จอมนักรบอหังการ - บทที่ 195 เหมือนมาจากนรกขุมสุดท้าย
จอมนักรบอหังการ บทที่ 195 เหมือนมาจากนรกขุมสุดท้าย!
ฝ่ามือตบลงมาเร็วเกินไป!
ทำให้หลิงฟ่างเบลอไปหมด!
ตอนนี้
ในงานเงียบสงัด
เงียบขนาดที่เข็มหล่นก็ยังได้ยิน!
ใครก็ไม่คาดคิด จูเก่ออิ่นหลิงที่มาถึงอย่างกะทันหัน จะยกมือตบหน้าหลิงฟ่าง
หลิงฟ่างมองจูเก่ออิ่นหลิงอย่างไม่อยากเชื่อ
“นายบ้าไปแล้วหรือไง”
เพิ่งสิ้นเสียง หลิงชิงเฟิงพ่อบ้านอาวุโสที่อยู่ด้านหลังหลิงฟ่าง ก็มองจูเก่ออิ่นหลิงอย่างไม่อยากเชื่อ
“เจ้าสำนักน้อยครับ นี่คุณ……”
จูเก่ออิ่นหลิงมองหลิงชิงเฟิงอย่างเย็นชา
“นายก็ด้วยตาเฒ่า ตั้งแต่นี้ไปนายไม่เกี่ยวข้องกับเขาเซวียนอู่ของฉันอีก!”
“ตายเพื่อขอโทษคุณเย่เดี๋ยวนี้!”
หลิงชิงเฟิงมึนไปหมดแล้ว
เขาเป็นหนึ่งในผู้สืบทอดของเขาเซวียนอู่ เคยเห็นจูเก่ออิ่นหลิงโกรธขนาดนี้ที่ไหนกันล่ะ
เย่อู๋เทียนเกี่ยวข้องกับจูเก่ออิ่นหลิงยังไงกันแน่
ต้องรู้ว่าคุณชายหลิงฟ่างของตระกูลตัวเอง เป็นศิษย์ที่โดดเด่นซึ่งหาได้ยากของเขาเซวียนอู่รวมถึงหลังภูเขาเซวียนอู่
จูเก่ออิ่นหลิงในฐานะผู้นำเขาเซวียนอู่ในอนาคต ยังตีสนิทไม่ทันเลย
ตอนนี้เพราะคนอื่น
ทำให้เขาแตกหักกับหลิงฟ่างงั้นเหรอ
หลิงฟ่างมองจูเก่ออิ่นหลิงอย่างเคียดแค้น ชี้เย่อู๋เทียนแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เขาเป็นใคร”
จูเก่ออิ่นหลิงพูดอย่างเย็นชาว่า “นายไม่มีสิทธิ์รู้!”
หลิงฟ่างขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “จูเก่ออิ่นหลิง ฉันเห็นนายเป็นพี่น้องมาตลอด! แต่ที่นายตบเมื่อกี้……เหอะๆ คุณค่าของพี่น้อง สิ้นสุดลงแล้ว!”
เมื่อสิ้นเสียง หลิงฟ่างซัดใส่จูเก่ออิ่นหลิงทันที
ซัดหมัดใส่อีกฝ่าย!
สีหน้าจูเก่ออิ่นหลิงเปลี่ยนไปมาก พลานุภาพบนตัวพลุ่งพล่านทันที
เขาก็ซัดหมัดใส่อีกฝ่ายเหมือนกัน!
พลั่ก!
สองหมัดปะทะกัน ไม่เพียงแต่เกิดเสียงระเบิดขึ้นในอากาศ สวนเฉียนหลงขนาดใหญ่ ก็เจอกับเหตุการณ์แผ่นดินไหวไปด้วย!
คนส่วนใหญ่ในที่นี้ ไม่สามารถทรงตัวได้
ถึงกระทั่งที่บางคนล้มลงกับพื้นทันที
คนธรรมดาทั่วไปในที่นี้ ถึงขนาดที่รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างของตัวเองโดนไฟฟ้าช็อต ยืนยังไงก็ทรงตัวไม่อยู่
หันมามองเย่อู๋เทียนในตอนนี้
ยึดเขาเป็นศูนย์กลาง ในบริเวณรอบๆ 3 เมตร เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นพื้นดินหรืออากาศ สงบนิ่งเป็นอย่างมาก
ด้วยเหตุนี้เสิ่นรั่วชิงที่อยู่ใกล้เขามาก รวมไปถึงอ้ายเสี่ยวเตี๋ย ไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากเหมือนคนรอบๆ พวกนี้
ตอนนี้จูเก่ออิ่นหลิงกับหลิงฟ่าง เริ่มตั้งท่าสู้กันแล้ว
หลิงฟ่างยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่
ผิดคาดมาก……
จูเก่ออิ่นหลิงแข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร
หารู้ไม่ว่านี่เกี่ยวข้องกับยาชำระล้าง ที่เย่อู๋เทียนโยนให้เขาก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก!
