จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 273 หมอเทวดาที่ยังมีชีวิตอยู่
ในใจฉีหยางไร้คำบรรยาย หัวใจบอกว่านี่ยังเป็นมนุษย์อยู่ไหม นี่มันเป็นสัตว์ประหลาดชัดๆ
เมื่อคิดดูแล้ว เจียงชื่อดื่มเหล้าไป 24 ถ้วย ทำไมยังไม่เมา?
ถึงแม้ว่าไม่เมา ก็คงยืนประคองไม่อยู่แล้วล่ะ?
ดื่มเหล้ามานานหลายปี เป็นครั้งแรกที่ฉีหยางเจอคู่แข่งที่สูสีกัน ตบโต๊ะอย่างแรง ตะโกนว่า “เอาอีก เอาอีก!”
เขายกถ้วยขึ้นมาแล้วคิดจะดื่ม
เนื่องจากดื่มเยอะเกินไป แม้แต่จะยกถ้วยก็ยกไม่ขึ้น
เสียงดังปัง เหล้าหกไปทั่วพื้น
เจียงชื่อยิ้ม “ได้ นี่ก็ถือว่านาย ‘ดื่ม’ แล้ว ฉันจะทำตามจนถึงที่สุด
ไม่พูดพร่ำทำเพลง ก็ซดสามถ้วยลงท้อง
ครั้งนี้ทำให้ฉีหยางหยุดได้แล้ว เขาไม่คว่ำถ้วยเหล้าอย่างไม่ระวัง ก็ถือว่าอีกฝ่ายก็ได้ดื่มแล้ว
เหอะๆ การดื่มเหล้าระหว่างสองคนนั้นมันคนละระดับกันเลย
ฉีหยางยังอยากดื่ม ใจมีเหลือแต่แรงไม่พอ ล้มลงกับพื้นอย่างแรง นอนราบกับพื้น ปากพูดจามั่วซั่วจนฟังไม่เข้าใจ
ท่านทวดทนดูไม่ไหว โบกมือ ให้คนไปส่งฉีหยางออกไปชั่วคราว
หันหลังมา เธอพูดกับเจียงชื่อด้วยความซาบซึ้งใจว่า “หมอเทวดาเจียง คุณช่วยตระกูลฉีของเราไว้อีกแล้ว ที่ไม่ได้ทำร้ายลูกชายคนที่สองของฉัน แล้วยังช่วยลูกชายคนโตฉันอีกด้วย แก้ไขวิกฤตที่อาจเกิดขึ้นได้สำเร็จ ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี ความกตัญญูและคำขอบคุณนับพันไม่เพียงพอต่อการตอบแทนน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของคุณ”
เจียงชื่อกลับยิ้มอย่างเฉยเมย
“ท่านทวดอย่าเกรงใจไปเลย ผมหิวน้ำ อยากจะกินอะไรหน่อย”
“ถ้าคุณไม่รังเกียจ ก็กินดื่มได้เต็มที่เลย”
“เรื่องบุญคุณ ไม่ต้องพูดถึงอีก”
ท่านทวดรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างสุดซึ้ง ทุกวันนี้มีคนหนุ่มอย่างเจียงชื่อ ที่ทั้งมีความสามารถและมีความกระตือรือร้น มีไม่มากแล้ว
ถึงขั้นที่เรียกได้ว่า เจียงชื่อมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ท่านทวดใช้ชีวิตมาถึงอายุปูนนี้แล้ว พบเจอคนนับไม่ถ้วน พูดได้ว่า เจียงชื่อเป็นคนที่ลึกลับและทรงพลังที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา
ก่อนหน้านี้ เธอคิดว่า เจียงชื่อเก่งแค่ทักษะทางการแพทย์เท่านั้น
ตอนนี้ดูอีกที เจียงชื่อไร้ที่ติในทุกแง่มุม ไม่น่าแปลกใจที่ผู้หญิงข้างๆ รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ยังคงตกหลุมรักเขาอย่างไม่ลังเลใจ
ท่านทวดหัวเราะสองสามครั้งและจิ้มไปที่หน้าอกของเจียงชื่อ
“คุณน่ะ เป็นผู้ชายที่ขโมยใจคนได้จริงๆ”
“ถ้าฉันเกิดช้ากว่านี้สักห้าสิบหรือหกสิบปี ก็คงต้องหลงคุณจนหาทางออกไม่เจอเลยทีเดียว”
คำพูดนี้ทำให้ตรงนั้นเกิดเสียงหัวเราะขึ้น
เจียงชื่อก้มหัวลงอย่างเก้ๆกังๆ ในใจบอกว่าท่านทวดคนนี้ ‘ซุกซน’ เกินไปแล้ว พูดไปเรื่อยต่อหน้าผู้คนมากมาย กล้าพูดไปซะทุกสิ่ง
แต่ท่านทวดที่อยู่ข้างๆ เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีความเขินอายเลยจริงๆ
ฉีเจิ้นเดินอย่างตัวสั่นเทา พูดด้วยความซาบซึ้งใจ “ฉันจะไม่พูดอะไรไปมากกว่าคำว่าขอบคุณอีกแล้ว หมอเทวดาเจียง คุณเป็นผู้ใจบุญช่วยเหลือแม่ของฉัน และก็ยังช่วยฉันไว้ด้วย ต่อจากนี้ตระกูลฉีของเรา คุณสามารถเข้าออกได้ตามใจ ถูกใจสิ่งไหนก็เอาไปได้เลย!”
เจียงชื่อพยักหน้า “ทั้งตัวผมดูยากจน ชินแล้ว สิ่งของของพวกคุณแพงเกินไป ผมไม่สนใจหรอก”
ฉีเจิ้นได้ยินแล้วหัวเราะฮ่าๆ
“จริงสิ……”
เขาหยิบตั๋วสองใบจากกระเป๋าของเขาแล้วยื่นให้เจียงชื่อ “หมอเทวดาเจียง ถ้าคุณไม่ชอบเครื่องประดับมีค่า งั้นไม่ทราบว่าตั๋วสองใบนี้จะกระตุ้นความสนใจของคุณได้หรือเปล่า?”
เจียงชื่อหยิบขึ้นมาดู
ตั๋วชมฟุตบอล 2 ใบ
ทีมแข่งขัน เอซี มิลาน VS อินเตอร์ มิลาน