จอมนักรบอหังการ - บทที่ 191 ฮิฮิ เธอกลัวสามีเราหึงเหรอ
จอมนักรบอหังการ บทที่ 191 ฮิฮิ เธอกลัวสามีเราหึงเหรอ
ทว่าหลังจากหลิงชิงเฟิงเห็นรูปร่างหน้าตาเย่อู๋เทียน กลับไม่อยากทดสอบความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายแล้ว
ไม่มีเหตุผลอื่น
เพราะเย่อู๋เทียนไม่ใช่คนนั้นที่หลิงชิงเฟิงรอคอยอยู่
จากการบรรยายของหลิงฟ่าง
ผู้ชายที่อยู่ข้างกายเสิ่นรั่วชิง ควรเป็นผู้ชายที่ดูผอมเหมือนไม้เสียบผีสิ
แต่ไอ้คนที่อยู่ตรงหน้า……
รูปร่างสมส่วนมาก ดูไม่เหมือนเฉียนเป่ยเฉินที่หลิงฟ่างพูดถึง!
อย่าบอกนะว่าเฉียนเป่ยเฉินไม่กล้ามา
แต่ส่งบอดี้การ์ดตามเสิ่นรั่วชิงมา
ขณะที่หลิงชิงเฟิงคิดเช่นนี้อยู่ จู่ๆ มือถือของเขาดังขึ้น
เมื่อดู เป็นสายของหลิงฟ่าง
หลิงชิงเฟิงยกมือขึ้นมา เพื่อบอกให้เย่อู๋เทียนกับพวกเสิ่นรั่วชิงรอสักครู่ หลังจากนั้นจึงรับสาย
ไม่นาน มีเสียงหลิงฟ่างดังมาจากปลายสาย “ถึงหรือยัง”
หลิงชิงเฟิงตอบว่า “ถึงแล้วครับ แต่……”
หลิงฟ่างถามว่า “แต่อะไร”
หลิงชิงเฟิงพูดว่า “คุณเสิ่นถึงแล้ว แต่ผู้ชายที่ตามเธอมาด้วย เหมือนจะไม่ใช่ผู้ชายคนที่คุณรออยู่ เป็นแค่บอดี้การ์ดเท่านั้นครับ”
หลิงฟ่างที่อยู่ปลายสายชะงักไป ยิ้มร้ายกาจแล้วพูดว่า “งั้นให้พวกเขาเข้ามาก่อน ส่วนเฉียนเป่ยเฉิน ฉันว่าไม่ถึงชั่วโมง เขาต้องมาแน่”
หลิงชิงเฟิงพูดอย่างนอบน้อมว่า “ครับคุณชาย”
พูดจบ หลิงชิงเฟิงก็วางสาย
การได้ยินของเย่อู๋เทียนที่มากับเสิ่นรั่วชิงไม่ธรรมดา แน่นอนว่าได้ยินบทสนทนาที่หลิงชิงเฟิงคุยกับหลิงฟ่างอย่างชัดเจน
อดสงสัยในใจไม่ได้
ทำไมหลิงฟ่างต้องการเจอเฉียนเป่ยเฉิน
อย่าบอกนะว่าทั้งสองคนรู้จักกัน
ไม่ใช่มั้ง
เฉียนเป่ยเฉินเพิ่งฟื้นตัวได้ไม่นาน อีกทั้งระหว่างที่ฟื้นตัว ก็หลีกเลี่ยงไม่รับแขกมาตลอด จะรู้จักหลิงฟ่างได้ยังไง
ขณะเย่อู๋เทียนกำลังคิดเช่นนี้ หลิงชิงเฟิงเดินช้าๆ มาตรงหน้าเสิ่นรั่วชิง รอยยิ้มชราที่ผ่านอะไรมามากมายปรากฏขึ้นบนใบหน้า จากนั้นพูดว่า “เชิญเข้ามาเลยครับคุณเสิ่น คุณชายของเรารอคุณนานแล้ว”
ความประหลาดใจแวบขึ้นมาบนหน้าเสิ่นรั่วชิง
รอฉันอยู่นานแล้วงั้นเหรอ
อย่าบอกนะว่า……
ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ หลิงฟ่างยังไม่ล้มเลิกความคิดบ้าๆ ที่มีกับตัวเอง
จู่ๆ เสิ่นรั่วชิงรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย
เย่อู๋เทียนพูดว่า “ไปเถอะ เข้าไปดูก่อนว่าเป็นยังไง”
เสิ่นรั่วชิงจึงเดินเข้าไปในคลับเฮาส์ตระกูลหลิง
หลิงชิงเฟิงเดินนำทางอยู่ด้านหน้า พูดขึ้นมาว่า “เชิญทางนี้ครับคุณเสิ่น คุณชายของเรารู้ว่าคุณมา จึงตั้งใจให้คนทำสวนเฉียนหลงให้ว่างไว้ งานสังสรรค์วันนี้อยู่ที่สวนเฉียนหลงครับ!”
