จอมนักรบอหังการ - บทที่ 137 การต่อสู้ครั้งนี้ สุดยอดอย่างมาก
จอมนักรบอหังการ บทที่ 137 การต่อสู้ครั้งนี้ สุดยอดอย่างมาก!
เย่อู๋เทียนลูบหัวของซูชิงหลวนด้วยรอยยิ้ม และพูด : “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
สายตาที่ซูชิงหลวนมองมาทางเย่อู๋เทียน เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ดวงตาที่เรียวยาวของเธอ มีน้ำตาเอ่อล้นออกมา และพูดด้วยความสะอึ้นว่า : “อะบะอะบะ……”
เย่อู๋เทียนมองซูชิงหลวนขึ้นๆลงๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูด : “เธอได้รับบาดเจ็บ?”
ซูชิงหลวนเอาถุงที่ใส่ยาชำระล้างใส่เข้าไปในกระเป๋าเสื้อ ยกมือขึ้นแล้วสื่อสารกับเย่อู๋เทียน : “อะบะอะบะอะบะ…..”
ความหมายคร่าวๆก็คือ เธอพบเจอคนของตระกูลหานที่สนามบิน เพื่อปกป้องเฉิงโม่หนง เลยได้รับบาดเจ็บภายใน เพียงแต่โชคยังดี พบเจอคนสูงส่งคนหนึ่ง อ้างว่าเป็นลูกศิษย์ของคุณ หลังจากนั้นอีกฝ่ายยังให้เม็ดยาแก่เธอบางส่วน หลังจากกินเสร็จดีขึ้นเยอะ
หลังจากเย่อู๋เทียนเข้าใจแล้ว นึกถึงเรื่องที่หานหยุนเซียวเคยพูดถึงในเมื่อกี้อย่างรวดเร็ว หานหยุนเฟยพี่ชายของหานหยุนเฉ่า อยู่ที่สนามบินถูกคนต่อยหนึ่งหมัดจนบินออกไป…..
พร้อมกันนั้น เย่อู๋เทียนมองไปทางเฉียนเป่ยเฉินหนึ่งที ยิ้มและพูด : “ทำได้ไม่เลว เพียงแต่ในอนาคตถ้าหากพบเจอเรื่องที่คล้ายกันแบบนี้ ลงมือไม่ต้องมีความปรานี เอาให้ตายไปเลย อาจารย์จะช่วยนายเอง”
เฉียนเป่ยเฉินเกาหลังหัว พูดอย่างอายๆ : “เฉินเอ๋อร์ก็แค่กลัวว่าจะสร้างปัญหาให้อาจารย์ เลยลงมืออย่างปรานี”
ในเวลานี้ เฉิงโม่หนงที่เอาแต่มองเย่อู๋เทียนตลอดไม่พูดแม้แต่คำเดียว เดินเข้ามา กดขี่ความตกใจภายในใจเอาไว้ มองเฉียนเป่ยเฉินที่อยู่ด้านข้าง ถามเย่อู๋เทียนหนึ่งประโยค : “คนคนนี้ เป็นลูกศิษย์ของนายจริงๆ?”
เย่อู๋เทียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์รัก”
เฉิงโม่หนงสูดลมหายใจเย็นหนึ่งที และพูด : “หานหยุนเฟยถูกเขาโจมตีจนได้รับบาดเจ็บ ตระกูลหานไม่มีทางหยุดอย่างแน่นอน!”
เย่อู๋เทียนหัวเราะแต่ไม่พูดอะไร
เฉิงโม่หนงเห็นท่าทางของเย่อู๋เทียนในตอนนี้ อารมณ์กลายเป็นสับสนขึ้นมา
เย่อู๋เทียนในตอนนี้ ตกลงเกิดอะไรขึ้น?
คาดไม่ถึงว่าจะฝึกสอนเฉียนเป่ยเฉินลูกศิษย์ที่เหมือนกับสัตว์ประหลาดคนหนึ่งออกมา นอกจากนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เห็นตระกูลหานอยู่ในสายตา!
นี่…..
หรือว่าหลายปีที่ผ่านมา เขาพบเจอเรื่องไม่คาดฝันอะไร?
