จอมนักรบทรงเกียรติยศ - บทที่ 807 ตระกูลตงฟาง ดับสูญไปได้แล้ว
พอพูดจบ เธอก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกๆ ！
ป้ากำลังจะถูกล่วงเกิน ส่วนพี่เหมี่ยวก็บาดเจ็บไปทั้งตัว บรรยากาศทั้งห้องโถงมันแปลกมาก
พอหูจิงเหว่ยเห็นฟางฟังที่เพิ่งเดินเข้ามา ก็ตาเป็นประกาย เจอของดีเลยนะเนี่ย！
รอยยิ้มของตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็ค้าง สีหน้าก็ไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมา “ฟางฟัง พี่เหยียนของเธอล่ะ?”
ฟางฟังไม่สนใจเธอ ยังไม่ได้เดินเข้าไปใกล้ฟางเหมี่ยว ก็ถูกหูจิงเหว่ยขวางไว้ “น้องสาว มาได้ถูกเวลาพอดีเลยนะ！”
“ฟางฟัง รีบหนีไป！”
ผัวะ！
ฝ่ามือตบเข้าไปที่ฟางเหมี่ยวจนหน้ามืด บวกกับบาดแผลบนร่างกาย ตอนนี้เขาแทบจะสลบไป
หูจิงเหว่ยยิ้มเย็นพูดว่า “ฟางเหมี่ยว มึงคิดว่าตอนนี้นังนี่จะหนีไปได้อีกหรือ? ถ้าไม่อยากกลายเป็นหัวหมู มึงก็หุบปากไป！”
ฟางฟังคิดจะหนี แต่ก็ไม่ทันแล้ว ถูกหูจิงเหว่ยจับตัวไว้จนได้ แลพในตอนนี้เอง หูจิงเหว่ยก็รู้สึกว่าเจ็บๆ ที่ง่ามหัวแม่มือ แล้วก็ร้องจ๊ากออกมา
“เห้ยใครมาลอบโจมตีกูวะ！”
ไม่มีใครกล้าพูด มากกว่านั้นคือยิ่งกลัวไปใหญ่
“หูจิงเหว่ยมึงมันสมควรตาย！”
มีเสียงส่งเข้ามา น้ำเสียงมันเย็นชา มันเหมือนกับเสียงที่ส่งออกมาจากห้องน้ำแข็ง ทำให้คนในเหตุการณ์ทั้งหมดต้องตัวสั่น
ในใจของตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็เต้นแรงอย่างอดไม่ได้ เสียงนี้เธอคุ้นเคยดี！
จะต้องเป็นเขาแน่ๆ ！
ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าในใจแทบจะแหลกสลายแล้ว ถูกต้อง เธอคิดจะหนีไป！
“ตงฟางหยุนเอ๋อร์ บอกคนอยู่เบื้องหลังมา แล้วจะไว้ชีวิต！”
ได้ยินเสียง แต่ไม่เห็นตัว ความกลัวจนหมดแรงเข้าครอบงำจิตใจของทุกคน
หูจิงเหว่ยมองไปรอบๆ แล้วตะโกนออกมาว่า “หลบๆ ซ่อนๆ อะไรวะ? เก่งจริงก็ออกมาเลย！”
“ไอ้สัตว์！” หูจิงเหว่ยก็สบถออกมาอีก เล่นเอาทั้งห้องโถงยิ่งรู้สึกหวาดกลัวไปใหญ่ ทุกคนหันไปมองที่โลงศพของฟางจินหยวน เสียงนั้นมันเหมือนส่งออกมาจากโลงศพ！
หูจิงเหว่ยมองนิ้วมือที่ด้วนไป ก็ไม่กล้าอวดเก่งอีก มองไปรอบๆ อย่างตัวสั่นๆ เพราะกลัวจะเกิดอะไรขึ้น และเพื่อความหลอกภัย เขาให้ทุกคนเข้ามารวมตัวกันไว้ ส่วนตัวเองก็หลบอยู่ตรงกลางด้านใน ถึงจะโล่งใจ！
“ให้ตายเถอะ กูก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ว่าตอนนี้มึงจะเล่นงานกูได้อย่างไร！”
เสียงไม่ดัง แต่ท้าทายมาก！
ข้อเสนอชั่วๆ แบบนี้ จะไม่สนองได้อย่างไร?
