จอมนักรบอหังการ - บทที่ 166 ถังเลี่ยนทำฉันตลก！
จอมนักรบอหังการ บทที่ 166 ถังเลี่ยนทำฉันตลก！
ตูม！
เมื่อเห็นเหรียญหินสีม่วงในมือของเย่อู๋เทียน ในสมองของชายชราผมหงอก ก็ราวกับมีระเบิดอยู่ในนั้น
เกิดความหวาดกลัวถึงสุดขีด
นี่มัน……
เป็นไปได้ยังไง！
ชายหนุ่มธรรมดาตรงหน้านี้จะมีเหรียญหินสีม่วงที่สาบสูญไปหลายร้อยปีได้อย่างไร？
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็เกิดความโกลาหลขึ้น
ทุกคนรู้สึกคาดไม่ถึง ชายหนุ่มธรรมดาผู้นี้ มีแก่นเหรียญม่วงได้อย่างไร？
ห่านเฟิ่งอี๋ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก
เมื่อสักครู่ เธอมองว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นแค่หมาแมว？
ตอนนี้หมาแมวตรงหน้า นำแก่นเหรียญม่วง ที่ถือเป็นสมบัติล้ำค่าแห่งบูโตออกมาทำให้นักบู๊ทุกคนในโลกคลั่งไคล้ออกมา？
ถังเลี่ยนยิ่งงงเข้าไปใหญ่
แต่ว่า เขาได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว
เขาหรี่ตาลง มองไปที่แก่นเหรียญม่วงในมือของเย่อู๋เทียนตาไม่กะพริบ
จู่ๆก็มีความคิดผุดเข้ามา！
อยากจะแย่งงแก่นเหรียญม่วง นี้ไปซึ่งๆหน้า！
อย่างไรก็ตามถ้าพูดถึงเรื่องต่อสู้ คนที่อยู่ในที่นี้ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตัวเอง
แต่ทว่า ทันทีที่ถังเลี่ยนมีความคิดแบบนั้นโผล่ขึ้นมาในหัว ชายชราหัวหงอกก็พูดกับเย่อู๋เทียนด้วยความสั่นเทาว่า“ไอ้หนุ่ม เอาแก่นเหรียญม่วงในมือของนาย ให้ฉันดูหน่อยได้ไหม？”
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ มีเสียงลุกฮือขั้นมาอีกครั้ง
คิดไม่ถึงว่า ชายชราผมหงอกคนนี้ จะขอดูแก่นเหรียญม่วงในมือของชายหนุ่มอย่างสุภาพ
ตอนนี้ดูท่า……
แก่นเหรียญม่วงในมือของชายหนุ่ม จะเป็นของจริง
แต่ในชั่วพริบตาเดียว นักบู๊หลายร้อยคนที่อยู่ในเหตุการณ์ มีมากกว่าครึ่ง ที่คิดไม่ดี
เหมือนที่ถังเลี่ยนคิดเมื่อสักครู่ ในสายตาของผู้กล้าเหล่านี้ เย่อู๋เทียน เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น ต่อสู้ไม่เป็นด้วยซ้ำ
ถ้าฆ่าให้ตาย การแย่งแก่นเหรียญม่วงจากมือของเขามา เป็นเรื่องที่ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก！
เพียงแต่……
มีคนที่แข็งแกร่งมากมายปรากฏตัว แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะมีแรงจูงใจซ่อนเร้น แต่ก็ยังมีความรอบคอบอยู่มาก
ทว่า ในใจของคนส่วนใหญ่ที่อยู่ ณ ที่นี้ ไม่ว่าเย่อู๋เทียน หรือจะเป็นหยางเฟยเอ๋อร์ ล้วนเป็นของตาย
ไม่ว่าเย่อู๋เทียนจะมอบแก่นเหรียญม่วงออกมาหรือไม่ เขากับหยางเฟยเอ๋อร์ก็ต้องตาย
ยังบคงเป็นประโยคเดิม
ราษฎรเดิมไม่มีความผิด แต่เพราะมีหยกกับตัวจึงมีความผิด！
ใครจะไปคิดว่า ทุกคนคิดแบบนี้กัน
