จอมนักรบอหังการ - บทที่ 463 คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะถือรองเท้าให้ชิงตี้ด้วยซ้ำ 3
จอมนักรบอหังการ บทที่ 463 คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะถือรองเท้าให้ชิงตี้ด้วยซ้ำ! 3
หวงฝู่เจิ้งฉียิ้มด้วยความขมขื่น
“ครึ่งค่อนประเทศ? คุณไม่เคยเข้าใจกัวเถาจือจริง ๆ เธอไม่เพียงแค่ต้องการโลกยุทธจักรครึ่งค่อนประเทศเท่านั้น? เธอยังมีความทะเยอทะยาน ต้องการครอบครองแม้แต่ประเทศต่าง ๆ ในโลกใบนี้อีกด้วย!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ หวงฝู่เจิ้งฉีก็ถอนหายใจ
“ช่วงหลายปีที่ผ่านมา คุณไม่ได้ออกมาสู่โลกภายนอก มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณไม่รู้!”
“ผมจะบอกคุณว่า เมื่อกองกำลังใหญ่มาถึง ไม่มีใครสามารถต้านได้! แม้แต่ชิงตี้ก็ไม่มีความสามารถนั้น!”
“ผมไม่ได้บอกว่าเขาไม่สามารถเอาชนะกัวเถาจือได้ ผมหมายความว่าเขาสามารถเอาชนะกัวเถาจือได้ แต่แล้วไงล่ะ? เขาสามารถเอาชนะคนคนเดียวได้ แต่เขาจะสามารถเอาชนะคนนับหมื่นได้เหรอ?”
“การที่สำนักเจินอู่ของผมมีเจ้ายมบาลชิงตี้นี้เป็นเจ้าสำนักไท่ซ่าง มีเป้าหมายสูงสุดคือ เมื่อตอนที่โลกเกิดความวุ่นวาย แต่สำนักเจินอู่ยังสามารถอยู่รอดปลอดภัยเท่านั้น!”
ยิ่งอยู่สีหน้าของโจวซียิ่งแย่ขึ้นเรื่อย ๆ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด ทันใดนั้นเธอก็มองหวงฝู่เจิ้งฉีด้วยความโกรธ
“สำนักเจินอู่ของพวกคุณ กำลังหลอกใช้ชิงตี้?”
หวงฝู่เจิ้งฉีส่ายศีรษะ
“ไม่สามารถพูดว่าเป็นการหลอกใช้ เพียงแต่ความสามารถของเขาถึงระดับนี้แล้ว ต่อไปแทนที่จะถูกพันธมิตรบู๊ยึดครอง สู้เป็นเจ้าสำนักไท่ซ่างของสำนักเจินอู่ดีกว่ามิฉะนั้น ไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะเป็นเหมือนพ่อของผม ตกไปในหลุมพรางของกัวเถาจือ!”
หลังจากนั้น หวงฝู่เจิ้งฉีถอนหายใจอีกครั้ง และมองโจวซีอย่างลึกซึ้ง
“คุณคิดว่าผมหวงฝู่เจิ้งฉี เต็มใจจะอยู่ใต้อาณัติของคนอื่นเหรอ? เพียงแต่ในแง่สติปัญญาและการวางแผนของผมสู้กัวเถาจือไม่ได้ แต่ผมไม่ยอมเป็นเหมือนพ่อของผม กลายเป็นหมากตัวหนึ่งของเธอ! ดังนั้นผมจึงทำได้เพียงเลือกเจ้านายที่ฉลาดหลักแหลมเท่านั้น นี่เรียกว่าเข้าใจสถานการณ์!”
โจวซีกัดฟันกล่าวว่า
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว! ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ครอบครองตำแหน่งเจ้าอาวาสของวัดอี่เซียน ฉันก็จะไม่ปล่อยให้เย่อู๋เทียนไปที่เขาเอ๋อเหมย!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ดูเหมือนโจวซีจะตัดสินใจครั้งใหญ่ แล้วมองไปทางทิศใต้แวบหนึ่ง
แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“เมื่อเย่อู๋เทียนกลับมาแล้ว โปรดบอกเขาว่าภายในสามวัน ไม่ว่าฉันจะมีชีวิตอยู่หรือความตาย ฉันก็จะนำสิ่งที่เขาต้องการกลับมา! ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือคุณอย่าให้เขาไปที่เขาเอ๋อเหมย!”
หลังจากกล่าวจบ ยังไม่ทันที่หวงฝู่เจิ้งฉีจะรับปาก
โจวซีก็จากไปแล้ว
เดินทางไปเขาเอ๋อเหมยตามลำพัง!
แต่สิ่งที่นึกไม่ถึงก็คือ หลังจากโจวซีจากไปแล้ว หวงฝู่เจิ้งฉียิ้มด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ
“ผู้หญิงก็คือผู้หญิง โลกทัศน์แคบ คิดอะไรง่าย ๆ!”
“ล้วนเป็นสมาชิกของยุทธจักร สำหรับคุณแล้ว สายตาของผมหวงฝู่เจิ้งฉีแย่ขนาดนั้นเชียวเหรอ? มองไม่ออกว่าคุณยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ?”
