จอมนักรบทรงเกียรติยศ - บทที่ 809 เพื่อนร่วมธุรกิจ
คนประเทศหวามีความเคยชินอย่างหนึ่ง นั่นก็คือคุยธุรกิจกันบนโต๊ะอาหารหรือโต๊ะเหล้า
สมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงเลือกสถานที่คุยงานกันที่โรงแรมเทียนเยว่ แน่นอนว่า มีฟางเหยียนคอยดูแลอยู่ โรงแรมเทียนเยว่ได้กลายเป็นโรงแรมอันดับต้นๆ ของจินโจวแล้ว เนื้อที่กว้างใหญ่ ไม่ได้มีเพียงที่รับประทานอาหารอย่างเดียว และยังมีโซนคุยกันและโซนพักผ่อนอย่างเต็มรูปแบบ
และการที่สมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงเลือกสถานที่นี้ ยิ่งทำให้เย่ชิงหยู่รู้สึกว่า บริษัทคู่ค้าหรูหราแต่ไม่มั่นคง การเซ็นสัญญาครั้งนี้ก็ปลอม หรือไม่ก็อาจจะมีจุดประสงค์อื่น！เพราะถึงอย่างไรบนโต๊ะเหล้ามันมีความโลภมากมาย จะเผยโฉมหน้าที่น่ารังเกียจออกมา และเธอก็เหมือนจะเข้าใจได้ ว่าทำไมสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงถึงเลือกให้เธอมา นอกจากจะมากินเหล้าเป็นเพื่อนกันแล้ว บางทีอาจจะมีจุดประสงค์ที่ไม่สามารถบอกใครได้！
ไม่มีทางเลือก ใครให้เย่ชิงหยู่รูปร่างหน้าตาสวยล่ะ?
บางทีการเซ็นสัญญากันครั้งนี้เป็นแค่เปลือก สมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงจะต้องมีอะไรอย่างอื่นแน่ๆ ！
ความสวยเป็นเหตุ คนมากมายก็เพราะความสวยนี่แหละ ก็เลยยอมใช้เนื้อตัวเข้าแลก เพื่อให้ได้การเซ็นสัญญามา จุดนี้ ถึงแม้เย่ชิงหยู่จะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่ในใจเธอก็รู้ดี แน่นอนว่า ในจินโจวมีใครบ้างไม่รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของฟาเงหยียน ใครกล้าคิดลวนลาม คงจะไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้ว！
ที่น่ากลัวคือพวกที่ไม่มีตา โดยเฉพาะสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงที่มาจากเมืองจิง！
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ต่อให้ต้องขึ้นเขาดาบลงทะเลเพลิง เย่ชิงหยู่ก็ต้องมา！
นอกจากทำให้ตงข่ายกรุ๊ปได้รับเงินลงทุนก้อนใหญ่แล้ว ยิ่งกว่านั้นก็คือการขยายกิจการให้ยิ่งใหญ่ขึ้น เธอจำเป็นต้องมา เธอก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่า สมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงจะมีพวกลามกไหนบ้าง！
วันนี้ที่โรงแรมเทียนเยว่ไม่ค่อยมีคน ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มีคนเข้าออกมากมาย แต่พนักงานต้อนรับก็มีสติตั้งใจทำงานตลอดเวลา เหมือนจะไม่ได้ละเลยหน้าที่ไป เพราะมีลูกค้าน้อยเลย
หยางเซินเซินลงรถ สีหน้าก็ไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมา ช่วงใกล้ค่ำนั้น จะเป็นช่วงเวลาที่โรงแรมเทียนเยว่ครึกครื้นมาก แต่ว่าวันนี้ในโรงแรมเงียบผิดปกติ เหมือนกับถูกคนเหมาโรงแรมไปหมดแล้ว คนฉลากมองดูก็รู้ว่าด้านในมันไม่ปกติ
เธอเริ่มรู้สึกผิดที่โน้มน้าวให้เย่ชิงหยู่มาที่นี่ เพราะถึงอย่างไรเหมาโรงแรมเทียนเยว่ขนาดนี้ เพื่อมาคุยงานกัน นอกจากจะเผยให้เห็นถึงกำลังเงินของสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงแล้ว เกรงว่าคงจะมีจุดประสงค์ที่ไม่อยากให้ใครรับรู้อีกด้วย นั่นก็คือกฎเกณฑ์บ้าๆ นั่น！
