จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 243 หุ้นส่วนนี้เป็นของใคร

ติงจ้งไม่เพียงไม่โกรธเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่กลับมีความสุขมาก ขอแค่ลูกชายทั้งสองเข้ากันได้ เขายังไงก็ได้

ในเวลานี้ ติงหยุนเจิ้นข้างๆ เหลียงเตี๋ยตั้งใจวางตะเกียบลง เคลื่อนไหวเล็กน้อย เพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน

จากนั้นเธอก็มองไปที่ติงจ้ง พูดกลับตาลปัตรว่า “คุณพ่อ มีเรื่องหนึ่งผมได้ยินจากข้างนอก ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ขอแจ้งให้ท่านทราบ”

“เรื่องอะไร?”

“ฉันได้ยินมาว่า ท่านมอบหุ้นส่วน 5% ของตระกูลให้กับชื่อของติงเมิ่งเหยน มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?”

บนใบหน้าของติงจ้งชักลงทันที

เรื่องนี้เขาเกิดความพะวงในใจอยู่ตลอดเวลา ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ แต่ในสถานการณ์นั้น หุ้น 5% ของตระกูลกับแผ่นจารึกเกียรติคุณของตระกูล เขาไม่เลือกไม่ได้

ในขณะนี้เหลียงเตี๋ยถามขึ้น เขาส่ายศีรษะและถอนหายใจ

“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น”

“หา? คุณพ่อ คุณสับสนหรอ!” เหลียงเตี๋ยพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ถึงแม้ตระกูลติงจะไม่ใช่ครอบครัวใหญ่ แต่ก็ยังมีรากฐานอยู่บ้าง ทำไมปล่อยให้ผู้หญิงมาควบคุมส่วนแบ่ง? เฟิงเฉิงของตระกูลเราไม่มีสักนิด! ต้องรู้ว่า ตระกูลติงจากนี้ต้องให้ผู้ชายเป็นหัวหน้า เฟิงเฉิงบ้านเราถึงจะเป็นทายาทในอนาคต คุณปู่ติงทำไมคุณลำเอียงให้ตุ๊กตาผู้หญิงคนหนึ่งล่ะ?”

“คุณปู่ติงคุณคิดดีแล้ว ถ้าตระกูลติงมอบให้ติงเมิ่งเหยน เธอเป็นผู้หญิง แต่งงานแล้ว จากนี้ในอนาคตตระกูลติงอาจไม่มีนามสกุลติง แต่เปลี่ยนเป็นแซ่เจียงแล้ว!”

ตอนนี้ทุกคนชักสีหน้าลง

หัวข้อที่หนักและจริงจังเช่นนี้ เหมาะที่จะพูดในสถานการณ์นี้เหรอ?

ติงเมิ่งเหยนกำหมัดของเธอแน่น เธอเกลียดสะใภ้คนที่สองมาก แต่อีกฝ่ายถือกรีนการ์ดจากต่างประเทศยังเป็นอายุรแพทย์โดดเด่น ซึ่งมีรายได้และสถานะสูงกว่าตัวเอง

เกลียดแล้วยังไง?

ก็ได้แต่อดทน?

ถ้าเป็นคนอื่นพูดแบบนี้ ติงจ้งคงโกรธจนขว้างโต๊ะนานแล้ว

แต่นี่เป็นคำพูดจากปากของเหลียงเตี๋ย เขาไม่เพียงไม่โกรธแต่ยังรู้สึกว่ามีเหตุผลอีกด้วย เหลียงเตี๋ยพูดออกมาจากใจจริงๆ

เดิมติงจ้งต้องการให้ติงเฉิงเฟิงสืบทอด

เพียงแต่ตอนนี้ปีกของติงเฟิงเฉิงยังไม่เต็ม เขายังอ่อนหัดเกินไป และความสามารถของเขาในทุกด้านแย่กว่าติงเมิ่งเหยน

แต่เขาเป็นผู้ชายคนเดียว!

ยิ่งไปกว่านั้น พ่อแม่ของติงเฟิงเฉิงนั้นดีกว่าพ่อแม่ของติงเมิ่งเหยนมาก แม้ว่าติงเฟิงเฉิงจะล้มเหลว อาศัยฐานะของประธานสาขาย่อย ทุกนาทีก็สามารถรับตระกูลติงขึ้นมาได้

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีแม่ที่เป็นอายุรแพทย์ที่มีกรีนการ์ดจากต่างประเทศ?

ความมั่งคั่งของทั้งสองมีมากกว่าติงจ้ง

แล้วมองติงเมิ่งเหยนอีกครั้ง เห้อ…

แม้ว่าส่วนตัวเธอจะมีความสามารถ แต่ทำไงได้เป็นแค่ผู้หญิง

คนที่เธอแต่งด้วยเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านไม่มีประโยชน์ แม่ของเธอเป็นแม่บ้านที่ไร้ความสามารถ และพ่อของเธอเป็นคนอ่อนแอที่ใช้ชีวิตอยู่ในสำนักทรัพยากรน้ำมาทั้งชีวิต

คาดหวังให้ติงเมิ่งเหยนสนับสนุนตระกูลติง?

มันเป็นเรื่องตลก

ติงจ้งวางแผนที่จะให้ติงเฟิงเฉิงเข้ามารับช่วงต่อ ปัญหาคือจะรับยังไง? รับเมื่อไหร่?

เขาโบกมือ “เอาเถอะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องพวกนี้ พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ”

ขณะที่ติงจ้งหยิบตะเกียบขึ้นมาเตรียมคีบผัก ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกไม่สบายท้อง มีลมตีขึ้นมาที่คอ และเขาก็เรอออกมา

เขาปิดปากของเขา

“ยังไม่ทันกินข้าวก็เรอ ขอโทษจริงๆ”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็เรออีกครั้ง

ติดๆกัน

ติงจ้งยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายศีรษะ “เห้อ พักนี้ก็ไม่รู้เป็นอะไร ในท้องมีแต่ลม เรอตลอด ทรมานมาก”

เหลียงเตี๋ยที่อยู่ด้านข้างยิ้ม “คุณพ่อ ไม่สบายก็บอกฉันสิ ฉันเป็นหมออายุรกรรมเฉพาะทาง”