จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 1028 ฝากเนื้อไว้กับเสือ

เมษหัวเราะ  ถ้าฆ่าได้คงไม่ต้องหาหมอมารักษาเขาแล้วครับ จากที่ผมคาดเดา เทคโนโลยีที่เป็นแกนหลักของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อหรือความลับสุดยอดยังอยู่ในมือของเจียงห้านเฟยตัวจริง ต่อให้ตัวปลอมใช้ยาควบคุมเจียงห้านเฟยตัวจริงก็ไม่อาจเอามาได้ หรือเอามาได้ก็ใช้ไม่ได้ 

 เพื่อไม่ให้บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อล้มละลาย และเพื่อปากท้องตัวเอง เจียงห้านเฟยตัวปลอมจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาชีวิตของเจียงห้านเฟยตัวจริงไว้ 

เรื่องทั้งหมดแทบจะกระจ่างหมดแล้ว

เริ่นจื่อหลันกลืนน้ำลาย พูดด้วยท่าทางหวาดกลัวเล็กน้อย  ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมเรายังอยู่ที่นี่ล่ะ ก็เท่ากับว่าโดนเจียงห้านเฟยตัวปลอมคอยจับตาดูอยู่ตลอดน่ะสิ 

เจียงชื่อยิ้ม  ฝากเนื้อไว้กับเสือก็แบบนี้แหละครับ เขาคอยจับตาเราทุกนาที พวกเราก็ได้เข้าใกล้เขา มีโอกาสเปิดโปงเขา 

เขาเว้นจังหวะไปก่อนจะพูดต่อ  และนี่ก็อธิบายได้ว่าทำไมหลิวจิ่งหมิงถึงสบายใจขนาดนั้น ไม่แยแสเลยว่าผมจะแย่งตำแหน่งของเขาไป 

 เพราะเขารู้ว่าทุกอย่างที่ผมมีในตอนนี้เป็นเพียงภาพหลอกลวง 

 ดูเหมือนยิ่งใหญ่กว่าใคร ความจริงแล้วทำเพื่อให้ผมชะล่าใจ หากผมเผยไต๋ให้เห็นแม้แต่นิดเดียว คงจะตายโดยไม่มีที่ฝัง 

เริ่นจื่อหลันอึ้ง

จริงเหรอ?

หลิวจิ่งหมิงที่ดูอ่อนโยนสุภาพ คุณธรรมสูงส่ง จะเป็นคนจิตใจแยบคายถึงเพียงนี้

 ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง 

เจียงชื่อเอ่ย  น้าเริ่น ในโลกนี้ไม่เคยมีคนที่ไร้ความปรารถนาต่ออำนาจเงินทองเลยสักนิดหรอกครับ หลิวจิ่งหมิงอายุแค่นี้แต่เป็นที่โปรดปรานของท่านประธาน กลายเป็นผู้สืบทอดบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ ยิ่งใหญ่ไร้ใครเปรียบ เวลานี้ผมปรากฏตัวและแย่งตำแหน่งของเขาไป เขากลับไม่ถือสาเลยสักนิด เดิมนี่ก็เป็นเรื่องผิดวิสัยอยู่แล้ว ความจริงถ้าวันนี้เขาโมโหอาละวาด ใส่อารมณ์ ผมกลับรู้สึกเป็นความจริงมากกว่า 

เมษเห็นด้วย  นี่ก็เป็นจุดที่ผมรู้สึกว่าหลิวจิ่งหมิงไม่ปกติ วันนี้เขาแสดงออกได้ไร้ที่ติเกินไป ไร้ที่ติอย่างกับเป็นคนในละครทีวี ปลอมมาก 

เริ่นจื่อหลันฟังที่พวกเขาพูดแล้วอึ้งงัน ตัวเองยังนึกว่าหลิวจิ่งหมิงเป็นเด็กดี แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเบื้องหลังจะมีแผนการลึกล้ำขนาดนี้

เธอส่ายหัวอย่างอ่อนใจ  แต่นายเล่นละครได้เนียนมากเลยนะ ในงานเลี้ยงปฏิบัติกับเขาอย่างกับเป็นพ่อลูกจริงๆ ไม่มีพิรุธเลยสักนิด 

เจียงชื่อยักไหล่  ถ้าไม่แสดงให้เนียนจะหาพิรุธของเขาเจอได้ไงล่ะครับ น้าเริ่น สิ่งที่ป้าต้องทำในตอนนี้คือคงความเสียใจไว้ ที่เหลือทั้งหมดปล่อยให้พวกผมจัดการก็พอ 

 เรื่องนั้นได้ น้าเริ่นของนายเป็นอาจารย์สอนการแสดงนะ แค่แกล้งเสียใจไม่ใช่ปัญหา 

ทั้งสามคนหารือกันในบ้านว่าขั้นต่อไปจะทำยังไง

เริ่นจื่อหลันถาม  แล้วทำยังไงถึงจะได้เจอเจียงห้านเฟยตัวจริงล่ะ 

เจียงชื่อพูดเรียบๆ  คำเดียวครับ–รอ 

 รอ? 

 ใช่ครับ จากข้อมูลที่เรามีในตอนนี้ พ่อตัวจริงของผมถูกยาควบคุมตัว ชีวิตแขวนไว้บนเส้นด้าย ส่วนเจียงห้านเฟยตัวปลอมปล่อยให้เขาตายไม่ได้ เพราะฉะนั้นเมื่อไหร่ที่พ่อของผมป่วยหนัก เมื่อนั้นคือเวลาที่ผมได้พบพ่อตัวจริง 

แม้จะโหดร้ายมาก แต่ก็เป็นความจริง

ตอนนี้สิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้คือรอให้เจียงห้านเฟยตัวจริงอาการกำเริบ ถึงตอนนั้น ก็เป็นนาทีพบหน้าโดยหวังพึ่งฝีมือการรักษาของเจียงชื่อ!