จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 420 อย่าเลยนะ
ฉื่อหู่นำเจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนไปหาชายร่างอ้วนเตี้ยคนหนึ่ง คนผู้นี้มีเคราที่ปาก ทั่วหน้าแดงเถือก มองแวบแรกก็รู้ว่าดื่มแอลกอฮอล์ไปมาก
คนผู้นี้ก็คือ ไอ้หนวดเซา
ฉื่อหู่พูดด้วยความเคารพนอบน้อมว่า “พี่ใหญ่ สองคนนี้บอกว่าเมื่อวานติดต่อกับคุณไว้ เป็นคนของโรงงานผลิตติงหรง ต้องการมาเจรจาธุรกิจกับคุณครับ”
ไอ้หนวดเซาไม่สนใจเจียงชื่อ ดวงตาของเขาตวัดมองไปยังติงเมิ่งเหยน
ตั้งแต่ศีรษะจดเท้า
และจากเท้าขึ้นไปที่ศีรษะ
มองแล้วก็มอง ดวงตาเปล่งประกายสว่างวาบ ตื่นเต้นเหลือคณา เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้มานานแล้ว
ได้
ต้องได้!
เขาหัวเราะฮ่าฮ่าแล้วพูดว่า “โรงงานผลิตติงหรง ติงเมิ่งเหยนเหรอ”
ติงเมิ่นเหยนค่อนข้างขนลุกกับสายตาชั่วร้ายของเขา พูดพลางหลบหลังเจียงชื่อว่า “อืม ฉันเอง เมื่อวานปู่ติงของฉันยืนยันกับคุณแล้วว่าต้องการซื้อชุดเหล็ก ไม่ทราบว่าทางคุณมีสินค้าหรือไม่”
ติงเมิ่งเหยนสงสัยจริงๆ
ที่นี่ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนสถานที่ผลิตเหล็กดีๆ ได้ มันเหมือนสถานที่ที่เอาไว้เป็นลานประลองมวยเถื่อนใต้ดินมากกว่า
ไอ้หนวดเซาพยักหน้า
“มีสินค้าสิ ต้องมีสินค้าอยู่แล้ว”
“แต่….”
สายตาของเขากวาดมองรูปร่างติงเมิ่งเหยน และหัวเราะฮิฮิ “ทำไมผมต้องขายมันให้คุณด้วยล่ะ”
ติงเมิ่งเหยนชะงักไปครู่หนึ่ง นี่หมายความว่าอะไร
เธอถามว่า “คุณคะ ก่อนหน้านี้เราตกลงกันไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เฮ้อ แค่พูดปากเปล่าเท่านั้นครับ ไม่ได้เซ็นสัญญาสักหน่อย ตอนนี้มีคนเสนอราคาสูงกว่าทางฝั่งคุณ เพราะงั้น ทำไมผมต้องขายให้คุณไม่ขายให้คนอื่นล่ะ”
ติงเมิ่งเหยนพูดไม่ออกทันที ทำธุรกิจแบบนี้มีด้วยเหรอ
แต่ดูจากท่าทางของไอ้หนวดเซา จะใช้เหตุผลอะไรกับเขาได้อีก
เธอถามว่า “แล้วต้องทำยังไงคุณถึงจะขายให้ฉัน”
ไอ้หนวดเซาอารมณ์ดี ดีดนิ้วหัวเราะฮิฮิและพูดว่า “ก็ง่ายๆ คุณสามารถทำให้ผมมีความสุขได้ ผมก็จะขายเหล็กให้คุณ ถ้าคืนนี้คุณพยายามมากพอ ทำให้ผมมีความสุขมากพอ ผมยังจะให้ส่วนลดคุณอีกด้วยนะ”
ดูหมิ่น
ดูหมิ่นอย่างเปิดเผย
ติงเมิ่งเหยนโกรธจนตัวสั่นเทา แทบอยากเข้าไปตบให้คว่ำ
แต่เธอยังอดกลั้นไว้ วันนี้เธอตั้งใจมาเซ็นสัญญาซื้อเหล็ก เพื่อจุดประสงค์นี้ ต้องพยายามควบคุมตัวเอง
เธอปฏิเสธตรงๆ “ทำไม่ได้”
“ทำไม่ได้ งั้นคุณก็ไปได้แล้ว ผมไม่ขาย”
“คุณ!!!”
เวลานี้ เจียงชื่อก้าวออกมาพูดว่า “หรือไม่ เรามาเปลี่ยนเงื่อนไขกันดีกว่า”
ไอ้หนวดเซาเหลือบมองเจียงชื่อ “เงื่อนไขอะไร”
เจียงชื่อชี้ไปยังชายผมยาวบนสังเวียน แล้วพูดเสียงเรียบว่า “ดูเหมือนว่าคนที่นี่จะชอบชกมวยตลาดมืดใช่ไหม ถ้าผมสามารถเอาชนะลูกน้องของคุณได้ คุณต้องขายเหล็กให้เรา ว่าไง”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!”
ไอ้หนวดเซาเหมือนกับว่าได้ยินเรื่องที่น่าขำที่สุด พูดอย่างดูถูกว่า “เจ้าหนู คุณรู้ไหมว่าคนที่ยืนอยู่บนเวทีเป็นใคร นั่นคือ “เบี้ยนจง” อันดับห้าของมวยเถื่อน คุณนับว่าเป็นตัวอะไร มีคุณสมบัติอะไรไปท้าเขา”
เจียงชื่อพูดเสียงเรียบว่า “อ้อ คุณกลัวเหรอ”
ความโกรธของไอ้หนวดเซาถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที “กลัว? ฮ่าฮ่า ในเมื่อคุณรนหาที่ตาย งั้นผมจะสงเคราะห์ให้ คุณอยากสู้ใช่ไหม ได้ เบี้ยนจง สั่งสอนไอ้เศษสวะนี่ให้ฉันที!”
เจียงชื่อแสยะยิ้มเล็กน้อย แล้วหมุนตัวหันเดินไปยังสังเวียน
ติงเมิ่งเหยนตามไปทันที จับเจียงชื่อไว้แล้วพูดว่า “เจียงชื่อ คุณอย่าหุนหันพลันแล่น เรื่องนี้ช่างมันไปเถอะนะได้ไหม นั่นคือผู้เชี่ยวชาญมวยเถื่อนตัวจริงนะ แม้คุณจะเก่งกาจมีฝีมือ แต่ก็ยังห่างชั้นกับคนที่เป็นมืออาชีพ อย่าเลยนะ”