หานหยุนเซียวพุ่งเข้ามาอีกครั้ง มองไปทางเฉิงโม่หนง จากนั้นมองไปทางเฉียนเป่ยเฉิน และจากนั้นมองไปทางซูชิงหลวน และสุดท้ายค่อยมองไปทางเย่อู๋เทียน ชั่วขณะหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา
หานเฟิงอี้เพิ่งโทรศัพท์หาเขาเมื่อกี้ บอกว่าหานหยุนเฟยถูกคนอื่นทุบตีที่สนามบิน นอกจากนี้เมื่อวานหานหยุนเฉ่าก็ถูกคนอื่นทุบตีจนพิการที่เจียงไห่ ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับเย่อู๋เทียน
ท้ายที่สุด ตามที่หานเฟิงอี้พูด คนที่ต่อยหนึ่งหมัดจนหานหยุนเฟยบินออกไปที่สนามบิน เป็นคนที่เรียกเฉิงโม่หนงว่าอาจารย์อา
ชายที่อยู่ตรงหน้าที่มองดูแล้วเหมือนมีอาการป่วย เรียกเฉิงโม่หนงว่าอาจารย์อาไม่ใช่เหรอ?
นอกจากนี้ ผู้ชายคนนี้คาดไม่ถึงว่าจะเรียกเย่อู๋เทียนว่าอาจารย์!
เย่อู๋เทียนเจ้าหมอนี่ เพียงแค่เคยฝึกฝนที่กรมทหารไม่กี่ปีเท่านั้น เมื่อเจ็ดปีก่อน เขาถูกสิบสองเทพแห่งวิหารแห่งเทพเจ้าจับตัวไป และถูกนำตัวไปยังโรงดัดสันดานในส่วนลึกของเทือกเขาหิมาลัย!
สถานที่แห่งนั้น หานหยุนเซียวเคยได้ยินมาก่อน ถ้าหากถูกขังอยู่ที่นั่นเจ็ดปี เชื่อว่าต่อให้บนตัวของเย่อู๋เทียนมีศิลปะการต่อสู้แบบผิวเผินเล็กน้อย คนทั้งคนก็ไม่สามารถต้านทานพิษความเย็นนั้นได้ ถูกฆ่าโดยตรง
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า…..
เย่อู่เทียนไม่เพียงไม่ถูกฆ่า ออร่าของคนทั้งคน ดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างมาก
ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้น?
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อกี้คนใบ้คนนี้ที่กินยาชำระล้างเหมือนกับอาหารว่าง อยู่ต่อหน้าเย่อู๋เทียน เหมือนสัตว์เลี้ยงที่เห็นเจ้าของคนหนึ่ง ก็ตื่นเต้นจนเหลือแค่กระโดดโลดเต้นแล้ว!
อีกอย่างหนึ่ง คนใบ้คนนี้ ตกลงเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?
ในเวลานี้ สภาพจิตใจของหานหยุนเซียว ไม่สามารถสงบได้เป็นเวลานาน มีคำถามมากมายเต็มไปหมด วนอยู่ในหัว ไม่สลายหายไป นอกจากนี้ยิ่งไม่รู้ว่าควรถามจากตรงไหนก่อน!
สายตาของเฉิงโม่หนงหยุดอยู่บนใบหน้าของหานหยุนเซียวแล้ว ชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกของความตึงเครียดที่อธิบายไม่ได้ปรากฏขึ้น เธอรู้จักหานหยุนเซียวคนคนนี้ เป็นทายาทสายตรงของตระกูลหาน
นอกจากนี้มีคำร่ำลือว่า ความแข็งแกร่งของหานหยุนเซียว ดูเหมือนว่าใกล้เคียงกับหานจิ่วฉอง ถึงแม้สามปีก่อนจะพ่ายแพ้ให้กับหานจิ่วฉอง แต่ต้องรู้ว่า หานหยุนเซียวอายุยี่สิบห้าปีเท่านั้น!
ตอนนี้ หานหยุนเซียวเป็นแกนนำของตี้ตูตระกูลหาน!
ทำไมเขาถึงปรากฏตัวที่นี่?
อ้อ ใช่ เขาเป็นนักกฎหมายของหานซื่อ กรุ๊ป มาเจียงไห่ในครั้งนี้ จะต้องมาช่วยหานเฟิงอี้กินเทียนจวิน กรุ๊ปอย่างแน่นอน
และช่วงเวลาที่หานหยุนเซียวและเฉิงโม่หนงต่างเต็มไปด้วยความสงสัย เย่อู๋เทียนเปิดปากพูดอย่างไม่แยแส : “ในเมื่อมาถึงแล้ว อย่างนั้นก็ไปด้วยกันแล้วกัน ใช่แล้วหยุนเซียว ตอนนี้นายมีฐานะเป็นนักกฎหมายของหานซื่อ กรุ๊ป ในมือถือหุ้นของหานซื่อ กรุ๊ปเท่าไหร่?”
หานหยุนเซียวพูดด้วยความตะลึง : “คุณจะทำอะไร?”
