จอมนักรบอหังการ - บทที่ 232 ฉันจะอยู่พร้อมกับเจ้ายมบาลชิงตี้ 1
จอมนักรบอหังการ บทที่ 232 ฉันจะอยู่พร้อมกับเจ้ายมบาลชิงตี้! 1
“ใช่ครับ ทำไมเหรอ อายังไม่รู้เหรอ?”
เผยจื่อตงพูดอย่างแน่นอน ทำให้สีหน้าของเหลียนซินหรูเปลี่ยนไปอย่างมาก
สีหน้าของจ้าวลี่หน้า ก็กลายเป็นประหลาดใจเป็นอย่างมากเหมือนกัน
คาดไม่ถึงว่า……..
เพื่อนร่วมชั้นสมัยประถมของตัวเอง ตอนนี้จะเปลี่ยนแปลง กลายเป็นคนคนนั้นในตำนานประเทศหลง!
เจ้ายมบาลชิงตี้?
ไม่เพียงแต่เหลียนซินหรูและจ้าวลี่หน้าตกตะลึง
ผู้ปกครองที่อยู่รอบๆเหล่านั้น ก็ตกตะลึงเช่นกัน
ไม่มีใครคาดคิด…….
ผู้ปกครองคนหนึ่งของนักเรียนชั้นประถมในโรงเรียนประถมทิงเฉา ไม่นึกเลยว่าเจ้ายมบาลชิงตี้ที่มีชื่อเสียงในประเทศหลง!
เจ้ายมบาลชิงตี้เลยนะ!
ว่ากันว่า เหตุผลที่ประเทศหลงแข็งแกร่งมากในขณะนี้!
เหตุผลที่อัตราภาษีของแต่ละอุตสาหกรรมกลายเป็นต่ำขนาดนี้ ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับเจ้ายมบาลชิงตี้!
ตอนนี้ เจอกับตัวจริงแล้ว!
ในช่วงเวลาสั้นๆ สายตาของคนส่วนใหญ่ในโรงเรียน ล้วนจดจ่อไปที่บนตัวของเย่อู๋เทียน
สำหรับสิ่งนี้ เย่อู๋เทียนค่อนข้างปรับตัวไม่ได้ มองดูเผยจื่อตงอย่างไม่พอใจแวบหนึ่ง
สีหน้าของเผยจื่อตงตึงเครียด และพูดอย่างรวดเร็วว่า: “ผม……ผมไปทำงานก่อนครับ”
หลังจากที่พูดจบ เผยจื่อตงก็ออกจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นเหลียนซินหรู หรือว่าจ้าวลี่หน้า
ยังคงอยู่ในอาการตกใจ
เย่อู๋เทียนกัดฟันพูดกับจ้าวลี่หน้าว่า: “ลี่หน้า เธอ ไปที่ห้องพยาบาลของโรงเรียนกับฉันหน่อย ฉันไม่มีทางดูผิดหรอก ร่างกายของเธอ ตอนนี้มีปัญหามากจริงๆ”
หัวใจของจ้าวลี่หน้าเต้นไม่เป็นจังหวะ
หรือว่า ตัวเองเป็นอย่างที่เย่อู๋เทียนพูดจริงๆ เป็นมะเร็งไฝจริงๆเหรอ?
เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้ จ้าวลี่หน้าแทบจะร้องไห้ด้วยความตกใจกลัว
ตัวเองเพิ่งรู้เมื่อกี้นี้ ตัวเองมีเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนประถมที่เก่งกาจขนาดนี้ ต่อจากนั้นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนประถมคนนี้ของตัวเองก็บอกกับตัวเอง ว่าตัวเองเป็นมะเร็งไฝ?
ทันใดนั้น เย่อู๋เทียนภายใต้สายตาที่จับตามองของทุกคน ก็เดินไปทางห้องพยาบาลของโรงเรียน
เสิ่นรั่วชิงก็เดินตามไปด้วยอยู่แล้ว
จ้าวลี่หน้าและเหลียนซินหรู ก็นิ่งอึ้งอยู่กับที่สิบกว่านาที ถึงได้ตามไป
จ้าวลี่หน้าตกใจกลัวแล้ว มองไปที่เหลียนซินหรูด้วยความตื่นตระหนก และพูดใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง: “หนู หนูไม่ได้เป็นมะเร็งไฝจริงๆใช่มั้ย? ได้ยินมาว่ามันเป็นอันตรายถึงชีวิตเลยนะ!”
