จอมนักรบอหังการ - บทที่ 213 คนมีต่อมโมโห สะกิดโดน ก็ตายทั้งเป็น
จอมนักรบอหังการ บทที่ 213 คนมีต่อมโมโห สะกิดโดน ก็ตายทั้งเป็น!
เสียงเบรกเสียงดังสนั่น
รถสปอร์ตที่เย่สืออู่ขับนี้ หยุดกะทันหันอยู่บนถนน
สถานที่แห่งนี้ อยู่ห่างจากโรงแรมที่เย่หวงเยพักอยู่ ก็แค่ประมาณหนึ่งกิโลเมตร
ภายในรถ เงียบกริบ!
ยังไงเย่สืออู่ก็คาดไม่ถึงว่า เย่อู๋เทียนจะมาปรากฏตัวข้างกายของเธออย่างกะทันหัน
สายตาของเย่สืออู่มองไปทางเย่อู๋เทียน เต็มไปด้วยความสยดสยอง
ชั่วขณะหนึ่ง สมองก็ว่างเปล่า
ก็เหมือนเห็นผีกลางวันแสกๆ
แต่ในเวลานี้ เย่อู๋เทียนพูดอย่างราบเรียบว่า: “ขับรถไปโรงพยาบาลต่อเถอะ เอาเธอไว้ที่โรงพยาบาล ฉันยังต้องกลับมา เพราะว่าถ้วยชาที่ชั้นบนสุดของร้านอาหารนั้นเย็นแล้ว ก็ไม่อร่อย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่สืออู่ก็ตกตะลึง
ชา?
ชาอะไร?
เย่อู๋เทียนมองดูเย่สืออู่ และพูดขึ้นมา: “เมื่อกี้นี้ตอนที่เธอคุยกับคุณหนูรองของพวกเธอ ฉันกำลังดื่มชาอยู่ข้างๆ”
เย่สืออู่สีหน้าซีดเซียว
อ้าปากขึ้น
นิ่งอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
ตกใจจนสุดขีด
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เย่อู๋เทียนกำลังจะดื่มชาอยู่ในห้องวีไอพีอีกห้องหนึ่งที่ชั้นบนสุดของร้านอาหาร
อย่างไรก็ตาม……..
ไม่ว่าจะเป็นตัวเอง หรือว่าคุณหนูรอง ก็ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด?
นี่……..
จะเป็นไปได้ยังไง!
เย่อู๋เทียนมองดูเย่สืออู่ และพูดขึ้นมาว่า: “ไปโรงพยาบาล ความอดทนของฉันมีจำกัด”
เย่สืออู่อกสั่นขวัญหาย
ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ร่างกายของเธออ่อนแรง
ยังมีความกล้าขับรถที่ไหนกัน?
เพราะว่าเธอค่อนข้างรู้ดีว่า เย่อู๋เทียนให้เธอไปที่โรงพยาบาล ก็คือให้เธอไปตาย
เย่อู๋เทียนราวกับมองความคิดของเย่สืออู่ออกมาในแวบเดียว และพูดด้วยรอยยิ้มจางๆว่า: “สบายใจได้ ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอตาย ฉันรู้ว่า สาวสวยอย่างเธอ จะต้องมีจิตใจที่ดีมากอย่างแน่นอน ดังนั้น ฉันจะเก็บเธอไว้บนโลกใบนี้”
คำพูดนี้ ฟังดูแล้วธรรมดามาก
แต่เมื่อเย่สืออู่ได้ยิน กลับเปลี่ยนไปเป็นความหมายอื่น
เย่อู๋เทียน…….
จะทำให้เธอตายทั้งเป็น!
ถอยกล้าหนึ่งมาพูด……
ตัวเองจิตใจดีเหรอ?
ตัวของเย่สืออู่เองก็ไม่คิดว่า ตัวเองเกี่ยวข้องอะไรกับจิตใจดี
เย่สืออู่จ้องมองเย่อู๋เทียนอย่างไม่วางตา พยายามมองดูข้อบกพร่องบนตัวของเขา ต่อจากนั้นก็ลงมือ และฆ่าเขาให้ตาย!
แต่เมื่อนึกถึงว่าเขาเป็นผู้ชายที่คุณหนูรองชอบ…….
ถ้าตัวเองฆ่าเขาตาย!
จะถูกคุณหนูรองจะต่อรองหรือไม่?
