่งเข้าไปในปลายดาบ！
“ไม่นะ………” หลี่เยว่ก็ปวดใจ แล้วก็ร้องไห้ออกมาอย่างโศกเศร้า
ฟางเหมี่ยวที่มีใจคิดยอมตาย ก็ต้องมาตายด้วยเงื้อมมือของผู้หญิงคนนี้！
“น้องชาย หนูเก่งกว่าพ่อหนูเยอะเลย เล่นเอาพี่รู้สึกเห็นใจไปด้วยเลย อยากตายจริงๆ หรือไง? แต่พี่ไม่ยอมให้หนูตายไปง่ายๆ หรอก พี่จะทำให้ปู่หัวดื้อของหนู ใช้ชีวิตอยู่ในความเจ็บปวด ทำให้เขาได้รู้ว่า มาเป็นศัตรูกับเราจะมีจุดจบอย่างไร！ ดังนั้น พี่สาวไม่ให้น้องชายตายหรอก น้องจะตายไม่ได้ จำไว้นะคนดี！”
ฟางเหมี่ยวก็อึ้งไป ทำไมจะตายไม่ได้เล่า?
ไม่ได้ ถ้าหากว่าเขาตายไม่ได้ ก็จะกลายเป็นจุดอ่อนของปู่ จุดอ่อนของอารอง และจุดอ่อนของทั้งตระกูลฟาง！
พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็ดิ้นรนขึ้นมาอีกครั้ง โดยมีจุดประสงค์ที่จะพุ่งเข้าหาปลายดายที่แหลมคมเยือกเย็นนั้น！
ผู้หญิงคนนั้นก็มีสีหน้าโมโหเล็กน้อย “น้องชาย หนูทำให้พี่ผิดหวังมาดเลย เด็กที่ไม่ฟังไม่มีใครชอบหรอกนะ หนูทำแบบนี้ จะสร้างปัญหามาให้พี่นะ เข้าใจไหม?”
ฟางเหมี่ยวยังคงดิ้นต่อไป ไม่ตายไม่หยุด！
“เห้ย พี่เห็นความกล้าของหนูแล้ว แต่หนูทำให้พี่โกรธแล้วนะ พี่จะบอกให้นะ ห้ามทำให้ผู้หญิงโมโห” เสียงของผู้หญิงคนนั้นเริ่มเย็นชาขึ้น แล้วก็ยกดาบ จะฟันไปที่ฟางเหมี่ยว！
พอเห็นว่าปลายดาบกำลังจะแทงเข้าไปที่ลำคอของฟางเหมี่ยว ฟางไห่เฟิงก็ขยับขึ้นมาทันที！
คนที่ขยับตามเขาด้วย ก็คือผู้ชายสามคนด้านหลังของผู้หญิงคนนั้น！
และตอนที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะฆ่าฟางเหมี่ยวที่ทำให้รำคาญใจนั้น ก็พบว่าฟางเหมี่ยวได้สลบไปเพราะเสียเลือดมาก！สุดท้ายก็ไม่ได้ลงมือฆ่าไป และจ้องมองการต่อสู้ตรงหน้า！
4คนประมือกัน แต่ยังตัดสินว่าใครจะแพ้จะชนะไม่ได้
ผู้หญิงคนนั้นก็เอามือกอดอก แล้วก็มองเหยียดๆ ไปที่ฟางจินหยวน “จุดจบของพวกหัวดื้อหัวแข็งมีเพียงทางเดียว นั่นก็คือ ตระกูลฟางล่มสลาย ดังนั้นฉันขอเตือนแกว่าให้ทำตัวเองให้ได้ เลือกทางที่ถูกต้อง！”
ฟางจินยหวนก็ยิ้มเย็น “ฆ่าตระกูลฟางของกูไปหลายสิบคน มึงยังจะให้กูทำตัวเองให้ดีอีกงั้นหรือ? เล่นตลกอะไรหรือเปล่าวะ? ในเมื่อมึงอยากจะเล่น งั้นก็จะเล่นเป็นเพื่อนมึงเอง คนตระกูลฟาง ไม่มีใครขี้ขลาดหรอก！”
“ก็ได้ งั้นฉันก็จะเล่นเป็นเพื่อนแกสักหน่อยแล้วกัน！” เสียงของผู้หญิงคนนั้นเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ “จับเป็นฟางไห่เฟิง！”
โครม！
เสียงดังสนั่น ทั้งตระกูลฟางเหมือนมีแผ่นดินไหว ภูเขาสั่นสะเทือน เสียงดังไปทั่วท้องฟ้า
ทั้ง4คนที่สู้กันอยู่ ก็แยกออกมา แล้วทุกคนก็เพิ่งเห็นว่า บนลำตัวของทั้ง4คน ล้วนมีบาดแผลเลือดไหลกันไปหมด แผลน่ากลัวมาก ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว การต่อสู้เมื่อสักครู่นี้ เรียกได้ว่าออกแรงไปได้ง่ายๆ แต่ละหมัดสัมผัสกับตัวไปหมด อันตรายมาก！
ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้วแน่น ดูเหมือนว่าฟางไห่เฟิงจะเก่งขึ้นไม่น้อย！ นี่แหละถึงจะเป็นปีศาจ ถ้าให้เวลาเขาได้พัฒนาขึ้นอีกนิด พอถึงเวลานั้นเกรงว่าอสูรเพลิงคงจะปวดหัวมากกว่าเดิม！
ผู้ชาย3คนนั้น ล้วนเป็นนินจาระดับปรมาจารย์ พลังฝีมือก็ไม่ด้อย แต่ทั้ง3คนร่วมมือกันแล้ว แต่กลับไม่ได้ผลดีอะไรเลย！
แบบนี้จะให้ผู้หญิงคนนั้นไม่ตกใจได้อย่างไร！
“ฆ่าฟางไห่เฟิงก่อนเลย！”
