จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 705 ทรัพย์สินทั้งหมดช่วยชีวิต
ความตายไม่ได้น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือขั้นตอนรอความตาย
วิลล่าชานเมือง
ผู้ชายสองคนนั่งตรงข้ามกันอยู่บนโซฟา ไม่พูดอะไร สายตามองพื้นอย่างเงียบๆ สายตาเต็มไปด้วยความอึดอัดเจียนตาย
ด้านซ้ายคือจูหยุนเฉียง ด้านขวาคือเหยียนไคเหวิน
ผ่านไปหกวันแล้ว พรุ่งนี้จะเป็นวัน “ลงโทษ” ที่เจียงชื่อบอก
พวกเขาไม่รู้ว่ามีอะไรรออยู่ที่ด้านหน้า แต่สิ่งที่แน่นอนคือพวกจะมีแต่ทางตันเท่านั้น
ลองมาหลายวิธีแล้ว แล้วก็ไม่รอดเลย
จ้างวานฆ่า กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ อาฆาตแค้น ยอมรับความพ่ายแพ้ วิธีการทั้งหมดทั้งมวลที่พวกเขาคิดได้ ไม่มีวิธีไหนที่ได้ผลเพียงพอเลยสักอย่าง
สิ่งที่รอพวกเขาอยู่คือ เหลือเพียงแค่ช่วงเวลาที่โหดร้าย
“ไอ้บ้าเอ๊ย!”
จูหยุนเฉียงลุกยืนขึ้น เตะโต๊ะน้ำชาออกไปแล้วก็ชนกับขาของเหยียนไคเหวินอย่างแรง
“ไอ๊หยา!” เหยียนไคเหวินกอดขาตัวเอง “แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไง? มีปัญญาก็ไปจัดการกับเจียงชื่อสิ จะมาลงกับฉันทำไม?”
“หึ แกกล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ?”
“เป็นอะไรไป? ยังไงพรุ่งนี้พวกเราก็จะจบสิ้นแล้ว ใช้น้ำเสียงแบบนี้มีเหตุผลหรือ?”
“แกมันโง่” จูหยุนเฉียงก้าวเข้าไปหาอีกฝ่าย ดึงผมของเหยียนไคเหวินขึ้นมา “ถ้าไม่ใช่แกที่โง่ไปทำร้ายเจียงชื่อ ฉันจะไปท้าทายความตายมาที่ตัวไหม?”
เหยียนไคเหวินก็ไม่ยอมแพ้
เขาดึงผมของจูหยุนเฉียงไว้เหมือนกัน “นายยังมีหน้ามาด่าฉันอีกเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะแกเลวระยำเห็นผู้หญิงแล้วอยู่ไม่สุข อยากได้หยางจุนหรู ฉันจะถูกลากลงมาเกี่ยวข้องด้วยหรือไง?”
เมื่อความตายอยู่ตรงหน้า พวกเขาก็สูญเสียศักดิ์ศรีทั้งหมดไป โยนความผิดให้กันและกัน ต่อยตีกัน
ผู้ชายสองคนต่อยตีกันกลิ้งไปมาบนพื้น
เหยียนไคเหวินเดิมทีที่บาดเจ็บทั้งร่างกาย หลังจากถูกทุบตีอาการบาดเจ็บก็หนักขึ้น จูหยุนเฉียงโดยปกติร่างกายอ่อนแออยู่แล้ว ถูกต่อยตีจนเจ็บหนัก
สิบนาทีต่อมา ทั้งคู่ก็นอนหอบอยู่บนพื้น
ยังมีชีวิต
แต่ ยังใช้ชีวิตอยู่ได้ไม่ดีพอ
หลังจากได้ระบายอารมณ์กันไปหนึ่งยก เหยียนไคเหวินก็มองขึ้นไปบนฝ้าเพดานแล้วพูดว่า “ไม่ได้ พวกเราไม่สามารถรอความตายแบบนี้ได้ ยังต้องคิดหาวิธี”
จูหยุนเฉียงหัวเราะเยาะ “แกพอสักทีเถอะ ยังจะคิดวิธีอะไรอีก? ขนาดรังไวเปอร์ กับไอ้ชีก็ถูกเจียงชื่อกำจัดไปหมดแล้ว ยังมีใครที่สามารถจัดการกับเจียงชื่อได้อีก?”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราต้องลองดู”
“ลองยังไง?”
“เมื่อมีรางวัลก็ย่อมมีผู้กล้า” เหยียนไคเหวินหันไปมองทางจูหยุนเฉียง “แก เอาทรัพย์สินทั้งหมดออกมา ฉันจะช่วยแกประกาศ แค่พูดว่า ใครจะรักษาชื่อชีวิตของพวกเราสองคนไว้ได้ เงินทั้งหมดของแกก็จะยกให้เขาไป”
“อะไร? แกบ้าไปแล้วเหรอ? เอาเงินออกมาทั้งหมด ฉันยังจะมีชีวิตอยู่ยังไง!”
“จะตายอยู่แล้ว ยังจะเอาเงินก้อนนั้นไปทำบ้าอะไรอีก?”
ไตร่ตรองอยู่นาน
จูหยุนเฉียงลุกขึ้น “ได้ แค่ขอให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อ เงินฉันไม่ต้องการแล้ว แกรีบประกาศออกไปเถอะ”
“อืม”
เหยียนไคเหวินลุกขึ้นและประกาศออกไปทันที บอกคนในเต้าเอ๋อร์ เพียงแค่รักษาชีวิตของพวกเขาไว้ เงินของจูหยุนเฉียงก็จะมอบให้คนที่ทำได้
เชื่อเถอะว่ายังมีคนที่ยอมเสี่ยงเพื่อเงิน
ประกาศออกไปยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รถตู้สีขาวสองคันก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตู และก็มีกลุ่มคนหัวล้านกลุ่มใหญ่เดินลงมา
“ผู้ช่วยมาแล้วเหรอ?”
จูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินวิ่งออกไปข้างนอกด้วยความตื่นเต้น
พวกเขารู้จักคนที่มา ไม่ใช่ผู้ช่วย แต่เป็นหัวล้านหลงลูกน้องของเจียงชื่อ
“พวกแกมาทำอะไร? ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกแก ออกไป ไสหัวไป ”