จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 922 หน้าด้านจนหาที่เปรียบไม่ได้

ถ้าจะทำร้ายคนอื่น ก็ต้องเตรียมใจให้พร้อมที่จะโดนคนอื่นทำร้าย ไม่มีใครในโลกเกิดมาเพื่อโดนทำร้ายฝ่ายเดียว

ติงหงเหย้าเงียบไป

เขาไม่อยากจัดการเจียงชื่อหรือ?

ไม่มีทาง

ตั้งแต่ติงหงเหย้าได้รับการปล่อยตัวจากคุก เขาเคยคิดหลายวิธีที่จะจัดการกับเจียงชื่อแล้ว แต่ทุกครั้งที่เขาจะลงมือ มันเหมือนมีพลังบางอย่างที่คอยปกป้องเจียงชื่อ

และทุกครั้ง ติงหงเหย้าก็จะพ่ายแพ้อย่างราบคาบ

หากเป็นแบบนี้ต่อไป เขาอาจจะไม่สามารถรักษาตำแหน่งเจ้าบ้านได้ ประเด็นคือ ต่อให้เขาอยากต่อกรด้วยมากแค่ไหน แต่กำลังของเขาก็ไม่เคยพออยู่ดี

เจียงชื่อเป็นเหมือนสัตว์ประหลาด มีพลังมากจนทำให้เขาต้องรู้สึกสิ้นหวัง

ในขณะนี้ ข่งเหลียนเซิ่งที่ยังไม่รู้ฟ้าก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มแล้วถามติงจื่อยวี่ว่า  คุณติง คุณก็เห็นแล้วว่าภารกิจของเราเสร็จแล้ว ตอนนี้คุณควรชำระเงินตามสัญญาแล้วนะ? 

ติงจื่อยวี่โกรธจนท่อปอดแทบระเบิด

เธอเคยเห็นคนหน้าด้าน แต่ไม่เคยเห็นใครที่หน้าด้านขนาดนี้มาก่อน

จากนั้นมองไปที่ข่งเหลียนเซิ่งแล้วพูดว่า  คุณกล้าดียังไงถึงมาขอเงินจากฉัน? คุณจัดการกับเรื่องนี้ยังไง คุณไม่รู้ตัวเหรอ? ฉันให้คุณไปหาเจียงชื่อตัวปลอม ให้คุณทำลายชื่อเสียงของเจียงชื่อ แล้วให้เขากับหยวนไท่กัดกันเอง 

 แต่สุดท้ายล่ะ? 

 งี่เง่าจริงๆ พาเจียงชื่อตัวจริงมายังไม่รู้ตัวอีก! เอาซะฉันขายหน้าไปหมด 

 ไม่ได้ดูโชว์ตลกของเจียงชื่อก็แล้วไป แต่ฉันยังต้องมาเป็นตัวตลกแทน ปล่อยให้เจียงชื่อได้ใจไปสองชั่วโมงเต็มๆ ส่วนพวกเราได้แต่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ เหมือนตัวตลก 

 ฉันไม่คิดบัญชีกับแกก็ดีแค่ไหนแล้ว แกยังมีหน้ามาขอเงินฉันอีก? 

 ฉันมีแค่คำเดียวจะให้……ไสหัวไปให้พ้น!!! 

ข่งเหลียนเซิ่งไม่พอใจทันที  อ้าว ไหนพูดงี้ล่ะ? จะยังไงก็ช่าง แต่ผมหาคนมาให้คุณแล้วไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างก็เซ็นสัญญาตามคำขอของคุณไปแล้วด้วย ถึงแม้จะเป็นสัญญาระยะสั้น แต่นั่นก็เป็นสัญญานะ ตามเหตุผลแล้ว คุณต้องจ่ายเงินมาให้ผม แต่ถ้าคุณคิดว่าผมทำงานไม่ดี ได้ ไม่เป็นไร ผมไม่รับเงิน 10 ล้าน แต่ผมขอแค่ 8 ล้านก็พอ 

ยังคิดจะเอาเงิน 8 ล้าน?

ติงจื่อยวี่มองไปที่ข่งเหลียนเซิ่งอย่างเหลืออด  คุณฝันอยู่เหรอ? จะเอา 8 ล้าน? แค่ 8 ร้อยฉันก็ไม่ให้หรอก! 

ทั้งสองยิ่งพูดยิ่งไม่เข้าหู

ข่งเหลียนเซิ่งโกรธขึ้นมาทันทีและกระชากคอเสื้อของติงจื่อยวี่มา  อย่าคิดว่ากูไม่กล้าทำอะไรมึงนะ ถ้ามึงไม่ยอมจ่าย กูจะเรียกพรรคพวกมาเล่นกับมึง ให้มึงรู้สักบ้างว่าสังคมที่โหดร้ายนั้นคืออะไร! 

ติงจื่อยวี่ถึงกับน้ำตาตกใน

ไอ้หมอนี่จะรังแกคนเกินไปไหม

ในขณะนี้ ติงหงเหย้าก็เดินเข้ามาแล้วเอื้อมมือไปวางไว้บนแขนของข่งเหลียนเซิ่ง จากนั้นเขาใช้แรงบีบจนเสียงดังกรอกแกรก ข่งเหลียนเซิ่งรู้สึกว่าแขนของเขาแทบจะหักแล้ว

ทันใดนั้น เขาก็ปล่อยมือ

 โอ๊ย เจ็บๆ เจ็บฉิบหาย…… 

 ปล่อยมือกูนะ! 

ติงหงเหย้าพูดขึ้นอย่างเย็นชา  คุณทำให้ผมโกรธไปแล้ว ฉะนั้น แขนของคุณก็คือค่าชดใช้! 

ในขณะที่พูดอยู่ เขาก็ทุบลงไปอย่างรุนแรงด้วยมืออีกข้างของเขา ทำให้กระดูกแขนของข่งเหลียนเซิ่งแตกหักทันที ข่งเหลียนเซิ่งจึงกรีดร้องออกมาราวกับหมูที่กำลังจะถูกเชือด

 ขึ้นรถ 

จากนั้นติงหงเหย้าก็พาติงจื่อยวี่ขึ้นรถ เขาเหยียบคันเร่ง และทั้งสองก็ออกจากที่เกิดเหตุโดยไม่สนใจใยดีข่งเหลียนเซิ่งเลย

ติงหงเหย้าพูดอีกครั้ง  จื่อยวี่ เธอเป็นผู้หญิงนะ วันหลังอย่าไปคลุกคลีกับคนแบบนี้แล้ว 

ติงจื่อยวี่กัดฟันพูด  ถ้าไม่คลุกคลีกับคนแบบนี้ แล้วหนูจะจัดการเจียงชื่อยังไงล่ะ? จะยังไงก็ช่าง ทุกอย่างเป็นความผิดของเจียงชื่อคนเดียว! 

ติงหงเหย้าหรี่ตาแล้วมองไปข้างหน้า

เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ยังมีใครจะต่อกรกับเจียงชื่อได้อีก?