เย่อู๋เทียนพูด : “มอบให้เทียนจวิน กรุ๊ปทั้งหมดดีกว่า หานเฟิงอี้จะกลืนกินเทียนจวิน กรุ๊ปไม่ใช่เหรอ เรื่องนี้ ฉันไม่เห็นด้วย”
ใบหน้าของหานหยุนเซียวกระตุก มองไปทางเฉียนเป่ยเฉินและพูด : “คุณอธิบายความสัมพันธ์ของคุณและเจ้าหมอนี่ก่อน และยังมีอีก คุณกับคนใบ้คนนั้นมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน?”
เย่อู๋เทียนยิ้มอย่างขมขื่นและพูด : “นายไม่มีตาเหรอ? เฉียนเป่ยเฉินเป็นศิษย์รักของฉัน ซูชิงหลวน…..ถือได้ว่าเป็นน้องสาวของฉันคนหนึ่ง”
ดวงตาทั้งสองของหานหยุนเซียวเบิกกว้าง มองไปทางซูชิงหลวน พูดด้วยความสงสัย : “คนนี้คือผู้หญิงเหรอ?”
สีหน้าของซูชิงหลวนบึ้งตึงขึ้นมาทันที
เย่อู๋เทียนมองไปทางหานหยุนเซียว พูด : “สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วไม่สำคัญ ฉันกำลังถามนาย หุ้นของหานซื่อ กรุ๊ป นายจะให้ไหม”
สมองของหานหยุนเซียวเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
นี่มันเป็นการปล้นไม่ใช่เหรอ?
และในเวลานี้ เย่อู๋เทียนออกคำสั่งให้เฉียนเป่ยเฉินหนึ่งประโยค : “เฉินเอ๋อร์ สั่งสอนหานหยุนเซียวคนนี้หน่อยสิ”
เพิ่งสิ้นสุดคำพูดนี้ จู่ๆเฉียนเป่ยเฉินก็บิดเอวงอตัว ต่อยไปทางหานหยุนเซียวหนึ่งหมัด
ตุบ!
หานหยุนเซียวที่ไม่ทันตั้งตัวถูกต่อยจนถอยหลังทันที รีบใช้ขาทั้งสองข้างเกาะพื้นเอาไว้แน่น กลับเหมือนกับคันไถ มีร่องขนาดใหญ่สองร่องบนพื้นใต้ฝ่าเท้า ถอยหลังไปข้างหลังเจ็ดแปดเมตร ค่อยหยุดลง
และรถเบนซ์สีดำที่อยู่ข้างหลังหานหยุนเซียว เป็นเพราะไม่สามารถทนต่อผลกระทบของการถอยของเนื่องจากไม่สามารถต้านทนแรงกระแทกจากการถอยของหานหยุนเซียวได้ ทำให้รถทั้งคันพลิกไปด้านข้างราวกับถูกรถใหญ่ชน !
รถเบนซ์สีดำใหม่เกือบเก้าสิบเปอร์เซ็น กลายเป็นซากรถภายในพริบตา ด้านข้างซ้ายขวาตัวรถถึงกับยุบ ถุงลมนิรภัยด้านใน ถูกเปิดทั้งหมด ในเวลาเดียวกันมีเสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นพร้อมกัน
ต่อจากนั้น ข้างในมีเสียงของพี่สาวคนหนึ่งดังขึ้น : “เจ้าของรถตี้ตู10458 ไม่ทราบว่าคุณได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์ใช่หรือไม่? ไม่ทราบว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ไหม?”
พระเจ้ารู้ดีว่าอารมณ์ของหานหยุนเซียวในเวลานี้เป็นยังไง เบิกตากว้างมองไปทางเย่อู๋เทียนและลูกศิษย์เฉียนเป่ยเฉิน ภายในใจยุ่งเหยิง สมองมีแต่การด่าแล้ว พูดตะคอก : “มีความจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยเหรอ? มันต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ฉันพูดแล้วเหรอ? ฉันกับนายเย่อู๋เทียนเป็นศัตรูกันแล้วเหรอ? นายมีเหตุผลบ้างหรือเปล่า?”
เย่อู๋เทียนแคะหู และพูด : “หุ้นของหานซื่อ กรุ๊ป ให้ไหม!”
หานหยุนเซียวถูกยั่วยุจนโมโหอย่างมาก มองเย่อู๋เทียนด้วยความโกรธ จากนั้นชี้ไปทางเฉียนเป่ยเฉิน พูดตะคอก : “คุณให้เขาถอยไปก่อน! ผมจะสู้กับคุณ!”