เสิ่นรั่วชิงไม่รู้ว่าสวนเฉียนหลงสื่อถึงอะไร
เมื่อเย่อู๋เทียนได้ยินว่าเป็นสวนเฉียนหลง ก็อึ้งเล็กน้อย
เพราะ……
เขาเคยมาที่สวนเฉียนหลง
ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้ากรมทหาร เพราะความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา จึงเคยได้รับหน้าที่คุ้มครองฝ่าบาทผู้สูงส่งอยู่ระยะหนึ่ง
ตอนฝ่าบาทผู้สูงส่งตรวจตราเจียงหนานในตอนนั้น เย่อู๋เทียนเป็นคนที่ตามเขามาด้วย
ตอนนี้อ้ายเสี่ยวเตี๋ยกับหยูฉิงเดินอยู่ข้างหลัง
หญิงสาวทั้งสองคนกำลังตกใจกับสิ่งก่อสร้างหรูหราภายในคลับเฮาส์ตระกูลหลิง
โดยเฉพาะอ้ายเสี่ยวเตี๋ย เมื่อได้ยินว่าวันนี้หลิงฟ่างเลือกสวนเฉียนหลง เป็นสถานที่จัดงานสังสรรค์ เธอประหลาดใจมาก “จริงเหรอ สถานที่จัดงานวันนี้คือสวนเฉียนหลงในตำนาน หลิงฟ่างรวยจริงๆ!”
เพิ่งพูดจบ จู่ๆ เสียงมือถือของเธอดังขึ้น
มือถือของหยูฉิงก็ดังขึ้นเหมือนกัน
อีกทั้งมือถือของทั้งสองคน มีเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นไม่หยุด
เห็นได้ชัดว่ามีคนส่งรูปภาพในกลุ่มเพื่อนของทั้งสองคน
ผู้หญิงทั้งสองคนพากันเปิดดูข้อความในกลุ่มเพื่อน
ภายในเต็มไปด้วยเสียงอุทานและการส่งรูปถ่ายแบบรัวๆ
อีกทั้งในรูปภาพเหล่านั้น ล้วนเป็นวิวภายในสวนเฉียนหลง
ยากที่จะบรรยายได้ด้วยคำว่าหรูหราแล้ว
แต่เป็น……
ตกตะลึง!
ยิ่งใหญ่สง่างาม!
เพราะภายในสวนเฉียนหลง ทุกที่เต็มไปด้วยประติมากรรมมังกรรูปแบบต่างๆ
อีกทั้งวัสดุประติมากรรมมังกรส่วนใหญ่ ยังเป็นหินอ่อนสีขาว ในบรรดานั้นยังมีประติกรรมมังกรที่มีแสงสีทองระยิบระยับอยู่ไม่น้อยด้วย
อ้ายเสี่ยวเตี๋ยอดตะลึงไม่ได้ “โอ้โห! นี่ใช่สวนเฉียนหลงที่ไหนกันล่ะ นี่มันวังมังกรในตำนานชัดๆ! ทุกสิ่งทุกอย่างในสวนเฉียนหลง เป็นของตระกูลหลิงทั้งหมดเลยเหรอ”
หยูฉิงสะกดกลั้นความตกใจในใจตัวเอง แล้วพูดว่า “พูดให้ถูกคือ เป็นของหลิงฟ่าง!”
ตอนพูดประโยคนี้ออกมา ไม่รู้ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ หยูฉิงปรายตามองเย่อู๋เทียนแวบหนึ่ง
คิดอยู่ในใจ
ไม่ว่าเย่อู๋เทียนเป็นใครมาจากไหน……
อยู่ต่อหน้าหลิงฟ่าง
ยังไงก็ไม่ควรค่าให้พูดถึง!
