จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 631 ชีวิตจบสิ้นแล้ว
เหยียนไคเหวินจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง?
เฉิงไห่ขมวดคิ้วเป็นปม เขาจำไม่ได้ว่ามีอะไรเกี่ยวข้องกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง อีกทั้งดูจากท่าทีของฝ่ายตรงฉันม ดูไม่เหมือนมาพูดคุยดีๆ
คงจะมีเรื่องอื่นแอบแฝง
มีความเป็นไปได้สูงว่ามาหาเรื่องเจียงชื่อ!
คิดถึงตรงนี้ ความตื่นตัวของเฉิงไห่ก็เพิ่มขึ้นสูง ถามด้วยเสียงแหบพร่า:”เจียงชื่อ？ ผมไม่รู้จักคนคนนี้ พวกคุณมาหาผิดคนแล้วรึเปล่า?”
“ไม่รู้จัก?”
เหยียนไคเหวินเป็นคนที่ฉลาดมาก มองแค่ปราดเดียวก็รู้ว่าเฉิงไห่กำลังโกหก
เพราะถึงอย่างไรเฉิงไห่ก็เป็นคนซื่อสัตย์ ไม่ใช่คนโกหกหน้าตาย เมื่อไหร่ที่พูดโกหกก็จะเผยพิรุธออกมา ยากที่จะไม่ให้ถูกจับได้
เหยียนไคเหวินหัวเราะ
“ผู้จัดการเฉิง เจียงชื่อเป็นแค่พนักงานในบริษัทของพวกคุณเท่านั้น ทำไมต้องปกป้องเขาขนาดนี้?”
“บอกข้อมูลของเขามาให้ผม เรื่องที่เหลือก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ”
“บริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง ก็ไม่อยากมีปัญหากับบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง”
เฉิงไห่พูดด้วยความโมโห:”ผมบอกว่าไม่รู้จักก็ไม่รู้จักสิ พวกคุณถอยออกไป!”
มองดูเฉิงไห่ที่กำลังจะเดินจากไป เหยียนไคเหวินผายมือ ชายฉกรรจ์สี่ห้าคนล้อมเขาเอาไว้ ไม่ให้โอกาสเขาในการหนี
“พวกคุณ……”
เฉิงไห่หยิบโทรศัพท์ออกมาอยากจะแจ้งความ ถูกชายฉกรรจ์คนหนึ่งใช้มือตบทิ้ง
“พวกแกคิดอยากจะฆ่าคนหรือไง?”
เหยียนไคเหวินยักไหล่ “ผู้จัดการเฉิง คุณบอกข้อมูลของเจียงชื่อให้นิดนึงสิ มีอะไรยากกัน? ขอแค่คุณพูด พวกเราสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณต้องลำบาก”
ยิ่งเป็นแบบนี้ เฉิงไห่ก็ยิ่งพูดไม่ได้
“ฝันไปเถอะ!”
เฉิงไห่ป่วยอยู่แล้ว ตอนนี้โมโหเลือดขึ้นหน้าอีก ทำให้รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทันที เริ่มไออย่งหนัก
เขาไอหนักมาก มีเลือดสีแดงสดกระเด็นออกมาจากคอ
ชายฉกรรจ์ยืนล้อมเอาไว้ ไม่มีทีท่าจะช่วยเหลือแต่อย่างใด
เหยียนไคเหวินเดินเข้าไปหาแล้วพูด:”ผู้จัดการเฉิง ดูเหมือนคุณจะป่วยหนักมาก? อย่าฝืนเลย บอกข้อมูลเจียงชื่อกับพวกเรา พวกเราส่งคุณไปโรงพยาบาลได้ ว่ายังไงห๊ะ?”
“ฝัน ฝันไปเถอะ!”
เฉิงไห่ไอหนักขึ้นเรื่อยๆ ใช้มือที่สั่นเทาหยิบขวดยาออกมาจากเสื้อ กำลังจะกิน กลับถูกเหยียนไคเหวินปัดทิ้ง
ยา ตกลงบนพื้น
เฉิงไห่ร้อนใจขึ้นมาแล้ว นั่นคือยาช่วยชีวิตของเขา!
เขาไอโดยมีเลือดปะปนออกมา พร้อมกับย่อตัวลงเก็บยา สุดท้ายด้วยความไม่ระมัดระวังจึงล้มลงบนพื้น ตะเกียกตะกายพยายามคลานไปคว้ายา
“ชิๆๆ ไอ้แก่ แกมันโง่จริงๆ”
เหยียนไคเหวินเดินไปสองก้าว เตะขวดยา ไม่ให้เฉิงไห่เอื้อมหยิบได้
“แกยังเอาตัวไม่รอด แล้วจะสนใจเจียงชื่ออีกทำไม?”
“บอกข้อมูลเจียงชื่อกับฉัน ฉันจะส่งแกไปโรงพยาบาล”
“ไม่อย่างนั้น ฉันว่าคืนนี้แกไม่รอดแน่”
เฉิงไห่ไออย่างหนัก พยายามเค้นคำพูดออกมา:”ต่อให้ต้องตาย ฉันก็ไม่มีวันหักหลังคุณชายใหญ่!”
คุณชายใหญ่?
เหยียนไคเหวินได้ข้อมูลที่อาจจะเป็นประโยชน์
เหยียนไคเหวินและพวกชายฉกรรจ์มองดูเฉิงไห่ ตะเกียกตะกายไปหยิบขวดยา อย่างช้าๆ ค่อยๆคลานไป
มีคนหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายวิดีโอ
พวกเขาเหมือนกำลังดูละคร ดูเฉิงไห่ตะเกียกตะกายเป็นครั้งสุดท้าย
ลมยามค่ำคืน พัดมาด้วยความหนาวเหน็บ
หลังจากตะเกียกตะกายไปประมาณสี่ถึงห้านาที เฉิงไห่แน่นิ่ง ริมฝีปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดที่ไอออกมา เปื้อนไปทั่วพื้น
“นี่ ไอ้แก่ อย่าแกล้งตายนะโว้ย”
เหยียนไคเหวินเอาเท้าเตะตัวเฉิงไห่ “แกแกล้งตายก็ไม่มีประโยชน์ ตั้งแต่ต้นจนจบพวกฉันไม่ได้แตะต้องแกเลย ต่อให้แกตาย ก็ไม่ใช่ฝีมือของพวกฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกฉัน”