จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 764 ถูกรางวัลใหญ่ร้อยครั้งติดต่อกัน!

‘บ้าจริง มันปลอมเกินไปแล้ว แสดงยังไม่ขนาดนี้?’

‘ถ้ามีคนมีหยกสีเขียวจักรพรรดิ์และหยกเขียวมรกตแบบนี้ งั้นพวกเขาไม่ต้องทำอะไรก็เป็นคนรวยที่สุดในโลกได้อย่างสบายๆ ละดิ?’

‘ไม่ดูแล้ว มันปลอมเกินไป’

แม้ว่าหลายคนจะบอกว่าไม่ดูแล้ว แต่จำนวนคนในห้องถ่ายทอดสดไม่เห็นลดเลย

กลับเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ

จำนวนผู้ชมเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันเป็นมากกว่าสองล้านคน และเป็นความนิยมอย่างตกใจ

‘เครื่องบิน’ บินติดต่อกันเป็นลำๆ และ ‘จรวด’ จำนวนมากยังคงทะยานขึ้น

เมื่อเทียบกับความเดือดในห้องถ่ายทอดสด เจ้านายเถียนที่เลือดเย็น เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะผ่าได้หยกคุณภาพสูง 3 ก้อนติดต่อกันได้

เขาเคยหัวเราะเยาะวิสัยทัศน์ของ เจียงชื่อใช้การไม่ได้ ตอนนี้เขารู้สึกเสียฟอร์มอย่างมากเลือดเย็นไปหมด

“เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อว่าจะสามารถผ่าหยกสีเขียวจักรพรรดิ์ได้อีก”

“ก้อนที่สามเพราะโชคช่วย”

“มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ”

ต่อมาหินหยาบทีละก้อนทีละก้อนก็ได้ทำการผ่าออก อย่างที่ว่า ช่วงหลังๆ หยกสีเขียวจักรพรรดิ์มีน้อยลง แต่ละก้อนนั้นเป็นสินค้าคุณภาพสูงๆ ทั้งนั้น นี่ไม่ผิดแน่นอน

มูลค่าต่ำสุด ก็อยู่ที่ห้าแสนหกหมื่น

ทุกครั้งที่หินหยาบถูกผ่า หัวใจของเจ้านายเถียนก็เหมือนถูกผ่าไปด้วยเช่นกัน หัวใจของเขาเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า

ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงในการผ่าหินหยาบทั้งหมด 100 ก้อน ช่างผ่าหินถอนหายใจ วันนี้เป็นงานที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เขาเคยทำ

หลังจากเสร็จสิ้นออเดอร์ของวันนี้ หลังจากนี้ไม่ว่าจะผ่าหินหยาบอะไร คาดว่าเขาจะไม่ถูกใจกว่านี้อย่างแน่นอน

หินหยาบ 100 ก้อน แต่ละก้อนเป็นหินหยาบที่มีคุณภาพที่สูงหมด

ด้วยเฉพาะ มีหยกสีเขียวจักรพรรดิ์และหยกเขียวมรกต ที่ผสมอยู่อีกด้วย

ฉีเจิ้นมองด้วยความเดือดพล่านที่ไม่อาจต้านทานได้ “คนมานี้เร็ว คำนวณเร็วเข้า!”

ทันใดนั้นก็ให้พนักงานของตนคำนวณหินหยก โดยตามการตลาดแล้ว มูลค่าสุดท้ายคือ 132 ล้าน!

นั้นก็แปลว่า หากหินหยาบ 100 ก้อนนี้ถูกวางขายในตลาด จะต้องใช้เงิน 132 ล้านถึงจะซื้อกลับได้

นี่เป็นเพียงแค่ราคาในตลาด

หลังจากทำการแปรรูป ราคาจะเพิ่มขึ้นเจ็ดแปดเท่าหรือมากกว่านั้นเลยทีเดียว

ด้วยต้นทุน 100 ล้าน สุดท้ายขายได้มากกว่า 1 พันล้านขึ้นไป นี้จะทำเงินได้เท่าไหร่เนี่ย?

ทำเงินได้เป็นปึกๆ !

ห้องถ่ายทอดสดคนเยอะจนจะระเบิดแล้ว ความคิดเห็นออกมาอย่างดูไม่ทัน ทำให้ทั้งจอภาพเต็มไปด้วยความคิดเห็นไปหมด เห็นเพียงคนแสดงความคิดเห็น

เจ้านายเถียนอยู่ตรงหน้าจอ เขาได้นั่งลงกับพื้นเลยทีเดียว ดวงตาที่เหม่อลอย สุขภาพจิตแย่ลง

เขาคิดว่าเขาทำเงินได้

ปรากฏว่าหลังจากที่ผ่ามันออกมา เขาเสียโอกาสในการทำเงิน 32 ล้านในวันเดียว!

นี่เป็นจำนวนเงินมหาศาลเลยทีเดียว

ในตอนเช้า เจ้านายเถียนยังหัวเราะเยาะเย้ยกับวิสัยทัศน์ของเจียงชื่อ โดยบอกว่าเขาโง่แต่ตอนนี้? เขาไม่กล้าพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เจ้านายเถียนกดรับโทรศัพท์

“ฮัลโหล?”

“ฮัลโหลหาแม่นายเหรอ! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”เสียงตะโกนด้วยความโกรธเคืองจากปลายสายของเหวยซือ

“ฉัน ฉันไม่รู้”

“นายจะไม่รู้ได้ยังไงห้ะ”

“เจียงชื่อใช้เวลาสามชั่วโมงในการคัดเลือกหินหยาบ นี่เป็นผลจากการคัดเลือกของเขา บอกได้แค่ว่า เจียงชื่อนั้นเทพจริงๆ ”

ทั้งสองฝ่ายไม่มีอะไรจะพูดคุยต่อ

ใช่ เจียงชื่อนั้นเทพเกินไปแล้ว เทพจนดูเหมือนกับว่าทั้งหมดนั้นเป็นของปลอมหมด

ซื้อหินหยาบ 100 ก้อนในราคา 100 ล้าน ซึ่งในสายตาของทุกคนเป็นการขาดทุนเปล่าๆ แต่กลับกลายเป็นกำไรของ เจียงชื่อไม่รู้จะเอาอะไรมาพูดจริงๆ

หอประชุมใหญ่.

ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจ รู้สึกกระสับกระส่าย ไม่รู้ว่าจะสงบลงได้อย่างไร

สงบลง?

ฮ่าฮ่า ถูกรางวัล 100 รางวัลติดต่อกันแบบนี้ สงบได้ก็บ้าสิ

หยวนหยาเหว่ยมองดูหินหยาบแต่ละก้อนที่ผ่าออกมา ตกใจจนพูดไม่ออก แม้จะให้โอกาสเขาเดาเป็นหมื่นๆ ครั้ง ก็เดาไม่ถึงว่าตอนจบจะเป็นแบบนี้

มันเป็นไปไม่ได้

เขาได้ร่วมมือวางแผนกับเหวยซือไว้ ให้ เจียงชื่อถูกเล่นงานตามแผน

แต่สุดท้ายเจียงชื่อไม่ถูกเล่นงานตามแผน และยังได้เอาคืนด้วยซ้ำ ทำให้หยวนหยาเหว่ยนั้นตามไม่ทัน

ใครเก่งใครอ่อนนั้น เห็นได้อย่างชัด

ตามความจริงแล้ว อย่าพูดถึงว่าวางแผนไว้เลย แม้ว่าจะไม่วางแผน มันก็เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่คนปกติจะเลือกหินหยาบคุณภาพสูงๆ 100 ก้อนมาได้

มีเพียงหนึ่งคำที่จะบรรยายเจียงชื่อได้：เทพ!

ในเวลาเดียวกัน หยวนหยาเหว่ยตระหนักอย่างลึกซึ้งว่า หลังจากเหตุการณ์นี้ เจียงชื่อจะมีเสถียรภาพมากขึ้นในตำแหน่งผู้จัดการของฝ่ายจัดซื้อ และไม่มีใครที่จะเอาเขาลงได้

ไม่ใช่แค่ หยวนหยาเหว่ยคนเดียว คนอื่นๆ ก็คิดแบบนี้เช่นกัน

มีความสามารถระดับขั้นเทพขนาดนี้ ไม่ยอมไม่ได้แล้ว

“อะหืม อะหืม” เจียงชื่อไอเล็กน้อย และจงใจมองไปทางหยวนหยาเหว่ย “ผู้จัดการหยวน นายจำที่เราคุยกันในก่อนหน้านี้ไหม”

“คุย? คุยกันอะไร?” หัวสมองของ หยวนหยาเหว่ยนั้นถูกกระทบใหญ่ทำให้มึนงงไม่รู้เรื่องอะไรเลย จะจำสิ่งที่พูดก่อนหน้านี้ได้ที่ไหนล่ะ?

เจียงชื่อก็บอกให้เขา

“ก็เกี่ยวกับกินมาม่ายืนด้วยมือไงล่ะ”

“เอ่อ เรื่องนี้เหรอ…”

ใบหน้าของหยวนหยาเหว่ยจืดซีด เสียหน้าไปหมดเลยจริงๆ ไม่เพียงแต่บีบ เจียงชื่อออกไม่สำเร็จ แถมยังทำสิ่งที่น่าละอายใจต่อหน้าผู้คนมากมาย ในวันข้างหน้าจะควบคุมลูกน้องได้อย่างไร?

“ผู้จัดการเจียง ดูสิ ที่นี่ไม่มีมาม่าด้วย…”

“มี ฉันเอามา” หลินชิงหยู่หยิบถุงมาม่ารสผักกาดดองออกจากกระเป๋า “เพราะฉันกลัวหิวระหว่างทาง ฉันมักจะพกไว้ในกระเป๋าค่ะ”

เจียงชื่อรับมาม่าด้วยความพึงพอใจ และยื่นให้หยวนหยาเหว่ย”ผู้จัดการหยวน โปรดเริ่มการแสดงของนายเลย”