จอมนักรบอหังการ - บทที่ 448 เป็นผู้หญิง คราวหน้าอย่ารีบร้อนลงมืออีกล่ะ
จอมนักรบอหังการ บทที่ 448 เป็นผู้หญิง คราวหน้าอย่ารีบร้อนลงมืออีกล่ะ!
ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีอย่างกะทันหันของหนานกงเหยียน
หรือว่าเสิ่นรั่วชิงจับใบมีดด้วยมือเปล่า?
ความเร็วนั้น มันเร็วมาก
นอกจากเย่อู๋เทียนและเสิ่นรั่วชิงแล้ว คนที่เหลือเห็นเพียงแค่ผลลัพธ์เท่านั้น
มีกริชเล่มหนึ่งเจาะทะลุฝ่ามือของหนานกงเหยียน!
รู้สึกเจ็บปวด!
หนานกงเหยียนยืนอึ้งอยู่ที่เดิม
แต่วินาทีต่อมา ยังไม่ทันที่หนานกงเหยียนจะได้สติกลับมา
เสิ่นรั่วชิงปล่อยด้ามกริชทันที แล้วต่อยไปที่หน้าผากของหนานกงเหยียน
ทำให้หนานกงเหยียนกระเด็นกลับหัวออกไปทันที!
โครม!
ชนประตูรถคาเยนน์ที่อยู่ข้างหลังเขา
คนและรถยนต์กระเด็นออกไปอย่างแรง!
ตำแหน่งที่ตกลง!
ไกลออกไปหลายสิบเมตร
โครม!
ขณะที่รถตกลงบนพื้น หนานกงเหยียนก็ตกลงบนพื้นเช่นกัน
หน้าผากมีรอยบุ๋ม
เลือดไหลออกมาจากดวงตาของเขา ตาพร่ามัว และศีรษะชาไปหมด!
เมื่อเทียบกันแล้ว
ความเจ็บปวดบนฝ่ามือของเขา กลับเจ็บปวดไม่มากนัก
ณ.ตอนนี้
นอกจากเสียงสัญญาณเตือนภัยของรถคาเยนน์คันนั้นแล้ว
ไม่มีเสียงอื่นใด!
ไม่มีใครคาดคิดว่า……
สาวสวยที่อยู่ข้างกายเย่อู๋เทียน จะเผด็จการเช่นนี้!
โดยเฉพาะผู้บริหารระดับสูงและพนักงานของเทียนจวิน กรุ๊ป ทุกคนต่างตกตะลึง!
นี่มัน……
พละกำลังเช่นนี้ ยังสามารถเรียกมนุษย์ได้อีกเหรอ?
ตอนนี้หวงฝู่ชิง
ท่าทางเหมือนคนบ้า
ไม่อยากจะเชื่อ
หนานกงเหยียน ถูกผู้หญิงที่ตนเองหมายปอง ต่อยจนกระเด็นออกไป!
ผู้หญิงคนนี้ เป็นใครกันแน่?
ทำไมถึงได้น่ากลัวเช่นนี้?
ต้องรู้ว่า……
หนานกงเหยียน เป็นรองเจ้าอาวาสของวัดอี่ซียน!
ถึงแม้ว่าตนเองจะไม่ใช่สมาชิกของโลกยุทธจักร แต่ตนเองได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นเป็นประจำมาตั้งแต่เด็ก และรู้ชัดเจนว่าวัดอี่ซียนหมายความว่าอย่างไร!
สามารถพูดได้ว่า
ในโลกยุทธจักรแล้ว วัดอี่ซียนมีชื่อเสียงพอ ๆ กับสำนักเจินอู่!
หวงฝู่เจิ้งฉี พ่อของตนเอง เป็นคนระดับเหมือนเทพเจ้าแล้ว!
ถึงจะเป็นเช่นนั้น แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหนานกงเหยียน ที่เป็นรองเจ้าอาวาสของวัดอี่ซียนแล้ว ก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตน!
สิ่งสำคัญที่สุดคือ……
วันนี้ก่อนที่ตนเองจะมาเทียนจวิน กรุ๊ป ได้เห็นพลังความแข็งแกร่งของหนานกงเหยียนด้วยตาตนเอง!
วันนี้ตอนที่หนานกงเหยียนมาหาตนเอง เพียงแค่หมัดเดียว ก็ทำให้พ่อบ้านเก่าที่ยืนอยู่ข้างตนเองกลายเป็นคนพิการ!