จู่ๆเย่อู๋เทียนก็พูดกับชายชราว่า“คุณคิดว่า คุณมีสิทธิ์ดูขอที่อยู่ในมือของผมหรอ？แน่นอนสิว่า ผมไม่ได้ไม่ดูประตู แต่เป็นเพราะ ผมแค่ดูถูกคุณ ”
ชายชราตกตะลึง
เขาหรอ ถูกเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมธรรมดาๆคนหนึ่ง เหยียดหยาม？
ในขณะที่ชายชรากำลังคิดแบบนี้ จู่ๆถังเลี่ยนก็ก้าวออกมา แล้วต่อยเข้าไปที่เย่อู๋เทียน
ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงดุดันดังขึ้น
“แกมีนรนหาที่ตาย กล้าดูหมิ่นผู้อาวุโสแห่งหลังภูเขาเอ๋อเหมยงั้นหรอ！”
เมื่อสิ้นเสีย หมัดของถังเลี่ยน ราวกับสายฟ้าฟาด พุ่งมาที่หน้าอกของเย่อู๋เทียนทันที
ทุกคนตกตะลึงจนหน้าถอดสี
คิดไม่ถึงว่า จู่ๆถังเลี่ยนจะลงมือแบบนี้
แต่เห็นได้ชัดมาก ต่อหน้าเขาออกโรงปกป้องชายชราผมหงอก แต่ความจริงแล้วอยากแย่งชิงแก่นเหรียญม่วงนั่นต่างหาก！
ทุกคนตระหนักถึงเรื่องนี้
แต่ละคนเตรียมพร้อมสู้ศึก
ราวกับขณะที่เย่อู๋เทียนถูกหมัดของถังเลี่ยนเนงาน พวกเขาก็จะลงมือพร้อมกัน
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาต่อมาทำให้ทุกคนตกใจอย่างมาก
ฉันเห็นว่าเย่อู๋เทียนเพียงแค่หลบไปด้านข้าง และในขณะเดียวกันก็บิดตัวของเขาจากนั้นก็ปล่อยหมัดออกไป เผชิญหน้ากับหมัดของถังเลี่ยนตรงๆ！
ตุ้ม！
สองหมัดเผชิญหน้ากัน！
เหมือนพายุฝนฟ้าคะนองที่ระเบิดออกจากอากาศ
และดุจดั่งเหล็กกับทองปะทะกัน！
ถังเลี่ยนใช้พลังมืด เย่อู๋เทียนกลับใช้แค่พลังลับ
กำปั้นทั้งสองปะทะกันอย่างจัง ภายในระยะหลายสิบเมตร อากาศก็สั่นสะเทือนและกวาดล้างไปทั่วทุกสารทิศ！
เกรงว่าคงจะมีผู้กล้านับสิบคน ที่ได้รับผลกระทบ！
วินาทีนี้ ผู้กล้าหลายสิบคน ต่างพากันเซถอยหลังทั้งหมด！
และถอยห่างออกไป……
พูดให้ถูกก็คือ กระเด็นถอยหลังไปกันหมด และแน่นอนว่ามีถังเลี่ยนด้วย！
เย่อู๋เทียนไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
ถังเลี่ยนกระเด็นออกไปสิบห้าเมตร
ตุ้ม！
ภายใต้แรงกระแทกอันทรงพลัง ถังเลี่ยนกระแทกกระดองเต่าทองยักษ์ที่อยู่ข้างหลัง
พู่！
ในขณะที่ถังเลี่ยนกระอักเลือดออกมา หมัดขวาของเขาก็เปลี่ยนสีโดยพลัน
กำปั้นขวาซึ่งมีผิวปกติเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำในทันที และกระดูกบิดเบี้ยวทันที
แต่เย่อู๋เทียนในขณะนี้……
สีผิวของกำปั้นดูปกติ มีแค่ เหงื่อเพียงเล็กน้อย
หลังกำปั้นของ ถังเลี่ยนเต็มไปด้วยเลือดสีดำ
ที่เกิดเหตุ……
เงียบสงัด！
เป็นไปไม่ได้！
นี่เป็นไปได้ยังไง？！
วิชาของถังเลี่ยนน่ากลัวขนาดนี้？
ทำไมถึงถูกหมัดกระแทกแค่ครั้งเดียวก็อยู่ในสภาพแบบนี้ล่ะ？
ชายหนุ่มธรรมดาๆคนนี้ เขาเป็นวิชาการต่อสู้ได้อย่างไร？
อีกทั้งสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่ เป็นเพียงแค่พลังลับงั้นหรอ？