ผู้ชาย3คนนั้นบุกเข้าไปอีกครั้ง ครั้งนี้ ไม่มีออมมือ แต่ละคนลงมือเต็มกำลัง！
ทั้งตระกูลฟางเสียงดังขึ้นมาต่อเนื่อง ราวกับมีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าเป็นระยะ ดังขึ้นมาในใจของทุกคน กรวดหินดินทรายกระเด็นกระดอน ดังไปทั่วท้องฟ้า นินจาระดับปรมาจารย์ต่อสู้กัน ฟ้าดินก็เปลี่ยนสีไปหมด！
กำลังภายในขับเคลื่อนออกไปได้ง่ายๆ แล้วก็โจมตีไปยังทุกส่วนของตระกูลฟาง คนมากมายก็เลยต้องหลบออกไป การโจมตีของนานจาระดับปรมาจารย์นั้น มันรุนแรงเทียบเท่าได้ระเบิดTNTได้เลย
เพิ่งเริ่มสู้เท่านั้นเอง ตระกูลก็ถูกทำลายเสียหายพังพินาศไปเยอะมาก ไม่อาจจะรับการโจมตีของปรมาจารย์ทั้ง4คนได้！
ไม่มีใครเห็นการต่อสู้ที่ฝุ่นตลบได้อย่างชัดเจน แต่เสียงดังที่ส่งออกมา กลับดังสนั่นเหมือนเคาะระฆัง ดังสนั่นขึ้นในใจของทุกคน
ในที่สุด ฝุ่นก็สลายไป ทั้ง4คนล้วนล้มลงนอนที่พื้น และพื้นที่ที่พวกเขาลงไปนอนนั้น กลับกลายเป็นหลุดยุบลึกลงไป！
“ไห่เฟิง！” โม่หลันชิงตะโกนเรียกทั้งน้ำตา แล้วก็พุ่งออกไปดู
ผู้หญิงคนนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นมา 3คนร่วมมือกัน แต่ก็ยังตายไปหนึ่งคน อีก2คนก็เจ็บสาหัส แต่ยังดีที่ฟางไห่เฟิงก็เหมือนจะบาดเจ็บไม่น้อยเหมือนกัน！
เธอดูถูกพลังของฟางไห่เฟิงน้อยเกินไป นี่แหละคือปีศาจของจริง！
ตอนนี้เธอดูเหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมาได้ ว่าทำไมเพลิงเสวนถึงได้ยอมมาเสียเวลากับฟางไห่เฟิงได้ขนาดนี้ ทุกอย่างมันคุ้มค่า ฟางไห่เฟิงเป็นอัจฉริยะที่หาตัวได้ยาก เพลิงเสวนถึงอยากจะได้ไปเป็นพวกตัวเอง！
ฟางจินหยวนก็ตกใจ ฟางไห่เฟิงบาดเจ็บไม่น้อยเลย
โม่หลันชิงเอามือจับใบหน้าของฟางไห่เฟิง แล้วกอดเขาไว้ในอ้อมอก น้ำตาก็ไหลหยดลงมาเป็นเม็ด หยดแหมะๆ ไม่หยุด “ไห่เฟิง……”
“หลันชิง แค่กๆ …….ผมไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วงนะ แค่กๆ”
“ไห่เฟิง คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว……” โม่หลันชิงน้ำตาอาบแก้ม แล้วก็พยายามเช็ดบาดแผลที่น่ากลัวเหล่านั้นให้เขา “ไห่เฟิง คุณทำเต็มที่แล้ว คุณทำได้ดีที่สุดแล้ว”
ฟางไห่เฟิงพยายามยิ้มออกมา “ไม่ ผมแพ้แล้ว ตระกูลฟางจะล่มสลายเพราะผม ผมเป็นคน แค่กๆๆ ผมเป็นคนบาปของตระกูลฟาง ผมจะมีหน้าไปเจอกับบรรพบุรุษในปรโลกได้อย่างไรกัน！”
“ไห่เฟิง ทุกอย่างที่คุณทำไปเพื่อตระกูลฟาง พวกเราได้เห็นหมดแล้ว คุณคือวีรบุรุษ คุณเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลฟาง แต่ตอนนี้คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว คุณยิ่งพูด แผลของคุณก็ยิ่งกว้างขึ้น คุณพักผ่อนก่อนนะ เชื่อฉัน”
ฟางไห่เฟิงส่ายหัว “หลันชิง คุณมานี่ ผมมีเรื่องจะมอบหมายให้คุณ”
โม่หลันชิงก้มหัวลงไปใกล้ พอได้ยินก็ตกใจหน้าเสีย สีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ “ไห่เฟิง นี่คุณ ทำแบบนี้ พ่อคุณก็เจ็บปวดแย่เลยสิ?”
“หลันชิง คุณดูสิว่า คนตระกูลฟางเหลือแค่กี่คนแล้ว? ถ้ายังต้องเข่นฆ่ากันต่อไป ตระกูลฟางต้องล่มสลายแน่ ดังนั้นผมอยากให้คุณช่วยปลดปล่อยผม ผมไม่อยากตายในเงื้อมมือของอสูรเพลิง！”
โม่หลันชิงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แล้วก็หลับจนน้ำตาไหลออกทางหางตา แล้วก็พยักหน้าแรงๆ “พ่อคะ ไห่เฟิงมีเรื่องจะจะสั่งเสียค่ะ！”