จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 268 เทพสงครามอัปลักษณ์
ต่างก็ไม่มีใครคาดคิดว่า เจียงชื่อที่ดูหน้าตาอัปลักษณ์ ที่แท้มีความแข็งแกร่งได้มากเช่นนี้
ที่สำคัญที่สุดก็คือ ทุกคนต่างก็ไม่เห็นว่าเขาได้ลงมือเลย ความเร็วนั้นเร็วมากจนมองด้วยตาเปล่าไม่ทัน
ข่ายฉีเป็นแขกคนสำคัญของเครื่องประดับดาวฤกษ์ ไม่สามารถทำให้ขุ่นเคืองกันได้ง่ายๆ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบบอกคนอื่นให้จัดการกับเจียงชื่อ
“ทุกคนมา จับไอ้หมอนี่ไว้!”
“กล้ามาก่อเรื่องที่เครื่องประดับดาวฤกษ์ของเรา เหอะๆ วันนี้จะทำให้นายรู้จักกับคำว่า ‘ตาย’ ！สะกดยังไง”
ทันใดนั้น หน่วยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลุ่มใหญ่รีบออกมา ทุกคนถือไม้มา อาวุธครบมือ
1 ต่อ 20
ไม่มีใครเห็นดีกับเจียงชื่อเลย
ในขณะนี้ มีคนแก่คนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับกลุ่มคนหนึ่งกลุ่ม
“หยุด”
เสียงคนแก่ดังขึ้น ทุกคนหยุดการกระทำ ทุกคนต่างยืนนิ่งด้วยความเคารพ
เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นคนแก่ท่านนี้ ก็กลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
“เกิดอะไรขึ้น?” คนแก่ถาม
“รายงานท่านทวด มีคนขโมยบัตร VIP สูงสุดของเครื่องประดับดาวฤกษ์ของเราไป และทำร้ายแขกข่ายฉีด้วย ผมกำลังจะพาพรรคพวกไปจับเขา”
“โอ้? เอาบัตรมาให้ฉันดูสิ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยื่นบัตรให้
คนแก่มอง ก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไปแล้ว
เธอรีบเดินไปหาเจียงชื่ออย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“หมอเทวดาเจียง คุณเองเหรอ”
เจียงชื่อเหลือบมอง คนแก่ที่อยู่ข้างหน้าเขาก็เป็นคนเดียวกับที่เขาพบบนเครื่องบินในตอนเช้า
“ท่านทวด สวัสดีครับ”
เมื่อเห็นว่าเจียงชื่อสนิทกับท่านทวดเช่นนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหน้าเขียว เดิมทีอยากแสดงละครต่อหน้าท่านทวด ตอนนี้มันพังยับเยินไปหมด
ในสถานการณ์ตรงนี้ คนโง่ล้วนแต่มองออกว่าเจียงชื่อไม่ได้เป็นคนธรรมดาทั่วไปแน่นอน
เจียงชื่อกล่าวอย่างเก้ๆกังๆว่า “เดิมทีผมแค่ต้องการใช้บัตรนี้เพื่อใช้จ่าย คิดไม่ถึงว่าจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นหัวขโมย แล้วก็ข่ายฉี……”
ท่านทวดโบกมือ
“หมอเทวดาเจียงไม่ต้องพูดเยอะ ฉันรู้จักตัวตนของคุณดี”
เธอหันกลับมามองที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆว่า “ถอดชุดนี้ออก แล้วไปรับเงินเดือนที่ฝ่ายบัญชี แล้วไปซะเถอะ” เพียงคำเดียว ไล่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออก!
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย คุกเข่าลงด้วยความสิ้นหวัง
“ท่านทวด ผมผิดไปแล้ว ผมมีตาหามีแววไม่ ผมไม่ทราบจริงๆ ว่าคุณเจียงเป็นแขกผู้มีเกียรติของท่าน”
“โปรดขอโอกาสให้ผมอีกสักครั้ง ขอร้องนะครับ”
อย่างไรก็ตาม ท่านทวดก็ไม่หลงกลกับมุกนี้
เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถ้านายยังไม่ไป ฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลัวมากจนรีบลุกขึ้นจากพื้นและถอดเสื้อผ้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ไม่กล้าพูดอะไรเลยวิ่งไปที่ฝ่ายการเงินอย่างสิ้นหวัง
นี่ยังไม่จบนะ
ท่านทวดหันไปพูดกับข่ายฉีที่ได้รับบาดเจ็บ “นายชื่อข่ายฉีเหรอ?”
ข่ายฉีลุกขึ้นยืนและเช็ดปากของเขา “ใช่ครับ ท่านทวด ผมเป็นลูกค้าประจำของร้านคุณ……”
เขายังไม่ทันได้พูดจบ ท่านทวดพูดเบาๆว่า “ตั้งแต่วันนี้ไป บัตร VIP ของคุณเป็นโมฆะแล้ว คุณจะเป็นสมาชิกบัญชีดำของเครื่องประดับดาวฤกษ์ของเรา ดังนั้นก็ไม่ต้องกลับมาอีก”
ข่ายฉีตกตะลึง
“ท่านทวด ท่านหมายความว่าไง?”
“ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? ต่อไปหากคุณกล้าก้าวเข้ามาที่เครื่องประดับดาวฤกษ์นี้อีก ฉันจะหักขาคุณ!”
มีความสุขและประหลาดใจจนพูดไม่ออก
ไม่ว่าเขามีเงินมากมายแค่ไหน ใช้จ่ายที่นี่บ่อยแค่ไหน หรือเป็นลูกค้าประจำ
เพื่อคนยากจนคนหนึ่ง ท่านทวดใส่ชื่อเขาลงในบัญชีดำได้โดยไม่ลังเล เจียงชื่อคือใครกัน? เขาคิดไม่ออกจริงๆ