วินาทีต่อมา ทั้งข้อมือของหูจิงเหว่ยก็ขาดออก ราวกับถูกคนตัดออกไป เลือดนี่พุ่งกระฉูดออกมาเป็นเส้น กระจายไปทั่ว！
“โอ้ย ไอ้สัตว์！”
ภาพที่แปลกประหลาดแบบนี้ ก็เล่นเอาทุกคนตกใจไปหมด！
ผีหลอกหรือเปล่า！
ดูหลอนไปนะ หรือว่าวิญญาณของฟางจินหยวนจะไม่สงบ！
แล้วเรื่องของหูจิงเหว่ย จะอธิบายอย่างไร?
คนด้านหลังของตงฟางหยุนเอ๋อร์ ก็เข้ามาใกล้เธอ แล้วพูดเสียงต่ำว่า “คุณหนูครับ มียอดฝีมือซ่อนตัวในที่ลับ หูจิงเหว่ยถูกกำลังภายในตัดข้อมือไป คนที่เอากำลังภายในออกมาใช้ภายนอกแบบนี้ได้ อย่างน้อยต้องรับปรมาจารย์ ที่นี่ไม่ควรอยู่นาน พวกเรารีบไปกันเถอะ！”
นินจา！
ตงฟางหยุนเอ๋อร์ขมวดคิ้วแน่น เป็นเขาจริงๆ ด้วย จะรอดไหมนี่?
ครุ่นคิดสักพัก ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็ถามเสียงต่ำว่า “คนที่พามา เอาชนะได้ไหม?”
“ไม่ได้ครับ พวกเราเป็นแค่นินจาระดับสูง ถ้าเป็นนินจาระดับต้าชี่ พวกเรายังสามารถผลัดเปลี่ยนกันเข้าไปสู้ได้ แต่ระดับปรมาจารย์ที่สามารถปล่อยกำลังภายในออกมาใช้ได้แบบนี้ สูงกว่าระดับของพวกเรามาก ไม่มีทางเทียบได้เลย พูดง่ายๆ ก็คือ พวกเราเทียบไม่ได้แม้แต่รูขี้ฟันเลย！”
พอได้ยินดังนั้น ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็หน้าเสียอย่างมาก ตัวก็สั่นมากกว่าเดิม！
“คุณหนู รีบไปเถอะครับ ยังจะรอช้าอะไรอยู่อีก? ถ้าเจ้าของเสียงนั้นปรากฏตัวขึ้นล่ะก็ พอถึงตอนนั้นพวกเราจะหนีไปไม่รอดนะครับ！”
ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็มองไปยังประตูของห้องโถง แล้วก็หัวเราะออกมาว่า “ไปไม่ทันแล้ว！”
ลูกน้องคนนั้นก็มองตามไป ที่ประตูมีสองคนโผล่มา คนหนึ่งร่างกายอ่อนอท่าทางป่วย อีกคนตัวใหญ่บึกบึน แน่นอนว่า เขาต้องเขามองว่าคนรูปร่างใหญ่บึกบึนคนนั้นว่าเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ที่ใช้กำลังภัยในออกมานอกตัวได้
“คุณหนู รีบหนีเถอะ ช้ากว่านี้จะไม่ทันแล้วกัน”
คนนั้นก็หันไปมอง แล้วก็รู้สึกว่ามีลมพัดเข้ามา แค่ช่วงเวลาที่หันหน้า สองคนที่ประตูก็มาปรากฏตัวข้างตงฟางหยุนเอ๋อร์แล้ว ลูกน้องคนนั้นก็ตกใจหน้าเสีย เหงื่อแตกไปทั้งตัว！