แม้ว่าเหลียนซินหรูตกอยู่ในสภาวะฟังหูไว้หู แต่กลับยังพูดปลอบใจจ้าวลี่หน้า: “อย่าฟังคำพูดเหลวไหลของเย่อู๋เทียนเลย เขาไม่เอาไหนมาตั้งแต่เด็ก คำพูดของเด็กไม่ตั้งใจเรียนแบบนี้ เธอก็เชื่อเหรอ?”
จ้าวลี่หน้าพูดด้วยเสียงร้องไห้: “แต่ตอนนี้เขาเป็นเจ้ายมบาลชิงตี้! เขา จะล้อเล่นกับหนูได้ยังไง”
เหลียนซินหรูพูดด้วยความโกรธ: “ตอนเด็กๆเขาล้อเล่นกับเธอยังน้อยไปเหรอ? อย่าข่มขวัญตัวเองเลย สบายใจได้ ไม่เป็นไรหรอก ใช่แล้ว คุณหมอหวังของห้องพยาบาลในโรงเรียนของพวกเรา เป็นหมอเก่าแก่ เดี๋ยวดูก่อนว่าเขาว่ายังไง”
ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงได้มาถึงห้องพยาบาลของโรงเรียนแล้ว
ในห้องพยาบาล มีหมอเก่าแก่สูงอายุคนหนึ่ง นั่งอยู่ในโต๊ะวินิจฉัยมองดูเอกสาร
คนคนนี้ หวังคางเซิง
แพทย์แผนจีนวัยเกษียณ ปัจจุบันเป็นหมอประจำของโรงเรียนประถมทิงเฉา
เกิดเหตุการณ์วางยาพิษในโรงเรียนก่อนหน้านี้ เขาก็เป็นคนแรกที่ค้นพบ และตอบสนองอย่างรวดเร็ว จัดบุคลากรได้ทันเวลา และส่งเด็กทั้งหมดในโรงเรียน ไปยังโรงพยาบาลใจกลางเมือง
เมื่อเย่อู๋เทียนรักษาเด็กทั้งแปดสิบเจ็ดคนรวมทั้งเย่จูนหลินให้รอดพ้นจากอันตราย หวังคางเซิงก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย
จนกระทั่งถึงตอนนี้ หวังคางเซิงคิดยังไงก็ไม่เข้าใจ เย่อู๋เทียน รักษาเด็กแปดสิบเจ็ดคนได้ยังไงกันแน่?
แปลกเกินไปแล้ว!
ว่ากันตามเหตุผล หลังจากที่เด็กแปดสิบเจ็ดคนโดยวางพิษ แม้ว่าจะมีการรักษาที่ได้ผลก็ตาม
ก็เป็นไม่ได้ที่จะฟื้นตัวได้เร็วขนาดนี้นะ?
แต่ขณะที่หวังคางเซิงรู้สึกสับสนอยู่อย่างนั้น เย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิง ได้มาถึงข้างกายของเขาแล้ว
หวังคางเซิงกำลังจดจ่ออยู่กับการศึกษาเอกสารบนโต๊ะวินิจฉัย เพราะว่าข้อมูลนี้ เป็นรายงานการวิเคราะห์สารพิษจากโรงพยาบาลใจกลางเมือง
เย่อู๋เทียนเพียงแค่มองแวบหนึ่ง ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และพูดขึ้นมาว่า: “รายงานฉบับนี้ไม่ถูกต้อง”
หวังคางเซิงถึงได้เงยหน้ามองไปทางเย่อู๋เทียน
นิ่งอึ้งไปก่อน
ต่อจากนั้น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความสยดสยอง!
เย่อู๋เทียน?
เขา…….
เขาคือเย่อู๋เทียน?
เย่อู๋เทียนที่ช่วยชีวิตเด็กแปดสิบเจ็ดคนนั้น?
เขามาปรากฏตัวที่นี่ได้ยังไง?
แต่ในขณะที่หวังคางเซิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เหลียนซินหรูและจ้าวลี่หน้าก็เดินเข้ามาจากข้างนอก