จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 147 สองพันล้าน！
บทที่ 147 สองพันล้าน！
พอได้ยินอย่างนั้น ดวงตาติงเมิ่งเหยนเริ่มมีน้ำตารื้น
เธอพูดด้วยสีหน้าจะยิ้มก็ไม่ใช่จะร้องไห้ก็ไม่เชิงว่า “นายคิดแบบนี้ก็พอแล้ว แต่ราคานี่…แพงมากเกินไป! นายมีเงินมากขนาดนี้เลยเหรอ?”
เจียงชื่อยิ้มพูดว่า “เชื่อใจผมก็พอแล้ว”
เขาหันไปหาพิธีกร “เมื่อกี้คุณบอกว่ายึดหน่วยเงินเป็นหยวน เลยไม่รู้ว่าที่ผมขอเป็นหน่วยปอนด์นี่จะได้ไหม?”
พิธีกรกระแอมอย่างเคอะเขิน “เหอะเหอะ ถ้าคุณยืนยันอย่างนั้น ผมเองก็หาเหุตผลปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน”
เงินให้น้อยสามารถปฏิเสธได้
ขอเพิ่มเงินจะปฏิเสธยังไง?
พิธีกรพูดต่อไป “แต่ว่า ตอนนี้คุณต้องชำระเงินเป็นจำนวน สองพันล้านหยวน มันไม่ใช่จำนวนแค่พูดๆก็จบเท่านั้น ต้องมีเงินจริงด้วยครับ”
“แน่นอน”
เจียงชื่อเดินขึ้นเวที หยิบบัตรใบหนึ่งจากในกระเป๋ากางเกงออกมายื่นให้อีกฝ่าย
บัตรทองม่วงมังกรฟีนิกซ์!
พิธีกรรับมา รีบให้คนทำการรูดบัตรตรงนั้นเลย สองพันล้าน เป็นจำนวนใหญ่มาก ไม่สามารถทำอะไรลวกๆได้
ท่ามกลางสักขีพยานมากมาย เงินจำนวนนี้ใช้เวลาสิบนาทีเต็มๆถึงจะโอนเสร็จ!
พอได้ยินเสียงติ๊ง ทุกคนต่างรับรู้ได้เลยเรื่องหนึ่งว่า การชำระเงินเสร็จเรียบร้อย
สองพันล้าน มีเงินสองพันล้านจริงๆ!
เสียงในงานเงียบลงอีกครั้ง ทุกคนต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้างกันหมดแล้ว
ซุนจวิ้นเฟิงงงเป็นไก่ตาแตก ก่อนนี้เขาพูดปาวๆแดกดันเจียงชื่อว่ายากจนต่างๆนานา สุดท้ายอีกฝ่ายกลับควักเงินสองพันล้านออกมาง่ายๆ หน้าเขาเหมือนโดนตบฉาดแล้วฉาดเล่าจนเจ็บไปหมด!
ปู้รั่วแนเองก็ตะลึงเหมือนกัน
ขนาดเขายังเอาเงินออกมามากขนาดนี้ไม่ได้เลย คนอื่นกลับมีซะงั้น
เขายังหัวเราะเยาะว่าเจียงชื่อกำลังล้อทุกคนเล่น สุดท้ายเจียงชื่อดันเอาเงินออกมาได้จริงๆ วันนี้เขาถือว่าโดนคนเอาเงินฟาดจนเจ็บหน้าจริงๆ
คนตระกูลปู้โดนคนเอาเงินฟาดหน้า นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ
บนเวที พิธีกรไม่นิ่งแล้ว เขายื่นบัตรทองม่วงมังกรฟีนิกซ์ด้วยสองมือสั่นเทาคืนให้เจียงชื่ออย่างเคารพนบนอบ
“คุณผู้ชายครับ บัตรของท่านครับ”
“อืม”
เจียงชื่อเก็บบัตรกลับมา จากนั้นก็จูงมือติงเมิ่งเหยนมาบนเวทีท่ามกลางสายตาประชาชี ใส่สร้อยคอหยกมูลค่ามหาศาลนั่นให้เธอ
วินาทีนี้ ติงเมิ่งเหยนรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน
เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นเจ้าหญิงในนิทาน ได้รับความรักมากมายจากเจ้าชายขี่ม้าขาว ความรู้สึกดีใจหลากหลายมารวมอัดกันอยู่
“ชอบไหม?” เจียงชื่อถาม
“อืม!” ติงเมิ่งเหยนพยักหน้าหนักๆ
ตอนนี้เอง ปรากฏเสียงปรบมือกึกก้องจากด้านล่างเวที ทุกคนต่างพร้อมใจกันอวยพรคู่รักคู่นี้ และยอมศิโรราบกับให้กับความร่ำรวยพูดคำไหนคำนั้นของเจียงชื่อเลย
“จูบเลย!”
“ใช่ จูบเลย”
“วู้ว—“
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของทุกคน ติงเมิ่งเหยนยืนสีหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย
เจียงชื่อยิ้มละไมพลางช้อนคางภรรยาขึ้น ประทับจูบดูดดื่มลงไป วินาทีนี้ หัวใจของทั้งสองหลอมรวมกันเป็นหนึ่งด้วยความรัก
วินาทีนี้ คนกว่าร้อยคนร่วมกันเป็นสักขีพยานความรักของพวกเขา
ด้านล่างเวที ซุนจวิ้นเฟิงมองภาพนี้โกรธจัดในใจ จนตะเกียบในมือแทบจะหักเป็นสองท่อน
เขาแค้นใจนัก
เดิมวางแผนมาซะดิบดี สุดท้ายกลับแพ้ให้เจียงชื่อซะงั้น
สาวสวย ชื่อเสียงโดนเจียงชื่อเอาไปหมด
ซุนจวิ้นเฟิงกลับไม่ได้อะไรเลย ก่อนนี้ก็โดนปู้รั่วเฉินเหยียดหยามไปทีละ ข้าวมื้อนี้ทานไม่อร่อยซะเลย
“เจียงชื่อ เจียงชื่อ เจียงชื่อ!”
ซุนจวิ้นเฟิงกัดฟันกรอดจ้องมองเจียงชื่อเขม็ง แค้นจนตาแทบถลน
ทางด้านปู้รั่วเฉินก็ไม่ได้ดีกว่าเท่าไหร่
เขาชินกับการเป็นคุณชายนานแล้ว มีแต่คนคอยประจบเอาใจเขา นี่เป็นครั้งแรกที่โดนคนเอาเงินฟาดหัว เขาคับแค้นใจมาก
หลังจากการจูบของเจียงชื่อจบลง
ปู้รั่วเฉินถามขึ้นว่า “แกชื่ออะไร?”
“เจียงชื่อ”