จอมนักรบอหังการ - บทที่ 53 หลี่หงเฟย ตาย
จอมนักรบอหังการ บทที่ 53 หลี่หงเฟย ตาย!
ล็อบบี้โรงแรมขนาดใหญ่
หยางเฟยเอ๋อร์ถูกคนเข็นออกมาด้วยลักษณะอวัยวะเลือดออก
ทำให้เกิดความรู้สึกแค่คิดก็รู้แล้ว
เมื่อกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นของเย่อู๋เทียนเห็นท่าทางของหยางเฟยเอ๋อร์ในเวลานี้ สมองก็ว่างเปล่าไปทั้งหมด
เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้?
มีเพียงหลี่หงเฟยคนเดียว เมื่อเห็นท่าทางแบบนี้ของหยางเฟยเอ๋อร์ ดวงตาก็ประกายสะท้อนด้วยความโกรธในทันที
เขาเดาได้ว่า
หยางเฟยเอ๋อร์อยู่ชั้นบนเมื่อกี้นี้ คงจะได้ชิมเครื่องดื่มที่เขาสั่งไว้ก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน
ไม่เช่นนั้น ไม่มีทางเป็นอย่างในตอนนี้
หลี่หงเฟยแอบคับแค้นใจ
“นังผู้หญิงสารสาว ทำเรื่องดีๆของกูพังหมด!”
แต่ชั่วขณะหนึ่ง หลี่หงเฟยก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี
จุดประสงค์ของการมาที่โรงแรมเจียงหนานในวันนี้ ก็คือต้องการวางยาพิษให้เย่อู๋เทียนและเพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดตาย
และทำให้โรงแรมเจียงหนานเป็นแพะรับบาปในเรื่องนี้
ตอนนี้ดูเหมือนว่า แผนการทุกอย่าง ถูกหยางเฟยเอ๋อร์ทำพังไปหมดแล้ว
ในเวลานี้ กลุ่มเพื่อนร่วมชั้นได้หลีกทางให้กับหยางเฟยเอ๋อร์แล้ว
เย่อู๋เทียนกลับเดินไปทางหยางเฟยเอ๋อร์อย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ขวางเอาไว้
ยื่นมือไปสัมผัสหลอดเลือดแดงของอีกฝ่ายหนึ่ง
พิษเข้าสู่หัวใจ
อวัยวะภายใน กำลังเสื่อมลงอย่างรวดเร็ว
ถ้าไปโรงพยาบาลในเวลานี้ สายไปซะแล้ว
วิธีเดียว
ปราศจากการทำลายล้างย่อมไร้การประกอบสร้าง ตายแล้วกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง!
เย่อู๋เทียนหยิบเข็มทองคำบนข้อมือออกทันที และใช้วิธีการเข็มผีกดชีพจร
อย่างไรก็ตาม บนตัวมีเพียงเข็มทองคำเข็มเดียว
ต้องช่วยชีวิตคน
ยังต้องการเข็มเพิ่มอีก
ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของผู้อื่น เย่อู๋เทียนได้วางหยางเฟยเอ๋อร์ไว้บนพื้นแล้ว และฉีกเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็ว
ภายใต้สายตาที่ตื่นตัวของสาธารณชน พฤติกรรมแบบนี้ ทำให้คนตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าพฤติกรรมแบบนี้ของเย่อู๋เทียนน่าจะกำลังช่วยชีวิตคน แต่พฤติกรรมนี้ ทำให้คนเหลือเชื่อจริงๆ
ก็เห็นว่า บนตัวของหยางเฟยเอ๋อร์ ก็เหมือนกับใบหน้า หมองคล้ำ
รูปร่างดีมาก
ในเวลานี้ แต่ราวกับถูกวิญญาณชั่วร้ายสิงร่าง
เส้นเลือดทุกเส้น ราวกับดูเหมือนจะมีเลือดดำคล้ำกำลังไหลอยู่
ตื่นตระหนกตกใจ
เย่อู๋เทียนกำลังอัดฉีดปราณแห่งจิตของตัวเองเข้าไปในจุดฝังเข็มต่างๆของหยางเฟยเอ๋อร์
ในเวลาเดียวกัน เย่อู๋เทียนสั่งกับเผยจื่อตงที่อยู่ข้างหลังอย่างเยือกเย็น
“เอาเข็มถุงหนึ่งมา ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด!”
“จะต้องเร็ว!”
เผยจื่อตงไม่พูดพร่ำทำเพลง ออกจากที่นี่
หลังจากที่พฤติกรรมที่ทำให้คนเหลือเชื่อของเย่อู๋เทียน ก็ประคองหยางเฟยเอ๋อร์ขึ้นมาอีก
ใช้ปลายนิ้วผ่านเส้นเลือดหลายเส้นบนร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว
ขับเคลื่นพลังช่วยในการล้างพิษ
ห้านาทีต่อมา พื้นก็ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดดำคล้ำ
ตื่นตระหนกตกใจ!
