จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 34 ขอโทษท่าน
บทที่ 34 ขอโทษท่าน
เจียงชื่อกวาดมองรอบๆ แล้วถาม “งั้นนายพาคนมาเยอะแยะเพื่อ?”
หัวล้านหลงหัวเราะแห้งๆ แล้วพูด “ผมเห็นร้านของท่านเพิ่งจะเปิดใหม่ กิจการยังไม่ค่อยดีไง เลยหาวิธีกตัญญูท่านหน่อย เลยพาพี่น้องมาทานอาหาร ให้ธุรกิจของร้านท่านดีมีชื่อเสียงขึ้นมา”
ปากของเขานี่ถือว่าใช้ได้อยู่
ถึงแม้จะรู้ว่าหัวล้านหลงพูดไร้สาระ แต่เขาสามารถพูดได้ขนาดนี้ เป็นใครก็โกรธไม่ลง
แต่พี่ฮัวต้องถึงกับงง หล่อนโทรเรียกคนมาตั้งเยอะ แต่สรุปแต่ละคนหัวหดอย่างกับเต่า หายใจยังไม่กล้า
พี่ฮัวตอนแรกอยากจะระบายอารมณ์ ตอนนี้ยิ่งต้องโกรธหนักกว่าเดิม
หล่อนเดินเข้ามาอย่างโมโห แล้วยื่นมือไปหยิกหูของหัวล้านหลง
“นี่หัวล้านหลง ฉันเรียกพี่มาเพื่อแก้แค้นให้ฉัน แต่พี่กลับมาแล้วเรียกมันว่าท่าน?”
“พี่ทำให้ขายหน้ากว่านี้ได้อีกมั้ย?”
“แค่ไอ้เลวนี่ก็ทำให้พี่กลัวจนต้องก้มหัวแล้ว? ทำไมพี่อ่อนแบบนี้? รู้งี้ฉันไม่ติดตามพี่แล้ว เปียวจื่อเขตตะวันตก ยังเก่งกว่าพี่อีก พี่มันไร้ประโยชน์”
หัวล้านหลงโมโหจนฟิวส์ขาด ความโกรธที่มีก็ระบายลงบนร่างของพี่ฮัว
เขางอแขน แล้วตบลงไปบนหน้าของหล่อนอย่างแรง “ผู้หญิงสำส่อนอย่างเธอ ต่อหน้าท่านโวยวายอะไร? เธอคิดว่าเธอมีค่ามากนักหรือไง?”
“แถมยังกล้าหือกับนายท่านของฉันอีก? มานี่ คุกเข่าแล้วขอโทษท่านซ่ะ！ “
หัวล้านหลงกระชากตัวพี่ฮัว แล้วกดเธอลงบนพื้นให้คำนับเจียงชื่อ พี่ฮัวถึงกับช็อก พี่ผ่านมามีแต่เธอที่ ‘แกล้ง’ หัวล้านหลง ที่ผ่านมาหัวล้านหลงไม่เคยกล้าย้อนหล่อนกลับ
วันนี้ถือว่าทำให้เธอรู้ถึงความเก่งของหัวล้านหลง
เจียงชื่อส่ายหน้า “ไม่ต้องคำนับแล้ว ปล่อยเธอไปเถอะ แค่เห็นก็หงุดหงิด”
“หือ ท่านว่าไง ผมก็ทำตามนั้นครับ”
หัวล้านหลงถีบไปที่พี่ฮัวหนึ่งที เตะจนหล่อนล้มไปกองอยู่บนถนน “ไสหัวไป ต่อไปอย่าเสนอหน้ามาให้ท่านเห็นอีก”
“ดี ดีมาก หัวล้านหลงนายแน่จริงๆ เรื่องนี้กับฉันมันยังไม่จบหรอก！”
พี่ฮัวคลานขึ้นมาจากพื้น แล้ววิ่งหนีไป
เจียงชื่อกลับเข้ามาในร้าน แล้วนั่งลงดื่มเบียร์ต่อ เฉิงไห่ที่ดูฉากนี้อยู่ก็ถึงกับอ้าปากค้าง นานอยู่กว่าจะตั้งสติได้
ไม่น่าเชื่อว่าหัวล้านหลงจะเคารพเจียงชื่อขนาดนี้ แถมยังเรียกว่า ‘ท่าน’ อีก
พี่ฮัวที่ท่าทางแข็งแกร่ง สุดท้ายยังต้องโดนถีบจนกลิ้งลงกับพื้น
ตอนแรกเฉิงไห่คิดว่าตัวเองจะต้องตายแน่ๆ ร้านก็คงจะรักษาไว้ไม่ได้ ใครจะรู้ว่าจากร้ายจะกลายเป็นดี เรื่องที่เกิดขึ้นมันต่างจากที่เขาคิดไว้มาก