แต่ขณะที่เย่สืออู่คิดแบบนี้ เย่อู๋เทียนหัวเราะหึ: “เธอจะลงมือกับฉันเหรอ?”
จากนั้น มือของเย่อู๋เทียน ยื่นไปที่คอเรียวงามและขาวผ่องของเย่สืออู่แล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น บีบลำคอของเธอไว้แล้ว
เพียงแค่ใช้แรงเบาๆ
เย่สืออู่ จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
การกระทำนี้ของเย่อู๋เทียน ทำให้เย่สืออู่สิ้นหวังในทันที
ก็ไม่ได้หมายความว่า การกระทำเมื่อกี้นี้ของเย่อู๋เทียนรวดเร็วมากขนาดนั้น ก็เป็นเพราะว่าความเร็วตามปกติ ถึงทำให้เธอรู้สึกสิ้นหวัง
เพราะว่าต่อหน้าเย่อู๋เทียน ผลการฝึกตนของเย่สืออู่ ราวกับกลายเป็นสิ่งของวางโชว์
หวาดกลัวความตาย
เหมือนโรคระบาด แพร่กระจายอย่างรวดเร็วในใจของเย่สืออู่
แทบจะเป็นการตอบสนองอย่างมีเงื่อนไข
เย่สืออู่โพล่งออกมา
“อย่า! อย่าฆ่าฉัน! ฉัน…….เป็นแค่เบี้ยของคุณหนูรองเท่านั้น!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้จบลง เย่อู๋เทียนก็บีบลำคอของเธอ
แต่ว่า ไม่ได้ให้เธอไปตาย เพียงแต่ว่า ทำให้เธอไม่สามารถหายใจได้ชั่วคราวเท่านั้นเอง
เย่อู๋เทียนพูดอย่างราบเรียบว่า: “ขับรถ”
เย่สืออู่สตาร์ตรถสปอร์ตอีกครั้ง และความเร็วยังคงเร็วมาก
คนธรรมดา สามารถกลั้นหายใจได้หนึ่งถึงสองนาที
เย่สืออู่ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นนักบู๊สู้แดนสี่ชั้นยอด ถ้าหากเธอยินยอม ต่อให้กลั้นหายใจเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ก็ไม่มีปัญหา!
แต่ปัญหาคือ…….
ถ้าเย่อู๋เทียนบีบลำคอของเธอ ต่อให้เธอจะกลั้นหายใจได้แค่ไหน ก็ไร้ประโยชน์!
สิบนาทีต่อมา เย่สืออู่ขับรถไปที่ทางเข้าโรงพยาบาลกลางเมืองเจียงไห่
บางทีอาจเป็นเพราะความตื่นตระหนกมากเกินไป ต่อให้เย่สืออู่กลั้นหายใจได้มากแค่ไหน แก้มในเวลานี้ ก็แดงก่ำราวกับเลือด ไม่เพียงแต่ใบหน้าแดงราวกับเลือด แม้แต่ดวงตาที่มีเสน่ห์เย้ายวนเป็นอย่างมากอยู่แล้ว ในเวลานี้ก็กลายเป็นสยองราวกับผี!
ดวงตาคู่หนึ่ง ราวกับอัญมณีสีแดงคู่หนึ่ง
เต็มไปด้วยทั้งภายในและภายนอก!
คนทั่วไปเห็นเข้า จะต้องสยดสยองสยองขวัญอย่างแน่นอน!
ตามด้วยเย่สืออู่จอดรถลงมา เย่อู๋เทียนถึงได้ปล่อยลำคอของเธอ
ในเวลานี้นี่เอง เย่สืออู่หายใจเข้าลึกๆในทันที และพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า: “นายต้องการทำอะไรกันแน่?”
เย่อู๋เทียนพูดอย่างยิ้มจางๆ: “วางใจได้ ไม่มีทางทำลายเรื่องดีๆคุณหนูรองของพวกเธอหรอก”
ทันทีที่คำพูดนี้ลดลง เข็มเงินก็ปรากฏขึ้นในมือของเย่อู๋เทียน
ด้วยแรงผลักจากด้านหลังมือ ฝังเข้าไปในกระดูกสันหลังส่วนคอของเย่สืออู่ จากนั้นด้วยการสั่นเล็กน้อย และเก็บเข็นเมื่อกี้นี้
ในเวลานี้ ดวงตาของเย่สืออู่ เบิกกว้างถึงขีดสุด
เพราะว่าทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่า ทั่วทั้งร่างกายของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นแขนขา หรือว่าร่างกาย ก็ราวกับฉีดยาชา
ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด
มีเพียงลูกตาเท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้
ความรู้สึกแบบนี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่าคนที่กำลังทำการผ่าตัด และจู่ๆก็ฟื้นขึ้นจากบนเตียงผ่าตัด
ขยับมือไม่ได้ ขยับขาไม่ได้ ขยับร่างกายไม่ได้ แต่รู้ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นนอกร่างกาย
ความรู้สึกเช่นนี้ ทำให้คนหวาดกลัวจนบ้าคลุ้งคลั่งจริงๆ!
