จอมนักรบอหังการ - บทที่ 319 วิธีของยมบาล พระยายมบาลชิงตี้！1
จอมนักรบอหังการ บทที่ 319 วิธีของยมบาล พระยายมบาลชิงตี้！1
เสียงตบเมื่อกี้ดังมาก
แม้หลังจากเทียนอู๋เทียนตบหน้าของจางจิงหลวนแล้ว ก่นด่าเธอว่าแพศยา
แต่เสียงตบ กลับไม่สามารถกลบได้！
มันยังคงดังก้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมือนสถานฝึกเต๋า และไม่หายไปอยู่นาน
ในขณะเดียวกันนั้น
เทียนหลงเอ๋อร์ก็กระโดดลงมาจากก้นเหวลึก
แต่ก่อนที่จะลงสู่พื้น เธอได้เห็นฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้า
เย่อู๋เทียน ไม่พูดพร่ำทำเพลง ปรากฏอยู่ตรงหน้าของจางจิงหลวน ยกมือขึ้นตกลงมา ตบที่หน้าของจางจิงหลวน？
นี่มัน……
เกิดอะไรขึ้นกันแน่？
ต้องรู้ว่า มีดที่เธอพึ่งฟันจางจิงหลวนไป ต้องใช้พลังทั้งหมดที่เธอมี！
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น
จางจิงหลวน ก็ราวกับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร！
ในทางกลับกันยังทำตัวสบายๆ ยืนอยู่ก้นเหวลึก ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น！
นั่นก็หมายความว่า ดาบที่เธอฟันออกไปด้วยพลังทั้งหมดที่มี สำหรับจางจิงหลวนแล้ว มันก็แค่……
แค่นี้เนี่ยนะ？
ราวกับเด็กน้อยคนหนึ่ง เล่นฟันดาบ อยู่ต่อหน้ากวนอู？
แต่ตอนนี้……
ไม่ว่าจางจิงหลวนจะน่ากลัวแค่ไหน แต่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน กลับยังคงดูถูกดูแคลน？
ดังนั้น ความสามารถของเย่อู๋เทียน ตกลงมันน่ากลัวขนาดไหนกันแน่？
ไม่เพียงแต่เทียนหลงเอ๋อร์ที่สงสัยเช่นนี้
จางจิงหลวนที่เมื่อครู่ถูกเย่อู๋เทียนตบหน้า จนถึงตอนนี้เธอยังตกอยู่ในภวังค์ เธอสงสัยเช่นกัน
น่ากลัวเกินไปแล้ว！
เธอเป็นนักบู๊ที่เคยผนวกตันเสวียนร้อยครั้ง กลับถูกเย่อู๋เทียน ตบหน้าเนี่ยนะ？
ทำไมถึงเป็นแบบนี้？
ใบหน้าของจางจิงหลวนเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
มองไปที่สายตาของเย่อู๋เทียน
ตกลงจนถึงขีดสุด
ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากเชื่อ เธอจะไม่สามารถหลบการ ตบหน้าของเย่อู๋เทียนที่อยู่ตรงหน้าได้！
จางจิงหลวนจ้องไปที่ดวงตาของเย่อู๋เทียน
เพี๊ยะ！
เย่อู๋เทียนตบลงไปอีกครั้ง
ด้วยความเร็วแสง
เมื่อฝ่ามือตกลงบนใบหน้าของจางจิงหลวน จนทำให้จางจิงหลวนเซถอยไปเล็กน้อย คุกเข่าอยู่ที่พื้น
