จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 216 งูเห่า
บทที่ 216 งูเห่า
บริษัทตระกูลติง อาคารสำนักงาน ห้องประชุม
ติงจ้งกำลังประชุมกับสมาชิกคนสำคัญของบริษัทเพื่อหารือเกี่ยวกับแผนงานในเดือนหน้า ติงเมิ่งเหยน ติงเฟิงเฉิงเองก็นั่งอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
ขณะพูดคุยกัน เลขาหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาและพูดกับติงจ้งว่า “ประธานคะ ด้านนอกมีชายที่เรียกแทนตัวเองว่า‘งูเห่า’อยู่ทางด้านนอกค่ะ บอกว่าต้องการขอพบนายคนรองค่ะ”
หืม？
งูเห่า？
ต้องการพบติงเฟิงเฉิง？
ติงจ้งมองไปที่ติงเฟืงเฉิงพร้อมกับถามว่า “นายไปพบกับคนไม่เอาถ่านแบบนี้ได้ยังไงกัน？”
ติงเฟิงเฉิงส่ายหัวไปมา “ไม่นะ ผมไม่รู้จัก”
เขามองไปที่เลขา “เธอฟังชัดแล้วใช่ไหม？มาหาฉันแน่เหรอ？”
“ไม่ผิดค่ะ อีกฝั่งพาคนเจ็ดแปดคนมาด้วย ดูเหมือนว่าจะเป็นสมาชิกของ‘ทีมรถฟาส’ค่ะ”
เมื่อได้ยินคำว่า‘สมาชิกทีมรถฟาส’สี่คำนี้ สีหน้าของติงเฟิงเฉิงก็เปลี่ยนไป เขารู้ดีว่าปัญหาได้ตามมาถึงแล้ว
ทุกวันนี้ ติงจ้งเองก็ยังไม่รู้เลยว่าหลานชายคนที่ไร้ความสามารถคนนี้ไปเป็นเทพรถ ที่ทุกคนชื่นชมยกย่อง กลายเป็นคนดังได้อย่างไรกัน
สิ่งที่ติงจ้งนั้นรู้ก็คือ ทักษะการขับรถของติงเฟิงเฉิงนั้นแย่โดยไม่รู้จะเปรียบยังไง ไม่ได้สัมพันธ์กับคำว่าเทพเจ้ารถเลยแม้แต่น้อย
เขาพูดว่า “ทีมแข่งรถเร็วคือทีมงานมืออาชีพระดับแนวหน้าของประเทศ เนื่องจากเขาได้มาขอพบ หากปฏิเสธไปก็คงจะดูไม่เหมาะสม เฟิงเฉิง นายไปดูไป”
“ห๊ะ？อ่า..”
ใบหน้าของติงเฟิงเฉิงนั้นดำค่ำเครียด ไม่เต็มใจที่จะลุกเดินออกไป
คนอื่นๆต่างก็ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะประชุมนัก ต่างอยากรู้ว่าเรื่องราวมันจะเป็นยังไงต่อ โดยเฉพาะติงเมิ่งเหยน เธออยากรู้จริงๆว่าติงเฟิงเฉิงจะทำอย่างไร
ติงจ้งเองก็สงสัยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อการประชุมเสร็จสิ้นลง ทุกๆคนต่างลุกออกจากที่นั่งไป เมื่อเดินตามไปที่ห้องโถง ก็ได้พบกับงูเห่าและคนอื่นๆ
งูเห่า นั้นเป็นชายรูปร่างผอมบางที่มีกล้าม มีความอันตรายแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ถ้าโดนจ้องคงจะสะดุ้งไม่ใช่น้อย
เมื่อติงเฟิงเฉิงเหลือบมองเขา ก็ตกใจเบือนหน้าหนีทันที ไม่กล้ามองอีกต่อไป
งูเห่าเหล่ตาของเขา
ชายที่อยู่ตรงหน้าเขานี้คือคนที่เอาชนะเฟลมไทเกอร์จริงๆงั้นเหรอ？ทำไมมันช่างดูอ่อนแออย่างนี้？
เพียงแค่อารมณ์ความรู้สึกไม่สามารถที่จะชี้วัดอะไรได้
งูเห่ายื่นมือออกไปก่อน “ท่านคือเทพเจ้ารถ–ท่านติงใช่ไหมครับ？”
ติงเฟิงเฉิงยื่นมือตอบรับ
“ใช่ผมเองครับ”
“สวัสดีครับท่านติง เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ น้องสามของผมได้กับเกียรติไปแข่งรถกับท่าน แล้วก็พ่ายแพ้อย่างสาหัสเลย”
เรื่องนี้เป็นที่รู้กันของทุกคน
ติงเฟิงเฉิงเองก็ไม่สามารถยับยั้งเรื่องนี้ได้
เขาเอามือลูบหัว พร้อมกับฝืนพูดออกไปว่า “อ่า ก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ”
งูเห่าพูดต่อว่า “น้องสามของผมมันไม่ค่อยจะเก่งสักเท่าไหร่น่ะครับ ทำตัวหน้าไม่อายต่อหน้าท่านได้ ท่านถือว่าสั่งสอนมันได้ดีครับ”
ทันทีที่การสนทนาเปลี่ยนไป เขาก็พูดขึ้นทันทีว่า “ผมได้ยินน้องสามพูดว่า ทักษะการขับรถของท่านนั้นยอดเยี่ยมมาก สามารถที่จะเข้ามุมโค้งได้โดยที่ไม่ลดความเร็วลงเลย มันน่าทึ่งมากเลย มันช่างเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ผมไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวเอง ดังนั้น ท่านพอจะแสดงความสามารถ แข่งกับคนอื่นๆต่อไป ให้พวกเราได้ชื่นชมไหม？”
“เวลา สถานที่ ท่านสามารถเลือกได้เลย ผมไม่มีปัญหา”
งูเห่าพูดอย่างสุภาพ
อันที่จริง นี่มันเรียกว่าการร้องขออะไรกัน มันคือการต่อสู้ครั้งต่อไป！
ในฐานะทีมชั้นนำของประเทศ หัวหน้าทีมพ่ายแพ้ต่อผู้อื่นขนาดนี้ นั่นคงทำให้ทุกคนในทีมก็กลายเป็นตัวตลกทันที
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ทีมรถฟาส ถูกเพื่อนหลายคนเยาะเย้ย“”
วันนี้ งูเห่าได้ท้าทายแข่งกับตำนานเทพรถเสียแล้ว
ความเคารพในตัวของพวกเขา เสียหน้าจากที่ไหน ก็ต้องไปเอาคืนมาจากที่นั่น！