เย่อู๋เทียนออกคำสั่งให้เฉียนเป่ยเฉินอีกครั้ง : “จัดการเขา! เป็นอะไร? นายกินยาชำระล้างไปเยอะขนาดนั้น ตอนนี้พลังของหนึ่งหมัดมีแค่นี้เองเหรอ? ยาชำระล้างฉันล้วนแล้วให้นายกินอย่างสูญเปล่าเหรอ?”
ใบหน้าของเฉียนเป่ยเฉินแดง พุ่งเข้าไปทางหานหยุนเซียวอีกครั้ง หนึ่งหมัดต่อยไปที่หัวของหานหยุนเซียว หานหยุนเซียวตอบสนองอย่างร้อนรน ยกมือป้องกันหมัดของเฉียนเป่ยเฉิน
ทั้งสองต่อสู้กัน ทุกหมัดถึงเนื้อถึงตัว สูสีกัน…..
แต่เมื่อทั้งสองคนต่อสู้กัน เสียงที่เกิดจากการต่อสู้ ไม่ด้เบาเลย!
นอกจากนี้การต่อสู้ในครั้งนี้ สุดยอดอย่างมาก!
มองดูจนเฉิงโม่หนงและซูชิงหลวนต่างตกตะลึง
ผ่านไปเกือบสิบกว่านาที ทั่วทั้งลานจอดรถ เกือบถูกเฉียนเป่ยเฉินและหานหยุนเซียวทำลายหมดแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยภายในและภายนอกอาคารเทียนจวิน ถูกดึงดูดมาทั้งหมด
แม้แต่สมาชิกระดับสูงของสาขาเทียนจวิน กรุ๊ปและยังมีเสิ่นรั่วชิงและอ้ายเสี่ยวเตี๋ยเตรียมจะไปสมัครงานที่แผนกทรัพยากรบุคคล ต่างก็ถูกการต่อสู้ในครั้งนี้ดึงดูดมา
ต่างไม่เข้าใจว่าทำไมเฉียนเป่ยเฉินและหานหยุนเซียวถึงต่อสู้กัน
รถส่วนใหญ่ที่จอดอยู่ในลานจอดรถ ทั้งหมดได้รับผลกระทบและกลายเป็นซากรถไปแล้ว
แต่…..
การต่อสู้ยังไม่หยุด…..
เพราะว่าเฉียนเป่ยเฉินและหานหยุนเซียวยังไม่มีผู้ชนะ
เย่อู๋เทียนกลับเอามือโอบไหล่ราวกับว่ากำลังดูการแสดงอยู่ด้านข้าง ผ่านไปอีกประมาณสิบนาที ค่อยถอนหายใจ พูดกับเฉียนเป่ยเฉิน : “เฉินเอ๋อร์ หยุดสู้ได้แล้ว ในอนาคตนายยังต้องฝึกอย่างหนัก! ยาชำระล้างล่ะก็ หยุดชั่วคราวก่อน ของสิ่งนี้มีผลต่อการระเบิดพลังของนายนิดหน่อย สามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ให้นายได้ชั่วคราว! แต่มองจากระยะยาว ยังคงต้องอยู่กับความเป็นจริง!”
เฉียนเป่ยเฉินหยุดการต่อสู้อย่างว่าง่าย กลับมาข้างกายเย่อู๋เทียน
หานหยุนเซียวกลับโมโหแล้วพูดตะคอก : “มาสิ! เข้ามาอีกสิ! ฉันเพิ่งวอมร่างกายเสร็จเอง!”
ระหว่างที่พูด หานหยุนเซียวไล่ตามมาทางเฉียนเป่ยเฉิน
สีหน้าของเฉียนเป่ยเฉินตึง รีบไปหลบอยู่ด้านหลังเย่อู๋เทียนทันที
และในเวลานี้ หานหยุนเซียวต่อยเข้ามาทางเย่อู๋เทียนด้วยความโกรธ พูดตะคอก : “หลบไป!”
เย่อู๋เทียนยกมือขึ้นคว้าข้อมือของหานหยุนเซียวเอาไว้ โบกมือหนึ่งที ผลักหานหยุนเซียวไปด้านข้าง ยิ้มและพูด : “ก็แค่อยากใช้นายมาทดสอบการระเบิดพลังของศิษย์รักของฉันในตอนนี้ ล้อเล่นเฉยๆ อย่าไปใส่ใจเลย อีกอย่าง โทรศัพท์หาหานเฟิงอี้เลย ให้เธอมาที่นี่หน่อย ฉันมีเรื่องหาเธอนิดหน่อย”