หรือว่า ถังเลี่ยนเป็นแค่พวกชื่อเสียงแค่เปลือก ความจริงแล้วเป็นแค่คนจอมปลอม？
ทันใดนั้นเอง ถังจิ่วเชียนก็ออกโรง เหวี่ยงหมัดพุ่งตรงไปที่เย่อู๋เทียน
แต่ทว่า เย่อู๋เทียนกลับเปลี่ยนหมัดเป็นฝ่ามือ ในขณะที่ถังจิ่วเชียนพุ่งหมัดมาทางเขา เขาก็ได้ใช้มืออีกข้าง รับหมัดของถังจิ่วเชียนไว้！
ไม่เห็นว่าใช้แรงมากเท่าไรนัก เพียงแต่รับไว้เบาๆ
ช่วงเวลานี้
ถังจิ่วเชียน ราวกับถูกสายฟ้าฟาด！
จากการลงมือของเย่อู๋เทียน เขาพึ่งรู้ตัวว่า ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า อาจจะเป็น……
เย่อู๋เทียน！
เพราะก่อนหน้านี้ถังจิ่วเชียนเคยประลองกับเย่อู๋เทียนแพ้มาก่อน ！
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้แน่ชัดถึงพลังที่แท้จริงของเย่อู๋เทียน แต่จากรัศมีที่ออกมาจากเย่อู๋เทียน เขารู้ดีกว่าใคร！
“คุณคือ……”
ถังจิ่วเชียนกำลังจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเย่อู๋เทียน แต่กลับถูกเย่อู๋เทียนถลึงตาใส่ เขาจึงไม่กล้าพูดต่อไป
ถังจิ่วเชียนคิดไม่ถึงว่า เย่อู๋เทียน จะปรากฏตัวขึ้นที่นี่！
หรือว่า……
เขาน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วว่า เย่อู๋เทียนจะต้องปรากฏตัวขึ้นที่นี่！
แต่ทว่า ถึงเขาจะตาย เขาก็คิดไม่ถึงว่า ความสามารถของเย่อู๋เทียน จะน่ากลัวถึงขั้นนี้
ถังเลี่ยนผู้ที่ถูกเขานับถือราวกับเทพเจ้า เมื่ออยู่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน ยังไม่พ้นกระบวนท่าเดียวของเขาเลย
และในเวลาเดียวกันนั้นเอง เย่อู๋เทียนพึ่งปะทะหมัดกับถังเลี่ยนมา จู่ๆก็ยิ้มขึ้นมาอย่างน่าสะพรึงกลัว
“ฉันไม่ได้เห็นคู่ต่อสู้แบบนี้มานานแล้ว！”
ทุกสายตาหันกลัลไปมองยังถังเลี่ยน
เห็นเพียงแค่ ทั้งๆที่เขาได้รับบาดเจ็บ แต่สายตากลับยังคงสว่างไสว
อีกทั้งในขณะที่เขาพูด กระดูกตรงหมัดของเขา เพียงแค่ถูกเขาสะบัดเพียงครู่เดียว ก็กลับสู่สภาวะปกติแล้ว
ถังเลี่ยนจ้องมองไปที่เย่อู๋เทียนอย่างไม่กะพริบตา พลางหัวเราะ“ดีมาก ถึงขั้นสามารถทำให้ฉันใช้แรงไป 70%ได้！”
พูดจบ จู่ๆถังเลี่ยนก็ลุกขึ้นจากพื้น หยิบยาชำระล้างออกมาอย่างสบายๆ และกลืนมันลงไป หลังจากนั้นก็มองดูแขกเหรื่อที่อยู่ในห้องโถง พลางกล่าวว่า “รุ่นพี่ครับ ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าคุณคือยอดฝีมือทางด้านไหน แต่ คุณกลับดูเหมือน คนมีความสามารถ ทำให้คนตรงหน้าคุณที่มีแก่นเหรียญม่วงครอบครอง แพ้แล้ว ผมสามารถเป็นลูกศิษย์คุณได้หรือไม่ ？”
คำพูดประโยคนี้ แทบทำให้เย่อู๋เทียนกลั้นขำไม่ไหว
ถังเลี่ยนไอ้หมอนี่
กำลังแสดงตลกอยู่หรอ？
จนถึงตอนนี้ เขายังเดาไม่ออกอีกหรอ “ชายชราลึกลับ”ก่อนหน้านี้ ก็คือตัวเขาเอง？