เห็นชัดว่าสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงจัดงานเลี้ยงแฝงแผนร้าย อยากจะได้ความร่วมมือด้วย คงจะต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน เสียเนื้อเสียตัวคงจะไม่พ้น！
เย่ชิงหยู่ก็ยกเท้าเดินเข้าโรงแรมเทียนเยว่ไป หยางเซินเซินก็รีบเข้าไปห้ามเธอไว้ “ประธานเย่ ไม่ต้องไปแล้วดีไหมคะ? ดิฉันรู้สึกใจไม่ค่อยดีเท่าไรเลย พวกนั้นจะต้องคิดไม่ดีแน่เลยค่ะ！”
“คิดดีหรือไม่ดี ก็เห็นกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?” เย่ชิงหยู่พูดเสียงเย็น “นอกจากอยากจะแสดงทีท่าให้ฉันเห็นแล้ว กำลังของสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงก็จะดูถูกไม่ได้ ที่เหลือก็คงจะเป็นไอ้กฎบ้าๆ ที่ต้องเสียตัวกันในโรงแรมนั่นแหละ！”
หยางเซินเซินก็คิดๆ แล้วพูดว่า “ประธานเย่คะ งั้นพวกเราไม่ต้องไปแล้วดีกว่าค่ะ”
“ไม่ไปไม่ได้” เย่ชิงหยู่ส่ายหัว “เซินเซิน เธอบอกเองไม่ใช่หรือไงว่า สมาคมการค้าอื่นๆ ที่เราร่วมมือไป ถูกสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงกว้านซื้อไปหมดแล้ว? เธอคิดว่าเรายังจะมีโอกาสให้เลือกอีกงั้นหรือ? ไม่มีเลย ตรงหน้าเรามีเพียงโอกาสเดียว นั่นก็คือจำเป็นต้องร่วมมือกับสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิง และครั้งนี้ อาจจะเป็นโอกาสที่เราจะได้ร่วมมือกับสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงที่ดีที่สุด เธออย่าลืมนะ ว่าประธานจางถูกละเลยมานานแล้ว！”
หยางเซินเซินก็พูดอะไรไม่ออก เธอเป็นเลขาของเย่ชิงหยู่ รู้ดีว่าตอนนี้ตงข่ายกรุ๊ปกำลังเผชิญกับปัญหา คนนอกอาจจะมองว่าตงข่ายกรุ๊ปกำลังรุ่งเรืองขึ้นตลอด แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าตอนนี้ตงข่ายกรุ๊ปได้อิ่มตัวแล้ว ถ้าอยากจะขยายเพิ่ม จะต้องมีอะไรใหม่ๆ เข้ามา นั่นก็คือเงินลงทุน ถึงจะทำให้ตงข่ายกรุ๊ปขยับขยาย และขึ้นไปจุดบนสุดให้ได้！
หยางเซินเซินในฐานะที่เป็นเลขา กฎเกณฑ์บ้าๆ ในวงเหล้าเธอคงจะได้เห็นมาไม่น้อยแล้ว！
หรือว่าเย่ชิงหยู่ก็จะหนีกฎเกณฑ์บ้าๆ ในวงเหล้านี้ไม่พ้นงั้นหรือ?
เสียตัวเพื่อตงข่ายกรุ๊ป มันคุ้มไหม?
หยางเซินเซินคิดๆ แล้วพูดว่า “ประธานเย่คะ ดิฉันก็ยังคิดว่า พวกเรากลับกันเถอะค่ะ งานเลี้ยงนี้เราเข้าไปเล่นด้วยไม่ได้นะคะ”
เย่ชิงหยู่ก็ยิ้มๆ “ต้องบอกเลยว่าสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงมีกำลังมาก ถึงสามารถเหมาทั้งโรงแรมเทียนเยว่ได้ แต่เธอก็ไม่ต้องกังวลไป เก่งแค่ไหนก็สู้เจ้าถิ่นไม่ได้หรอก วางใจเถอะ ตอนที่มา ฉันได้เตรียมทางหนีไว้แล้ว ใช้คำพูดไม่ได้ พวกเราก็ใช้กำลัง！”
พอได้ยินดังนั้น หยางเซินเซินก็อึ้ง ตอนนี้เธอเหมือนจะเข้าใจได้แล้ว ว่าทำไมเย่ชิงหยู่ถึงสามารถควบคุมคนหลายร้อยได้อยู่หมัด！จะทำอะไรจะต้องมีแผนสำรอง ป้องกันไว้ก่อน ทำอะไรระวัง เดินแผนอย่างมั่นคง และที่สำคัญเย่ชิงหยู่มีความกล้ามากกว่าใคร
ใช่แล้ว！
เย่ชิงหยู่โตแล้ว และพร้อมที่จะเป็นผู้นำที่สมบูรณ์แบบ！
เธออยากจะถามเย่ชิงหยู่ ว่าแผนสุดท้ายคืออะไร แต่สุดท้ายก็ส่ายหัวปฏิเสธ ต่อให้เป็นลูกน้องคนสนิท ก็ไม่ควรไปยุ่มย่ามเรื่องที่หัวหน้าวางแผนไว้ นี่มันคือข้อห้ามของคนที่เป็นเลขา！