สุดยอด！
สุดยอดมากจริงๆ ！
ลูกน้องคนนั้นก็มองชายที่ท่าทางป่วยๆ คนนั้นอย่างแปลกใจ หรือว่าหมอนี่ก็เป็นนินจาระดับปรมาจารย์เหมือนกัน? แต่แกล้งเป็นคนอ่อนแองั้นหรือ? แต่มองไปหลายครั้ง เขาก็มองไม่ออกเหมือนกันว่าชายท่าทางป่วยคนนี้มีอะไรเหมือนกัน บอกไม่ถูกว่าระดับไหน！
ยังไม่ทันรอให้เขาตอบสนองกลับมา เขาก็พบว่าชายท่าทางป่วยคนนั้นลงนั่งข้างๆ ฟางไห่อิง แล้วก็เริ่มตรวจดูความเรียบร้อย เขาก็เข้าใจขึ้นมาได้ทันที ชายคนนั้นก็คือ หมอ！
ตอนที่หูจิงเหว่ยมองชายท่าทางป่วยคนนั้น ทั้งตัวก็เหมือนถูกสายฟ้าฟาด ชายคนนั้นคือฟางเหยียน คนที่จัดการเขาเสียน่วมที่หนานหลิง ไม่เท่านั้น ยังชิงเอาตัวหลินถงไปอีกด้วย！
พอเห็นฟางเหยียน หูจิงเหว่ยก็หัวร้อนขึ้นมาทันที！แต่พอได้ยินพวกเขาคุยกัน กลับทำให้หูจิงเหว่ยรู้สึกเหมือนถูกสาดน้ำเย็นใส่เต็มๆ ！
“จอมพลครับ ให้ผมไปฆ่าไอ้ตูดหมานี่เลยไหมครับ！”
ฟางเหยียนพูดเสียงต่ำ “อย่าให้มันตายไปง่ายๆ ！”
เทียนขุยรับคำสั่งแล้วก็พุ่งเข้าไป แต่ละฝีก้าว เลือดสาดกระจายไป5ก้าว เลือดนองเป็นสายน้ำ！
ป่าเถื่อนมาก！
ทุกคนก็ตกใจไม่กล้าพูดอะไร เคยเห็นการฆ่ากันมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นอำมหิตแบบนี้มาก่อน！
หูจิงเหว่ยตกใจจนหยิบรีโมทขึ้นมา แล้วตะโกนว่า “หยุดนะเว้ย ถ้ามึงยังกล้าลงมืออีก กูจะระเบิดที่นี่เสีย แล้วก็ตายกันให้หมดเลย！”
เทียนขุยไม่กลัว ไม่นานก็จัดการคนของหูจิงเหว่ยหมด แล้วก็ยิ้มเย็นมองไปที่เขา “มึงก็กดเลยสิ มึงกล้ามาลงไม้ลงมือกับคุณนาย！คิดไว้หรือยังว่าจะตายยังไง?”
“ได้！มึงบังคับกูเองนะ！”
พวกเศรษฐีที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ขอร้องกันใหญ่ ว่าไม่ให้หูจิงเหว่ยทำเรื่องโง่ๆ ！
หูจิงเหว่ยที่เดิมทีกำลังหัวเสียอยู่นั้น พอได้ยินเสียงขอร้องที่กลัวตายของทุกคน ก็โมโหขึ้นมากกว่าเดิม แล้วเขาก็กดรีโมทนั้นไปโดยไม่คิดเลย！
ทุกคนก็ร้องตกใจ แล้วก็ตามมาด้วยเสียงด่าทอ แต่มันก็สายไปแล้ว！
เขากดไปแล้ว！
หูจิงเหว่ยก็อึ้ง！
ทำไมถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น? ทำไมถึงไม่ระเบิด?