การระเบิดพลังของจูเก่ออิ่นหลิง ยกระดับจนถึงขั้นที่เกิดการเปลี่ยนแปลงที่เพิ่มขึ้น!
แต่การระเบิดพลังเป็นสิ่งที่มีระยะเวลา
เป็นไปตามคาด ทั้งสองสู้กันไปมาประมาณ 6-7 รอบ
จูเก่ออิ่นหลิงเสียเปรียบ
ภาพนี้อยู่ในสายตาของเย่อู๋เทียน แน่นอนว่าเขาเข้าใจทั้งหมด
เพราะไม่ว่าทั้งสองคนจะสู้กันอีกยังไง ในความคิดของเย่อู๋เทียน ก็เหมือนผู้ใหญ่มองเด็กสองคนทะเลาะกัน
แต่ภาพนี้ในสายตาคนอื่น กลับตกตะลึงเป็นอย่างมาก!
นี่ใช่การทะเลาะวิวาทที่ไหนกันล่ะ
นี่มันเหมือนสนามรบฆ่าแกงกันชัดๆ!
พวกคนที่มาในคืนนี้ แต่ละคนตกตะลึงถึงขีดสุด!
ชายหญิงในเมืองพวกนี้……
ชีวิตนี้เคยเห็นภาพแบบนี้ซะที่ไหนกันล่ะ
โดยเฉพาะหยูฉิง เหมือนเป็นการตอบสนองโดยอัตโนมัติ เธอหลบอยู่ข้างสระมังกรที่อยู่ในงาน
จับหินข้างๆ เอาไว้แน่น
ตกตะลึงจนสุดขีด!
ถึงตีเธอให้ตาย เธอก็คิดไม่ถึงจริงๆ
บนโลกนี้ยังมีนักบู๊แบบนี้ด้วย!
หยูฉิงมองเย่อู๋เทียนอย่างอกสั่นขวัญแขวนแวบหนึ่ง ในใจสงสัยเป็นอย่างมาก
เย่อู๋เทียนคนนี้……
เป็นใครมาจากไหนกันแน่
หลิงฟ่างกับจูเก่ออิ่นหลิงสู้กันดุเดือดขนาดนี้!
ทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไรเลย
ยืนอยู่ตรงนั้น ราวกับภูเขาลูกใหญ่ที่ไม่สามารถก้าวผ่านไปได้!
อย่าบอกนะว่า……
เย่อู๋เทียนคนนี้ ไม่ใช่คนกากเดนอย่างที่ตัวเองเข้าใจ
ขณะนั้นจู่ๆ หมัดของหลิงฟ่างต่อยโดนหน้าอกของจูเก่ออิ่นหลิง
หมัดนี้ซัดจนจูเก่ออิ่นหลิงล้มลงบนพื้น อีกทั้งยังกระอักเลือดออกมาจากปากอีกด้วย!
หันมามองทางหลิงฟ่าง จูเก่ออิ่นหลิงไม่สามารถทำร้ายเขาได้เลยสักนิด
หลิงฟ่างยืนตรงหน้าจูเก่ออิ่นหลิง ก้มหน้าลงมอง ยิ้มชั่วร้ายแล้วพูดว่า “เจ้าสำนักน้อย……นายมีความสามารถแค่นี้เหรอ ฉันนึกว่านายแข็งแกร่งขึ้นแล้วซะอีก! คิดไม่ถึงว่ายังเหมือนเมื่อก่อน ก็แค่คนที่ไม่มีความสามารถ!”
จูเก่ออิ่นหลิงเอามือกุมหน้าอก มองหลิงฟ่างอย่างโมโห แล้วพูดว่า “รีบยอมรับผิดกับคุณเย่ ไม่งั้นตระกูลหลิงของนาย จะเผชิญกับหายนะร้ายแรง!”
