จอมนักรบอหังการ - บทที่ 472 ประธานหนง นับจากนี้ไป ช่วยชี้แนะด้วย 2
จอมนักรบอหังการ บทที่ 472 ประธานหนง นับจากนี้ไป ช่วยชี้แนะด้วย! 2
เมื่อเฝิงลู่ที่อยู่ด้านหลังของเย่อู๋เทียนมองเห็นฉากนี้ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เจ้ายมบาลชิงตี้ เย่อู๋เทียน รู้จักกับประธานหญิงคนใหม่ของเทียนจวิน กรุ๊ปด้วย และดูเหมือนสถานการณ์…….
สองคนยังค่อนข้างคลุมเครือด้วย?
แต่เมื่อเฝิงลู่คิดแบบนี้ เฉิงโม่หนงที่ข้างกายของเสิ่นรั่วชิง ก็สังเกตเห็นร่างของหล่อน
นิ่งอึ้งเล็กน้อยก่อน และทักทาย
“เฝิงลู่? เธอมาได้ยังไงเนี่ย?”
เฝิงลู่ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน
“ฉันมา……รับเธอออกไป”
ใบหน้าของเฉิงโม่หนงประกายสะท้อนด้วยความแปลกประหลาด
รับฉันเหรอ?
รับฉันทำไม?
เย่อู๋เทียนมองดูเฉิงโม่หนงแวบหนึ่ง
เฉิงโม่หนงพูดกับเย่อู๋เทียนในทันที
“งานทรงเกียรติในวันนี้ ฉันไม่ได้หรูหราฟุ่มเฟือยนะ ภรรยาของนายตัดสินใจจะจัดงานแบบนี้เอง”
ภรรยาเหรอ?
ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ซึ่งไม่ทราบความสัมพันธ์ระหว่างเย่อู๋เทียนกับเสิ่นรั่วชิง ต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ
เจ้ายมบาลชิงตี้ เย่อู๋เทียน…….
มีครอบครัวเมื่อไหร่?
เย่อู๋เทียนกลับยิ้มให้กับเฉิงโม่หนง
“ฉันแค่มองเธอแวบเดียวเอง ไม่ได้มีอะไรอย่างอื่น เธอเครียดขนาดนี้ทำไมกัน”
เฉิงโม่หนงกลอกตาขาวใส่
เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไรกับเฉิงโม่หนงอีก แล้วก็มองไปทางเสิ่นรั่วชิง ทำให้ผู้คนถามอย่างไม่เข้าใจ
“รถของเธอล่ะ?”
เสิ่นรั่วชิงดูมึนงง
“อยู่ในโรงจอดรถใต้ดิน ทำไมเหรอ?”
เย่อู๋เทียนยิ้ม
“ฉันจะไปเขาเอ๋อเหมยแล้ว ไปคืนนี้ด้วย”
เสิ่นรั่วชิงไม่เข้าใจ
“ไกลขนาดนั้น ขับรถของฉันไปเหรอ? นั่งเครื่องไปสิ นั่งเครื่องบินเร็วกว่า ที่บ้านก็ไม่ใช่ว่าไม่มี”
“……”
ทุกคนพูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง
ถึงได้เข้าใจ……
ประธานหญิงคนใหม่ของเทียนจวิน กรุ๊ป คือคนในครอบครัวของเย่อู๋เทียนเหรอ?
เสิ่นรั่วชิง เป็นภรรยาของเย่อู๋เทียน?
เย่อู๋เทียนมองดูเสิ่นรั่วชิงไม่เข้าใจอะไรเลย ก็พูดเป็นนัยอีกครั้ง
“ไม่ขับรถ”
เสิ่นรั่วชิงไม่เข้าใจว่าเย่อู๋เทียนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่กำลังจะพาเย่อู๋เทียนเดินไปที่ทำการสมาคม
เย่อู๋เทียนก็กระซิบอีกครั้ง
“มาหาเธอ ไม่ได้มากินข้าว ไม่ได้เจอเธอตั้งหกวันแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไปเขาเอ๋อเหมยครั้งนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมื่อไหร่ เธอ ไม่เข้าใจความหมายของฉันจริงๆเหรอ?”
พูดถึงขนาดนี้แล้ว
ถ้าหากเสิ่นรั่วชิงยังไม่เข้าใจอีก งั้นก็ขัดต่อความเป็นภรรยาจริงๆ
เสิ่นรั่วชิงเข้าใจแล้ว
ใบหน้าก็แดง
ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นสีแดงที่แดงจัดสุดๆ
แต่ในไม่ช้า เสิ่นรั่วชิงก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเอง และหันหน้าไปพูดกับเฉิงโม่หนง
“คุณเฉิง เอ่อ……ฉันมีของตกอยู่บนรถ ฉันและสามีของฉันไปเอา ต่อไป……คุณจัดการเอาเองเถอะ กระบวนการของงานเลี้ยง ฉันก็ไม่ยุ่งแล้ว”
หลังจากที่พูดจบ เสิ่นรั่วชิงก็ไม่ได้ให้เฉิงโม่หนงตั้งสติได้ ก็หน้าแดงเดินตามเย่อู๋เทียนไปทางโรงจอดรถใต้ดินที่ทำการสมาคม
ทำอะไรไม่ได้!
แม้ว่าอาศัยแค่ปากน้ำเล็กๆนี้ของตัวเอง ไม่สามารถหล่อเลี้ยงมังกรของสามีตัวเองได้
แต่ก็จำต้องทำในสิ่งที่เขาต้องการ
ยังไงซะ…….
สามีภรรยา
แสดงความรักต่อกัน
เป็นปรากฏการณ์ปกติ
แต่ทันทีที่เย่อู๋เทียนกับเสิ่นรั่วชิงเพิ่งจะออกไป จางเสี่ยวชวนประธานสำนักงานใหญ่ธนาคารประเทศหลง ได้นำผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมากมายมาตรงหน้าของเฉิงโม่หนงแล้ว
ภายใต้การจ้องมองของทุกคน จางเสี่ยวชวนและผู้บริหารระดับสูงหลายคนของสำนักงานใหญ่ธนาคารประเทศหลง ก็คารวะให้กับเฉิงโม่หนง
“ประธานหนง นับจากนี้ ช่วยชี้แนะด้วย!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา
และไม่ว่าคนอื่นจะอยู่ในสภาพไหน
เฝิงลู่
ราวกับโดนฟ้าผ่า!
คนใหญ่คนโตอย่างจางเสี่ยวชวน หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ของสำนักงานใหญ่ธนาคารประเทศหลง
เรียกเฉิงโม่หนง ว่าประธานหนง?
เกิดอะไรขึ้น?
เฉิงโม่หนงพูดกับจางเสี่ยวชวนด้วยใบหน้าอ่อนน้อมถ่อมตน
“ประธานจางอย่าพูดแบบนี้เลยค่ะ ตำแหน่งนี้ล้วนเป็นหมอนั่นจัดให้กับฉันเอง ฉันแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ทำอะไรไม่ได้ นับแต่นี้ไปเข้าร่วมสำนักงานใหญ่ ยังหวังว่าประธานจางและเพื่อนร่วมงานทุกคน ช่วยออมมือให้ด้วย!”
แม้ว่าจะพูดเช่นนี้ แต่สิ่งที่เฉิงโม่หนงกังวลที่สุด อันที่จริงคือจู่ๆเย่อู๋เทียนกับเสิ่นรั่วชิงไปทำอะไรกันในโรงจอดรถใต้ดิน
หรือว่า…….