จอมนักรบอหังการ - บทที่ 196 ลอดใต้หว่างขาฉัน
จอมนักรบอหังการ บทที่ 196 ลอดใต้หว่างขาฉัน!
เงียบสงัด!
เงียบเหมือนตาย!
ใครก็ไม่คาดคิด หลิงฟ่างที่อวดดีจนสุดขีดเมื่อครู่ เพียงพริบตาเดียวกลับมีจุดจบแบบนี้!
ทุกคนในที่นี้ ยกเว้นเสิ่นรั่วชิง ตอนนี้……
ราวกับลืมหายใจไปเลย!
หลิงฟ่างโดนเย่อู๋เทียนจัดการแบบนี้เหรอ
ไม่เพียงแต่โดนเย่อู๋เทียนทำลายไอ้นั่น……
แม้แต่ขาทั้งสองข้าง ก็โดนทำให้พิการไปด้วยงั้นเหรอ
สิ่งที่ไม่อยากเชื่อคือ……
เมื่อกี้ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่อู๋เทียนขยับปลายเท้าแค่สามครั้งเท่านั้น
หลิงฟ่างโดนทำให้พิการ เพราะเศษหินสามก้อนที่เย่อู๋เทียนเตะเล่นๆ
หลิงชิงเฟิงพ่อบ้านอาวุโสตระกูลหลิงแห่งเจียงหนาน ยืนช็อกอยู่ที่เดิม ไม่คิดไม่ฝันว่าเย่อู๋เทียนจะน่ากลัวขนาดนี้!
ต้องรู้ว่าในระยะเวลาร้อยปีมานี้ หลิงฟ่างเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดในสายเลือดเขาเซวียนอู่!
ขณะที่หลิงชิงเฟิงกำลังคิดเช่นนี้ จูเก่ออิ่นหลิงที่เพิ่งโดนหลิงฟ่างทำร้ายจนบาดเจ็บเมื่อครู่ จ้องหลิงฟ่างที่คุกเข่าล้มอยู่บนพื้นอย่างไม่กะพริบตา แล้วพูดพึมพำออกมา
“ฉันบอกตั้งนานแล้ว ให้นายตายเพื่อชดใช้ให้คุณเย่ น่าเสียดายที่นายไม่ฟัง!”
เสียงนี้ลอยเข้าหูหลิงฟ่าง
ใบหน้าหลิงฟ่างเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและตกตะลึง!
ดวงตาสองข้างเบิกกว้าง ท่าทางเหมือนจะตายตาไม่หลับอย่างไรอย่างนั้น!
ตัวสั่นไม่หยุด!
ภาพเมื่อกี้เกิดขึ้นเร็วมาก ถึงขั้นที่เขามองไม่ชัดว่าเย่อู๋เทียนเตะยังไง
น่ากลัวถึงขีดสุดจริงๆ
ตอนนี้เย่อู๋เทียนเข้าใกล้หลิงฟ่างขึ้นเรื่อยๆ
ดูเหมือนฝีเท้าเบาราวกับดอกไม้ร่วงลงพื้น แต่วินาทีที่ย่ำเท้าลงมา……
จะปรากฏรอยเท้าขนาดใหญ่ขึ้นบนพื้น
อีกทั้งยึดรอยเท้าทุกรอยเป็นศูนย์กลาง พื้นรอบๆ แตกร้าวเป็นวงกว้างเหมือนใยแมงมุม
หนุ่มสาวในเมืองที่อยู่ในงานเห็นภาพนี้ พากันหวาดผวาถึงขั้นสุด
โดยเฉพาะหยูฉิง
เธอตกใจจนช็อกไปแล้ว!
ไม่สามารถคิดอะไรได้อีกแล้ว!
ไม่คาดคิดเลย เย่อู๋เทียนที่มากับเสิ่นรั่วชิง จะน่ากลัวถึงขั้นนี้!
ที่น่าขำที่สุดคือ ก่อนหน้านี้ตัวเองยังคิดว่าเขาเป็นคนกากเดนเสแสร้งอีกด้วย!
ตอนนี้ดูเหมือนว่า……
ตัวเองตาบอดจริงๆ!
แววตาที่อ้ายเสี่ยวเตี๋ยมองเย่อู๋เทียน เต็มไปด้วยความตกตะลึง
แต่ทันใดนั้นความรู้สึกเลื่อมใสมากมาย ปรากฏขึ้นในดวงตาของอ้ายเสี่ยวเตี๋ย
ตอนนี้เธอเลื่อมใสในตัวเย่อู๋เทียนมากถึงขั้นสุด
ผู้ชายคนนี้……
ไม่เคยทำให้ใครผิดหวังตามคาด!
ถ้าจะพูดว่าในบรรดาคนในงานพวกนี้ ใครคือคนที่รู้สึกหวาดกลัวที่สุด
นอกจากหลิงฟ่างแล้ว อันที่จริงยังมีอีกหนึ่งคน!
จ้าวโย่วหลิง!
ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่คาดคิดจริงๆ ผู้ชายของเสิ่นรั่วชิง จะน่ากลัวถึงขั้นที่ไม่ใช่มนุษย์!
