จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 479 ข้าวหลามตัดสาม
ในระยะเส้นยาแดงผ่าแปด เจียงชื่อใช้ความเร็วที่เกินกว่าขีดจำกัดของคนเบี่ยงตัวออกไป หลีกพ้นการโจมตีของพิตบูลล์
จากนั้นเขาก็เอามีดสั้นออกมา ในขณะที่พิตบูลล์ตัวที่สองพุ่งเข้ามา ใช้มือหนึ่งกดมันไว้กับพื้น ใช้มีดสั้นปักลงไปที่คอของมันโดยตรง
ชั่วพริบตา หมาตาย
ตัวที่สามลอบกัดจากทางด้านหลัง แต่เหมือนข้างหลังของเจียงชื่อจะมีดวงตาอยู่ สะบัดมีดไปโดยไม่หันไปมอง ฟันพิตบูลล์ที่เข้ามาจากทางด้านหลังลงไปกองกับพื้น บนคอของมันถูกฟันเป็นแผลขนาดใหญ่
เลือดสดๆไหลนอง
หมาล้วนชอบรังแกที่อ่อนแอกว่าและกลัวที่แข็งแกร่งกว่า หลังจากที่เห็นเพื่อนของมันสองตัวต้องตายอย่างอนาถ หมาพิตบูลล์อีกสามตัวก็หมุนตัวหนีทันที ไม่กล้าจะเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว
เจียงชื่อยืนขึ้น เก็บมีดสั้นให้เข้าที่
ป้าบ ป้าบ ป้าบ เสียงปรบมือดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
เห็นเพียงผู้ชายสวมแจ็คเก็ตคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังโกดังเก็บของ พลางเดินพลางปรบมือ เหมือนกำลังชื่นชมผลงานเมื่อครู่ของเจียงชื่อ
ในเวลานี้เอง ทั่วทุกมุมต่างก็มีคนค่อยๆทยอยเดินออกมา ทั้งหมดเหมือนจะมีราวยี่สิบกว่าคนได้
ทุกคนดูแล้วไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน
แน่นอน คนดีย่อมไม่มีทางทำเรื่องลักพาตัวอย่างนี้
ผู้ชายที่สวมเสื้อแจ็คเก็ตเดินเข้ามาพูดว่า “นายฝีมือไม่เลว น่าชื่นชม เดิมทีฉันคิดจะเตรียมหมาห้าตัวเอาไว้กัดนายให้ตาย แล้วเอาเงินไป ฝีมือที่ดีของนายทำให้นายชนะมีโอกาสอยู่รอดต่อไป ”
“ฉันขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อ ‘ข้าวหลามตัดสาม’ฉันรู้สึกสนใจนายซะแล้วซิ”
“เป็นไง สนใจอยากจะมาเป็นลูกน้องฉันไหม เรียกฉัน ‘พี่สาม’สิ”
เป็นอีกคนแล้วที่อยากจะได้เจียงชื่อเป็นลูกน้อง
ก็ไม่แปลกใจ คนที่อยู่ในวงการนี้ ขอเพียงเคยเห็นฝีมือของเจียงชื่อ ไม่มีใครไม่ถูกความสามารถอันแข็งแกร่งของเขาทำเอาตกตะลึง สามารถรับลูกน้องอย่างนี้ไว้ได้ เป็นความฝันของลูกพี่ใหญ่ทุกคน
เพียงแต่ พวกเขาไหนเลยจะมีสิทธิ์เป็นพี่ใหญ่ของเทพแห่งสงครามชูร่าได้
เจียงชื่อผลักกระเป๋าเดินทางไปข้างหน้า พูดเสียงเรียบว่า “ฉันไม่ได้มาคารวะลูกพี่ ฉันมาช่วยคน ซินจื่อหมินถูกพวกแกลักพาตัวไปใช่ไหม เงินอยู่นี่ เอาคนมาให้ฉัน”
นี่เท่ากับเป็นการปฏิเสธ’น้ำใจ’ของข้าวหลามตัดสามโดยตรง
เขาไม่ค่อยพอใจ
ลูกน้องคนหนึ่งพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “นี่ ไอ้เด็กเวร ให้หน้าไม่เอาหน้า พี่สามของเราสนใจแกนับว่าเป็นบุญหัวแกแล้ว มีคนตั้งเยอะแยะอยากจะให้พี่สามรับไว้เป็นลูกน้อง เขายังไม่เอา นายมีโอกาสยังไม่รักษาไว้อีก”
“จะบอกนายให้นะ อยู่กับพี่สามของพวกเรา วันหน้าจะกินอะไรก็มีให้กิน จะดื่มอะไรก็มีให้ดื่ม เงินทองเป็นกอบเป็นกำ ผู้หญิงนับไม่ถ้วน มีชีวิตที่มีความสุขแบบไม่มีวันหมด”
ฟังแล้วก็ดูดีจริงๆ
แต่ว่า เจียงชื่อก็ไม่ได้หวั่นไหวสักนิด ไม่พูดอะไรยังคงยืนอยู่ที่เดิม มองข้าวหลามตัดสามนิ่งๆ
“เฮ้ ไอ้เวรแต่เป็นใบ้หรือไง ฉันว่านาย……”
ข้าวหลามตัดสามห้ามไม่ให้ลูกน้องพูดต่อไปอีก
เขาเหลือบไปมองกระเป๋าเดินทางในมือของเจียงชื่อ “นายเมื่อนายไม่ยอม ก็แล้วไป ฉันเองก็ไม่ชอบบังคับขืนใจใคร ทำตามที่ตกลงกันไว้ แลกเปลี่ยนกันเถอะ”
ข้ามหลามตัดสามชี้ไปที่กระเป๋าเดินทาง “ในนั้นมีเงินสดห้าล้านหรือเปล่า เปิดให้ฉันดูสิ”
เจียงชื่อกดปุ่มคลิกเดียว ก็เปิดกระเป๋าเดินทางออกมา ข้างในเผยให้เห็นธนบัตรใหม่เป็นปึกๆ เต็มไปหมดทั้งกระเป๋า ห้าล้าน มีห้าล้านจริงๆด้วย
ข้าวหลามตัดสามพยักหน้าอย่างพอใจ
เจียงชื่อปิดกระเป๋าเดินทาง “คนที่ฉันต้องการล่ะ”
ข้าวหลามตัดสามตบมือ
ทันใดนั้น ก็มีลูกน้องคนหนึ่งจับตัวคนแก่คนหนึ่งเดินออกมา เป็นซินจื่อหมินที่ถูกลักพาตัวจริงๆ สองมือของเขาถูกจับไขว้ไว้ข้างหลัง ถูกเชือกป่านมัดไว้อย่างแน่นหนา