จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 201 สมุดลอกวังคางคก
สามีภรรยาคู่นี้ทำงานประสานกันดี พูดให้เจียงชื่อนั้นดูไม่ดี
เจียงชื่อเองก็ไม่ได้สนใจ ก้มลงหยิบสมุดลอกของเขาขึ้นมา “สิ่งที่บังเอิญก็คือ สมุดลอกเลียนแบบของผมก็เป็นสมุดลอกเลียนแบบของถังไป่หู่เหมือนกันครับ แล้วก็….เป็น《สมุดลอกวังคางคก》เหมือนกันด้วย”
ห๊ะ？
บรยากาศในห้องที่นั่งพิเศษแห่งนี้เปลี่ยนไปในทันที
สวีชงเยาะเย้ยและพูดว่า “เฮ้ นี่มันเรื่องตลกที่ไม่ตลกเอาซะเลยนะ สมุดลอกเลียนแบบของถังไป่หู่นั้นหายากมาก แถม 《สมุดลอกวังคางคก》 ก็เป็นผลงานชิ้นเอก มีเพียงเล่มเดียว มีที่ฉันแล้วเล่มหนึ่ง แล้วนายจะมีได้ยังไงกัน?”
เจียงชื่อยิ้มออกมา “งั้นก็ต้องมีสมุดเลียนแบบของใครคนหนึ่งเป็นของปลอมน่ะสิครับ”
“โอ้ นี่นายหมายความว่าของฉันเป็นของปลอมงั้นเหรอ？แสร้งทำเป็นพูด เปิดสมุดเลียนแบบของนายออกมาให้ฉันดูซะ！”
เจียงชื่อเปิดสมุดเลียนแบบต่อหน้าทุกคน
สิ่งที่ถูกเปิดเผยคือสมุดลอกเลียนแบบที่สมบูรณ์แบบมาก สิ่งที่บังเอิญเลยก็คือ มันเหมือนกันเล่มที่สวีชงหยิบขึ้นมาในตอนนี้！
“นี่มัน…”สวีชงตกตะลึง
สมุดลอกเลียนแบบทั้งสองเล่มเหมือนกันทุกอย่าง จะต้องมีของคนหนึ่งที่เป็นของปลอม
สวีชงเยาะเย้ย “โย่ ไม่เลวนะเนี่ย เลียนแบบมาได้เหมือนเลยทีเดียว เจียงชื่อ อันนี้นายได้มาเท่าไหร่กัน การเลียนแบบขั้นสูงขนาดนี้ คงจะมากกว่าสองร้อยหยวนล่ะสิ？”
เขายืนยันว่าสมุดเลียนแบบของเจียงชื่อนั้นเป็นของปลอม
เจียงชื่อยิ้ม พร้อมกับพูดอย่างแผ่วเบาว่า “มีบางคน ที่ใช้เงินยี่สิบล้านซื้อของปลอมมา พอโดนเอามาเปรียบเทียบขนาดนี้ ก็ต้องทำอะไรเกิดตัวเพื่อที่จะรักษาหน้าตาของตัวเองเอาไว้ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเลยจริงๆ”
“นี่นายพูดอะไร？”สวีชงคำราม “เหอะเหอะ นายกล้ามากนะที่สงสัยว่าของฉันเป็นของปลอมน่ะ”
“ไม่ได้สงสัย แต่มันคือเรื่องจริงต่างหาก”
เมื่อทั้งสองฝ่ายอยู่ในทางตัน ชายชราสวมแว่นตาและเสื้อผ้าเก่าๆคนหนึ่งก็ได้เดินผ่านประตูไป เมื่อได้ยินการทะเลาะวิวาทกันอย่างดุเดือดภายในห้องนี้ เขาก็มองเข้าไปข้างในอย่างไม่รู้ตัว
คราวนี้ชายชราไม่สามารถขยับฝีเท้าได้
“นั่นคือ….”
ดวงตาของผู้ชมเป็นประกาย เขามาโดยไม่ได้รับคำเชิญ และรีบวิ่งเข้าไปที่นั่งพิเศษนี้ด้วยความงุนงง
“คุณทั้งสอง ขอดูสมุดเลียนแบบในมือของพวกท่านได้หรือไม่？”
ทุกคนมองไปที่ชายชราผู้นี้
หวางจื้อหรงและติงฉี่ซานตกตะลึง ผู้คนเช่นพวกเขาที่มีความรู้เกี่ยวกับศิลปะพู่กันจีนล้วนแต่คุ้นเคยกับชายชราที่อยู่ข้างหน้าพวกเขานี้
ชายชราคนนี้ เป็นเซียนแห่งศิลปะพู่กันจีนในวงการศิลปะพู่กันจีน—เย่ซินกง
ศิลปะพู่กันจีนของท่านเย่นั้น‘อยู่ยงคงกระพัน’ในโลก
สาวกทั้งสามสิบหกคน แต่ละคนล้วนแต่เป็นสุดยอดปรมาจารย์ทั้งในและต่างประเทศ กล่าวได้ว่าท่านเย่นั้น เป็นสัญลักษณ์ของโลกศิลปะพู่กันจีนในปัจจุบัน
ตัวละครนี้ หวางจื้อหรงและติงฉี่ซานนั้นไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะประจบสอพลอ
ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้มาบังเอิญเจอกันในวันนี้
ทั้งสองรีบลุกขึ้น ก้มลงไปที่เย่ซินกง พร้อมกับพูดพร้อมกันว่า “ผมได้พบท่านเย่！”
เย่ซินกงยิ้มและสัมผัสเคราของเขา ดวงตาของเขามองสมุดลอกเลียนแบบทั้งสองเล่ม
ไม่ห่างสายตา
เขาอดใจรอไม่ไหวที่จะพูดว่า “ไม่ต้องเกรงใจครับ ทุกท่าน ขอชายแก่นี้ผ่านไปหน่อยได้ไหม？”
หวางจื้อหรงมีความสุข “ท่านเย่อยากดู ผมก็ไม่บังอาจครับ บังเอิญว่าสมุดลอกเลียนแบบทั้งสองเล่มเหมือนกันทุกอย่าง และเราไม่สามารถบอกได้ว่าเล่มไหนเป็นของแท้ เล่มไหนเป็นของปลอมได้ ท่านเย่เองก็มาแล้ว ท่านจะได้ช่วยพวกเราดูหน่อยว่าผลงานที่หนึ่งหรือสอง ผลงานไหนเป็นของถังไป่หู่ของจริง”
“ไหน เอามาให้ข้าดูซิ”
สวีชงมอบภาพของตัวเองให้ก่อน
เย่ซินกงดูซ้ำแล้วซ้ำอีก และในขณะที่ทุกคนกำลังรออย่างใจจดใจจ่อ เขาก็กระซิบออกมา “ฮ่าฮ่า สมุดลอกเล่มนี้มีคุณภาพสูงมากและงานก็สมบูรณ์แบบมาก แต่ช่างน่าเสียดายที่มันเป็นของปลอม！