เขามองไปที่เจียงชื่ออีกครั้ง แล้วพูดอย่างสลด “คุณชายใหญ่ ผมประเมินคุณต่ำเกินไป เห็นที่หลายปีที่ผ่านมาคุณไปอยู่ด้านนอกไม่เสียเปล่า ไปฝึกความสามารถมาใช้ได้นี่”
เจียงชื่อหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร
พวกของหัวล้านหลงรู้สึกอึดอัดมาก ยืนอยู่หน้าร้านแต่ก็ไม่กล้าเข้าและก็ไม่กล้ากลับไป
เจียงชื่อกวักมือเรียกเขา “มานี่”
“หือ”
หัวล้านหลงวิ่งเหยาะๆ มาถึงด้านหน้าเจียงชื่อ เจียงชื่อตบเก้าอี้ เชิงให้เขานั่งลง
จากนั้น เจียงชื่อก็พูดขึ้นมาเฉยๆ “หัวล้านหลง นายนี่ทั้งเรียกเก็บเงินและทั้งปล่อยกู้ หาเงินได้ไม่น้อยเลยนี่”
หัวล้านหลงฝืนยิ้ม “ท่านล้อเล่นแล้ว ผมแค่ทำธุรกิจเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น รายได้ไม่ได้เยอะเท่าไหร่”
เจียงชื่อถาม “บอกฉันมาตามตรง แต่ละเดือนนายเรียกเก็บเงิน ปล่อยกู้ทำเงินได้เท่าไหร่?”
หัวล้านหลงลังเลอยู่ครู่ แต่ก็ถูกสายตาของเจียงชื่อทำให้ตกใจจนพ่นความจริงออกมา “แต่ละเดือนที่เรียกเก็บเงินได้กำไรประมาณสี่แสนกว่าเหรียญ จากนั้นผมก็ใช้เงินนี่ไปปล่อยกู้ ถ้าโชคดีเดือนหนึ่งก็ได้กำไรเป็นล้าน ถ้าโชคไม่ดีสักแดงเดียวก็ไม่ได้”
เจียงชื่อพยักหน้า “พูดตามนี้ ถ้าหากนายโชคดีมากๆ แต่ละเดือนก็จะหาเงินได้ประมาณล้านห้าแสนเหรียญ?”
หัวล้านหลงพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “ที่จริงก็ไม่ได้เยอะหรอกครับ ท่านก็เห็น ใต้มือผมมีลูกน้องหลายคนที่ต้องเลี้ยง อีกอย่างข้างกายผมก็มีแต่พวกผู้หญิงที่ใช้เงินเก่งๆ แต่ละเดือนผมไม่พอใช้หรอกครับ”
เรื่องนี้มันก็จริง
นอกจากพี่ฮัว หัวล้านหลงยังมีผู้หญิงคนอื่นอีก แต่ละคนก็ไม่ได้ประหยัด ใช้เงินแต่ละทีไม่นับหรอก
หัวล้านหลงหามาได้เท่าไหร่ก็เอาไปให้ผู้หญิงพวกนั้นใช้จนหมด
เจียงชื่อพูดขึ้น “อื้ม งั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป งานพวกนั้นนายห้ามทำแล้ว ไม่อนุญาตให้นายเรียกเก็บเงิน และยิ่งไม่อนุญาตให้นายปล่อยเงินกู้ เข้าใจมั้ย?”
หัวล้านหลงจะร้องไห้ “นายท่าน นายท่านที่เคารพของผม ท่านกำลังตัดสายธุรกิจของผมนะ?! หากผมไม่ทำสิ่งนี้งั้นผมยังจะทำอะไรได้? ท่านไม่ให้ผมทำ อยากให้ผมอดตายเหรอครับ?”
เจียงชื่อมองไปที่เขา “วางใจ นายไม่หิวตายหรอก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายพาคนของนาย ติดตามฉัน ฉันรับประกันแต่ละเดือนนายจะมีรายรับมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า”
สิบเท่า?