นี่ก็คือบทลงโทษที่เย่อู๋เทียนมีต่อตัวเองเหรอ?
ชีวิตที่เหลืออยู่ ทำได้เพียงอยู่ในสภาวะแบบนี้เหรอ?
แม้ว่าเข้าสู่สภาวะแบบนี้เพียงไม่ถึงหนึ่งนาที แต่เย่สืออู่สามารถจินตนาการได้ว่า ชีวิตที่เหลืออยู่ของตัวเอง ก็จะอยู่ในสภาวะแบบนี้ไปตลอด
สูญเสียแม้แต่สิทธิ์ของการรนหาที่ตายไป!
ทันใดนั้น เย่อู๋เทียนโทรหาเฉินเหวินจิ้งที่อยู่ในโรงพยาบาล และสั่งการว่า: “ฉันอยู่หน้าทางเข้าโรงพยาบาล เธอให้คนนำเปลหามมาหามคนคนหนึ่ง หามหล่อนเข้าไปที่ห้องผ่าตัด ไม่ต้องให้แสงไฟ เพียงแค่รักษาสัญญาณชีพของหล่อนไว้ก็พอ”
เฉินเหวินจิ้งที่ปลายสายพูดอย่างมึนงง: “เกิดอะไรขึ้น?”
เย่อู๋เทียนพูดขึ้นมาว่า: “แค่ผู้หญิงจิตใจโหดร้ายคนหนึ่ง ฉันจะลงโทษหล่อน ใช่แล้ว ต่อไปหากผู้ป่วยคนไหนในโรงพยาบาลของพวกเธอต้องการอวัยวะ ก็แค่ปลูกถ่ายมันจากผู้หญิงคนนี้! แต่มีอย่างหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นการปลูกถ่ายหัวใจ หรือว่าการปลูกถ่ายส่วนอื่นก็ตาม ต้องรับรองว่าผู้หญิงจิตใจโหดร้ายคนนี้ มีชีวิตอยู่ และรู้สึกตัวด้วย”
แม้จะคุยผ่านโทรศัพท์ เฉินเหวินจิ้งที่ปลายสายก็รู้สึกได้ว่าขนลุกอย่างฉับพลัน!
ส่วนเย่สืออู่…….
หวาดกลัวสุดขีดแล้ว
น้ำตา ไหลพรากออกมาจากในดวงตาของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธออยากจะร้องไห้ และร้องขอความเมตตา ก็ไม่มีเรี่ยวแรงเลยสักนิด!
ยังไงเย่สืออู่ก็คาดไม่ถึงว่า
ตัวเอง สุดยอดผู้แข็งแกร่งแดนสี่ชั้นยอด จะประสบกับแบบนี้
ถ้าหากเป็นไปได้…….
เย่สืออู่เต็มใจที่จะเป็นคนรับใช้ที่ภักดีที่สุดเย่อู๋เทียน
เพียงแต่น่าเสียดาย……..
เธอสูญเสียแม้แต่สิทธิ์ที่จะเป็นคนรับใช้ของเย่อู๋เทียนไปแล้ว
เพราะว่าคนที่เธอจะฆ่าในคืนนี้ คือภรรยาของเย่อู๋เทียน เป็นลูกของเย่อู๋เทียน
คนมีต่อมโมโห!
สะกิดโดน ก็ตายทั้งเป็น!
ในเวลานี้ เย่อู๋เทียนวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว
เฉินเหวินจิ้งในโรงพยาบาล ก็พาคนหลายคนมาแล้ว ต่อจากนั้นก็ยกเย่สืออู่ขึ้นบนเปลหาม…….
ส่วนเย่อู๋เทียน ย้อนกลับไปทางเดิม
ปรากฏตัวที่หน้าร้านอาหารที่เย่หวงเยอยู่ และเดินปล่อยอารมณ์เข้าไป