เผยจื่อตงหยิบเข็นออกมาแล้ว
เย่อู๋เทียนวางหยางเฟยเอ๋อร์นอนราบอีกครั้ง
แล้วก็เป็นการกระทำฝังเข็มที่ทำให้คนเหลือเชื่ออีกครั้ง
กลุ่มคนรอบๆกลับค้นพบว่า
หน้าท้องของหยางเฟยเอ๋อร์ ไม่มีการขยับขึ้นลงแม้แต่น้อยแล้ว
ก็หมายความว่า…….
ตายแล้ว?
หลี่หงเฟยในกลุ่มคนเห็นฉากนี้ ในใจก็แสยะยิ้มต่อเนื่อง
ยังคิดว่าเย่อู๋เทียนมีความสามารถในการช่วยชีวิตคนที่ทำลายกฎของธรรมชาติได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่า แค่พูดเอาใจมวลชน
ยาพิษของเย่จื่อหลง
ร้ายแรงอย่างยิ่ง!
วินาทีต่อมา หลี่หงเฟยกลับเบิกตาทั้งสองกว้าง
ก็เห็นว่า ท้องหยางเฟยเอ๋อร์ที่เดิมทีไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยอีก
กำลังค่อยๆขึ้นลง
“นี่……มันจะเป็นไปได้อย่างไร?”
หลี่หงเฟยพึมพำเปล่งเสียงออกจากปาก
แม้ว่าเสียงจะเบา แต่กลับดึงดูดความสนใจของเย่อู๋เทียน
เย่อู๋เทียนมองดูหลี่หงเฟยแวบหนึ่ง
คนถูกมองก็หลบสายตาในทันที
และเพื่อที่จะปกปิดอะไรบางอย่าง หลี่หงเฟยยังตั้งใจพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าที่วิตกกังวล
“เย่อู๋เทียน นายไหวหรือเปล่าเนี่ย นี่……ไม่มีสาเหตุและไม่มีเหตุผล หยางเฟยเอ๋อร์ทำไมถึงได้โดนวางยาพิษ?”
เย่อู๋เทียนไม่ได้สนใจ
แต่สั่งการกับเผยจื่อตงต่อไป
“ส่งคนไปที่ชั้นยี่สิบแปดของโรงพยาบาลกลางเมืองเจียงไห่ และใช้อุปกรณ์เปลี่ยนถ่ายเลือดให้เธอ!”
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่อู๋เทียนได้ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออก แล้วพันรอบร่างของหยางเฟยเอ๋อร์ไว้
เผยจื่อตงรับคำสั่ง อุ้มหยางเฟยเอ๋อร์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล
ณ ที่เกิดเหตุ บรรยากาศเคร่งขรึม
เสียงพูดคุยไม่มีที่สิ้นสุด ต่างก็สงสัยว่า นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!
เย่อู๋เทียนกลับลุกขึ้นมา และเดินไปทางหลี่หงเฟย
สายตากลายเป็นเยือกเย็นราวกับนรก
“หยางเฟยเอ๋อร์ โดนพิษจากการดื่มเหล้า”
หลี่หงเฟยดูตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง
“นี่……นายหมายความว่ายังไง? เธอโดนพิษจากการดื่มเหล้า เกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“เหล้าพวกนั้นที่ฉันสั่ง เป็นเหล้าของโรงแรมเจียงหนานนะ!”
เย่อู๋เทียนแสยะยิ้ม
“ฉันพูดเหรอว่า เหล้าที่เธอดื่ม เป็นเหล้าพวกนั้นที่นายสั่งมา?”
หลี่หงเฟยตกใจจนถอยหลังไปสองก้าว
เย่อู๋เทียนกลับบีบคั้นอย่างแน่นหนา และมองจากด้านบนลงไปที่หลี่หงเฟย
“เมื่อกี้นี้ตอนที่อยู่ข้างนอก ฉันได้ยินเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นพูดว่า ตอนนี้นายเป็นกรรมการบริหารของมังกร กรุ๊ป!”
“งั้นเหรอ?”
หลี่หงเฟยถามกลับโดยไม่รู้ตัว
“ฉันทำงานอยู่ที่มังกร กรุ๊ปแล้วยังไง?”
เย่อู๋เทียนหรี่ตาทั้งสองลง ใบหน้าเย็นชา
“พิษที่หยางเฟยเอ๋อร์โดน มีเพียงวิหารจอมเทพเท่านั้นที่มี เย่จื่อหลง เอามาได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เย่จื่อหลงเป็นหัวหน้าของนายด้วย!”
หลี่หงเฟยไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เย่อู๋เทียนสงสัยตัวเองและเย่จื่อหลงได้รวดเร็วขนาดนี้
นี่มันไม่ค่อยสมเหตุสมผลกันเลย!
หลี่หงเฟยกลับไม่รู้ว่า หลังจากที่เย่อู๋เทียนเข้าร่วมกรมทหารในปีนั้น ก็ไม่รู้ว่าได้สอบปากผู้มีอำนาจระดับนานาชาติด้วยตัวเองมากี่คนแล้ว
ระมัดระวังรอบคอบ ไม่ถือว่ามากเกินไป
แม้ว่าเย่อู๋เทียนยังไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าหลี่หงเฟยก็คือฆาตกรตัวจริงที่วางยาพิษ
แต่นึกถึงการท่าทางหลากหลายของหลี่หงเฟยในวันนี้…….