ไม่ต้องพูดถึงสิ่งก่อสร้างอื่นๆ ในคลับเฮาส์ตระกูลหลิง แค่สวนเฉียนหลง มูลค่าการก่อสร้างก็สูงเสียดฟ้าแล้ว!
สิ่งสำคัญคือสถานที่แบบสวนเฉียนหลง ใช่ว่ามีเงินแล้วจะสร้างได้!
ต้องมีความสัมพันธ์กับบุคคลที่สูงส่งมากด้วย!
เพราะคนที่สามารถสร้างสถานที่แบบสวนเฉียนหลงออกมาได้ บนโลกนี้มีน้อยมาก!
ล้วนต้องเป็นช่างฝีมือระดับสมบัติของชาติ!
จากข่าวที่เล่าต่อๆ กันมา หัวหน้านักออกแบบสวนเฉียนหลง คือท่านโจว โจวไป๋เซิง!
นี่มันแนวคิดอะไรกัน
โจวไป๋เซิง คือผู้ที่ประสบความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ด้านศิลปะ และการรวมผลงานด้านการเขียนพู่กันจีนและการวาดภาพ!
เมื่อสิบกว่าปีก่อน ตระกูลหลิงสามารถเชิญคนแบบนี้มาได้!
รู้เลยว่าตระกูลหลิงมีสายสนกลในมากขนาดไหน!
หันมามองเย่อู๋เทียนสิ
แค่ผู้ชายขับรถสปอร์ตรุ่นที่ถูกที่สุด แม้กระทั่งโจวไป๋เซิงเป็นใคร เขาก็คงไม่เคยได้ยิน
แต่ทว่าสิ่งที่หยูฉิงไม่รู้
โจวไป๋เซิงสำหรับเย่อู๋เทียน เป็นเพียงศิษย์น้องคนหนึ่งเท่านั้น
ตอนโจวไป๋เซิงออกแบบสวนเฉียนหลงในตอนนั้น ยังเคยให้เย่อู๋เทียนช่วยสอนอยู่เลย
พูดแบบนี้ก็ได้ สิ่งก่อสร้างที่เจ๋งที่สุดในสวนเฉียนหลง ล้วนมาจากมือของเย่อู๋เทียน
สิ่งก่อสร้างนั้นมีชื่อว่า สระเฉียนหลง!
มองจากภายนอก ก็เป็นแค่สระมังกรขนาดประมาณ 100 ตารางเมตร
เมื่อมองใกล้ๆ……
กลับดูเหมือนมังกรอำพราง!
มังกรที่สร้างจากทองสัมฤทธิ์ข้างใน เป็นสิ่งที่เย่อู๋เทียนร่างออกมาทีละเส้น หลังจากนั้นโจวไป๋เซิงแค่ทำตามแบบที่เย่อู๋เทียนให้ แค่ลอกแบบเท่านั้น!
ตอนนี้เสิ่นรั่วชิงก็โดนดึงดูดเช่นกัน
เดินกับอ้ายเสี่ยวเตี๋ยและหยูฉิง พลางดูข้อความในกลุ่มเพื่อน
“ข่าวสุดยอด!”
“คิดไม่ถึงว่าหลิงฟ่างจะเป็นคุณชายใหญ่ของหลิงซื่อ กรุ๊ปแห่งเจียงหนาน!”
“อีกทั้งค่าใช้จ่ายทั้งหมดในคืนนี้ หลิงฟ่างเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด!”
“โอ้พระเจ้า คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหลิงฟ่างจะเป็นลูกคนรวยโคตรๆ ขนาดนี้!”
“เห็นรูปบนนั้นไหม นั่นคือสวนเฉียนหลงในตำนาน ถ้าเป็นสมัยโบราณ ตระกูลคนทั่วไป มีใครกล้าสร้างสถานที่แบบนี้ไหม”
“ว่ากันว่านี่เป็นสถานที่สำหรับแปรพระราชฐาน ที่ตระกูลหลิงตั้งใจสร้างขึ้นเพื่อฝ่าบาทผู้สูงส่ง คิดไม่ถึงว่าคนทั่วไปอย่างเราจะมีวาสนาจัดงานสังสรรค์ที่นี่ โอ๊ยๆๆๆ ฉันจะตายแล้ว ได้กินข้าวในงานสังสรรค์ในที่แบบนี้ ถึงตายก็ไม่เสียใจ!”
