จอมนักรบอหังการ - บทที่ 42 เป็นคุณ ไอ้สารเลว
จอมนักรบอหังการ บทที่ 42 เป็นคุณ ไอ้สารเลว!
แม้จะเป็นคนธรรมดาก็ตาม
เดิมทีเย่จื่อหลงก็ไม่ได้เอาไว้ในสายตาอยู่แล้ว
แต่คำถามนี้ อีกฝ่ายคนหนึ่งเป็นถึงภรรยาของผู้นำสูงสุดของประเทศมังกร อีกคนก็เป็นลูกสาวของผู้นำสูงสุดของประเทศมังกร
คนหน้า มีความใจกว้างของในต่างประเทศอย่างน่าเคารพนับถือ
คนหลัง เป็นรองจากร้อยนายพลของประเทศมังกร และเป็นนายพลหญิงคนแรกที่มีชื่อเสียงในประเทศมังกร รักษาดินแดนอันหนาวเหน็บทางตอนเหนือของประเทศมังกร พลังสตรีนั้นน่าเกรงขามนับพันไมล์!
เป็นหญิงผู้มีฝีมือยอดเยี่ยม?
ในยุคปัจจุบัน ก็ถือว่าเป็นเจ้ายุทธจักรสายธารหญิง!
ถ้าไม่ได้ฟังผิดไป
ไอ้เจ้าหมาเย่อู๋เทียนนี่ เพิ่งเรียกคุณนายโล่ว่าอะไรนะ?
สะใภ้?
เป็นไปได้ไหมว่า ฐานะของเย่อู๋เทียนในวิหารจอมเทพ สามารถเทียบได้กับเทพทั้งสิบสองแห่งวิหารจอมเทพ?
ถ้าไม่เช่นนั้นภรรยาของผู้นำสูงสุดของประเทศมังกร จะสามารถมีใบหน้าใหญ่โตเช่นนี้ให้เจ้าหมาเย่อู๋เทียนได้ยังไง?!
เมื่อคิดเช่นนี้ ใบหน้าของเย่จื่อหลงก็มืดมน
ทางเลือกสุดท้ายคือเก็บปืนกลับไป
ไม่มีทาง แม้ว่าเย่จื่อหลงจะเย่อหยิ่งและใช้อำนาจบาตรใหญ่ แต่ก็ดูออกว่าสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างไร
ไม่ว่าวันนี้ฐานะเย่อู๋เทียนจะเป็นยังไง!
ตอนนี้เขาเป็นคนของประเทศมังกร
ต่อหน้าคุณนายโล่ ไม่ง่ายเลยที่จะฆ่า
มิฉะนั้น ท้ายที่สุดนี่คืออาณาเขตของประเทศมังกร เรื่องสุดโต่งที่ทำก็เกินไป แม้ว่าเบื้องหลังที่มีอยู่เดิมของเย่จื่อหลงจะมีวิหารจอมเทพ แล้วก็มีประเทศที่มีอำนาจแต่ก็คงไม่มีทางรอดจากหายนะที่จะถึงได้แน่!
พลังที่ซ่อนอยู่ของประเทศมังกรก็ไม่อาจมองข้าม!
เมื่อมองดูเหล่านักธุรกิจที่นี่อีกครั้ง ทุกคนต่างตะลึงงันและโง่เขลาในทันที
ยังไงก็คาดไม่ถึง
งานศพของเย่จินหลิง ภรรยาของผู้นำสูงสุดจะมาแสดงความเคารพด้วยตัวเอง
ดูใบหน้าของเย่อู๋เทียน
นี่เป็นแนวคิดอะไร?
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เย่อู๋เทียนเคยเป็นที่ต้องการของหน่วยสืบราชการลับเจียงไห่มาก่อนและมีความลับอื่น!
เหตุผลที่ผู้นำสูงสุดไปที่เจียงไห่ด้วยตัวเองเมื่อวานนี้!
ไม่ใช่เพื่อไปพบตระกูลเย่!
แต่……
มีเหตุผลอื่น ๆ!
แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม อาคารตระกูลเย่กำลังจะพังทลาย ต้องเป็นเพียงแค่ข่าวลือเท่านั้น!
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือข่าวลือทั้งหมดนี้เป็นตอนที่ภรรยาผู้นำปรากฏตัวที่นี่อย่างกะทันหัน
อย่าคิดไปเอง!
เมื่อมองดูตระกูลเย่ทุกคนในโถงงานศพ
ท่าทางดูแปลกประหลาดไปทีละคน
ไม่ได้คาดคิดว่าเย่อู๋เทียนไอ้หมาตัวนี้ จะแอบอ้างผู้มีอิทธิพลอย่างภรรยาผู้นำบุคคลที่สูงส่งอย่างนี้!
นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
แต่เมื่อเห็นฉากนี้ในสายตาของเสิ่นจูนอี๋ แม้ว่าจะแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
แค่รู้สึกว่า
การตัดสินใจของตัวเองเมื่อวานนั้น
กลายเป็นเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน
ยืนอยู่ข้างเย่อู๋เทียน
ไม่ผิด!
เสิ่นจูนอี๋มองไปที่เย่อู๋เทียนตาไม่กะพริบตา
เต็มไปด้วยความเคารพและน่ายำเกรง
หัวใจพองโตจนถึงขีดสุด
ต่อหน้าชายผู้นี้ ตัวเธอเองเลื่อมใสศรัทธามาก!
การคุกเข่าต่อหน้าเขาและเข้าไปกราบ ล้วนเป็นเกียรติอย่างสูง!
ถอนหายใจ เมื่อ 7 ปีที่แล้ว เธอไม่มีตา จึงให้เสิ่นรั่วชิงเอาประโยชน์จากมัน ไม่เช่นนั้น ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาทั้งกลางวันและกลางคืนก็คือตัวเอง!
ทันเวลา คุณนายโล่และโล่หวางมาถึงหน้าของเย่อู๋เทียน
โล่หวางมองไปที่เย่อู๋เทียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
แต่ความตื่นเต้นนี้ กลับสามารถบังคับได้ในส่วนลึกของหัวใจ และไม่กล้าพรั่งพรูออกมาสักครึ่งหนึ่ง
เจ็ดปีแล้ว
ไม่มีสักวันที่โล่หวางไม่คิดถึงเขา
เย่อู๋เทียนเหลือบมองโล่หวาง และให้ออกไปจากตรงนั้น
ปล่อยให้คุณนายโล่และโล่หวางทำความเคารพศพของเย่จินหลิง
เย่จินหลิงตายล้วนไม่คาดคิดเลย
หลังจากเขาตายแล้ว เพราะเย่อู๋เทียนจะได้รับเกียรตินี้จริงๆ!
หลังจากที่คุณนายหวางและโล่หวางเสร็จสิ้นพิธี ด้านนอกประตูมีคนสองคนมาพร้อมกับพวงหรีด
คนหนึ่งคือเผยจื่อตงนายพลที่มีชื่อเสียงที่อายุน้อยที่สุดในร้อยนายพลแห่งประเทศมังกร
อีกคนเป็นหัวหน้าเจียงไห่หรง เหยียนมู่จือ
ทั้งสองคนสวมเครื่องแบบทหาร
ใบหน้าเคร่งขรึมน่าเกรงขามและเคร่งขรึมน่าเคารพ
ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว
ทุกๆ ก้าวเต็มไปด้วยพลัง
ไม่ว่ายังไง บุคคลสำคัญระดับโลกเหล่านั้นที่ติดตามเย่จื่อหลงมา ทั้งหมดล้วนต้องเปิดทางให้
ถึงแม้ว่าจะเป็นเย่จื่อหลงก็ต้องไปให้พ้นทาง
ที่นี่แม้จะเงียบแต่ก็จริงจังมาก
จนกระทั่งเผยจื่อตงและเหยียนมู่จือวางพวงหรีดไว้ข้างศพของเย่จินหลิง ด้านเย่จื่อหลงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ
บนใบหน้าไม่สามารถบรรยายถึงความบิดเบี้ยวได้อีก
เป็นสีดำเหมือนเหล็กชิ้นหนึ่ง
เอลลี่ที่อยู่ข้างๆ เขาก็พาลโกรธเหมือนกัน
เอลลี่คิดว่า
เธอเป็นลูกสาวของผู้บัญชาปกครองชายแดนแห่งประเทศมหาอำนาจ และเธอมีสายเลือดของขุนนางตะวันตกอยู่ในร่างกาย
หลังจากภรรยาของผู้นำสูงสุดแห่งประเทศมังกรมาถึงที่นี่ สายตาที่มองตรงก็ไม่ได้มองมาที่เธอเลย นี่เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!
เอลลี่มองไปทางเย่จื่อหลงและใบหน้าที่งดงามราวกับน้ำค้างแข็ง พูดด้วยเสียงต่ำ
“ดูเหมือนว่าอิทธิพลของคุณในประเทศมังกรสักนิดก็ไม่เท่าพี่ชายคุณ คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก”
เย่จื่อหลงหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่มืดมนเดินไปทางศพของเย่จินหลิง
มองไปที่เย่อู๋เทียนและพูดอย่างเย็นชา
“คุณคิดว่ามีคุณนายโล่ช่วยหนุนหลังแล้ว ฉันจะไม่มีวิธีจับคุณ ใช่ไหม?”
