จอมนักรบอหังการ - บทที่ 29 ผู้มีอิทธิพลแห่งเมืองเจียงไห่ คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียน
- Home
- จอมนักรบอหังการ
- บทที่ 29 ผู้มีอิทธิพลแห่งเมืองเจียงไห่ คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียน
จอมนักรบอหังการ บทที่ 29 ผู้มีอิทธิพลแห่งเมืองเจียงไห่ คุกเข่าให้กับเย่อู๋เทียน!
เด็กชายก็คือลูกชายของเย่อู๋เทียน เย่จูนหลิน
ผู้หญิงข้างหลังของเย่จูนหลิน ก็คือบุญธรรมของเสิ่นรั่วชิง
เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว พ่อแม่ได้ซื้อร้านขายของสดในถนนทิงเฉา
ภายใต้ความพยายามหลายปีมานี้ ร้านขายของสดได้กลายเป็นตลาดขนาดเล็กที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
ตอนนี้ ตอนนี้ตลาดขนาดเล็กกำลังเผชิญกับการรื้อถอน
ตอนแรกไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร แต่ตอนนี้ รื้อถอนตลาดผักแล้ว เย่จูนหลินก็ไม่สามารถที่จะไปเรียนหนังสือที่ถนนทิงเฉาได้
พ่อแม่เพื่อให้เย่จูนหลินได้เรียนหนังสือ ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมให้รื้อถอน
ทันใดนั้น สุนัขดุร้ายสี่ตัวที่อยู่ข้างหน้า ก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน!
เกาเม่ยหลิงแม่บุญธรรมของเสิ่นรั่วชิง มองเห็นร่างเล็กๆของเย่จูนหลิน ปกป้องอยู่ตรงหน้าของเธอ ก็แทบจะเป็นลม และดึงเย่จูนหลินไปข้างหลังด้วยความตื่นตระหนกในทันที
สุนัขดุร้ายหนึ่งในนั้น อุ้งมือคว้าไปที่ขาของเกาเม่ยหลิงทันที
“โอ๊ย!”
เกาเม่ยหลิงกรีดร้อง
คราบเลือดทั้งสามติดอยู่ที่ขาทันทีที่โดนข่วน ตกใจกลัวมากจนหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว และปกป้องเย่จูนหลินไว้ในอ้อมแขน
สิ้นหวังอย่างสมบูรณ์!
เจ้าของสุนัขดุร้ายเย่อหยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ชี้ไปที่เย่จูนหลิน
“ไอ้เด็กเวร ตอนนี้ก็ให้อีแก่ยายของแกเซ็นข้อตกลงเดี๋ยวนี้!”
“ไม่เช่นนั้น หมาสุดที่รักตัวของกู กัดพวกแกตาย ก็เป็นเพราะว่าพวกแกสมควรแล้ว!”
เย่จูนหลินมองดูแผลที่เกาเม่ยหลิงถูกกัด เป็นห่วงจนร้องไห้ขึ้นมา
“คุณยาย! คุณยายเป็นอะไร?”
เมื่อชายหนุ่มผมทองเห็นเช่นนี้ ในดวงตาก็ประกายสะท้อนด้วยความเคร่งขรึมเล็กน้อย และก็ปล่อยสายจูงสุนัขในมือทันที
สุนัขดุร้ายทั้งสี่ตัว ก้าวไปข้างหน้าอย่างคลุ้งคลั่งเพื่อกัด!
ในขณะนั้น ก้อนหินก้อนหนึ่ง พุ่งออกมาจากฝูงชนอย่างกะทันหัน
อยู่กลางหัวสุนัขดุร้ายตัวหนึ่ง
วินาทีถัดมา ทุกคนในที่นั้นเบิกตากว้าง
ไม่เพียงแต่สุนัขดุร้ายตัวหนึ่งจะล้มลงกับพื้น แต่สุนัขดุร้ายทั้งสามตัวที่วิ่งอยู่ข้างๆมัน ก็ถูกเจาะทะลุร่างกายด้วย
ในชั่วพริบตา สุนัขดุร้ายทั้งสี่ตัว ก็ล้มลงไปในกองเลือด
ชายหนุ่มผมทองก็ตกตะลึงอยู่กับที่อย่างสมบูรณ์
พรรคพวกของเขา ยังมีชายวัยกลางคนหนึ่งคน
ชายหนุ่มผมทองหันความสนใจไปทางสุนัขดุร้ายสี่ตัวที่กำลังสั่นเทาอย่างรุนแรงบนพื้น
ชายวัยกลางคนหันความสนใจไปที่ชายหนุ่มในเสื้อกล้ามที่เดินผ่านจากฝูงชนแล้ว
เมื่อกี้นี้เขาเห็นอย่างชัดเจน
ก็คือชายหนุ่มในชุดเสื้อกล้าม เตะก้อนกรวดไว้ใต้ฝ่าเท้าทีหนึ่ง!
ในขณะนี้ ความกล้าหาญของชายวัยกลางคนก็กลัวจนหายไป
ชายหนุ่มผมทองตะโกนเสียงดัง
“เกิดอะไรขึ้น? หมาของฉัน! หมาของฉันตายได้ยังไง?”
