จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 1018 คุกเข่าจนตะวันตกดิน

เสียงนี้….

เหล่ารปภ.คุ้นเคยกันมาก ไม่ต้องหันกลับไปมองก็รู้ว่าเป็นเสียงของหลิวจิ่งหมิง

แอบเหลือบมองด้วยหางตาก็เห็นว่าเป็นหลิวจิ่งหมิงจริงๆ

 ผู้จัดการหลิว คุณลงมาได้ยังไงครับ  หัวหน้ารปภ.รีบเดินเข้าไป

เพิ่งเดินมาถึงตรงหน้า หลิวจิ่งหมิงก็ตบไปฉาดใหญ่ ฟาดโดนหน้าของหัวหน้ารปภ.อย่างจัง เจ็บแสบไปหมด

 ผู้จัดการหลิว นี่คุณ? 

หลิวจิ่งหมิงแค่นเสียงเย็น  ไม่เข้าใจอีกเหรอ คุณหมอเจียงเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ท่านประธานของเราเชิญมาด้วยตัวเอง แกกลับจะลงมือทำร้ายเขา เหอะๆ เอาใหญ่แล้วนะ 

หัวหน้ารปภ.ตกใจมาก

นี่คนพวกนี้รู้จักหลิวจิ่งหมิงจริงๆหรือนี่ ไม่ใช่นักข่าวจากหนังสือพิมพ์เล็กๆที่มาแอบถ่าย

 เข้าใจผิด เข้าใจผิดกันครับ  หัวหน้ารปภ.ร้องขอความเมตตาใหญ่

หลิวจิ่งหมิงโบกมือ  แกไม่ต้องพูดกับฉัน ไปขอให้คุณหมอเจียงให้อภัยซะ ถ้าคุณหมอเจียงไม่ยอมให้อภัยแก จุดจบเป็นแบบไหนแกรู้ดีแก่ใจ 

หัวหน้ารปภ.รีบวิ่งไปอยู่ตรงหน้าเจียงชื่อ คุกเข่าลงหน้าเจียงชื่อดังตุ้บโดยไม่ลังเล

เขาน้ำหูน้ำตาไหล  คุณหมอเจียง ผมผิดไปแล้วครับ ผมมีตาหามีแววไม่ โปรดให้อภัยคนสารเลวที่ตาไม่ดีอย่างผมด้วยนะครับ 

เจียงชื่อหัวเราะเฝื่อนๆ  ฉันก็บอกแต่แรกแล้วว่าให้คุณไปหาผู้จัดการหลิว ทำไมถึงไม่ฟังล่ะ 

หัวหน้ารปภ.โอดครวญในใจ

ถ้าคุณใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม นาฬิกาแบรนด์เนม ฉันจะไม่ไปตามได้ยังไงเล่า

เอากับเขาสิ เสื้อผ้าที่สวมใส่ทั้งตัวรวมกันแล้วไม่ถึงหนึ่งพันหยวน เหมือนคนมีสกุลที่ไหน ย่อมต้องโดนดูถูกอยู่แล้ว

ใจคิดแบบนี้ แต่ปากพูดไม่ได้

หัวหน้ารปภ.โขกศีรษะไม่หยุด รปภ.คนอื่นๆคุกเข่าตามเช่นกัน

เจียงชื่อโบกมือ  ลงโทษพวกคุณให้หลาบจำหน่อยแล้วกัน ตั้งแต่ตอนนี้ไป คุกเข่าจนถึงตะวันตกดิน เรื่องนี้ก็จะจบ 

หัวหน้ารปภ.ดีใจมาก

 ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ! 

ขอเพียงอภัยให้เขา คุกเข่าก็คุกเข่า ดีกว่าตกงาน แล้วโดนล่าจากบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ

หลิวจิ่งหมิงเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม  คุณหมอเจียง เชิญด้านในครับ ท่านประธานของเราทนรอพบคุณไม่ไหวแล้ว 

 ครับ 

ภายนอกเจียงชื่อดูสงบ แต่ความจริงเขาก็ทนรอไม่ไหวแล้วเช่นกัน

จะสิบปีแล้ว

ในที่สุดก็จะได้พบคุณพ่ออีกครั้ง

เดิมทีคิดว่าจากตายกันไปแล้ว ชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก วันนี้ ในที่สุดความปรารถนาที่ไม่เป็นจริงมาหลายปีก็จะเป็นจริงแล้ว

ทนรอไม่ไหว ใจร้อนดั่งไฟ

คนทั้งหมดเดินตามหลิวจิ่งหมิง และเข้าไปในโถงใหญ่โรงแรม

วันนี้ บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อเหมาทั้งโรงแรมและจัดเตรียมไว้สิบโต๊ะเต็ม ผู้บริหารระดับสูงแทบจะอยู่นี่ทั้งหมด

คนที่บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อให้ความสำคัญขนาดนี้นอกจากเจียงชื่อ ก็ไม่เคยมีมาก่อน

ต่อให้เป็นผู้จัดการอย่างหลิวจิ่งหมิง ก็ไม่เคยได้รับการปฏิบัติอย่างให้เกียรติขนาดนี้มาก่อน

คนมากมายสงสัยกันหมดว่าเจียงชื่อเป็นใครกัน เจียงห้านเฟยถึงให้ความสำคัญขนาดนี้

แม้จะได้ยินว่าฝีมือการรักษาของเขาเลิศล้ำ และระงับอาการของเหอเจี้ยนได้ แต่ใช่ว่ารักษาจนหายขาดเสียเมื่อไหร่ ต่อให้จะจัดงานเลี้ยงขอบคุณก็เร็วไปหน่อยมั้ง

ตอนที่พวกเจียงชื่อเดินเข้ามาในโถง สายตาทุกคนเพ่งมองไปที่เขา และพึมพำในใจว่าทำไมเขาถึงถูกให้ความสำคัญขนาดนี้

ในที่สุด หลิวจิ่งหมิงก็พาพวกเจียงชื่อมายังสุดทางของโถง

ที่นี่มีโต๊ะเพียงใบเดียว คนที่นั่งที่โต๊ะตัวนี้มีแต่คนระดับหัวหน้าของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ

คนที่นั่งอยู่ตรงที่ประธานก็คือประธานบริษัท–เจียงห้านเฟย!