น่าสงสัยมาก
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่อู๋เทียนยื่นมือไปบีบคอของหลี่หงเฟย
“บอกฉัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น!”
“ไม่อย่างนั้น ฉันบีบคอแกให้ตาย!”
หลี่หงเฟยก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างสมบูรณ์ คาดเดาไม่ถึงว่า เย่อู๋เทียนจะเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
วินาทีก่อน
พี่น้องแท้ๆ
วินาทีต่อมา
ราวกับยมบาล
เขาไม่รู้ว่า ฉายาของเย่อู๋เทียนคือ“เจ้ายมบาลชิงตี้”!
เขาก็ยิ่งไม่รู้ว่า ฉายานี้ของเย่อู๋เทียนหมายถึงอะไร!
ยมบาลชิงตี้อยู่นำหน้า ชิงตี้อยู่ข้างหลัง
เมื่อมองไปที่คนอื่นๆในที่เกิดเหตุ ไม่นึกเลยว่าจะเห็นเย่อู๋เทียนบีบคอของหลี่หงเฟย
เหมือนกับว่าเพียงแค่บิดเล็กน้อย หลี่หงเฟยก็จะตายในทันที!
หลี่หงเฟยกำลังจะหายใจไม่ออกแล้ว
ความหวาดกลัวของความตาย แผ่ซ่านไปทั่วทุกเส้นประสาท
แทบจะเป็นการตอบสนองอย่างมีเงื่อนไข หลี่หงเฟยเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก
“ไม่ใช่ฉัน คือ คือเย่จื่อหลง!”
เย่อู๋เทียน รู้สึกราวกับหัวใจถูกมีดกรีด
เพื่อนในอดีต ตอนนี้ กลับแทงข้างเขา
ถ้าไม่ใช่ว่าหยางเฟยเอ๋อร์โดนพิษอย่างกะทันหัน
วันนี้ เพื่อนร่วมชั้นทุกคนที่มายังที่นี่ ก็ต้องโดยพิษแล้วตาย!
ยังไงซะ ต่อให้เย่อู๋เทียนมีวิทยายุทธ์สุดยอด แต่ไม่ได้เก่งเหนือมนุษย์ สถานการณ์ในวันนี้ถ้าหากเกิดขึ้นจนถึงขั้นที่เลวร้ายที่สุดจริงๆ
เย่อู๋เทียนก็ทำได้เพียงช่วยชีวิตเพื่อนร่วมชั้นได้แค่สามสี่คนเท่านั้นเอง
และตอนนี้ หลี่หงเฟยได้ยอมรับแล้ว
ถ้าอย่างนั้น ก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องถามต่อไป
เย่อู๋เทียนมองดูหลี่หงเฟยอย่างเยือกเย็น
“เย่จื่อหลง อยู่ไหน?”
หลี่หงเฟยเปล่งเสียงออกมาอย่างยากเย็น
“มังกร กรุ๊ป ชั้นบนสุด!”
เย่อู๋เทียนสีหน้าไร้อารมณ์
“แกไปตายได้แล้ว ชาติหน้า ก็อย่าได้มาโผล่หัวมาตรงหน้าของฉันอีก!”
เมื่อคำพูดลดลง
เย่อู๋เทียน เพียงแค่บิดเล็กน้อย
หลี่หงเฟย ตาย!
ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ไม่ขาดแม้แต่คนเดียว ก็เบิกตากว้างทั้งหมด
คาดไม่ถึงว่า เย่อู๋เทียนจะฆ่าคนในที่สาธารณะ
ชีวิตมนุษย์อยู่ในสายตาของเขา
ราวกับว่า ไม่มีค่าอะไรเลย
เย่อู๋เทียนทิ้งร่างของหลี่หงเฟยไป และก้าวใหญ่เดินไปทางข้างนอก
ไม่ถึงห้านาที
เย่อู๋เทียนก็ปรากฏตัวที่หน้าอาคารหลงอ้าว
แต่ในเวลานี้ จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เย่จื่อหลงเป็นคนโทรมา
“พี่ชายที่แสนดี ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่า ผมตัดสินใจเรื่องหนึ่งผิดไป”
“ถ้าพี่บรรลุถึงแดนนั้นจริงๆ ยาพิษ สำหรับพี่ ไม่มีภัยคุกคามอะไร”
“ดังนั้น ขอโทษด้วย ภรรยาของพี่ พ่อตาแม่ยายของพี่ ตอนนี้ก็อยู่ในมือของฉัน”
“ใช่แล้ว ยังมีนังผู้หญิงสาวเลวเสิ่นจูนอี๋คนนั้นด้วย รวมทั้งลูกสาวของหล่อนด้วย พ่อของหล่อน ก็อยู่ในมือของฉัน”