“น่าขำ!”
หลังจากนั้น หวงฝู่เจิ้งฉีหันหลังแล้วเดินเข้ามาในบ้าน
เข้าครัวทำอาหารต่อ
และขณะนี้เอง เสียงของชายคนหนึ่งดังมาจากนอกประตู
“การที่คุณหลอกโจวซี เพราะคุณต้องการให้เกิดการต่อสู้ภายในของวัดอี่เซียนใช่ไหม? คุณต้องการให้เธอและกัวเถาจือต่อสู้กันก่อน?”
หวงฝู่เจิ้งฉีกลอกตาโดยไม่แม้แต่จะหันไปมอง และกล่าวว่า
“เพราะคุณต้องการให้ลูกชายของคุณครอบครองตำแหน่งผู้นำพันธมิตรบู๊อย่างมั่งคง มิฉะนั้น คุณในฐานะที่เป็นพ่อ ผมในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา จะเฝ้ามองให้กัวเถาจือมีอำนาจ แล้วสั่งให้เหล่าวีรบุรุษรังแกลูกชายของคุณเหรอ?”
ชายที่อยู่นอกประตูหัวเราะ
“หวงฝู่เจิ้งฉี ตลอดชีวิตของคุณมันก็แค่นี้แหละ ไม่ใช่ว่าผมเย่ฝูถูดูหมิ่นคุณ คุณต้องการเป็นที่ปรึกษาอยู่ข้างกายลูกชายของผม? ด้วยสติปัญญาของคุณแล้ว ยังไม่สามารถทำเช่นนั้นได้!”
ใบหน้าของหวงฝู่เจิ้งฉีกระตุก
“หมายความว่าอย่างไร? ผมบอกว่าในแง่สติปัญญาและการวางแผนของผมสู้กัวเถาจือไม่ได้ หรือว่าสู้ไม่ได้จริง ๆ? ตอนนั้นหมอดูดวงแห่งพันธมิตรมังกรเป็นเพียงลิ่วล้อเล็ก ๆ คนหนึ่งของผมเท่านั้น! และคุณฆ่าแม้แต่ลิ่วล้อเล็ก ๆ! ยังจะมาพูดถึงวิสัยทัศน์กับผมอีก?”
ชายที่อยู่นอกประตูหัวเราะ
“คุณคอยดูนะ อีกสักครู่โจวซีก็จะกลับมา”
หวงฝู่เจิ้งฉีหัวเราะเช่นกัน
“ไม่หรอก ไม่กลับมาแน่นอน เธอเป็นเหมือนดอกไม้ที่ปักอยู่ในแจกัน สวยแต่ไร้สมอง ถ้าพูดแบบทันสมัยก็คือ สมองคิดแต่เรื่องความรักเท่านั้น! เธอชอบลูกชายของคุณมาก เมื่อได้ยินว่าลูกชายของคุณกำลังจะประสบปัญหา ก็รับไปจัดการแก้ไขปัญหาให้ก่อน!”
“ผมคิดว่าการกระทำเมื่อสักครู่ของเธอ แม้แต่ตัวเธอเองก็รู้สึกซาบซึ้งแล้ว! ผมยังสามารถจินตนาการถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธอได้! บ่าวเสียสละอย่างใหญ่หลวงเพื่อเย่อู๋เทียน เย่อู๋เทียนจะต้องซาบซึ้งอย่างแน่นอน เขาจะต้องจดบ่าวไว้อย่างแน่นอน ฮ่า ๆ ความรักที่ลึกซึ้งระหว่างหนุ่มสาว รับไม่ได้จริง ๆ!”
นึกไม่ถึงว่าทันทีที่กล่าวจบ ผู้หญิงสวมชุดยาวกระโปรงโบราณก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องครัว
สายตาที่มองหวงฝู่เจิ้งฉีเย็นชาอย่างน่าประหลาด
หลังจากเดินเข้ามาในประตูแล้ว เธอก็กล่าวว่า
“หวงฝู่เจิ้งฉี ฉันคิดว่าคุณไม่ต้องทำอาหารอยู่ที่นี่แล้ว คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะถือรองเท้าให้ชิงตี้ด้วยซ้ำ!”
เมื่อหวงฝู่เจิ้งฉีได้ยินประโยคนี้ เขารู้สึกตกใจ หันไปมองผู้หญิงที่สวมชุดกระโปรงยาวทันที
ถ้าไม่ใช่โจวซี แล้วจะเป็นใครได้อีก?
“คุณ……คุณ……”
สายตาที่โจวซีมองหวงฝู่เจิ้งฉี เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
“คู่รักคู่แค้นของฉัน หยุดฉันไว้ แล้วบอกฉันว่าเมื่อเผชิญกับการต่อสู้ การวางแผนล้วนเป็นสิ่งไร้ค่า เขายังฝากคำพูดมาให้คุณประโยคหนึ่ง บอกว่าให้คุณไปเฝ้าประตู ไม่ต้องทำอาหารอีกแล้ว เพราะเขารังเกียจคนที่ไม่ซื่อสัตย์อย่างคุณ!”