จอมนักรบอหังการ - บทที่ 387 แค่ประโยคเดียว ก็ทำให้เฉิงโม่หนงน้ำตาไหล 1

จอมนักรบอหังการ บทที่ 387 แค่ประโยคเดียว ก็ทำให้เฉิงโม่หนงน้ำตาไหล! 1

เมื่อเฉิงโม่หนงที่อยู่ในรถได้คำพูดนี้ ท้ายที่สุดก็ลงจากรถ

เฉิงโม่หนงใส่ชุดสูทเป็นทางการ

มีรูปร่างที่ดีมาก ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อสูทกับกระโปรงครึ่งล่าง

บนขาทั้งสองข้างที่ตรงเรียวยาวราวกับหยก ยังถูกห่อหุ้มด้วยถุงน่องสีเนื้อบางราวกับปีกของจักจั่น

ให้ความรู้สึกกับผู้คน…….

ก็เหมือนกับ CEOคนสวย เพิ่งจะเลิกงาน

ชายวัยกลางคนข้างรถดูเหมือนจะไม่พอใจกับการแต่งตัวของเฉิงโม่หนงเป็นอย่างมาก หันหน้าไปถามไถ่ชายชราที่อยู่ข้างๆ

“พ่อ โม่หนงแต่งตัวแบบนี้ ดูไม่จริงจังเกินไปหรือเปล่า?”

ชายชราสวมชุดสูท ให้ความรู้สึกกับผู้คน ราวกับสุภาพบุรุษคนหนึ่ง ได้ยินคำพูดของชายวัยกลาง ก็ยิ้มเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร นายท่านหานชอบการแต่งตัวแบบนี้ที่สุด”

ชายวัยกลางคนถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ชายวัยกลางคน ชื่อว่าเฉิงจิ้นซอง เป็นพ่อบุญธรรมของเฉิงโม่หนง

ส่วนชายชราข้างกายของเขาคนนี้ เป็นปู่ของเฉิงโม่หนง ชื่อว่าเฉิงเฟยหู

สองพ่อลูกมาที่วิลล่าว่อหลงในวันนี้

มาเพื่อส่งคน

พวกเขาจะส่งมอบเฉิงโม่หนง…….

ให้กับหานจื่อฉี !

สองเหตุผล

เหตุผลข้อแรก…….

ก็ย่อมเป็นหานจื่อฉี ชอบเฉิงโม่หนงอยู่แล้ว

เหตุผลข้อที่สอง……..

เพื่อตอบแทนบุญคุณ!

สัปดาห์ที่ผ่านมา

เฉิงเฟยหูตรวจร่างกาย แล้วพบว่าเป็นมะเร็ง

และเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย!

ภายใต้หลักฐานดังกล่าว เฉิงเฟยหูถึงขนาดได้จัดการเตรียมงานศพแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้เฉิงเฟยหูคาดไม่ถึงคือ เขาได้จัดเตรียมงานศพเรียบร้อยแล้ว มีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นบนตัวของเขา

วันที่เขาเตรียมงานศพเสร็จ

เนื่องจากความหดหู่ใจ จึงไปสวนสาธารณะของตี้ตูเพื่อผ่อนคลาย

ได้พบกับหานจื่อฉี ที่นั่นโดยบังเอิญ

ในเวลานั้น เฉิงโม่หนงก็อยู่ที่ข้างกายของเฉิงเฟยหูด้วย

หลังจากที่หานจื่อฉี เห็นเฉิงโม่หนง แวบเดียวก็ตกหลุมรักแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังพึมพำกับตัวเองอย่างยิ้มแย้ม

“หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันก็จะส่งต่อตำแหน่งผู้นำ ให้กับกางเอ๋อร์แล้ว แต่ว่า หลังจากที่ส่งต่อตำแหน่ง ฉันควรทำอะไรดี? ฮ่าๆ ถ้ามีสาวสวยอยู่เคียงข้างกายฉัน ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับฉัน มีสาวสวยอ่านหนังสืออยู่เคียงข้างทุกวัน งั้นก็จะดีมากมาย”