“เสิ่นจูนอี๋เคยบอกฉันแล้วว่า ความตายของเย่จินหลิงชายแก่คนนี้ คุณมีส่วนพัวพันด้วย!”
“เขาโกรธคุณ!”
“คุณนี่เป็นฆาตกรฆ่าพ่อ!”
เย่อู๋เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย
และในฐานะที่เป็นหญิงม่ายของเย่จินหลิง เสิ่นจูนอี๋ที่เพิ่งประคองคุณนายโล่เดินไปทางนั้นตามมารยาท ก็ตกใจเกือบตาย
ด้วยความรีบร้อน
จู่ๆ ก็เดินไปข้างหน้าเย่จื่อหลงและยกมือขึ้นแล้วตบลงมา
“เพี๊ยะ!”
เสียงตบดังมาก
เย่จื่อหลงงงไปหมดแล้ว
ไม่คาดคิดเลยว่า เสิ่นจูนอี๋ผู้หญิงต่ำช้าคนนี้ จะกล้าตบเขาต่อหน้าทุกคน?
แต่สมองของเย่จื่อหลงก็ว่างเปล่าไปสักครู่หนึ่ง
เสิ่นจูนอี๋พูดเสียงดังลั่น
“ไอ้คนเลวทราม!”
“ฉันเคยบอกคุณเมื่อไหร่ว่าพ่อคุณเป็นเย่อู๋เทียนที่ฆ่า?”
“คุณลองดูชุดที่ใส่ตอนนี้สิ!”
“ไม่สมควรที่จะเป็นมนุษย์ เย่จินหลิงตายแล้ว คุณเป็นลูกเวรที่เขาให้กำเนิดกับผู้หญิงป่า เดิมทีก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ! ”
“รีบไสหัวออกไปซะ ตระกูลเย่ของฉันไม่มีคนสารเลวอย่างคุณ!”
เย่จื่อหลงถลึงตาทั้งสองอย่างโหดเหี้ยม
“คุณกล้าตีฉันเรอะ!”
เสียงเย่จื่อหลงเปลี่ยนเป็นทั้งบางทั้งแหลม ราวกับขันทีหนุ่ม
เสิ่นจูนอี๋ด่าอีก
“แกนั่นแหละ ไอ้คนสารเลว!”
“คุณเป็นอะไรเนี่ย? กล้ามาป่าเถื่อนที่นี่!”
“เย่อู๋เทียนพูดไม่ผิด ที่นี่เป็นประเทศมังกร ยังอดไม่ได้ที่จะหลอกลวงและทำลายบรรพบุรุษของคุณ ไม่รู้ว่าบรรพบุรุษเป็นใครกำเริบเสิบสานใช้อำนาจบาตรใหญ่ที่นี่อีก!”
หมัดของเย่จื่อหลงที่กำแน่นทำเสียงเปรี๊ยะเปรี๊ยะ
ต้องการเพียงหนึ่งหมัด
ศีรษะของเสิ่นจูนอี๋จะกลายเป็นแตงโมเละแล้ว
แต่เมื่อคิดถึงการปรากฏตัวของคุณนายโล่และการปรากฏตัวของกองกำลังเจียงไห่หรง เย่จื่อหลงก็ควบคุมความโกรธลง
หันไปมองเย่อู๋เทียน
หัวเราะอย่างโกรธจัด
“คุณ ก็แค่อาศัยผู้หญิงหนุนหลังให้คุณนั่นแหละ มันช่างน่าสมเพชจริงๆ แต่ไม่มีครั้งที่สองแล้ว!”
“ฉันต้องการส่งคำท้าคุณความเป็นความตาย!”
“คุณกล้าที่จะสู้มั้ย?”
เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไร
ต่อมาโล่หวางก็มองไปทางเย่จื่อหลง
แล้วเดินไปข้างหน้า ยกมือขึ้นแล้วตบลงมา
เพี๊ยะ!
แม้ว่าเสียงจะดังกังวาน!
แต่ไม่ใช่ว่าจะตบหน้าได้ง่ายๆ แล้ว
แต่ตบเขาลงไป ตีเย่จื่อหลงไปด้านข้างโดยตรง
โล่หวางพูดด้วยเสียงเย็นชา
“ท้าทายอาจารย์ฉัน คุณมีค่าพอหรือ?”