เย่อู๋เทียนค่อยๆเอ่ยปาก
“เมื่อสักครู่ ฉันก็แค่ใช้พลังสามส่วน ตอนนี้ ใช้ไปหกส่วน！”
จางจิงหลวนถึงพึ่งหลุดจากภวังค์
แต่กลับรู้สึกว่า มุมปากของเธอมีของเหลว
เธอเอื้อมมือไปลูบ
มันคือเลือด
จางจิงหลวนมองไปที่เย่อู๋เทียนด้วยความตกตะลึง
วินาทีนี้เอง
หัวใจของเธอ เกิดความรู้สึกหวาดกลัวแผ่กระจาย
“เป็นไปไม่ได้ ทำไมนาย……”
ไม่รอให้จางจิงหลวนพูดจบ เย่อู๋เทียนก็ยกเท้าขึ้นแล้วถีบไปที่ก้นของเธอ
จางจิงหลวนสวมชุดคลุมสีเหลืองทองเข้ม ดูเหมือนจักรพรรดินี……
ล้มคะมำอยู่กับพื้น
วินาทีนี้ เธอดูน่าอนาถเหลือเกิน
เย่อู๋เทียนเอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง
“คุณคิดว่า ผมไม่กล้าตีผู้หญิงงั้นหรอ？”
จางจิงหลวนไม่กล้าขยับ
และไม่กล้าพูดอะไร
ในสมองว่างเปล่า ยังคงไม่อยากจะเชื่อ เมื่อเธออยู่ต่อหน้าของเย่อู๋เทียน ไม่มีโอกาสได้ลงมือแม้แต่น้อย
เมื่อมองไปทั่วโลก จะมีนักบู๊สักกี่คน ที่สามารถผนวกตันเสวียนได้เป็นร้อยครั้ง？
เย่อู๋เทียน ทำไมถึงน่ากลัวขนาดนี้？
ราวกับเย่อู๋เทียนรู้ทันทีว่าจางจิงหลวนคิดอะไรอยู่
เขาหัวเราะเสียงหึ
“อย่าลืมสิ ในซีไห่เมื่อแปดปีก่อน ผมหารือลัทธิเต๋ากับคุณแค่ในนาม ความจริงแล้ว ผมกำลังให้คำแนะนำคุณอยู่ ไม่อย่างงั้น คุณคิดว่าคุณเป็นใครไม่ทราบ ถึงโชคดีผนวกตันเสวียนได้เป็นร้อยครั้ง？”
สายตาของจางจิงหลวนที่กำลังมองเย่อู๋เทียนอยู่ เกิดความหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น
เหมือนกับที่เย่อู๋เทียนพูด
เมื่อแปดปีที่ซีไห่ ทั้งสองคนเคยหารือลัทธิเต๋าที่ซีไห่
หลังจากหารือลัทธิเต๋ากันครั้งนั้น……
การฝึกฝนของจางจิงหลวน ก็พุ่งทะยานขึ้น！
แต่จางจิงหลวนกลับหลงคิดไปว่า ที่เธอสามารถฝึกฝนได้อย่างไร้อุปสรรคมาตลอดทาง！
ทั้งหมดเป็นเพราะความสามารถของเธอเอง！
นื่คือการมองทะลุโซ่ตรวน หลังจากการพูดคุยในครั้งนั้น！
แต่ว่า ตอนนี้ดูท่า……
ตอนนั้นเย่อู๋เทียนจงใจให้ตนหลงเข้ามาในโซ่ตรวนนี้หรือไม่ ？
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้
จางจิงหลวนส่ายหน้าไปมาอย่างบ้าคลั่ง
“ปะเป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นนาย อยู่แค่แดนพลังตันไม่ใช่เหรอ！”
“ทะ……ทำไมนายถึงสามารถชี้แนะให้เปิ่นหวางได้？”
เย่อู๋เทียนหรี่ตาลง
“เปิ่นหวาง？”
“คนแพศยาอย่างคุณ หลงตัวเองเก่งจริงๆเลยนะ！”