วันนี้ตัวเองคงเจอความซวยครั้งใหญ่แล้ว!
เพราะแหวนเพชรสีชมพูที่หลิงฟ่างให้เสิ่นรั่วชิงเมื่อครู่ คือแหวนวงที่เธอสับเปลี่ยนมาตอนที่แช่น้ำร้อนกับเสิ่นรั่วชิงก่อนหน้านี้!
ถ้าเย่อู๋เทียนรู้เรื่องนี้……
ตัวเอง……
ต้องหนีไม่พ้นความตายแน่นอน!
ตอนนี้เย่อู๋เทียนอยู่ห่างจากหลิงฟ่างเพียงห้าก้าว
หลิงฟ่างทั้งตกใจทั้งกลัวในเวลาเดียวกัน ความเจ็บปวดที่มาจากด้านล่างตัวและขาทั้งสองข้าง ทำให้เขาบ้าได้จริงๆ!
แต่เขาไม่มีวิธีไหนเลย!
สุดท้ายทำได้เพียงมองเย่อู๋เทียน ยืนอย่างยโสอยู่ตรงหน้าเขา โดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้
จู่ๆ เย่อู๋เทียนพูดออกมา
“นายกล้ามาก!”
เสียงเหมือนฟ้าผ่า
ทำให้ทุกคนในที่นี้ตกใจจนตัวสั่นงันงก
เย่อู๋เทียนในตอนนี้……
ท่าทางของเขาราวกับเทพลงมายังโลก!
หลังจากหลิงฟ่างได้ยิน เขากระอักเลือดออกมาอีก!
และตอนนั้นเอง เย่อู๋เทียนเตะลงบนท้องของเขาอย่างแรง
พลั่ก!
แม้การเตะนี้ เย่อู๋เทียนใช้แรงเพียงสิบเปอร์เซ็นต์……
แต่หลิงฟ่างกระเด็นถอยหลังไปไกลกว่าสิบเมตร เหมือนว่าวเชือกขาด
ตู้ม!
ชนเข้ากับกำแพง
พรวด!
บนหน้าหลิงฟ่าง เต็มไปด้วยสีแดงสด
ทุกคนในที่นี้ ตกใจจนหลบอยู่ตามที่ต่างๆ
บางคนตกใจถึงขั้นร้องไห้!
ท่ามกลางสายตาของผู้คน เย่อู๋เทียนมองหลิงฟ่างอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างเย็นชาออกมา
“นายชอบให้คนลอดใต้หว่างขาไม่ใช่เหรอ นายคลานมาสิ!”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา หลิงฟ่างร่วงจากผนังแตกร้าวลงมาบนพื้น
เขารู้
ตัวเองโดนเย่อู๋เทียนทำให้พิการแล้ว
เขายิ่งรู้ว่า
ถ้าตอนนี้ตัวเองขัดคำสั่งเย่อู๋เทียน มีเพียงจุดจบเดียวเท่านั้น
ตาย!
หลิงฟ่างสะกดกลั้นความเจ็บปวดทั้งหมด คลานมาทางเย่อู๋เทียน
บนตัวไม่มีความเย่อหยิ่งอีกแม้แต่น้อย จะมีก็แค่ความหวาดกลัวต่อผู้แข็งแกร่ง
ระหว่างที่คลานมาหาเย่อู๋เทียน เขาไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา
ทุกที่ที่คลานผ่าน
รอยเลือดสดเป็นทางเต็มไปหมด!
ในที่สุดหลิงฟ่างก็คลานกลับมาใต้เท้าเย่อู๋เทียน พูดอย่างยากลำบากออกมา
“ฉันมีแต่หามีแววไม่เอง ขอ……ขอร้องคุณเย่ ไว้ชีวิตฉันสักครั้ง!”
เย่อู๋เทียนหัวเราะอย่างเย็นชา
“แหวนเพชรวงนั้น นายเอามาได้ยังไง”
หลิงฟ่างรีบตอบ
“ฉัน……ฉันให้จ้าวโย่วหลิง……ขโมยมาจากภรรยาคุณ!”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา
ตู้ม!
ทุกคนในที่นี้พากันฮือฮา
หลิงฟ่างให้จ้าวโย่วหลิงขโมยแหวนเพชรวงนั้นมาเหรอ
งั้นแสดงว่าแหวนเพชรของจริง เย่อู๋เทียนเป็นคนให้เสิ่นรั่วชิงจริงเหรอ
ไอ้หมอนี่ไม่เพียงแค่มีความแข็งแกร่งที่โดดเด่น ยังซื้อสมบัติล้ำค่าที่เป็นของตกทอด มูลค่าเป็นร้อยล้านได้อีก
เขาเป็นใครมาจากไหนกันแน่
จู่ๆ สายตาของทุกคน พากันมองไปที่จ้าวโย่วหลิง
จ้าวโย่วหลิงในชุดราตรี เหมือนโดนฟ้าผ่า!
