จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 1008 กลิ่นเหม็นคละคลุ้ง

ไม่มีประโยชน์เลย

คนไข้ไอหนักกว่าเดิม ไอไม่หยุด ไอจนกระอักเลือดออกมา

โม่หยวนตื่นตระหนก

แต่เดิมคนไข้ก็ไอหนักมากอยู่แล้ว คราวนี้สิ ดื่มยาไปแล้วกระอักเลือดออกมา ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปได้ไอจนตายแน่

ทำยังไงดี?

 เร็วเข้า รีบส่งไปที่โรงพยาบาล 

 หากช้าเกินไปได้ถึงแก่ชีวิตแน่ 

 ส่งไปโรงพยาบาลอะไรกัน หมอที่ดีที่สุดในเมืองหลวงมาอยู่ที่นี่หมดแล้ว เร็วสิ ใครก็ได้มาดูอาการให้เขาหน่อย 

 เราไปดูกันหมดแล้ว ก็คิดไม่ต่างกับคุณหมอโม่นะ 

 ถ้าอย่างนั้นลองให้คุณโซคราติสมาดูเขาหน่อยมั้ย? 

ทุกคนพูดกันไปต่างๆนานา ผู้จัดการก็ชักร้อนใจ ถ้าเขาตายจริงๆเป็นปัญหาไม่น้อยเลยล่ะ

ในนาทีวิกฤตนี้ ลูกน้องอีกคนวิ่งเข้ามา

มือเขาถือกระโถนใบหนึ่ง และเดินเข้ามาด้วยสีหน้าสะอิดสะเอียน  ยาของคุณหมอเจียงจัดไว้เรียบร้อยแล้วครับ 

ทุกคนชะงัก

ยา?

มีอย่างที่ไหนใส่ยาในกระโถน? นี่มันจงใจแกล้งให้คลื่นไส้ชัดๆ

เจียงชื่อรีบลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าว  ให้คนไข้กินยาเร็ว! 

ลูกน้องมองผู้จัดการ

ผู้จัดการมองคนไข้ เวลาแบบนี้มัวเรื่องมากไม่ได้แล้ว มีเท่าไหร่เอาเท่านั้น

 กินยา! 

บอกว่ากินยา แต่ไม่ได้กินลงไปจริงๆ

ลูกน้องคนนั้นเดินไปอยู่ตรงหน้าคนไข้ เปิดฝากระโถนออกก่อนจะเบือนหน้าหนี ลูกน้องอีกสองคนกดหัวคนไข้ให้เข้าไปอยู่ใกล้ๆกระโถน

วินาทีที่เปิดกระโถนออก กลิ่นเหม็นเน่าลอยออกมา

ความรู้สึกอย่างกับมาอยู่ที่ห้องน้ำสาธารณะ!

ไม่สิ เหม็นกว่านั้นอีก

กลิ่นเหม็นคละคลุ้ง

 โอ้โห ยาอะไรเนี่ย เหม็นจะตายอยู่แล้ว 

 อย่างกับอุนจิ 

เหล่าหมอบีบจมูก สะอิดสะเอียนจนจะอ้วก

พวกเขาอยู่ห่างตั้งไกลยังเหม็นจนจะอ้วก ไหนจะคนไข้ที่อยู่ใกล้กระโถน คนไข้คนนั้นสูดกลิ่นเหม็นเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะคลื่นไส้จนอ้วกเอาอาหารเมื่อคืนออกมาด้วย

โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นของในกระโถน ยิ่งขยะแขยงจนอ้วกอย่างบ้าคลั่ง

อ้วกถึงห้านาทีเต็ม จนแทบหมดเรี่ยวหมดแรง ลูกน้องถึงยกกระโถนออกไปจัดการ

คนไข้นั่งเมื่อยล้าอยู่บนเก้าอี้ ประหนึ่งว่าพิการไปแล้ว

หน้าต่างเปิดออกให้อากาศผ่านเข้ามา

โม่หยวนสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไป ก่อนจะเดินขึ้นเวทีไปเปิดดูใบสั่งยาของเจียงชื่อ เขาอยากจะรู้เหลือเกินว่าเจียงชื่อสั่งยาอะไรไปแน่ ถึงได้ส่งกลิ่นเหม็นขนาดนี้

และก็ได้เห็นใบสั่งยาที่เขียนว่า: ขี้หมาหนึ่งก้อน

 อะไรนะ? 

โม่หยวนงง ยาที่ว่าก็คือไอ้นี่เหรอ? นี่มันหลอกปั่นหัวคนอื่นชัดๆ

จริงๆเลยนะ คนที่มาจากเจียงหนานมีแต่ขยะทั้งนั้น

เขาหยิบใบสั่งยาตะคอกใส่เจียงชื่อ  นายหมายความว่ายังไง เอาของแบบนี้มาแกล้งให้คนอื่นคลื่นไส้เหรอ 

เจียงชื่อยิ้ม  คุณเดาถูก ตั้งใจเอามาให้คลื่นไส้นั่นแหละ 

 เหอะๆ นายยังมีหน้ายอมรับอีกเหรอวะ ทุกคนดูสิว่าไอ้ระยำนี่เขียนอะไร นี่น่ะเหรอใบสั่งยา ไอ้เวรนี่เป็นความอัปยศของหมออย่างพวกเราชัดๆ ทุกคนไล่เขาออกไปกัน! 

ชั่วขณะนั้น ฝูงชนอารมณ์ร้อนกันหมด

ต้องยอมรับว่าใบสั่งยาที่เจียงชื่อออกให้ทำให้ทุกคนไม่สบอารมณ์จริงๆ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือเจียงชาใส่สารเร่งลงไปใน  ยา  ด้วย ส่งผลให้  ยา  ที่เหม็นอยู่แล้วส่งกลิ่นสาบยิ่งกว่าเดิม พาทุกคนต้องได้กลิ่นและพะอืดพะอมไปด้วย

ไม่คิดบัญชีกับนายตอนนี้ จะให้ไปคิดบัญชีกับใคร?

ในขณะที่ทุกคนจะไล่เจียงชื่อออกไป ยังมีหมอที่แยกแยะผิดชอบชั่วดีอยู่

คนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้  คือว่า….เหมือนคนไข้จะเลิกไอแล้วนะ