หลิงฟ่างหันไปมองเย่อู๋เทียนอย่างไม่ใส่ใจ หรี่ตาลงแล้วพูดว่า “เขาเนี่ยนะ ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาเป็นคนในวิถีบู๊เหมือนกัน เราสู้กันขนาดนี้ เขากลับไม่โดนผลกระทบสักนิด แต่…..ก็ดีเหมือนกัน! ไม่ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน วันนี้ฉันจะฝืนใจฆ่าเขาแล้วกัน!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ จู่ๆ หลิงฟ่างนึกอะไรขึ้นได้ มองเสิ่นรั่วชิงด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ แล้วพูดว่า “เย่อู๋เทียนเป็นผู้ชายของเธอใช่ไหม ดูเหมือนความรักของพวกเธอดีมากเลยนะ! เธอมาลอดใต้หว่างขาฉันสิ แล้วเรียกฉันว่าเจ้านาย ฉันจะปล่อยเย่อู๋เทียนไป!”
เมื่อสิ้นเสียงนี้ คนในงาน……
เงียบสงัดอีกครั้ง
แต่ใบหน้าของเสิ่นรั่วชิง กลับไม่มีความโกรธเลยสักนิด แต่กลับแปรเปลี่ยนเย็นชา
ตอนนี้เย่อู๋เทียนยังยืนอยู่ข้างเสิ่นรั่วชิงเหมือนเดิม ไม่ขยับไปไหนเลย
เมื่อเห็นภาพนี้ อ้ายเสี่ยวเตี๋ยที่ไม่รู้ว่าเย่อู๋เทียนแข็งแกร่งขนาดไหน ก็สิ้นหวังเช่นกัน!
เพราะการแสดงออกของหลิงฟ่างเมื่อครู่ ดุดันโหดเหี้ยมเกินไปมาก!
ทุกคนในที่นี้ รู้จักคนอย่างหลิงฟ่างใหม่อีกครั้ง!
ไม่มีใครที่ไม่ตะลึงในความแข็งแกร่งของหลิงฟ่าง!
วันนี้……
คงได้เห็นละครฉากใหญ่ที่น่าชมเป็นอย่างมากแล้วล่ะ
หลิงฟ่างจะให้เสิ่นรั่วชิงลอดใต้หว่างขาเขา นี่เห็นเสิ่นรั่วชิงเป็นสุนัขตัวเมียชัดๆ!
ความอัปยศที่ต้องลอดใต้หว่างขาคนอื่น!
วันนี้เสิ่นรั่วชิงหนีไม่พ้นแล้ว!
หลิงฟ่างเห็นเสิ่นรั่วชิงไม่สะทกสะท้าน จึงยิ้มร้ายกาจแล้วพูดว่า “ทำไม ยังเห็นภาพไม่ชัดเหรอ ฉันให้เธอลอดใต้หว่างขาฉัน! หรือจะไม่ลอดก็ได้นะ คุกเข่าแล้วคลานมาหน้าฉัน ปลดเข็มขัดฉันออก แล้วก็……”
ไม่รอให้หลิงฟ่างพูดจบ เย่อู๋เทียนขยับปลายเท้า
พลั่ก!
ไม่เห็นว่าเขาเคลื่อนไหวอะไรเท่าไรนัก
เศษหินก้อนหนึ่ง พุ่งไปที่ส่วนล่างของตัวหลิงฟ่าง
กึก!
เพียงพริบตาเดียว เศษหินโจมตีโดนเป้าของหลิงฟ่าง
เงียบสงัด!
แต่เป็นเพียงความเงียบเพียงชั่วครู่!
จากนั้นตามมาด้วยเสียงโอดครวญแทบขาดใจ!
“อ๊าก!!”
แต่นี่ยังไม่จบ
เย่อู๋เทียนขยับปลายเท้าอีกสองครั้ง
เตะเศษหินขึ้นมาสองก้อนต่อเนื่อง ก้อนหนึ่งโจมตีเข่าซ้ายของหลิงฟ่าง ส่วนอีกก้อนโจมตีเข่าขวาของหลิงฟ่าง
เลือดเนื้อสาดกระจาย!
เย่อู๋เทียนจึงเดินไปทางหลิงฟ่าง
“เมื่อกี้นายจะพูดอะไร พูดอีกรอบสิ ฉันได้ยินไม่ชัด!”
เสียงเย่อู๋เทียน เหมือนมาจากนรกขุมสุดท้าย
เย็นยะเยือก!
ราวกับดาบราวกับกระบี่!