“ใช่แล้ว เมื่อแปดปีก่อน ที่ผมอยู่ในแดนพลังตัน แต่จนถึงตอนนี้คุณคงไม่ได้ ยังคิดว่าพลังตันเป็นแดนอย่างหนึ่งหรอกนะ？แต่ไม่ใช่วิชาอย่างหนึ่ง？”
จางจิงหลวนสีหน้าเผยให้เห็นความตกใจ
สุดท้าย
เธอยังคงถามคำถามนี้ออกไป
“ตะ……ตอนนี้นาย……ถึงขั้นไหนกันแล้วแน่？”
เย่อู๋เทียนทำเสียงหึ
“คุณไม่มีสิทธิ์รู้”
จางจิงหลวนรู้สึกละอายใจและหงุดหงิดอย่างมาก เธอลุกขึ้นยืนทันทีและสะบัดแขนเสื้อของเธอ
กำดาบในมือ！
แล้วส่งดาบออกไป！
ชี้ไปที่ลำคอของเย่อู๋เทียน！
แต่ดาบที่อยู่ในมือของจางจิงหลวน ชี้ไปที่เย่อู๋เทียนเหลือเพียงระยะครึ่งนิ้ว
เย่อู๋เทียนก็ยกมือขึ้น แล้วใช้นิ้วหนีบเอาไว้
เขาเบี่ยงตัวหลบ ถอยหลังไปครึ่งก้าว กระชากจางจิงหลวนมาข้างหน้า
หลังจากนั้น
ปึ้ง！
ถีบไปที่ท้องของจางจิงหลวน
จางจิงหลวน
สองเท้าออกห่างจากพื้น
กระเด็นไปไกลหลายร้อยเมตร
ดาบในมือ ถึงแม้จะไม่ห่างไปไหน แต่มือที่ถือดาบนั้น กลับสั่นเทาอย่างน่ากลัว
ราวกับอีกแค่นิดเดียว จางจิงหลวน ก็จะถือดาบไม่อยู่แล้ว！
ปึ้ง！
จางจิงหลวนกระแทกเข้ากับรูปปั้นหินขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลัง
รูปปั้นหินไม่อาจทนแรงกระแทกนี้ได้
เริ่มเกิดรอยร้าวทันที
ส่วนหัวของรูปปั้น ตกลงสู่พื้น！
ร่างของรูปปั้น ตกลงบนตัวของจางจิงหลวน！
จางจิงหลวนดีดตัวออกจากตรงนั้นด้วยสัญชาตญาณ ราวกับลำแสง ที่พุ่งออกจากพื้นพุ่งไปยังเย่อู๋เทียนเพื่อสังหารเขา
แต่พอถึงตำแหน่งที่เย่อู๋เทียนยืนอยู่ก็พึ่งเห็นว่า
เย่อู๋เทียน ไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว
เทียนหลงเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลกัน มองเห็นฉากนี้ต่อหน้าต่อตา ตะลึงจนปากน้อยๆของเธออ้าปากค้าง
เพราะเธอเห็น
เย่อู๋เทียน ตามอยู่ด้านหลังของจางจิงหลวน
แต่จางจิงหลวนกลับไม่รู้ว่าเย่อู๋เทียนอยู่ด้านหลังของเธอ！
วินาทีต่อมา จู่ๆจางจิงหลวนก็เปลี่ยนเป็นบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น เธอตามไปฆ่าฟันเขาทุกที่！
ในทุกครั้งที่ดาบฟันลงไป！
พลังดาบราวกับสายรุ้ง！
ฟันที่ไปที่รูปปั้นบริเวณโดยรอบ！
ปึ้ง！
ปึ้ง！
ปึ้ง！
รูปปั้นตกลงสู่พื้นติดต่อกัน！
เพียงแต่นาทีนี้ สถานฝึกเต๋าขนาดใหญ่แห่งนี้ เต็มไปด้วยซากของรูปปั้นที่เสียหาย！
“เย่อู๋เทียน！ออกมาสิวะ！”
จางจิงหลวนตกใจหวาดกลัวจนสุดขีด เธอร้องเรียกราวกับคนบ้า