คนที่ฆ่าสุนัขทั้งสี่ตัว ก็คือเย่อู๋เทียน
เขาเดินไปตรงหน้าของชายหนุ่มผมทองด้วยท่าทางที่เยือกเย็น ยื่นมือไปบีบคอของอีกฝ่าย ค่อยๆยกขึ้น
ดวงตาของชายหนุ่มผมทองกำลังจะแตกออก
เปล่งเสียงอย่างยากเย็น
“ไอ้สารเลว แก……แกเป็นใคร? แกรู้มั้ยว่า ฉัน ฉันเป็นคนของมังกร กรุ๊ป!”
เย่อู๋เทียนหรี่ตา บีบคอของอีกฝ่าย แล้วยกขึ้นสูงๆ
เย่จูนหลินเห็นเย่อู๋เทียน ก็โพล่งออกมา
“คุณพ่อ!”
น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเย่จูนหลิน
เสิ่นรั่วชิงเคยให้เธอดูรูปภาพของเย่อู๋เทียนมาก่อน
เกาเม่ยหลิงรู้ว่าผู้ชายคนนี้ ก็คือลูกเขยของเธอ
“คุณพ่อ เขาไม่ได้รังแกคุณยายคุณตาแค่ครั้งเดียว ครั้งนี้ยังปล่อยให้หมาข่วนขาของคุณยายจนได้รับบาดเจ็บด้วย!”
“พ่อจะจัดการเรื่องนี้เอง”
เย่อู๋เทียนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งในใจ
ไม่กลัวอันตรายตั้งแต่อายุยังเด็กขนาดนี้!
ลูกผู้ชาย ควรจะเป็นแบบนี้!
เย่อู๋เทียนโยนชายหนุ่มผมทองไปข้างๆเหมือนกับโยนขยะ เดินไปทางเกาเม่ยหลิง มองดูอาการบาดเจ็บที่ขาของเธอ
เย่อู๋เทียนพูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบา: “คุณน้า ผมจะพาคุณน้าไปฉีดวัคซีนก่อน”
เกาเม่ยหลิงพูดโดยไม่รู้ตัว: “ไม่ ไม่ต้อง จูนหลินไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันจะเซ็นสัญญากับพวกเขาเดี๋ยวนี้ พวกเราย้ายบ้านกัน ย้ายบ้าน…….”
จากนั้น เกาเม่ยหลิงก็ร้องไห้ออกมา
เย่อู๋เทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง โทรศัพท์ให้กับเฉินเหวินจิ้งของโรงพยาบาลกลางเมืองเจียงไห่
เมื่ออธิบายสถานการณ์ชัดเจน
เฉินเหวินจิ้งก็ตกลงในทันที และมาที่นี่พร้อมกับวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
ต่อจากนั้น เย่อู๋เทียนก็มองไปทางชายหนุ่มผมทอง และพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “เรื่องยังไม่จบ รออยู่ที่นี่!”
ทันทีที่คำพูดลดลง เย่อู๋เทียนประคองเกาเม่ยหลิง และเดินไปที่ตลาดผัก
ชายหนุ่มผมทองก็กลัวจนสั่นเทาไปทั้งตัว
ในขณะนี้ มีเสียงแตรรถยนต์ดังมาจากถนนด้านนอกฝูงชน
ต่อจากนั้น
ชายหนุ่มในชุดสูทก้าวลงจากบนรถ
รถยนต์ด้านหลังชายหนุ่มคนนี้ คือรถของเว่ยเจิ้งกั๋วซื่อโส่วแห่งเมืองเจียงไห่!
ชายหนุ่มเป็นคนโปรดของเว่ยเจิ้งกั๋ว!
ชื่อว่าซุนเหลียนเทา หรือที่รู้จักกันในชื่อซุนซูลี่!
ชายหนุ่มผมทองที่อยู่บนพื้น ราวกับไขว่คว้าความหวังสุดท้ายไว้ได้ และลุกขึ้นจากพื้นทันที
“เว่ยซื่อโส่ว ซุนซูลี่ พวกคุณต้องช่วยผมจัดการนะ!”
“มีคนดื้อด้านที่นี่ฆ่าหมาของผม เกือบจะบีบคอผมตายด้วย!”
ซุนซูลี่ดูงุนงง
ไม่รู้ว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่
ฝูงชนในที่เกิดเหตุ ต่างก็หลีกทางให้กับเว่ยเจิ้งกั๋ว
วินาทีต่อมา เว่ยเจิ้งกั๋วกลับมีเหงื่อเย็นผุดออกมาในทันที
เพราะว่าเขาก็เห็นว่า เย่อู๋เทียน ก็มองไปทางเขาพอดี
ยิ่งไปกว่านั้น สายตาเยือกเย็นเหมือนกับน้ำแข็งสองอัน
เว่ยเจิ้งกั๋วสั่นเทาไปทั้งตัว และคุกเข่าลงบนพื้นในทันใด
“ชิง……ชิงตี้!”
เมื่อคนอื่นๆที่อยู่ในเหตุการณ์เห็นฉากนี้ ต่างก็เบิกตากว้างทั้งหมด
โดยเฉพาะยิ่งชายหนุ่มผมทองที่ใช้สุนัขทำร้ายร่างกาย
จ้องมองอย่างนิ่งอึ้ง
เว่ยเจิ้งกั๋ว คนมีอำนาจแห่งเมืองเจียงไห่!
ทำไมถึงได้……
คุกเข่าให้คน?