จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่100 ผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน

บทที่100 ผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน

เขาหายใจออกยาว ๆ “อย่าพูดเหลวไหล”

เจียงชื่อเขยิบตัวแนบชิดตรงมุมด้วยความอึดอัด ส่ายหน้ายิ้มเจื่อน ๆ

สักครู่หนึ่ง ลิฟท์เปิดขึ้นที่ ชั้น 16

เจียงชื่อแย่งเดินออกไปเป็นคนแรก เหยียนก้วนอวี่และเลขาขมวดคิ้วพร้อมกัน บังเอิญจริง ๆ? คนนี้ก็มาชั้น16เหมือนกัน?”

เลขาตำหนิตนเองพูดว่า “ช่างโชคร้ายจริง ๆ เดินทางมาพร้อมกับพวกสกปรกเลอะเทอะ วันนี้เกรงว่าเรื่องคงจะไม่ราบรื่นเสียแล้ว?”

สองคนเดินตามกันมาถึงหน้าประตูเขตสำนักงานผู้บริหารระดับสูง

เปิดประตูเข้าไป

เจียงชื่อเตรียมที่จะเข้าไป เลขาอดรนทนไม่ไหว จึงตำหนิไปว่า “ผมว่าคุณไม่เข้าใจพิธีรีตองกันบ้างเลยเหรอ? มองไม่เห็นหัวหน้าผมเหรอ? ไม่คิดจะให้หัวหน้าเดินเข้าไปก่อน? แย่งเดินอยู่ข้างหน้า จะให้หัวหน้าเดินตามมองดูก้นสกปรกของคุณงั้นเหรอ?”

เจียงชื่อยิ้มอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผายมือให้พวกเขาเดินเข้าไปก่อน

เลขาส่งเสียงฮึในลำคอ พูดกับเหยียนก้วนอวี่ว่า “รองผู้อำนวยการเหยียน คุณรีบเข้าไปก่อน อาศัยช่วงที่อากาศข้างในยังไม่ปนเปื้อนกลิ่นเหม็นพวกสกปรกเลอะเทอะนี้”

“อืม”

เหยียนก้วนอวี่เดินเข้าไปด้านใน เขาไม่อยากรอเข้าไปพร้อมกับเจียงชื่อ กลิ่นเหม็นเช่นนี้ มันช่างเหม็นเกินรับได้

รอจนให้เหยียนก้วนอวี่เดินเข้าไป เลขาขมึงตาใส่เจียงชื่อ “คุณเป็นคนทำงานในอาคารสำนักงานใหญ่ผู้บริหารระดับสูง ทำไมถึงไม่ระมัดระวังเรื่องมารยาทการสวมใส่เสื้อผ้าล่ะ? ทั้งสกปรกทั้งเหม็น ทำอย่างนี้ทำให้ผู้บริหารระดับสูงต้องขายหน้ารู้ไหม?”

“นี่เป็นความใจกว้างของผู้บริหารระดับสูง ถ้าหากเปลี่ยนเป็นฉันแล้วล่ะก็ ไล่คุณออกไปนานแล้ว ไปไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ แย่มาก ๆ”

พูดจบ เลขาไม่ได้คิดอะไรอีก หันหลังเดินเข้าไปในเขตสำนักงาน รีบวิ่งตามเหยียนก้วนอวี่ให้ทัน

สองคนเดินเข้าไปในสำนักงานตามลำดับ

มู่หยางอีผายมือให้ทั้งสองคนนั่งลง จากนั้นสั่งให้คนนำน้ำชามาเสิร์ฟบนโต๊ะหน้าพวกเขา

“เมื่อครู่ได้รับแจ้งจากผู้บริหารระดับสูง อีกไม่เกิน5นาทีจะออกมา ให้พวกคุณรอสักครู่”

เหยียนก้วนอวี่แย้มยิ้มตอบ “ไม่เป็นไร พวกเรารอได้”

เขากำลังจะยกน้ำชาขึ้นดื่ม ขณะยกขึ้นมาถึงจมูก พลันได้กลิ่นเหม็นโชยมา

เหยียนก้วนอวี่มองไปทางเลขาพูดว่า “ทำไมถึงได้กลิ่นนี้อีกแล้วล่ะ?”

เลขาก็ประหลาดใจเช่นกัน “ใช้ครับ กลิ่นเหม็นเหมือนกับในลิฟท์มาก”

ทั้งสองคนประหลาดใจ เหลือบหันไปมองเห็นเจียงชื่อเนื้อตัวสกปรกเดินเข้ามา เสื้อผ้าเปียกชื้น เสียงเดินในรองเท้าหนึบหนับเหมือนยังมีน้ำขังอยู่ข้างใน น่าสะอิดสะเอียนมากจริง ๆ

สกปรกและเหม็น

เลขาทนไม่ไหวพูดว่า “เฮ้ ผมพูดไปแล้วคุณนี้เป็นอะไรเนี่ย? ตามพวกเรามาหรือไง? ตั้งแต่ปากประตูลิฟท์ตามพวกเรามาถึงสำนักงานของพวกเรา รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? เป็นสถานที่ที่คนอย่างเจ้าเข้ามาได้เหรอ?”

เลขาพูดกับมู่หยางอี อีกว่า “ท่านผบ.มู่ คนนี้สกปรกน่ารังเกียจ ทำให้ผู้บริหารระดับสูงต้องแปดเปื้อนไปด้วย คุณโปรดไล่เขาออกไปได้ไหม?”

มู่หยางอีมองดูเจียงชื่อ ทั้งสองคนเผยท่าทีอึดอัดขึ้นพร้อมกัน

มู่หยางอีก้มหน้า พูดอึกอักว่า “ลูกพี่ คุณไปทำอะไรมาเนี่ย?”

เจียงชื่อกระแอมในลำคอด้วยความอึดอัด “ในตอนนี้อธิบายลำบาก”

ภายใต้สายตาที่จับจ้องของทุกคน เจียงชื่อเดินทีละก้าวไปนั่งลงด้านหน้าในห้องทำงานผู้บริหารระดับสูง

เหยียนก้วนอวี่และเลขามองดูด้วยสายตาตะลึงงัน

“เฮ้ คุณทำอะไร? ที่นั่งตรงนั้นคุณสามารถนั่งได้เหรอ?”

“ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง รีบลงมาเดี๋ยวนี้!”

เจียงชื่อส่ายหน้ายิ้มเจื่อน ๆ

มู่หยางอีเดินออกมาอธิบายว่า “เอ่อ……ท่านทั้งสอง ท่านนั้นคือ ผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนานที่พวกท่านต้องการเข้าพบ”