สิ่งที่หานจื่อฉี พูดในตอนนั้น ก็ย่อมเข้าในหูของเฉิงเฟยหูอยู่แล้ว ทำให้เฉิงเฟยหูก้าวไปข้างหน้าเคลียร์ให้ชัดเจนในทันที

โดยไม่คาดคิดว่า ยังไม่รอให้เฉิงเฟยหูพูด

หานจื่อฉี ก็ยกมือขึ้นกดบนไหล่ของเฉิงเฟยหู…….

ต่อจากนั้น……..

ความเจ็บป่วยของเฉิงเฟยหู ได้เปลี่ยนจากอันตรายเป็นความปลอดภัยแล้ว!

ไม่เพียงแค่นั้น

เฉิงเฟยหูในตอนนั้น อายน้อยลงมากๆ ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ทำให้ความรู้สึกกับผู้คน ก็เหมือนกับ ชายชราที่อายุเกือบแปดสิบปีอย่างเขา ได้ชุบชีวิตขึ้นมาใหม่

ด้วยเช่นนี้

เฉิงเฟยหูก็ถือว่าหานจื่อฉี เป็นผู้มีพระคุณของตัวเอง

ตอนนี้เฉิงเฟยหูเห็นว่าหานจื่อฉี ชอบเฉิงโม่หนงขนาดนั้น ก็ตั้งใจยกเฉิงโม่หนงให้กับอีกฝ่าย!

ถึงขนาด ไม่ลังเลที่จะปฏิเสธคุณชายตี้ตูที่ตามจีบเฉิงโม่หนงอยู่ในขณะนั้น!

เพราะว่าในสายตาของเฉิงเฟยหู คนเรามีชีวิตเดียว ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการตอบแทนบุญคุณ

ส่วนเรื่องนี้ สำหรับเฉิงโม่หนง ยุติธรรมหรือไม่…….

อันที่จริงก็ไม่มีอะไรยุติธรรมหรือไม่ยุติธรรม

เพราะไม่ว่าเฉิงโม่หนงจะตกลงก็ดี ไม่ตกลงก็ดี เรื่องนี้ ควรจะทำยังไงก็ต้องทำอย่างนั้น!

มีเหตุผลเดียวเท่านั้น

เฉิงโม่หนงเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลเฉิง

หลายปีมานี้ ตระกูลเฉิงดีต่อเฉิงโม่หนงเป็นอย่างมาก

ดังนั้น…….

เฉิงโม่หนงมีเหตุผลอะไรปฏิเสธที่จะตอบแทนตระกูลเฉิงล่ะ?

ต่อให้มี

เฉิงเฟยหูก็ไม่ให้ความสำคัญ

เหตุผลที่เกิดแบบนั้นขึ้น…….

หานจื่อฉี ไม่เพียงแต่รักษาอาการป่วยของเขา แต่ยังสัญญากับเขาหลายสิ่งหลายอย่าง

สิ่งของหนึ่งในนั้น คือยาเม็ดหนึ่ง

หลังจากที่ทานไปแล้ว ไม่เพียงแต่จะมีภูมิคุ้มกันต่อโรคต่างๆเท่านั้น ยังสามารถชกวัวตัวหนึ่งให้ตายได้ด้วยหมัดเดียว เหมือนกับคนที่แข็งแกร่งในวิทยายุทธ

ในวัยนี้ของเฉิงเฟยหู

ความปรารถนาที่จะมีสุขภาพดีและแข็งแรงนั้น ยิ่งใหญ่กว่าความต้องการเงินทอง

ในชีวิตนี้โชคดีได้เจอกับยอดฝีมืออย่างหานจื่อฉี ในมุมมองของเฉิงเฟยหูเป็นโชคลาภยิ่งใหญ่