ตกใจจนทรุดลงกับพื้นทันที
แววตาที่เสิ่นรั่วชิงมองจ้าวโย่วหลิง เต็มไปด้วยความผิดหวัง
แววตาที่หยูฉิงมองจ้าวโย่วหลิง ก็เต็มไปด้วยความผิดหวังเหมือนกัน
อ้ายเสี่ยวเตี๋ยมองจ้าวโย่วหลิงด้วยสายตาโมโห ตะโกนด่าทอว่า “จ้าวโย่วหลิง ทำไมเธอถึงทำเรื่องแบบนี้ได้”
จ้าวโย่วหลิงทรุดลงบนพื้น
อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี!
แต่เย่อู๋เทียนกลับไม่มองจ้าวโย่วหลิงสักนิด พูดกับหลิงฟ่างต่อ “ลอดใต้หว่างขาฉันไปสิ!”
หลิงฟ่างเบิกตาโตทั้งสองข้างทันที
คุกเข่าต่อหน้าเย่อู๋เทียนยังพอได้ แต่ถ้าให้เขาลอดใต้หว่างขาเย่อู๋เทียน……
นี่ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวัง ยิ่งกว่าฆ่าเขาเสียอีก!
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร……
เขาก็เป็นผู้นำในอนาคตของตระกูลหลิง ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่ในเจียงหนาน จะให้ลอดใต้หว่างขาผู้ชาย ภายใต้สายตาของทุกคนเหรอ
แต่เมื่อคิดถึงพละกำลังอันน่ากลัวของเย่อู๋เทียน
สุดท้ายหลิงฟ่างก็ลอดใต้หว่างขาเย่อู๋เทียน
ในใจโกรธและอับอายถึงขั้นสุด
และเบื้องหลังความโกรธและอับอาย แน่นอนว่าต้องเป็นความแค้นมหาศาล!
หลังจากหลิงฟ่างลอดใต้หว่างขาเย่อู๋เทียน มีเพียงประโยคเดียวที่วนเวียนอยู่ในใจอย่างบ้าคลั่ง
สักวันต้องล้างแค้นให้ได้!
เย่อู๋เทียนหันมามองหลิงฟ่าง พูดอย่างเฉยชาว่า “ภายในสองวัน ฉันต้องการให้ตระกูลหลิงของนาย ขุดโคตรเหง้าศักราชเก้าชั่วคน มาคุกเข่าตรงหน้าฉันกับภรรยา เพื่อขอโทษที่ทำผิดกับฉันและภรรยา ไม่งั้นในเจียงหนานจะไม่มีตระกูลหลิงอีก!”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนพากันตะลึง!
เย่อู๋เทียน……
บ้าถึงขีดสุดจริงๆ!
ตระกูลหลิงในเจียงหนาน ดำรงอยู่อย่างไรงั้นเหรอ
คุณท่านตระกูลหลิง ไม่ใช่แค่นักธุรกิจผู้มั่งคั่ง
ในประเทศหลง
รวมถึงในโลก!
ล้วนมีตำแหน่งสำคัญที่มีผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวม
ไม่งั้นเมื่อสิบปีก่อน ฝ่าบาทผู้สูงส่งของประเทศหลง จะมาพบตระกูลหลิงทั้งตระกูลด้วยตัวเองที่สวนเฉียนหลงทำไมล่ะ
ภายในสองวัน เย่อู๋เทียนจะให้คนทั้งโคตรเหง้าตระกูลหลิง มาขอโทษเขาอย่างนั้นเหรอ
บ้าถึงขีดสุดจริงๆ!
แต่ทุกคนก็ได้แค่คิด ไม่มีใครกล้าพูดออกมาสักคน!
หลิงฟ่างก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน
เย่อู๋เทียน……
จะกำเริบเสิบสานถึงขั้นนี้!
คิดว่าทั้งตระกูลหลิง มีแค่ฉันคนเดียวงั้นเหรอ
หลิงฟ่างกัดฟันกรอด สะกดกลั้นความโกรธที่พลุ่งพล่านในใจอย่างสุดกำลัง แล้วพูดว่า “ได้ ภายในสองวัน ตระกูลหลิงทั้งตระกูลจะไปขอโทษถึงที่!”
ในความเป็นจริง หลิงฟ่างกำลังคิดวางแผน
หลังจากสองวัน จะฆ่าเย่อู๋เทียนยังไง!
ถึงแม้ต้องใช้นักบู๊ทั้งตระกูลหลิง ก็ต้องทำให้……
ตาย!
ถึงแม้นักบู๊ทั้งตระกูลหลิงต้านทานเย่อู๋เทียนไม่ได้ ก็ยังมีคนที่มีพลานุภาพคนนั้น!
แค่พวกเขาลงมือ เย่อู๋เทียนตายแน่นอน!
ขณะนั้น ในที่สุดเย่อู๋เทียนก็มองมาทางจ้าวโย่วหลิง ที่ตกใจจนทรุดลงบนพื้น
“เธอเป็นเพื่อนของภรรยาฉัน เพื่อนรัก ถ้าต้องการเงินก็พูดตรงๆ อย่าว่าแต่ร้อยล้านเลย พันล้าน หมื่นล้าน เธอก็ให้ได้ ทำไมต้องขโมยด้วย”