และพ่อบ้านเก่าที่อยู่ข้างตนเอง แข็งแกร่งพอ ๆ กับพ่อของตนเอง!
ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่ก็ถูกหนานกงเหยียนต่อยหมัดเดียวจนกลายเป็นคนพิการ!
นี่คือแนวคิดอะไร?
แต่ตอนนี้……
เมื่อหนานกงเหยียนอยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่ตนเองหมายรองแล้ว กลับไม่สามารถหลบเลี่ยงแม้แต่กระบวนท่าเดียวได้?
หนานกงเหยียนในเวลานี้
ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขายังคงมีสติ
ไม่เคยคิดเลย
ตนเองจะถูกผู้หญิงที่ไม่มีชื่อเสียง ทำร้ายจนมีสภาพเช่นนี้ได้!
เธอเป็นใครกันแน่?
ทำไมถึงได้แข็งแกร่งเหมือนเจ้าอาวาสกัวเถาจือได้?
ตนเอง พิการแบบนี้แล้วเหรอ?
ตนเอง ยังไม่ได้เปิดเผยสถานะ ก็ถูกทำร้ายจนพิการแบบนี้แล้วเหรอ?
ไม่!
เป็นไปไม่ได้!
นี่ต้องเป็นฝันร้ายแน่ ๆ!
ความแข็งแกร่งของตนเองในวัดอี่ซียนแล้ว นอกจากชายชราไม่กี่คนของวัดอี่ซียนแล้ว มีเพียงตนเองที่เป็นอนาคตของวัดอี่ซียนเท่านั้น!
เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกคนทำร้ายจนพิการเช่นนี้!
และขณะที่หนานกงเหยียนกำลังคิดเช่นนี้ เสิ่นรั่วชิงถึงได้มองเขาตรง ๆ และประกายความน่าเกรงขามออกมาทันที เย็นชาราวกับนางพญาหงส์
“ทำไมคุณต้องฆ่าสามีฉันด้วย?”
หนานกงเหยียนมองเสิ่นรั่วชิงด้วยความรู้สึกเจ็บใจ กัดฟันถามว่า
“คุณคือใครกันแน่?”
เสิ่นรั่วชิงไม่ตอบ แต่ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง มองเลือดที่อยู่บนหลังมือของตนเอง แล้วมองหวงฝู่เหยา
และถามว่า
“มีทิชชูเปียกแอลกอฮอล์เช็ดมือไหม? มือสกปรกนิดหน่อย สามีฉันไม่ชอบ”
หวงฝู่เหยารู้สึกประหม่าจนใจแต้นแรงมาก
เวลาเช่นนี้
จะไปหาทิชชูเปียกแอลกอฮอล์ได้จากที่ไหน?
และขณะนี้เอง เย่อู๋เทียนยื่นมือไปหยิบทิชชูเปียกแอลกอฮอล์จากรถบีทเทิ้ลที่อยู่ข้าง ๆ ออกมาหนึ่งห่อ แล้วยื่นให้เสิ่นรั่วชิง
กล่าวเบา ๆ
“เป็นผู้หญิง คราวหน้าอย่ารีบร้อนลงมือ”
เสิ่นรั่วชิงรีบตอบ
“ฉัน…..คราวหน้าฉันจะระวัง”
หลังจากนั้น เสิ่นรั่วชิงรีบใช้ทิชชูเปียกแอลกอฮอล์เช็ดมือ
เมื่อทุกคนเห็นภาพนี้แล้ว ดูเหมือนพวกเขาทุกคนจะลืมหายใจ
โดยเฉพาะเฉิงโม่หนงและหวงฝู่เหยา
พวกเธอสองคนรู้สึกว่าเสิ่นรั่วชิงเป็นคนดุมาก เป็นแบบอย่างของผู้หญิง และเป็นเทพธิดา!
แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเสิ่นรั่วชิงจะดุเช่นนี้ เป็นแบบอย่างของผู้หญิงเช่นนี้ เป็นเทพธิดาเช่นนี้!
แต่เทพธิดาเช่นนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่อู๋เทียนแล้ว ก็เหมือนผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง!
นี่มัน……
ยังมีเหตุผลอีกไหม?