“มึงหาอันนี้อยู่หรือ？” เทียนขุยถามเสียงเย็น
พอเห็นระเบิด หูจิงเหว่ยก็จ้องมองจนเอ๋อไป！
“อยากได้มากเลยหรือ เดี๋ยวกูให้！”
แล้วลูกระเบิดก็ถูกโยนไปกระแทกหัวของหูจิงเหว่ยพอดี หูจิงเหว่ยก็เซไปหลายก้าว พอตั้งตัวได้ เทียนขุยก็กระโดดถีบเข้ามา จนมาคุกเข่าอยู่ตรงหน้าฟางไห่อิง
ตอนนี้ เขาก็ตั้งสติขึ้นมาได้แล้ว แล้วก็เริ่มร้องขอชีวิต
“เทียนขุย ผมไม่ได้อยากได้ยินมันพูดมาก！”
พอตบปากไปหลายครั้ง หูจิงเหว่ยก็สลบไป กระดูกทั้งตัวแหลกละเอียด กลายเป็นคนพิการไปทันที！
แล้วทั้งห้องโถงก็เงียบสนิทไม่มีเสียงอะไรเลย！
พอหูจิงเหว่ยเกือบตาย ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็ร้อนรน นี่เขากำลังเชือดไก่ให้ลิงดูงั้นหรือ?
แต่ตอนที่เธอมองไปยังฟางเหยียนนั้น ความรู้สึกนั้นมันยิ่งรุนแรงกว่าเดิม ต่อให้มีคนพูดอยู่ข้างๆ เธอ เธอก็ไม่ได้ยินอะไรเลย ราวกับทั้งโลกนี้มันเงียบไปหมด
“ตงฟางหยุนเอ๋อร์ ตอนนี้ไม่อยากจะพูดอะไรหน่อยหรือ?”
น้ำเสียงเย็นชา ทำให้เธอตัวสั่น
ตงฟางหยุนเอ๋อร์พูดเสียงสั่นๆ ว่า “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร?”
“ดีมาก ผมมานี่ก็เพราะอยากจะสืบเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเบื้องหลังของคุณ ว่าเป็นเพลิงเสวนใช่หรือไม่?”
ตงฟางหยุนเอ๋อร์ตกใจ แล้วก็พูดแบบไม่คิดออกมาเลย “เพลิงเสวนอะไร? ใครคือเพลิงเสวน?”
ฟางเหยียนก็ยื่นมือไปจับทันที ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็ถูกเขายกตัวขึ้น แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ดูเหมือนว่าคุณคิดจะแกล้งโง่สินะ ก็ดี งั้นคุณก็ไปตายได้แล้ว！”
ฟางเหยียนก็ออกแรงที่มือ ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็หายใจยากขึ้นมาทันที หน้าก็ซีด ลำตัวบิดไปมาด้วยความดิ้นรน อยากจะหลุดออกไปจากฝ่ามือนี้ของเขา แต่เธอจะเป็นคู่ต่อสู้ของฟางเหยียนได้งั้นหรือ?
ฟางเหยียนนิ่ง แต่ละวินาที มือของเขาก็ออกแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ให้ตงฟางหยุนเอ๋อร์ใกล้ความตายมากหน่อย ให้คอใกล้จะหักมากหน่อย！
“ฉัน ฉันพูด！” ตงฟางหยุนเอ๋อร์พูดออกมา3คำอย่างยากลำบาก
ฟางเหยียนก็บีบเบาลง แต่ไม่ได้ปล่อย
“เบื้องหลังของตระกูลตงฟาง ก็คือเพลิงเสวน！”
แคร่ก！
หัวของตงฟางหยุนเอ๋อร์หันไป แล้วก็สิ้นลมทันที！
“เทียนขุย ตระกูลตงฟางได้เวลาดับสูญแล้ว！”
คำพูดเดียว พูดออกมาอย่างง่ายดาย ในขณะเดียวกันก็มีพลังความยิ่งใหญ่ออกมาด้วย！