นั่นไม่ใช่สิบห้าล้านเหรียญเหรอ?
หัวล้านหลงกลืนน้ำลาย “เอ่อ นายท่าน ช่วยพูดให้เข้าใจก่อนครับ ถึงแม้ที่ผ่านมาที่ผมทำมันก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร แต่ถ้าให้ผมไปฆ่าคนวางเพลิงผมไม่ทำนะครับ”
เจียงชื่อหัวเราะ “ฉันเหมือนคนประเภทนั้นเหรอ?”
“ไม่เหมือนครับ ยังไงก็ไม่เหมือน นายท่านดูก็รู้ว่าเป็นผู้ทรงเกียรติ และสูงส่ง”
“นายนี่ยอคนเก่งดีนะ” เจียงชื่อหยิบกระดาษมาแผ่นนึง “เขียนช่องทางการติดต่อนายไว้ แล้วไปได้ ไว้ฉันจะติดต่อนายไป”
“ครับ ได้เลยครับ”
ทันใดนั้นหัวล้านหลงก็เขียนเบอร์โทรศัพท์ ไอดีQQ และไอดีWeChatทิ้งไว้ จากนั้นก็ยิ้มกริ่มแล้วพูด: “นายท่าน จะได้มากกว่าสิบเท่าจริงๆ เหรอครับ?”
“วางใจ ส่วนของนายไม่ขาดแน่”
“ถ้างั้นผมขอขอบคุณล่วงหน้าครับ!”
หัวล้านหลงยิ้มก่อนจะเดินออกจากร้าน แล้วพาพวกกลับไป
เฉิงไห่ถามขึ้นอย่างสงสัย “คุณชายใหญ่ ทำไมคุณต้องเก็บคนพวกนี้ไว้ด้วย? พวกเขาไม่ใช่คนดีอะไร เก็บไว้ข้างกายมันจะอันตรายมั้ยครับ?”
เจียงชื่อพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ตราบใดที่พวกเขายังมีความสามารถอยู่ บวกกับสิ่งที่ล่อใจพวกเขา ภายใต้ความกดดันของสองสิ่งนี้ คนพวกนี้ก็จะยอมจำนนนายตลอดไป”
“แต่ว่าพวกเขามัน……”
เจียงชื่อพูดพลางหัวเราะ “ผมเก็บพวกเขาไว้ ต่อไปพวกเขาก็ไม่ไปเรียกเก็บเงินกับปล่อยเงินกู้แล้ว สำหรับลุงเฉิง และคนในสังคมก็ถือว่าดีแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมจะไม่ทำล่ะ?”
“เฮ้อ คุณชายใหญ่พูดขนาดนี้ ตาเฒ่าอย่างผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว แต่ว่ามีอยู่ที่นึงที่ไม่เข้าใจ คุณจะทำยังไงให้พวกเขามีรายได้มากกว่าเดิมสิบเท่ากันครับ?”
เจียงชื่อดื่มเบียร์ไปอึกนึง “ผมจำเป็นจะต้องใช้พวกเขาช่วยผมเอาบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งกลับมา ขอแค่สามารถเอากลับมาได้ ก็ใช้จิ้นเมิ่งเลี้ยงพวกเขาก็โอเคแล้วนี่ เดือนนึงสิบห้าล้านเหรียญ ไม่มาก”
เฉิงไห่ขมวดคิ้ว “คุณชายใหญ่ เห็นทีครั้งต่อไปจะเล่นใหญ่แล้วนะ? แต่แค่ตาเฒ่าคนนี้อยากจะเตือนคุณหน่อย ตอนนี้บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งเหมือนฝันอันแสนหวาน บริษัทเทียนติ่งคงไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ แน่ อีกอย่าง ในตอนนี้การประเมินมูลค่าตลาดของบริษัทเทคโนโลยีอยู่ประมาณสามพันล้าน ถ้าอยากจะหุบสัตว์ร้ายตัวนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
เจียงชื่อรินเบียร์จนเต็มแก้วอีกครั้ง “ถ้าหากเรื่องมันง่ายเกินไป มันก็จะน่าเบื่อ ผมคนนี้ชอบเรื่องที่มีความยากและต้องใช้ความพยายามครับ”