พอเห็นว่าเย่ชิงหยู่มีแผนในใจแบบนี้ หยางเซินเซินก็ทิ้งความกังวลทั้งหมดไป รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธออีกครั้ง “ประธานเย่คะ มีแผนแล้วก็ไม่บอกกันหน่อย เล่นเอาดิฉันกังวลแย่เลย คุณน่ะ ทำเรื่องอะไรก็รัดกุมไปหมด ระวังตัวตลอดเลย”
“เลิกชมฉันได้แล้ว บอกแล้วไง ว่าอยู่ที่บริษัทเธอเรียกฉันว่าประธานเย่ พออยู่กันส่วนตัวก็เรียกฉันว่า ชิงหยู่ก็ได้ ดีไหม เซินเซิน”
หยางเซินเซินแลบลิ้นออกมา แล้วก็พูดหยอกๆ “ได้เลยค่ะ ประธานเย่！”
สองสาวเดินยิ้มคุยกันเข้าไปในโรงแรมเทียนเยว่ พอเข้าประตูไป หยางเซินเซินก็พูดขึ้นว่า “ได้พึ่งใบบุญของประธานเย่ แล้วได้เข้ามาในโรงแรมเทียนเยว่ด้วย ชาตินี้ตายก็ไม่เสียดายแล้ว！”
“ถุยๆๆ ！” เย่ชิงหยู่บ่นเธอ “พูดอะไรไม่พูด ไปพูดเรื่องไม่เป็นมงคล ถ้าคุยงานวันนี้จบ ฉันจะพาเธอมาที่โรงแรมเทียนเยว่ทุกวันเลยดีไหม！”
“ประธานเย่ คุณเป็นคนดีจริงๆ เลยนะคะ！”
เย่ชิงหยู่แกล้งโกรธ “เธอนี่ยุ่งจริงๆ เลยนะ เซินเซิน！”
“สวัสดีค่ะคุณเย่ ผมเป็นผู้จัดการแผนกห้องโถงของโรงแรมเทียนเยว่ แขกได้อยู่ในห้องประชุมชั้นบนสุด เชิญทางนี้เลยค่ะ”
ทั้งสองคนก็เก็บรอยยิ้ม แล้วก็เดินตามผู้จัดการคนนั้นไปอย่างเคร่งขรึม แล้วก็ขึ้นลิฟต์ไป
ติ๊ง！
ผู้จัดการทำท่าเชิญ แล้วก็ชี้ไปทางห้งประชุม แล้วก็กลับลงไปด้านล่างพร้อมกับลิฟต์
เหมือนกับที่พวกเธอคาดเดากันไว้เลย สมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงเหมาโรงแรมเทียนเยว่ไว้หมดแล้ว ทั้งตึก23ชั้น นอกจากพนักงานแล้ว แทบจะไม่เห็นแขกคนอื่นๆ มากินข้าวเลย ทั้งสองคนก็ไม่รอช้า แล้วก็เดินตรงไปยังห้องที่เปิดประตูไว้ทางตะวันตกเฉียงใต้
ห้องประชุมแบ่งเป็นสองแถว ตรงกลางเหลือที่ว่างไว้ ตรงทางเข้าห้อง มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่5คน หนึ่งในนั้นมีคนหนึ่งนั่งหันหน้าให้ประตู ที่เหลือ4คนนั่งแยก2ฝั่ง 5คนนั้นสวมชุดสูท บนโต๊ะของพวกเรามีเอกสารวางอยู่ มองดูแล้วเป็นระเบียบมาก เพราะมาคุยงานกัน
เย่ชิงหยู่ก็ยิ้มๆ คิดจะกล่าวทักทาย และพอมีคนหนึ่งส่งสัญญาณมา เธอก็นั่งตรงกลาง ตรงข้ามกับชายคนกลางคนนั้น
พอนั่งเรียบร้อย หยางเซินเซินก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ประธานเย่คะ ตรงหน้าคุณก็คือผู้รับผิดชอบของสมาคมธุรกิจฟื้นฟูเฟิงค่ะ ชื่อว่า คุณหลิวเฟิน ด้านซ้ายมือก็คือ แผนกลงทุน แผนกกฎหมาย แผนกความเสี่ยง และการเงินตามลำดับค่ะ”
เย่ชิงหยู่พยัดหน้าเล็กน้อย แสดงว่าเข้าใจแล้ว
“ประธานเย่เป็นคนสวยระดับประเทศจริงๆ เลยนะ ความกล้านี้ ผมยอมนีบถือเลยจริงๆ ไม่แพ้ผู้ชายเลย”
เย่ชิงหยู่ก็พูดเสียงเย็นว่า “ประธานหลิว ถ้าคุณชื่นชมฉันล่ะก็ ฉันก็ขอรับไว้ แต่ประธานหลิว ฉันไม่เข้าใจ ว่าทำไมบริษัทของคุณถึงยังไม่ยอมเซ็นสัญญาสักที ตงข่ายกรุ๊ปของพวกเราทำอะไรไม่ถูกต้องหรือเปล่า หรือว่าตงข่ายกรุ๊ปของพวกเราไปทำให้ประธานหลิวไม่พอใจ ถ้ามีอะไรไม่ดูแลไม่ทั่วถึง ฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
หลิวเฟินหัวเราะร่า “ประธานเย่นะประธานเย่ ดูคุณพูดเข้าสิ ผมรับไว้ไม่ไหวนะแบบนี้！