ขณะนี้ เย่อู๋เทียนเหลือบมองหวงฝู่ชิงที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
เพียงแต่การมองนี้
ทำให้หวงฝู่ชิงตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ
รีบกราบขอความเมตตา
“ขอโทษ! ขอโทษ! ขอโทษจริงๆ! ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงของคุณเก่งขนาดนี้! ผม ๆ ๆ ๆ………. ”
หวงฝู่ชิงตกใจกลัวจนพูดไม่ออก
เย่อู๋เทียนเหลือบมองหวงฝู่เหยาอีกครั้ง
เพียงแค่เหลือบมองแวบหนึ่งเช่นกัน
หวงฝู่เหยาก็คุกเข่าลงบนพื้นอัตโนมัติ
“คุณเย่! ขอร้องท่าน ขอร้องท่านได้โปรดอย่าลงโทษตระกูลหวงฝู่! ขอร้องท่านได้โปรดปล่อยตระกูลหวงฝู่ด้วยเถอะ!”
เย่อู๋เทียนถามกลับ
“ผมบอกตอนไหนว่าจะลงโทษตระกูลหวงฝู่?”
หวงฝู่เหยาตกตะลึงอยู่ที่เดิม
เย่อู๋เทียนกล่าวเบาๆ
“ลุกขึ้นเถอะ ธุรกิจของตระกูลหวงฝู่ใหญ่โต มีคนมากมาย กำจัดเศษสวะสักคนสองคน มันก็ไม่เกินไป”
หวงฝู่เหยาแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เย่อู๋เทียนกล่าวอีกครั้ง
“แจ้งหน่วยสืบราชการลับของตี้ตู บอกว่าน้องชายของคุณลวนลามผู้หญิง เจตนายุยงให้คนอื่นทำความผิด ทะเลาะวิวาท ดำเนินการลงโทษตามกฎหมาย! ส่วนคนที่คิดจะฆ่าผม ดำเนินการลงโทษตามกฎหมายเช่นกัน!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวงฝู่เหยารู้สึกราวกับได้รับการนิรโทษกรรม
“ขอบคุณ สำหรับความเมตตาของชิงตี้!”
สีหน้าของหวงฝู่ชิงซีดเซียว
ดำเนินการลงโทษตามกฎหมาย?
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคือ…..
ชิงตี้?
เจ้ายมบาลชิงตี้ของประเทศหลง?
ทุกคนที่ไม่รู้จักเย่อู๋เทียน และตอนนี้ทุกคนล้วนได้ยินสรรพนามที่หวงฝู่เหยาเรียกเย่อู๋เทียน
ทุกคนเข้าใจทันที
ไม่เคยคิดเลย
ชายหนุ่มคนนี้จะเป็นเย่อู๋เทียน เจ้ายมบาลชิงตี้!
หนานกงเหยียนที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร ได้ยินสรรพนามที่หวงฝู่เหยาเรียกเย่อู๋เทียนเช่นกัน
ชั่วขณะหนึ่ง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
ตะโกนเสียงดัง
“คุณคือเย่อู๋เทียน? คุณ….คุณตกอยู่ในกำมือของกัวจื่อจู๋ และหลี่หานหูไม่ใช่เหรอ? แล้วคุณเป็นเย่อู๋เทียนได้อย่างไร? เย่อู๋เทียนเป็นตัวอะไร คุณ…คุณเป็นเย่อู๋เทียนได้อย่างไร?”
เย่อู๋เทียนหายตัวไปจากที่เดิมทันที
มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าหนานกงเหยียน ก้มหน้าถามกลับ
“ถ้าผมไม่ใช่เย่อู๋เทียน แล้วเป็นใครล่ะ?”
“แล้วคุณล่ะ ทำไมคุณถึงพูดถึงกัวจื่อจู๋ และหลี่หานหู”
หนานกงเหยียนตอบด้วยความดุร้าย
“ผมหนานกงเหยียน เป็นรองเจ้าอาวาสของวัดอี่ซียน!”
“หนานกงเหยียน ลูกบุญธรรมของหวงฝู่เจิ้งฉี รองเจ้าสำนักของสำนักเจินอู่!”
“วันนี้ ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายคุณกล้าทำร้ายผม!”
“จะถูกเหล่าวีรบุรุษของโลกยุทธจักรตามฆ่า!”
เย่อู๋เทียนพยักหน้า
“ถ้าเช่นนั้น ผมจะฆ่าคุณก่อน!”
“ส่วนพ่อบุญธรรมของคุณ….มันก็ไม่แน่ว่าเขาจะออกหน้าแทนคุณหรือไม่ เพราะตอนนี้เขาเป็นพ่อครัวของผม!”