“แต่ที่น่าเสียดาย หลังจากฝ่าบาทผู้สูงส่งมาถึง ไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก แค่ถ่ายภาพเป็นที่ระลึกเท่านั้น!”
“ใช่สิ นี่มันสมัยไหนแล้ว จะแปรพระราชฐานอีกเหรอ!”
“แต่นี่ก็สุดยอดมากแล้วนะ ตอนนี้ฉันไม่กล้าแม้แต่จะโพสต์หน้าไทม์ไลน์แล้ว พระเจ้า นี่ฉันเห็นอะไรเนี่ย ฉันเห็นรูปคู่ของฝ่าบาทผู้สูงส่งกับคุณท่านตระกูลหลิง!”
“หลิงฟ่างอยู่ในภาพนั้น!”
“ใจเย็นก่อน ใจเย็น ทำไมวันนี้หลิงฟ่างต้องจัดงานใหญ่ขนาดนี้ ฮิฮิ รู้เลยว่าแรงจูงใจของเขาคืออะไร!”
“ต้องเป็นเพราะดาวมหาวิทยาลัยคนใดคนหนึ่งในตอนนั้นแน่นอน!”
“ฮ่าๆๆๆๆ วันนี้พวกเรามีความสุขจริงๆ เพราะฉันเพิ่งรู้ข่าวมาแรงกว่าอีกข่าวหนึ่ง!”
“ข่าวอะไร”
“เหมือนคุณชายหลิงเตรียมของขวัญลับ ให้ดาวมหาวิทยาลัยคนนั้นด้วย ว่ากันว่ามูลค่าเป็นร้อยล้านเลยนะ!”
“ของขวัญลึกลับอะไร”
“ตอนนี้ยังไม่รู้ รอให้ดาวมหาวิทยาลัยคนนั้นมาถึง ทุกอย่างก็จะเปิดเผยเอง!”
“ฮ่าๆๆๆ ดาวมหาวิทยาลัยคนนั้นเป็นใคร”
“จะเป็นใครอีกล่ะ ก็คนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มไง ใช่สิ หยูฉิง เรียกหยูฉิง เธอมาหรือยัง ตอนนี้เธออยู่กับดาวมหาวิทยาลัยคนนั้นใช่ไหม”
เมื่อดูถึงตรงนี้ จู่ๆ เสิ่นรั่วชิงพูดกับหยูฉิงและอ้ายเสี่ยวเตี๋ยว่า “เก็บเลย อะไรก็ไม่รู้!”
อ้ายเสี่ยวเตี๋ยหัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า “เธอกลัวสามีเราหึงเหรอ”
เสิ่นรั่วชิงมองบนแล้วพูดว่า “สามีฉัน สามีเราอะไรกัน!”
อ้ายเสี่ยวเตี๋ยทำท่าอ่อย โดยการขยิบตาข้างหนึ่งใส่เย่อู๋เทียน แล้วพูดว่า “เหมือนกันแหละ ใช่ไหมสามี!”
เย่อู๋เทียนไม่สนใจอ้ายเสี่ยวเตี๋ย
หลังจากนั้นอ้ายเสี่ยวเตี๋ยก็เก็บมือถือ
เพราะคนพวกนี้มาถึงด้านนอกประตูสวนเฉียนหลงแล้ว
หยูฉิงจึงเก็บมือถือ แต่ก่อนจะเก็บมือถือ จู่ๆ เธอสังเกตเห็น……
มีคนส่งรูปมาในกลุ่มเพื่อนอีกหนึ่งรูป
ภาพนั้นนอกจากจะมีครอบครัวฝ่าบาทผู้สูงส่งกับคนตระกูลหลิง ยังมีเงาของเย่อู๋เทียนด้วย
และตำแหน่งที่เย่อู๋เทียนนั่ง คือด้านข้างของฝ่าบาทผู้สูงส่ง
เมื่อหยูฉิงเห็นภาพนี้ เธออึ้งเล็กน้อย รีบซูมภาพให้ใหญ่อย่างรวดเร็ว เป็นการค้นพบที่น่าตกใจ ชายหนุ่มในรูปคล้ายกับเย่อู๋เทียนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองมาก
ตู้ม!
หยูฉิงสมองขาวโพลนไปหมด
นี่มันเรื่องอะไรกัน